Hallo allemaal ! Ik heb hier al eens eerder over geschreven, maar moet even weer mijn verhaal kwijt ... Stel je voor: Je koopt een mooi huisje en vijf jaar lang klus je in en om het huis om alles precies te maken zoals je dat wenst. Dat is allemaal gelukt. Op het moment dat je achtertuin ook eindelijk helemaal nieuw is en dat je er heerlijk in kunt zitten, besluit je buurvrouw alleen nog maar schreeuwend te communiceren zodat je je werkelijk moet schamen voor alle mensen die bij je op bezoek komen. Dat is hier dus het geval en ik, en ook mijn man, vinden het vreselijk. Vooral omdat ons huis nu echt voor ons perfect is, precies zoals we het willen (we hebben echt veel geklust, benedenverdieping een hele nieuwe vloer die overal doorloopt, nieuw tiolet, nieuwe keuken, nieuwe voortuin, nieuwe achtertuin, muren door een stucadoor laten maken, zolder opgeknapt, badkamer opgeknapt) Nu is het dus eindelijk tijd om te genieten van alle inspanningen en kan dat dus niet door onze buurvrouw. Zij is niet voor rede vatbaar. (waarschijnlijk omdat zij niet heel intelligent is en zich dus alleen maar aangevallen zou voelen) Ik weet zeker dat wanneer ik haar aanspreek ik grote ruzie met haar heb en het wellicht alleen nog maar erger zal worden. Ook staat ze toe dat de kinderen de hele dag keihard schreeuwen in de achtertuin. (de kinderen nemen haar manier van communiceren over ...) Niet alleen wij hebben er last van, maar ook andere omwonenden. Ze heeft het blijkbaar niet in de gaten. Als wij mensen op bezoek hebben is het 10 keer erger dan normaal, wil ze zich blijkbaar van haar "beste" kant laten horen. Vreselijk. En wij schamen ons dan echt dood. We horen haar niet alleen in de tuin, maar ook vaak binnen, door de muren heen ... Haar kinderen zijn adoptiekinderen. Hebben al een moeilijke start gehad en nu dit weer. Soms zijn er dagen dat ze alleen maar loopt te razen en tieren tegen de kinderen. Vreselijk is dat. De oudste dochter is van heel vrolijk veranderd in een verlegen meisje dat bijna niets zegt in andere omgevingen dan de achtertuin. Veelal wordt alles wat ze zegt of doet meteen afgekraakt. Ze is pas 5 geworden. Haar zusje, pas 2, kan ook niets goed doen. Daar wordt ook steeds op gescholden en tegen geschreeuwd ... met alle gevolgen van dien ... Ik heb al eens eerder geschreven dat mijn man en ik wel de wens hebben te verhuizen. We willen graag wonen waar we willen blijven als ons kindje naar de basisschool gaat. Dat zou dus binnen 4 jaar zijn, maar we hebben de periode nu al teruggedraaid naar 2 jaar. Maar we willen gewoon deze periode genieten van alles en door haar is dat gewoon niet mogelijk. Het doet me allemaal enorm veel pijn. Als ik zie hoe trots mijn man is op onze prachtige tuin, en hoe teneergeslagen hij is als die buurvrouw weer denkt dat ze een marktvrouw is ... Het is toch niet normaal dat je zou moeten verhuizen omdat zo'n mens denkt zo te moeten leven ? Haar man is trouwens verstandiger, maar zegt er helemaal niets van. Vreselijk is dat ! Ik wil zo graag mijn kwaadheid recht in haar gezicht schreeuwen op het moment, maar dat lost helemaal niets op, maakt het alleen maar erger. Ik weet zeker dat als dit huis ooit verkocht is en wij dus hier weggaan dat ik haar dan haarfijn uitleg wat de belangrijkste reden is van ons vertrek. En dat terwijl wij altijd rekening houden met hun. Zelfs als we een gaatje moeten boren denkt zij te moeten bepalen wanneer we dat moeten doen, maar dat is nu ook afgelopen, ze moet zich maar aanpassen. Zij denkt dat ze alleen in deze tweeblok woont en het alleen voor het zeggen heeft. NIET DUS !!! Ik zit er heel erg mee dat wij niet kunnen genieten van het gedane werk. Ook zit ik erg in mijn maag met het lot van mijn buurmeiden ... ik weet door kinderen in mijn klas wat het gevolg kan zijn van geschreeuw de hele tijd en dat is echt vreselijk ... Wie heeft tips ... Wat kunnen we doen ? Wat zouden jullie doen ? Sorry voor mijn lange verhaal ... Alvast bedankt ! Groetjes, Nikki F
Als het niet eerder tegen haar gezegd is, zal ze het ook niet kunnen veranderen. Als ze uit zichzelf niet doorhebben dat meerdere buren er last van hebben, is het het handigst dat ze hier toch even op gewezen worden. Want je geeft al aan, dat je je nu echt kwaad zit te maken en zit te irriteren. Vaak wordt je dan zelf ook wat onredelijker en kan je steeds minder hebben. Misschien is het een goed idee om dit onderwerp te bespreken in bijzijn van haar man? Als die idd wat verstandiger is, kan hij haar misschien ook een beetje tot kalmte manen als hij erbij zit. En misschien is het een idee om dit gesprek dan niet samen met je man te doen, maar met een andere buur (een man?) erbij. Dan zien ze ook gelijk dat niet alleen jullie er last van hebben. Ga niet met verwijten strooien en probeer niet boos te worden. Blijf bij het onderwerp en breid niet teveel uit. Dat zal het idd alleen maar erger maken. En begin ZEKER NIET over die kinderen als het onderwerp van het gesprek de geluidsoverlast is. ALS dit gesprek zou helpen, dan kan dat later ook nog wel. Succes! Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Heel simpel, politie bellen. Ook ervoor zorgen dat je met medebewoners praat die er ook last van hebben, zodat zij ook de politie kunnen bellen. Dit valt onder overlast namelijk!
