Begrijp ik goed dat jouw man nog niet op de hoogte is van jouw beslissing? Sterkte hoor.....je hebt echt je stinkende best gedaan, dat zeker! En liever een goede regeling als gescheiden ouders, dan in een kapot huwelijk blijven zitten. Ontzettend verdrietig. Kan me goed voorstellen dat jij je schuldig voelt omdat jij de knoop doorhakt. Maar je weet ook wel dat het niet jouw schuld is. Dit is de consequentie... Gatver...en dan nu de 'feestdagen' voor de deur
Heel sterkte lieve Aszz! Knap je gevoel heel goed, maar het is niet jouw schuld! Als jouw man zich normaal had gedragen, had je deze keuze niet hoeven maken Weet je man er al van? Misschien een idee om eerst apart te gaan wonen en over een half jaar ofzo verder te kijken? Tenzij je er echt definitief klaar mee bent, wat ik me ook goed kan voorstellen, je hebt al zo lang gevochten... Zie dat het alweer 10 maanden geleden is. Op een gegeven moment is het strijden in jezelf wel klaar.
Jeetje Aszz, ik snap je heel erg goed! Ik zou ook echt niet weten hoe ik zou moeten vergeven/vergeten als mijn man mij zó zou vernederen alsof het niks is en dat altijd in mijn hoofd houden. Geef jezelf niet de schuld, want dit is niet jouw schuld. Het is niet iets waar iedereen zich (zomaar) overheen zet. Je kunt je eigen gevoel niet weg blijven cijferen, juist ook in het belang van je kinderen. Heel veel sterkte en kracht voor jou en je kinderen gewenst, en ga lekker door met sporten als afleiding. Kop op!
Ik snap je angst heel goed. Na een relatie van meer dan 15 jaar en 2 kids, wilde mijn ex er een punt achter zetten. Biechtte op al jaren contacten te hebben met andere vrouwen. maar beweerd dat er nooit iets gebeurd is. Die waarheid zal ik nooit weten. zei wel dat de jongste nooit geboren had mogen worden. Hoe ik me toen voelde kan ik met geen woord omschrijven. In een hele korte tijd 25 kilo afgevallen.Ook erg bang voor het alleen zijn, wat zou er van de kids terecht komen. Wilde nooit geen relatie meer. Zou ze toch niet vertrouwen. Na 6 maanden leerde ik mijn huidige vriend kennen. In eerste instantie vriendschap. waardoor we veel dingen bespraken die je niet met een nieuwe vlam zou bespreken. we merkte beide dat er meer was dan vriendschap. en beide bang om voor een relatie te gaan en ons leeftijdsverschil (hij is 6 jaar jonger). nu zijn we alweer een jaar samen en ben ik zwanger van ons kindje. we hebben beide nog zo onze nasleep van onze vorige relaties. maar zou hem voor geen goud meer willen missen. En achteraf zo blij dat m'n vorige relatie stuk is gelopen. klinkt stom maar je beseft dat sommige dingen gebeuren met een reden.
Ik heb het hem gister verteld. Hij raakte compleet in paniek. Zag dit niet aankomen. En weigerd ook gewoon. Hij wil mij niet kwijt. Wil absoluut niet uit elkaar. Door de gesprekken ben ik weer erg gaan twijfelen. Ik heb het gevoel dat ik het dan allemaal weg gooi. Dus vanochtend naar de huisarts geweest, weer praten met een psycholoog. En tot die tijd een soort van status quo. Wel weet ik dat vooral aan mezelf moet denken. Want ik ben kapot op.
Logisch dat je twijfels krijgt, maar al met al... als je weer terugkrabbelt, wat gaat er dan veranderen? voor jullie, voor jou? niet veel vrees ik. je hebt je best echt gedaan en hem meer kans gegeven dan menig ander hier... sterkte en goed dat je hulp zoekt, dit is ook onwijs lastig. knuf
Wat lastig zeg. Denk inderdaad eerst aan jezelf en je kinderen. Je bent zelf al een andere weg in geslagen met je baan en daarmee je ontwikkeling. Ik denk dat het héél belangrijk is, dat hij dat accepteert en op houd met die opmerkingen als 'dat zijn tekenen'. Je bent door de omstandigheden gaan inzien dat JIJ ook belangrijk bent. Of je nog wil/kan is iets dat je helemaal zelf moet gaan beslissen en het is goed dat je hierbij hulp zoekt. Een tweede logische stap is denk ik ook relatie therapie zodat je met behulp van een derde kunt uitleggen wat het effect van zijn actie op jou heeft en hoe jullie daar samen mee om kunnen gaan. Je kunt hem nu nog niks toezeggen en daar dient hij ook begrip voor op te brengen. Heel veel sterkte!
Zoals ik het lees is het niet zozeer die keer vreemdgaan, maar zijn hele respectloze houding naar jou toe, ook de afgelopen periode. Als hij jou niet kwijt wil dan zal hij moeten inzien dat hij jou niet kan 'houden' op deze manier. En dat betekent dus ook dat hij moet accepteren dat jij het niet meer wil op deze manier. Heel heftig en moeilijk lijkt het me, veel sterkte!
Allereerste een dikke knuffel! En onthoud, hij is degene dat alles weg heeft gegooid! Jij niet! Je bent een sterke vrouw, jij red jezelf wel. Ook al wordt het misschien moeilijk, je kunt meer dan je denkt! Sterkte!
Tsjah. We zijn nog bij elkaar. Hij wil heel erg graag. Ik wil vooral rust maar doe wel m'n best. Voor nu vind ik het even wel prima allemaal. Ik richt me op mijn werk en de kinderen en probeer het met hem. Nog steeds status quo. Heel lief dat jullie er naar vragen!
Wat knap van je meid. Ik vind je echt een sterke vrouw! Maar vergeet niet ook aan jezelf te denken he?!
Hij wil het heel graag, maar jij wilt rust. Wil jij het nog of blijf je om de kinderen en hem? Krijg je je rust op deze manier?
Ik heb zelf ook niet echt antwoorden. Natuurlijk wil ik dat ons gezin zo blijft. Maar gelukkig? Nee niet echt op dit noment. Maar ik kan er wel mee leven. Zodra ik dat niet meer kan, moet ik knopen door hakken. En voor nu ben ik daar nog te laf voor. Sfeer is verder prima. We maken geen ruzie of iets. Leven meer langs elkaar heen.
Ik denk dat als je er écht klaar voor bent, je het zult voelen en dan zul je ook sterk genoeg zijn om die knoop door te hakken. Niet dat je nu zwak bent, maar waarschijnlijk ben je mentaal gezien nog niet zo ver. Verlies alleen jezelf niet in dit hele proces. Sterkte.
Dat denk ik ook Buffy. Dat is ook wat vriendinnen om mij heen zeggen. Als het moment er is, dan weet je het. En daar heb ik dan maar vertrouwen in.
Nou, te laf zou ik dat niet willen noemen. Je houdt het gewoon rustig en geeft juist niet zomaar op. Je zoekt een status quo in een heel chaotische situatie. Het is mooi dat jullie die samen hebben gevonden. En hoe het verder gaat, dat zie je wel. Juist nu niks moeten van jezelf is goed en helpt je op de lange termijn vooruit. Antwoorden komen er vanzelf.