Oeh lastig. Ik begrijp zeker dat je samen beslist over al dan niet steriliseren, net zoals je samen besluit dat een kindje welkom is.. Kan je er misschien met professioneel iemand over praten? Misschien ook met de gyn over de kans op herhaling van de klachten? Misschien alles je alles heel duidelijk op een rijtje kan zetten, je een antwoord kan geven aan jezelf. En aan je man. Want ik kan zeggen of je er wel of niet voor moet gaan, ik hoef niet met de gevolgen te dealen, jij, je man en je kinderen wel.
Hallo, even een update voor wie het leuk vind om te lezen. We zijn een paar maanden verder en hebben besloten niet meer actief te proberen om gepland zwanger te raken. Het klinkt heel tegenstrijdig wat ik nu neer ga zetten maar we gaan het meer op z'n beloop laten en zien wel of het er nog van mag komen. Ik ga niets meer bijhouden. Geen gestress meer met mijn cyclus bijhouden en ovulatietesten om te voorkomen dat we tijdens de vruchtbare periode sex hebben. We gebruiken meestal anticonceptie en mocht die ene keer dat we het niet gebruiken tot een zwangerschap leiden is het kindje welkom <3. Ondanks dat ik een potentiele zwangerschap nog steeds niet echt zie zitten voelt dit wel heel goed aan. Ik denk dat dit de juiste keuze is. 'De angst voor' is weg nu ik heb besloten dat het ok is mocht ik zwanger raken. Bovendien is de kans daarop toch niet heel erg groot omdat we meestal veilig vrijen en dat maakt het heel relaxed. Hoe het ook mag gaan lopen... het is goed .
Wat fijn @Poppy4! Leuk dat je nog een update plaatst. Als dit voor jullie de manier is om er beide vrede mee te hebben, dan is het goed toch? En ik begrijp het
Wat leuk om nog even een update te lezen. Fijn dat jullie er samen uit zijn en dat je je hierbij fijn voelt! Dat is uiteindelijk het allerbelangrijkste