Hallo ! Renate, dat is inderdaad wel een optie. Je hebt gelijk dat wij er ons steeds meer aan gaan storen en willicht ook sneller prikkelbaar zijn. Maar wat wil je, de hele dag zit dat mens te schreeuwen. Ik kan er nu heel erg slecht tegen, ik denk ook door hormonen of zo, maar ik wil ook van rust kunnen genieten, vooral na alle werk wat we gedaan hebben hier. Laatst hadden ze een mega tent geplaats naast onze schutting. Ik heb daar wel iets van gezegd en de buurman is toen gekomen en hij was heel redelijk. Maar of hij over het geschreeuw ook aan mijn kant staat ... ik wil niet betweterig overkomen naar hun toe, niet hun het gevoel geven dat ik bepaal wat goed en slecht is, maar ik zie dat de kinderen dit niet lang meer zullen trekken en ik kan me ook niet indenken dat zij zichzelf gelukkig voelt op deze manier. Het geschreeuw is het grootste probleem voor ons ... het lot van de kinderen gaat mij echter misschien nog meer aan het hart. Een vriendin van mij werkt bij Bureau Jeugdzorg. Zij vraagt nu voor mij na wat er eventueel gedaan kan worden zonder vergaande gevolgen ... Caithlin, daar had ik nog niet aan gedacht ... en tussen bepaalde uren mogen zo ook kabaal maken, toch ? Ik dacht van 8.00 tot 22.00 mag je last hebben van burengerucht ? Het zijn ook koophuizen hier, dus ze het huis uit zetten kunnen ze toch niet doen ... Het zal denk ik wel een probleem blijven, zo lang we hier wonen ... Bedankt voor jullie reacties ! Groetjes, Nikki F
Wat erg voor je . Vooral omdat het huis helemaal naar je zin is en je wil genieten. mss een brief schrijven dat ze wat rustig aan moet doen. Ally
Dit lijkt me idd een moeilijke situatie, maar ik denk dat proberen rustig te blijven en te communiceren toch de sleutel zal zijn. En dan proberen niet in de zin van kritiek, maar er zo'n mooie draai aan te geven dat het opbouwend is. Heb je verder geen contact met haar? Maken jullie nooit een praatje over koetjes en kalfjes?
