Mirro, eigenlijk ben je er voor jezelf al uit en wil je scheiden... dat is wat ik lees uit je berichten. Zeg me maar als ik het fout lees Ik zou dan ook nu voor jezelf en de kinderen voet bij stuk houden en inderdaad alles in werking zetten. Blijf niet bij je man alleen om de kinderen geloof me daar word geen mens beter van, jij niet de kinderen niet, de enige die het wel goed zo vind is je man.....
Ik ben ook bang dat ik er al uit ben. Toch is er altijd dat kleine stukje dat altijd weer hoopt dat het goed komt, tegen beter weten in. En altijd de twijfel dat dit "het" misschien wel is, dat het zo hoort.
Dat laatste stukje is heel herkenbaar. Wij hebben hier ook zojuist de knoop doorgehakt. En dat laatste stukje heeft bij ons wel een jaar of 3 geduurd. Sterkte met wat je ook gaat beslissen. Het is ook niet niks om over te beslissen...
Ik zit in een zelfde situatie. De bom is hier gebarsten op kerstavond. Hij voelde iets voor mijn beste vriendin en zij was al eerder naar hem toegegaan om te vertellen dat zij gevoelens had. Ware het niet dat er opzet in het spel is geweest en hij zich vergist heeft, is dit voor mij wel erg heftig. Zij heeft de deur dicht gegooid en hij ziet in dat het echt een enorme vergissing is geweest. Ik ben sinds kerstavond alleen met onze dochter van drie, die er geen barst van begrijpt en ik wil zelf dat ie nog niet thuis komt. Tussen ons zit ook een groot stuk wat nu, hierdoor, naar boven komt en ja, mijn aandeel is er ook. Hij wil er wel voor gaan en ik voel me daar onzeker in. Er is al heel lang onrust bij ons. Hij in een verwerkingsproces, ik idem. En ik ben moe en merk dat het alleen zijn me prima bevalt. Het is rustiger. Maar er zit ook woede. Naar hem, naar mijn vriendin. Ik wil van haar niets meer, maar het is wel een soort van rouwproces waar je in komt. Ik ben een vriendin kwijt en gelijktijdig ben ik boos omdat. Ik vind het erg moeilijk, voel me echt belazerd, al is er niets gebeurd. Zij had met haar eigen vent moeten gaan praten en mijn man had naar mij toe moeten komen. In plaats daarvan was hij compleet onbereikbaar en niet te genieten en dat begon op te vallen. Maar goed. Ik weet dus niet eens hoe verder. Ik heb m weggestuurd, omdat ik compleet in de war was en doordat ik de hele dag zorg heb over de kleine meid, op zoek moet naar werk, we midden in de verkoop van ons andere huis zitten.. heb ik niet eens tijd om het te laten zakken. Ik weet niet eens hoe lang ik nog nodig heb. En nu?? Ervaringen? Wil je ze delen? Mag ook per pb.
Ik zou die time-out zeker nemen! Als je al 3x therapie hebt geprobeerd en er niet op een normale manier kan praten..... Zorg dat je in die maand een beetje tot rust komt en doe wat leuks voor je jezelf/met je kinderen. Denk dan goed na wat je wilt. Hopelijk komt je man dan ook tot inzicht dat hij fout bezig is en dat jij ook ruimte nodig hebt voor je gevoelens. Het is namelijk niet ZIJN relatie, het is JULLIE relatie. Wil/kan hij dat niet inzien dan kan je beter voor jezelf kiezen. Heel veel sterkte.
Wij hebben ook een moeilijke periode gehad met de vraag of we beter konden gaan scheiden. Wij hebben geen time out gedaan, ik zou dat ook niet aanraden. Wij besloten eerst wat we wilden... uit elkaar of ervoor vechten. Dat laatste werd het. Therapie of niet? Hebben we uiteindelijk niet voor gekozen, maar wellicht een optie voor anderen. Wij konden het zelf uiteindelijk goed doen. Wij hebben gewoon veel gepraat en eerlijk gezegd wat ons dwars zat. Eerst voor onszelf nagegaan wat we voelden, waar onze pijnpunten zaten, wat we van onze partner verwachten en waarin hij/ik tekort geschoten waren. Toen we dat in beeld hadden hebben we dus veel gepraat en samen gehuild. Ik was de beter in het me even inhouden en zijn verdriet even voor te laten gaan, anders was het een heen en weer verwijten maken zonder dat we verder kwamen. Eerst komt de één aan de beurt en geef je begrip en zoek je oplossingen en daarna de ander. Inmiddels zijn we er sterker dan ooit uitgekomen. We zijn over een drempel heen zodat we sneller onze irritaties uiten en elkaar beter kunnen steunen en begrip tonen in moeilijke tijden. Resultaat is dat we nu sterk genoeg zijn voor een kindje en het resultaat mag er zijn
Ik heb er geen ervaring mee. Het lijkt me erg lastig als je overweegt een time-out te nemen. Ik heb er zo mn eigen mening over maar die zal weinig toevoegen aan je gedachten. Ik hoop dat je er uit komt en volg je hart,dan maak je bijna altijd de juiste keuze. Mocht het zijn dat je voor een time out kiest dan kun je samen altijd een oplossing vinden wat betreft de kinderen. Stekte!!
Mijn inmiddels ex is ook eerst weggegaan om na te denken.Maar in zijn geval dacht hij nergens over na en deed gewoon wat hij voorheen deed: een vrij leven zonder verantwoordelijkheden en hele nachten weg! Ik kwam er voor mezelf wel achter dat mocht hij spijt krijgen, ik niet meer wilde...
Bedankt voor alle berichten! Voor de meiden die in een zelfde soort situatie zitten, veel sterkte en wijsheid gewenst. Hier is alles nog steeds niet best. Heb het mijn vriend nu wel verteld, en dat begint nu langzaam een beetje door te dringen. Oh wat hoop ik dat ik na die maand weer liefde voor hem voel! Maat oh wat ben ik bang dat het precies het tegenovergestelde is....