Ja, dat snap ik. Hier kon dat niet ivm naderende bevalling en daarvoor al twee weken vrij Goed dat je man dat gedaan heeft. Ik wilde ook ALLES weten. Stom dat je jezelf zo wilt kwellen he
Nee logisch. Wat een ellende zeg al die hormonen zo hoogzwanger. Ik word al een heks bij naderende ongesteldheid😱 Ja dat alles willen weten snap ik echt niet. En mijn man al helemaal niet.
Ik lees zoveel herkenning! Fijn dat het nu allemaal 'goed' gaat! Hier is het nu ruim 2 jaar geleden. Maar echt de momenten dat het allemaal terug komt blijven. Wel steeds korter en zit langer tussen. 'De andere' zie ik helaas nog regelmatig. Maar oh wat sta ik boven haar! Ik zie aan haar hoeveel pijn het haar doet. (Het feit dat ik haar negeer, niet laat kennen endergelijke). Maar van binnen ga ik elke confrontatie kapot.🙈
Jeetje hoe 1 topic zoveel gevoel naar boven kan brengen zeg. Denk dat je met je eigen verhaal een gevoelige snaar raakt bij vele vrouwen hier. Pff i have been there, i have done that. ik krijg gewoon de oude woede zelfs terug tijdens het lezen van dit.. Het onrecht, het gevoel dat de puurheid verdwenen is uit je relatie... Een kleine actie, zoveel gevolgen. Hou je vast in je achtbaan meid het allerbelangrijkste is dat je jezelf niet kwijt raakt in het gevecht om de controle op de rest niet kwijt te raken, want dan ben je echt verder van huis. Ik wens je alle kracht, wijsheid en sterkte toe in je situatie.
Dag dames. Lief dat er naar gevraagd wordt! Ik vind het nog steeds erg moeilijk. De laatste paar dagen gaat het wel, vorige week had ik dagen waarop ik de koffer zowat alweer klaar had staan 😑 Echt een achtbaan met allemaal dubbele emoties. Hij doet z'n best, en dat zie en merk ik echt, maar ik ben zó achterdochtig. Ik vind het gewoon walgelijk van mezelf soms. Ik had al in m'n hoofd gehaald dat hij nog een telefoon in z'n werkauto had waarmee hij haar stiekem belde. Heb ik gewoon die hele bus uitgekamd toen hij naar een vriend was. Ik schaamde me achteraf dood. Maar gelukkig gebeurt dat niet zo vaak haha, want dan had ik de stekker er uit getrokken. Als ik mij zovaak zo zou voelen had ik het écht niet getrokken 🙈 Wel veel goede en leuke momenten, en die overheersen 😊
Ik denk echt dat het alleen maar logisch is hoe achterdochtig je soms bent. Ik zou echt exact hetzelfde hebben gedaan. Het heeft allemaal tijd nodig. Ik hoop wel echt dat jullie er samen uit kunnen komen. Ik vind je heel sterk over komen
Nou ja om maar met de deur in huis te vallen; ik vind het ontzettend moeilijk om nog te vechten. Ben een beetje uitgevochten. Wanhopig op zoek naar redenen om maar bij elkaar te blijven. Ja ik hou van hem, maar anders en lang niet zoveel meer als eerst 😔 En ik heb soms ook echt een hekel aan hem. Ik probeer het te accepteren en verder te gaan. Maar ik kán het niet accepteren. En daar kom ik elke dag weer een beetje meer achter. Maar wat nu? Ik durf geen knopen door te hakken. Ben doodsbenauwd voor de toekomst. Want we hebben nog wel 'iets'. Maar we zijn elkaar ook heel erg kwijt. We zitten op een totaal andere golflengte. Bleh 😪 Oh ik weet niet zo goed wat ik nu weer met het heropenen moet hoor, maar wil het gewoon even kwijt.
Wat heftig zeg. Ik vind het zo enorm dapper hoe je ervoor gevochten hebt. Ik heb er gelukkig geen ervaring mee dus kan je geen advies geven. Maar ik wil je heel veel sterkte wensen met het nemen van een beslissing.