Ik zou eens uitzoeken wie de wijkagent is bij jullie. Dat komt iets milder over dan gelijk de politie...ook al is hij vd politie. Je kan bij hem je probleem eens neerleggen en aangeven dat er moeilijk te communiceren is met dit soort mensen. Je kan bijv hem eens met de buren laten praten over het feit dat meerdere mensen last hebben van de buurvrouw. Zelf heb ik ooit in een probleem-situatie gezeten met m'n buren, maar dat waren junken (drugsverslaafd) en hiervan zal ik je de details besparen. Maar het was 1 groot drama!! Ik kon niet meer normaal functioneren door hun nachtelijke abnomale leven. Zo zou ik het aanpakken! Praten kan iets oplossen...met bemiddeling van die wijkagent misschien. Sterkte en succes! Mirre
Jeetje, ik weet precies hoe je je voelt. Wij hebben hier 2 huizen verderop een gezin wonen met 4 kinderen. Zij kunnen ook alleen maar schreeuwend tegen elkaar communiceren. Als zij opstaan beginnen ze al met schreeuwen totdat ze naar hun bed gaan. Waarom zei kinderen hebben genomen snap ik niet, ze lopen alleen maar te fitten op ze. En gebruiken ze als boodschappenkoerier. Regelmatig horen wij ze schelden tegen ze en schelden ze ze uit voor oa "mongool". Dieren gaan daar ook af en aan. Wij wonen hier 2 jaar, en ze hebben al ruim 12 honden versleten, die aangeschaft worden en weer verkocht worden via marktplaats. Die alleen maar de achtertuin zien, en voor de rest opgesloten worden in huis. Om maar niet te spreken over de katten, cavia's, hamsters en vissen. Ik begrijp heel goed hoe jullie je voelen, ik heb ook steeds de zin om mijn spullen te pakken en op te donderen. Maar als verder je huis naar je zin is, en je verder goed met de andere buren op kan schieten is het ook weer zo jammer. Wij hopen er op dat dat "tokkie gezin" zelf de benen neemt, en lekker zelf gaat verhuizen. Ook zij zijn trouwens niet voor rede vatbaar. Zij hadden een auto met een alarm, dat bij het minst geringste afging. Zo ook een keer een hele nacht achter elkaar. Verschillende buren stonden buiten, zij hadden er gewoon schijt aan. Een dag erna gebeurde het weer overdag, en zei mijn overbuurvrouwtje er wat van. Haar dochtertje van een paar maanden oud had een botontsteking, en sliep al zo slecht, die lag eindelijk te slapen. En ging weer dat alarm. Maar ze kreeg gewoon een grote mond van hem. Zo asociaal zijn ze. Maar de politie deed daar overgens ook niets aan.
Jee Nikki, dat is echt frustrerend, dat kan ik me erg goed voorstellen. Ik weet niet wat ik zou doen als ik in jouw schoenen stond... maar als buitenstaander denk ik dat je echt moet praten. Meteen de politie bellen kan het alleen maar erger maken, ze voelen zich dan wellicht erg aangevallen en is er nadien helemaal geen redelijke communicatie meer mogelijk. Ik denk dat dat het beste is (toch er over praten dus) en wie weet valt het allemaal reuze mee. Want met die tent en het gesprek met de buurman ging toch ook goed? Terwijl je misschien ook dacht van jeee, hij zal misschien kwaad worden... En inderdaad is het een heel goed idee om ook met een andere buur die er last van heeft te gaan praten, samen een plan maken hoe je het het beste kunt proberen op te lossen. Dit schiet namelijk helemaal niets op... gewoon niets doen bedoel ik dan. Dat vreet aan je en op een gegeven moment schreeuw je het uit en heb je de poppen aan het dansen... Ten minste.. ik heb het wel eens dat ik niet altijd alles recht door zee durf te zeggen en ik het dan heel erg ga opkroppen en op een gegeven moment moet het er toch uit... redelijk of onredelijk... dan barst de bom gewoon... en dat moet bij jullie niet gebeuren natuurlijk, want dan wordt het woongenot alleen maar slechter! ennehh.. maak er misschien een soort van ´oudergesprek´ van. Positieve dingen eerst (eh.. die verzin je dan....) ..., beetje goodwill kweken, misschien pikken ze dan meer en lost het zich zelf op.... Nou succes ermee!!! Hopelijk vinden jullie een plan om het op te lossen en gaat het harmonieus, want dat is natuurlijk het meest belangrijk.. groetjes! Mirjam
Hallo allemaal ! Bedankt voor jullie reacties ! Mir, ik heb het probleem, in het belang van de kinderen, bekend gemaakt bij Bureau Jeugdzorg, maar niet als melding maar als hulpvraag voor mij, wat ik eraan kan doen. Ik kreeg meteen een antwoord terug en zij adviseren mij het te melden bij het AMK. Ik weet verder niet wat voor gevolgend dat heeft, heb daar ook via school geen ervaring mee ... ik heb die vraag weer aan hun gesteld en wacht op een antwoord. Verder kan de school natuurlijk ingeschakeld worden, maar dan is de kans groot dat mijn naam bekend wordt als melder ... ook niet ideaal. Het zijn eigenlijk gewoon twee grote problemen. 1. Geluidsoverlast 2. Een vorm van kindermishandeling (in mijn ogen ...) Praten met hun is lastig. We hebben geen vriendschappelijk contact met hun. Ook geen ruzie, maar we komen niet bij elkaar over de vloer. Ik durf haar niet aan te spreken, ze springt uit haar vel ... maar dat hier iets aan gedaan moet worden is duidelijk. Bedankt allemaal in ieder geval ! Groetjes, Nikki F
Hoi Nikki, ALs je vermoedens hebt m.b.t. kindermishandeling kan je altijd anoniem met het AMK contact zoeken hoor! Zij horen de vermoedens aan en beoordelen of ze er wat mee gaan doen. Ze mogen, als jij aangeeft anoniem te willen blijven, nooit jou gegevens aan de betreffende personen geven. En ze kunnen je ook nog informeren wat ze met jou melding hebben gedaan. Dus als je dit vermoedt! Aan de bel trekken hoor! En.. geestelijke mishandeling is niet minder erg.. maar ja dat is logisch.. groetjes!
