zijn er hier nog meer meiden met hg en ondervinden die ook zoveel onbegrip? ik dacht dat het begrip wel maar zou zijn nadat ik bij de vorige opgenomen ben geweest maar helaas
Wie tonen er dan onbegrip? Familie? Collega's? Ik heb ook HG en daarom onder behandeling bij een gynaecoloog. Ik stuit gelukkig niet op onbegrip, maar sommige mensen snappen het gewoon niet helemaal. Ze zeggen dat een beetje misselijkheid er nu eenmaal bijhoort.... Ze hebben gewoon niet door hoe heftig HG is, simpelweg omdat ze het zelf nooit hebben meegemaakt. Hier gelukkig veel steun van familie en collega's. Mijn moeder en schoonmoeder hebben afwisselend op Aiden gepast toen ik het een aantal weken echt niet meer trok en alleen nog maar op bed kon liggen en overgeven. Mijn collega's willen mij pas 4 december terug zien (ben al sinds 6 weken zwangerschap ziek thuis). Inmiddels gaat het gelukkig een stuk beter, alleen kan ik nog niet zonder Emefasene. Etensluchten en avondeten kan ik ook nog niet verdragen. Heel veel sterkte!
Wat vervelend Ik heb geen hg, maar ben wel zo misselijk dat ik bijna niet anders kan als op de bank liggen en merk wel dat andere mensen het lastig vinden. Wat ik nog lastiger vind is dat het nog niet officieel bekend is en ik al 2 weken met de smoes niet lekker thuis zit. Sterkte meiden, en dan ook nog kindje(s) rondlopen, respect!
Ik heb gelukkig geen HG, maar ben de 1e maanden heel ziek geweest door de misselijkheid. ( letterlijk 24/7 was ik kotsmisseljk) Heb ook emesafene gekregen,maar werkte absoluut niet bij mij..En er was een vriendin die maar bleef zeggen: ik heb geen medelijden met je, dit wilde je toch?:x Terwijl zij zelf geen seconde misselijk geweest is tijdens haar zwangerschap. Natuurlijk kan misselijkheid erbij horen, maar je hebt misselijkheid en MISSELIJKHEID. Heb serieus wel eens gedacht: waar ben ik aan begonnen, haal het uit me!!! En dat met mijn voortraject. Nu ben ik soms nog misselijk,maar veeeeel minder dan voorheen. Lijkt me echt loodzwaar om HG te hebben.
nou gewoon van eigenlijk iedereen. net als dat iedereen erger ziek was als mij nu. of te wel ik kan best door gaan. net als verschonen van de jongste dat moet met een emmer naast me. ondertussen heb ik zofran (middel voor na chemo) gehad van de gyn en ben dus gewoon heel erg moe door de medicijnen maar het gaat gewoon niet anders. ik laat dus de was een beetje oplopen enzo ik doe het nodige in huis en de rest laat ik maar zodat vriend en ik dat samen kunnen doen. Maar nu kreeg ik vanmiddag dus visite en die vonden dat niet kunnen etc. ipv mij een hart onder de riem te steken word je af gebrand tot ik weer in het ziekenhuis kom te liggen en ze zeggen. o ik had niet in de gaten dat je zo ziek was
Hier alleen maar begrip gehad van alle kanten.. gelukkig want ik vond het heel heel zwaar. Heb ook de hele zwangerschap vrijwel niet gewerkt maar dat was geen probleem. Maar ik functioneerde tot 20 weken ook helemaal niet en vanaf 20 weken tja..in standje overleving kon net mn huishouden wat bijwerken en dat was t wel. Wat naar dat jij niet veel steun krijgt!
mijn oudste zus heeft het bij alledrie de zwangerschappen gehad en ik heb haar juist gesteund waar ik kon! de kinderen zoveel mogelijk ophalen, haar huishoudelijke werk overnemen, enz. zij is ook verschillende keren opgenomen geweest en ondanks dat ik zelf ook heus misselijk ben geweest de eerste weken van de zwangerschappen, zag ik heus wel dat dit vele malen erger was!!! ik zou dit dan ook nooit onderschatten. sterkte ermee!