Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik moet beginnen, maar door veel dingen die de afgelopen jaren gebeurd zijn, twijel ik ontzettend aan onze relatie. Het is heel vaak op eieren lopen en vanuit het (bijna) niks kan hij boos/ geirriteerd worden en soms zelfs de meeste nare dingen zeggen. We hebben twee heerlijke kinderen en dat maakt het extra zwaar (zowel bij elkaar blijven als uit elkaar gaan). Nu zit ik er aan te denken om een maand uit elkaar te gaan. Zodat we beide weer even tot onszelf kunnen komen, weer even kunnen ademhalen en bekijken waar we goed aan doen. Voor de kids zullen we elkaar alsnog veel zien, want ik wil niet dat zij ineens een maand hun papa weinig zien. Doordat mijn man zowiezo regelmatig weg is, moet dat wel gaan lukken. Maar goed, allerlei gedachten gaan nog door mijn hoofd, met de kinderen in de hoofdrol. Wat ik mij nu af vroeg: heeft een tijdelijke scheiding jullie relatie goed gedaan? Of juist het tegenovergestelde? Ik hoop dat we beide inzien hoeveel we voor elkaar betekenen en hoeveel positiefs we elkaar te bieden hebben. Echter, ben ik bang voor het tegenover gestelde. Dat het voor de kinderen niet ideaal is, ben ik mij pijnlijk van bewust (letterlijk). Maar ik MOET iets doen! Bedankt voor het lezen en evt advies.
vaak helpt het wel, dan kom je er achter wat je mist maar met kinderen is het wel moeilijker dus ik hoop dat anderen je goede raad kunnen geven wil je vriend/man dit ook proberen?
Hier heeft het wel geholpen. Wij waren langer uit eljaar hoor ( 6 maanden) maar heeft ons absoluut goed gedaan. In die periode werd het duidelijk wat er allemaal niet goed was.
Betreft de kids... Die waren de helft van de week bij mij en de andere helft bij hem. Ging goed hoor. Niet dat ze er niks van hebben meegekregen ( geen ruzies hoor) maar het was wel in 1 keer zo kindjes vandaag gaan jullie weer bij papa slapen. Toen we weer bij elkaar waren en mn man even boodschappen ging doen raakte mn zoon in paniek want papa ging weg. Dus dat was wel een zielig dat hij dacht dat papa niet meer terugkwam.
Mijn man wou dat absoluut niet, of helemaal uitelkaar of er voor gaan toen we het moeilijk hadden. Bij ons is het juist zover gekomen dat we al bij de advocaat zaten, en we erachter kwamen dat we dit helemaal niet wilden. En ik moet zeggen het klinkt raar, maar deze rigoreuse stap heeft wel enomr geholpen. want het gaat hier super, beter dan ooit! Sterkte met de situatie!
Mijn ex-man wilde een time-out.Het heeft ons niet geholpen,we zijn alleen verder uit elkaar gaan staan.Moet ook zeggen dat hij geen moeite deed. Ikzelf vind dat je moet praten of mischien juist samen op vakantie ofzo moet gaan. Mischien even een paar dagen of een weekje zonder elkaar maar niet langer,denk dat het juist afstand kweekt. Dit soort dingen zijn gewoon heel moeilijk,wat bij de een zo werkt werkt bij een ander juist helemaal niet. Veel sterkte!
Bij mij en mijn ex werkte het niet. En wij waren al 4 jaar samen en hadden ook samen een huis. De time out was echt het begin van het einde. Gelukkig want nu heb ik de liefste man van de wereld, maar bij jou zijn kinderen in het spel dus dat is veel moeilijker! Sterkte!
Oh het is zo verschrikkelijk! Maar ben wel blij te lezen dat het voor jullie heeft geholpen. Bedankt voor de reacties! Mijn man zal het er ongetwijfeld niet mee eens zijn. Het lastige bij hem is, dat hij vervelende situaties altijd nog erger maakt. Ben ik een keer een beetje boos, zorgt hij ervoor dat hij een reden bedenkt dat hij nog bozer is op mij, waardoor ik uiteindelijk over zijn boosheid aan het praten ben, en mijn frustratie daar is geen ruimte voor. Zo ook wanneer ik praat over onze relatie. Ik geef aan dat het voor mij steeds moeilijker wordt en het eerste wat hij roept is dat ik zeker zo perfect ben en krijg ik een opsomming van alles wat ik niet goed doe. Maar hij houdt ontzettend veel van mij en wil dus absoluut niet uit elkaar! Als we uit elkaar gaan, zit ik te denken om de jongens gewoon altijd in hun thuis te laten blijven, soms met mijn man, soms met mij. En als de situatie het toe laat om regelmatig ook samen te eten (bijv voordat hij moet trainen).
Hier werkte het wel. We hadden onze dochter nog niet, dus misschien dat dat anders is. Na 7 jaar samen te zijn geweest waren we op een soort broer zus punt beland. Toen allebei besloten dat we uit elkaar zouden gaan. Ik spullen gepakt en terug naar mijn ouders. Moment van afscheid was dramatisch, het moment van groot besef eigenlijk. Veel contact gehad via sms en msn. We miste elkaar vreselijk en hebben toen besloten om weer een beetje opnieuw te beginnen. Dus weer een aantal dates gehad (was super leuk) en toen na 3 maanden hadden we weer besloten om weer samen te gaan wonen. Voor ons was het echt een besef dat je pas mist wat je hebt als het er niet meer is. Tuurlijk waren er dingen die anders moesten, maar dat hebben we gedaan. Bv vaker samen leuke dingen doen, of bv een dagje lekker samen bankhangen ipv altijd naar vrienden/familie te gaan. Nu zijn we bijna 3 jaar verder en hebben we een super relatie! We praten veel, de romantiek is helemaal terug en we hebben inmiddels een dochtertje van 15 maanden. Ik denk nog vaak terug aan die periode en dan breekt mijn hart bijna weer en wil dat nooit meer mee maken. Voor ons dus de beste beslissing ooit!!
