Hallo, Ik ben nu 10 weken zwanger, en ik voel me zo somber en depressief. We zitten midden in een verhuizing, maar ik kan bijna niets. Ik ben zo moe, verdrietig en somber. Ik weet dat het grotendeels door de hormonen komt, maar toch maak ik me zorgen. Ik wil zo graag blij zijn maar het gaat op dit moment niet Wat ik erg vindt is dat mijn man het ook niet makkelijk heeft zo. We hebben het al zo druk en dan zit hij ook nog met een vrouw opgescheept die niets anders doet dan huilen en sip zijn... En daar bovenop krijg ik ook nog eens woede uitbarstingen, voel ik me weer schuldig over mijn gedrag...nou cirkeltje weer rond dus. Herkent iemand dit? Gaat het weer over? Want je wilt toch dat dit een leuke tijd is... Donderdag heb ik als het goed is weer een echo. Misschien kan me dat weer even opfleuren als alles goed is. Dan ook maar eens met de vk bespreken. Kijken of ik er iets aan kan doen... Bah
He Karel: heel herkenbaar hoor! en ja dat zijn echt je hormonen. als je je zo rottig en schuldig er nder voelt, gewoon tegen je man zeggen. Dan weet hij ook wat er aan de hand is. En als het goed is gaat het wel weer over hoor. Meestal na zon 3 maanden. Dan is je lijf gewend aan alle veranderingen en 9 van de 10 keer krijgen zwangere vrouwen dan veel meer energie en voelen zich super! Sterkte!
Ha Karel, Maak je geen zorgen, ik ben ook echt niet te genieten. En da's heel normaal. Ik merk dat ik me beter voel wanneer ik naar m'n lichaam luister. Dat wil zeggen dat ik op tijd even ga liggen wanneer ik me rot ga voelen en chagrijnig word. Zonder dat ik dat door heb, komt dat bij mij namelijk vaak door vermoeidheid. Ik snap dat het in jouw situatie wat lastig is om hieraan toe te geven, maar ik denk dat je vriend je liever even 'kwijt' is, waarna je daarna wat vrolijker bent, dan wanneer je de hele dag rondloopt met een depri en chagrijnig gezicht. Hou je taai! En bedenk, het is maar tijdelijk!