Ik heb regelmatig de verhalen op het forum gelezen in dit topic. Ik ben ook alleen en inmiddels al 35 weken zwanger. In het kort, mijn ex wilde geen kinderen, ik moest abortus plegen, desnoods zou hij het zelf doen. Gelukkig heb ik voor mezelf gekozen en uiteraard besloten dat mn meisje en ik het ook zonder hem kunnen. Dit alles is 6 maanden geleden. O ja ik vergeet te melden dat melden dat mijn kleine ontstaan is tijdens een tja hoe noem je het "mijn ex is toch nog wel leuk dus afscheid nemen kan geen kwaad" avondje. Hij had toen al een week of 3 een nieuwe relatie, ik weet dat er mensen zijn die dit veroordelen, maar gedane zaken nemen geen keer. Het feit dat hij aan zijn vriendin moest vertellen dat ik zwanger was, en ik verziekte zijn leven bla bla bla en ik had het expres gedaan en mijn kind had geen vader nu niet nooit niet, zijn verhaal deed me gelijk weer beseffen waarom het over was. Bij mijn ex ligt het altijd aan een ander en nooit aan hem. Het is nooit mijn intentie geweest zwanger te worden van meneer. Het is zo gelopen en ik ben dolblij. De keus het alleen te doen heb ik ook heel bewust genomen. Goed we zijn nu 6 maanden verder en wat schetst mijn verbazing ....... zijn vriendin is nu 3,5 maanden zwanger . Hij is dolblij dat hij papa wordt. Gevoelsmatig interesseert het me geen zier. Maar jullie begrijpen dat ik compleet in shock was, vooral na wat ik allemaal naar mn hoofd gekregen heb. Zijn partner zit nog in een echtscheiding, meneer zit zonder werk en heeft genoeg schulden. Ik vraag me werkelijk af of het verstand in zn hol zit. Ik ben er klaar mee, al heel lang ik red het makkelijk met mn meisje alleen. Wat vertel je zo een klein meisje als ze erom vraagt. De waarheid ? Dat haar vader haar niet wilde maar 3,5 maand later wel ineens dolblij was met een zwangerschap. Aan de andere kant denk ik, wat je niet weet mis je niet, maar ja hoever ga je daarin om DNS onbekend en Spoorloos perikelen te voorkomen. Het liefst vertel ik haar niets. Ik weet namelijk dat haar vader haar ook ooit pijn zal doen als het erop aankomt. En dat wil ik niet voor mijn meisje. Maar behoedt je haar daarvoor of laat je haar haar eigen keus maken en ben je er als ze teleurgesteld wordt. Ik vind het zo lastig te bepalen wat het beste is voor mijn meisje. En begrijp me niet verkeerd. Ik ben van mening dat een kindje recht erop heeft te weten wie papa is, maar geldt dit ook nog als je van te voren weet dat er verdriet van komt ? Iemand advies ??
Zo dan, dat is een pittige situatie en idd: wat vertel je je kleine meid later...? Moeilijk, zeg! Ik zou het eigenlijk ook niet weten. Misschien moet je in de eerste plaats nagaan wat je zelf zou willen als jij je dochter was. Ik denk dat ik het wel zou willen weten, maar wel zo eerlijk mogelijk, zodat je op voorhand in ieder geval weet wat je kunt verwachten als je toch contact gaat zoeken. Maar ik snap ook wel dat het natuurlijk niet leuk is als moeder om dat je kind te moeten vertellen... In dat opzicht is zelf laten ontdekken ws wel beter. Mijn mening: eerlijk vertellen dat haar vader op dat moment niet in staat was er voor haar/jullie te zijn. Niets zeggen over het andere kind, want dat voegt voor haar (nog) niets toe. Dat mag de zaaddonor tzt lekker zelf uitleggen Probeer je er voorlopig nog niet te druk om te maken. Het duurt nog wel een paar jaar voordat je met die vragen te maken gaat krijgen.