Moeilijk te zeggen of het werk, het kan twee kanten op natuurlijk.... Maar ik denk dat het in jouw geval wel goed is om te doen, voor hem om eens even goed na te denken over zijn gedrag en voor jou om eens even lekker tot jezelf te komen en om eens even niet op eieren te moeten lopen. Succes!
Mijn man is een keer 3 maanden weg geweest voor werk toen onze relatie wat 'minder' ging en nee het deed onze relatie niet veel goeds. Het leek wel alsof de afstand en tijd dat we elkaar niet zagen ons alleen maar meer uit elkaar deed groeien. Al is 3 maanden natuurlijk wel vrij extreem.........
Hier ook gedaan met mijn ex mijn ex wilde ook een adempauze (was zwaar depressief maar wilde niet geholpen worden) dus ik liet het was toen 2 weken tot bij mij op een moment de knop ook omging. Na een halfjaar dacht meneer dat ik nog wel interesse zou hebben, onze beste vriend heeft toen gezegd dat hij het niet moest wagen om het te proberen omdat ik gelukkig was en weer die spontane meid was geworden.... Conclusie bij mij en mijn ex was het het begin van het einde... en nu getrouwd met voor mij de liefste man die er bestaat en een zoontje waar we stapelverliefd op zijn....
Bij mijn ex en mij werkte het niet...het was juist de druppel waardoor we er achter kwamen dat het niet meer ging tussen ons. Eerst een maand uit elkaar, toen nog een maand verlenging en daarna besloten te stoppen. Wij hadden nog geen kids, dus dat is ook wel een ander verhaal. Maar ik zou zeggen praat en ga samen een poosje eropuit... Sterkte !
Dat is ook één van de redenen dat ik denk dat een tijdelijke scheiding permanent wordt. Ik zou het graag willen, maar ik kan niet volmondig zeggen dat ik de liefste man van de wereld heb getroffen. Stel dat hij bij mij weg zou gaan, zou ik natuurlijk wel verdrietig zijn, maar vooral omdat we dan geen gezin meer zijn. Het idee dat we niet meer samen wonen op zich kan me eigenlijk al niet meer verdrietig maken. Dat is toch erg triest?
Therapie hebben we zelfs al geprobeerd, tot 3 verschillende toe! Eigenlijk belachelijk als ik het zelf zo opschrijf. Ondanks alles is mijn vriend er van overtuigd dat zijn wereld instort als ik hem verlaat. Eigenlijk gewoon emotionele chantage?! Het lukt hem alleen niet om mij gelukkig te maken omdat hij vindt dat hij het op zijn manier moet doen. Bijv. hij vindt dat je liefde uit door altijd een kus te geven als je weg gaat en af en toe te knuffelen. En omdat hij dat doet, zit het voor hem goed en MOET dat voor mij ook goed zijn. Terwijl ik aangeef dat ik graag eens met hem kan praten zonder dat hij boos wordt of dat ik eens meer dan 2 zinnen achter elkaar met hem zou willen praten. Of dat hij eens ergens blij/positief over is.
Ik snap je. Meer dan duidelijk maken aan hem kan je niet. Werkt dit ma langggg proberen echt niet lijkt het mij dat hij toch niet veranderen kan/wil. Heb je aangegeven aan hem dat als het niet veranderd jullie uit elkaar zullen gaan?
hier heeft de time out averechts gewerkt en zijn we vanaf juli uit elkaar gegaan hoop jullie er uit mogen komen
Bedankt voor de reacties! Uit elkaar gaan is zeker een aantal keer besproken, maar leidt tot ruzie, dreigen etc. Het lastige is dat hij het gewoon niet lijkt te begrijpen. Hij is behoorlijk egocentrisch en als hij vindt dat deze relatie goed is, mag ik niet klagen. Zolang ik niet klaag gaat alles gezapig verder. Vanmiddag nog via een berichtje liet hij weten mij gelukkig te willen maken, maar sinds hij thuis is nog geen woord gesproken (behalve de standaard dingen met/over de kinderen, wil je wat drinken etc.).
Brr wat klinkt dit bekend zeg. Mijn ex was ook zo. Toen ik hem duidelijk maakte dat het echt niet meer ging begon hij te smeken en te dreigen. Tegelijkertijd me ook te achtervolgen, omdat hij dacht dat ik 'van het rechte pad was afgeweken' (het was his way, or the highway, letterlijk). Ik was toen al zo van hem af dat ik het niet eens meer wilde proberen. Toen was het hek helemaal van de dam, met een fysieke uitbarsting als dieptepunt. Ik ben op stel en sprong verhuisd en al mijn contactpunten afgesloten. Er is ook nooit over gepraat en ik heb hem nooit meer gesproken/gezien. Als twee volwassen mensen praten en in goed overleg uit elkaar, daar had hij nooit van gehoord. Nee, als ik wilde praten over iets wat mij dwarszat of frustreerde, werd hij bozer op mij zodat ik me weer schuldig voelde. En als hij vond dat het goed was, moest ik niet zeuren. Sowieso, als ik mij uitte, zeurde ik altijd. Het is dus niet goedgekomen, waar ik alleen maar heeel blij mee ben, anders had ik mijn fantastische man niet ontmoet en had ik mijn lieve meisje niet gehad.