Ik heb er geen ervaring mee en dus geen advies maar ik wil wel zeggen dat ik super veel respect voor je heb. Je hebt er zo voor gevochten. Je komt over als een onwijs sterke vrouw. Heel veel sterkte met het nemen van een beslissing en een dikke knuffel! En lucht je hart vooral hier als je daar behoefte aan hebt.
Lastige situatie zit je in zeg Is het een idee om een pauze in te lassen? Misschien kan je man tijdelijk ergens anders verblijven zodat jullie allebei jullie gevoelens op een rijtje kunnen zetten en om er achter te komen of jullie nog bij elkaar willen blijven? Ik zeg maar wat hoor.. Sterkte iig!
Oh meis toch.. ik hoopte op zoveel beter.. Kunnen jullie er samen over praten? Dat je ziet waar het wringt?
Dit inderdaad, maar ik heb ook geen ervaring met dit soort situaties dus geen idee of het een goed advies is. En ook ik heb ontzettend veel respect voor je Aszz, mocht je besluiten om toch te scheiden dan weet je dat je er echt alles aan hebt gedaan en geprobeerd. Knuffel xx
Hier dacht ik ook gelijk aan. Misschien geeft het jou ook wat meer ademruimte. Je kan niet zeggen dat je zomaar de handdoek in de ring hebt gegooid. Je hebt er alles aan gedaan. Maar als het niet meer werkt, dan houd het op. Je moet er niet zelf aan onderdoor gaan. Heel veel sterkte met je beslissing meid.
wat een vreselijke rotsituatie, maar inderdaad, wat niet gaat, gaat niet. en als ouders niet gelukkig zijn samen, merken kinderen dat ook. dus daarvoor moet je het niet doen... dat doet ze eerder meer verdriet dan dat jullie misschien op goede voet uit elkaar gaan. ik wens je veel sterkte met je beslissing, wat deze ook word.
Geen ervaring, maar wat vragen om je misschien op weg te helpen. - je zegt dat je soms een hekel aan hem hebt...is dat vanwegr het vreemdgaan of is hij sowieso veranderd...door het vreemgaan of om een andere reden? - qua welke golflengte zitten jullie anders? In de omgang met elkaar of qua denkwijze zeg maar. - zie jij het voor je dat er een dag in de (verre) toekomst komt dat je "vergeten" bent dat hij vreemd gegaan is? Echt vergeten doe je het niet denk, maar meer in de zin dat je er niet echt meer mee bezig bent en dat wanneer je leest of hoort over vreemdgaan dat je dan ineens denkt: o verrek dat hebben wij ook meegemaakt.
Hier ook niet direct ervaring, dus kan niet uit mijn persoonlijke situatie spreken, maar ik lees door je topic heen wel dat je ondanks alles toch van je man houdt. Bedenk wel dat, ook al zou je besluiten er een punt achter te zetten, de kans klein is dat je straks een partner ontmoet zonder zijn eigen 'verleden'.
Dank dames. Ja misschien is een pauze iets. Hij wil aan de ene kant wel erg graag, aan de andere kant merkt hij dat ik ( onbewust ) afstand aan het nemen ben. Ik ben meer met mezelf en de kinderen bezig en gewoon niet echt meer met hem. Gaat onbewust vanzelf. Er zijn tijden geweest dat hij zo was, dat hij deed waar hij zin in had. Af en toe op stap, lekker sporten. En dat doe ik nu. 95% van de tijd ben ik thuis, maar ik hou niet altijd continu maar rekening met hem. Wel altijd gedaan, en dat valt hem moeilijk. Tuc, nou ja vooral omdat hij ons leven zo omver heeft geschopt. We praten anders met elkaar, die 'klik' die er altijd was lijkt te zijn verdwenen. Sneller ruzie omdat we elkaar niet begrijpen. En weet je, dat vreemdgaan denk ik niet eens zo zeer aan. Maar meer het liegen, de onacceptabele dingen die hij heeft gedaan. Zo respectloos, en zegt zoveel over zijn kijk op mij. Afgelopen half jaar was ook niet makkelijk. Ik kan en kon er moeilijk met hem over praten. Als het mij dwars zat en ik wou er over praten heb ik al meerdere keren de deur in m'n gezicht gekregen ' ik heb er geen zin in ' ' praat maar met iemand anders ' 'ik ben er nu wel klaar mee hoor'.