Jeetje meiden/vrouwen.. Ik vind het ook altijd zo moeilijk dat de mensen om je heen er zo weinig begrip voor hebben. Ik heb zelfs wel eens gehad dat iemand me een redelijk schuld gevoel gaf, zo van; Er zijn genoeg vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen.. en die "dat" er wel voor over zouden hebben om zwanger te worden..? Alsof ik niet dankbaar ben als ik me van tijd tot tijd wil ventileren... Bij mij is het ook nog eens zo dat ik hier alleen in sta; geen partner/vader (hij is gegaan; zijn ego en trots was groter dan de liefde voor het kindje in mijn buik) en ik heb ook geen actieve ouders in mijn leven. Gelukkig dat ik wel kan toegeven aan mijn moeheid wanneer ik daar maar behoefte aan heb, dat is wel heel erg fijn. Maar het begrip van de omgeving nee dat is heel erg klein.. of ze komen met adviezen aan waar je niets aan hebt (al is het lief bedoeld, maar...zucht!). Ik wens iedereen heel veel sterkte toe... & En een Dikke knuffel.....
Vechtertje: jeetje meid, moet echt wel heftig voor je zijn. Gelukkig heb je niet nog een klein kindje rondlopen wat ik begrijp dat scheelt echt wel. Dat vind ik echt het moeilijkste van alles. Dat ik soms echt niet voor haar kan zorgen. Gelukkig zijn mijn man en ouders er. Ik ben ook echt blij dat ik bijna onder de 100 dagen zit. Want echt ik doe dit nooit meer!
Het is heftig.. maar eigenlijk red ik me heel erg goed en sta ik te kijken van mijn moed en kracht. Daarnaast is dit de ultieme les (zo zie ik het) om de controle los te leren laten over alles. Het is zoals het is en ik kan er niets aan veranderen. Ik kan ertegen vechten en weigeren het allemaal te accepteren maar daar maak ik het enkel mezelf moeilijk mee.. Maar inderdaad als je nog een hummeltje rond hebt lopen is dat heel anders.. maar goed dat je wel goede steun van je partner en ouders hebt, dat heb ik dan weer niet.. maar goed, ieder huisje heeft zijn kruisje... Fijn weekend in ieder geval lieverd.....
Hoe gaat het nu met jullie? Ik zit sinds enkele weken aan de postafene. Aangezien ik erg suf ben ervan zit ik al die tijd ook al thuis van werk. Verveel me te pletter maar besef heel goed dat ik mijn job momenteel niet naar behoren kan uitoefenen. De voorbije twee dagen heb ik geen pilletje genomen om te kijken of het misschien door zou zijn, maar nee hoor, vanochtend weer alles in het toilet. Gevoel dat mijn maag er mee uitkomt. Dus straks maar teug aan de medicatie. Ben nu mijn 15 weken voorbij dus hoop dat het nu wat begint over te waaien. Zou graag terug aan de slag gaan maar dat zit er niet in zolang ik die medicatie neem. Succes allemaal nog!