Ja dit bedoelde ik ook hoor. Volgens mij komen zulke situaties automatisch bij de wijkagent terecht als je de politie belt (heb er al ervaring mee) Tussen 8 en 22 uur mag je normale huiselijke geluiden horen, maar constant schreeuwen in de achtertuin zijn geen normale huiselijke geluiden hoor! Dat valt ook overdag onder overlast. En het huis uitzetten is ook wel weer een erg resolute actie, dat hoeft niet eens. Als zo'n agent een gesprekje gaat hebben met je buurvrouw is de kans groot dat hij haar vertelt dat ze rekening met de buren moet houden en misschien wordt ze dan wat rustiger.
Meid wat een toestand zeg. Als ik jou was zou ik de wijkagent opsnoren en hem/haar de situatie uitleggen. In het verleden is er eens klacht over mijn hond naar de politie gegaan en ik kan je vertellen ze stonden wel bij mij aan de deur. Zelf had ik last van kinderen in de buurt, zondagochtend om 07.00 uur gillen in de brandgang voor de lol. daar heb ik nooit wat van gezegd hoort erbij. Maar toen mijn hond dus blafte werd meteen de politie gebeld. het waren trouwens niet eens mijn directe buren die klaagden. Piglet
Het blijft inderdaad een hele lastige situatie. Vanmiddag wilde ik even een dutje doen, heeft ze de muziek zo hard staan dat dat nieteens mogelijk was voor mij. Ik heb haar heel voorzichtig een mail gestuurd en heel vriendelijk gevraagd of ze iets aan het volume kan doen, en vooral maar benadrukt dat het vooral aan mij ligt dat ik nu minder goed tegen lawaai kan. Ik heb nog geen reactie gehad ... wacht maar eens af. Ze weet nu in ieder geval wel dat ik haar steeds hoor. Voor de kinderen ben ik blij dat de school volgende week begint, in ieder geval haar oudste dochter kan dan tenminste weer haar gang gaan zonder dat er tegen haar geschreeuwd wordt ! Ik zal zeker eens gaan informeren wie de wijkagent is ! Goede tip ! Groetjes, Nikki F
Je zou zo in ons vorige huis kunnen wonen. Wij zijn mede door onze buren verhuisd, ik werd er gek van, zij en de kids konden ook alleen maar schreeuwend communiceren, echt vreselijk. Ik werkte destijds nog op zondag in een disco en kwam dan laat thuis, nou dan sliep ik net en stonden de kids om 6.00 uur al in de tuin te schreeuwen en te voetballen. Ik heb toen 1 keer heel erg hard het raam dichtgeknald en de buuf zei toen: kom laten we maar naar binnen gaan!!! Dat werdt tijd, ggrrrrrrrr. Ik ben blij dat ik toen mijn man heb leren kennen en we verkochten toen zo snel mogelijk mijn huis om samen ergens anders iets te kopen. Als we niet zulke buren hadden gehad waren we er wel gebleven en even verder lekker gespaard maar ik was blij dat mijn mannetje wel iets anders wou van ons samen. Ik hoop dat je er uit komt met je buuf en dat je nog veel plezier in je huis zult hebben. btw, mijn buuf was ook niet de allerslimste zeg maar..........
Ik heb nog geen mail terug, ze zal wel beledigd zijn maar dat interesseert mij echt geen biet ! Inderdaad Patje, mijn man en ik zeiden al tegen elkaar dat het eigenlijk te erg voor woorden is dat je een verhuizing eerder gaat plannen dan de bedoeling was omdat zo'n mens zo asociaal is. Niet normaal ! Ik heb een mail terug van Bureau Jeugdzorg. Het AMK bepaalt a.d.h.v. mijn verhaal wat ze doen, kan dus zijn dat ze op bezoek komen bij mijn buren ... wel heel vergaande gevolgen dus ... ik wacht het eens af, het is een moeilijke beslissing ... Groetjes, Nikki F