Hoi Jilly, Zoals mijn voorgangster al zei zeker een lastige situatie. Maar ik zou ten alle tijde eerlijk zijn naar mijn kind toe zodra hij/zij ernaar zou vragen (uitleg conform de leeftijd, uiteraard). Het sportgedrag van je ex (om het zo maar even te noemen) en wat daar allemaal uit voortkomt of voortgekomen is, is zoals MvS al zei, niet jou pakkie aan. Je kind daarentegen heeft natuurlijk wel gewoon het recht om te weten wie de verwekker is (of ze hem daawerkelijk "vader" kan noemen, zal ze vanzelf (wellicht jammergenoeg) achterkomen tegen de tijd als ze contact met hem wil en gaat zoeken) Ik denk dat je het niet moet willen dat je kind het je straks kwalijk neemt als je het haar niet of althans niet eerlijk had verteld. Veel sterkte!
wat vervelend allemaal. Mijn ex is ook zo'n debiel, maar hij geeft gelukkig wel om zijn kinderen. Mijn advies: Laat t maar even mooi voor wat t is en ga je nu nog niet druk maken over iets wat nog helemaal niet aan de orde is. Geniet nog even van je laatste zwangere weken, van je mooie buik, van de schopjes. Ga eerst je eigen leven in balans krijgen en gelukkig worden met je kleine meisje als ze er straks is. Mocht ze later...over een jaar of 5 vragen waar papa is, kun je altijd nog bedenken wat je wilt vertellen. Misschien is de situatie dan wel heel anders. Misschien draait je ex bij als ie straks voor de 1e keer papa wordt en daarna nog eens voor de 2e keer. Je weet nooit hoe t leven loopt, dus geniet van dag tot dag. knuffel.
Herkenbaar verhaal,een goede vriendin van mij was ook ongeplant zwanger. De man waar ze bij was mishandelde haar zwaar en druwde haar met regelmaat van de trap en sloeg en trapte hij haar in haar buik om ervoor te zorgen dat het kindje nooit levend het daglicht zou zien. Ze brak met hem net nadat de kleine geboren was (gelukkig leefde het jongentje gewoon maar is het wel weggenomen door jeugdzorg. Na een maand had meneer doodleuk een nieuwe vriendin en die was in maand 2 al zwanger. Jeugdzorg wist van niets en dat meisje werd ook zwaar mishandeld (het is fam. van mij helaas). Het kindje werd geboren en jeugdzorg deed niets en deed net of hun neus bloede,na aandringenvan mijn vriendin heeft de gezinsvoogd van haar zoon allees uit laten zoeken en is zijn 2de kind ook weg genomen ivm gevaarlijke situaties, zwaar drugsgebruik van zovel de moeder als vader en lichamelijke mishandeling van zowel de moeder als het kind. Het kidn van mijn vriendin zit nu in een pleeggezin en ze is altijd eerlijk en zal later ook eerlijk vertellen waarom ze geen contac meer heeft met zijn vader. Het jongetje heeft er wel schade aan over gehouden en heeft een achterstand die te weiten is aan de mishandelingen. Ze zegt wel dat ze hem niet bij zijn vader weg kan houden ls hij eenmaal zelf ouder is en ze hem gewoon erlijk zal vertellen wat er is gebeurt hoe pijnlijk dat misschien ook is. Het is een erg moeilijke situatie maar zei gaat ervanuit wat zei zelf het liefste zou willen,ze komt zelf ook uit een situatie die door haar vader erg moeilijk gemaakt is
Hai, Zulke avondjes die ken ik hoor En het is helemaal niet erg om zulke avondjes te hebben Althans ik vind van niet... Maar je verhaal is heel herkenbaar over het is altijd een ander en niet kijken bij zichzelf... kan me idd goed voorstellen waarom het voorbij is Vind het wel erg raar dat zijn vriendin ook zwanger is terwijl hij gezegd heeft geen kinderen te willen hebbe. Ik kan me voorstellen dat je in shock was! Jemig zeg! Misschien zit zijn verstand idd in zn hol! Het is ook erg moeilijk om te bepalen wat goed is voor je meisje en wat niet. Dat is ook iets wat heel erg lastig is. (in het kort. Ik heb 2 kinderen van me ex. en zwanger van hem. Hij wilt wel zorgen voor de 2 kinderen die al op de wereld zijn maar niet voor de baby zeg maar. Hij ontkent dat het zijn kind is... zijn zoon nog wel!) Ik zal het advies je in een pb sturen. (ben bang dat hij mee leest en mijn stappen straks weet ) Dikke knuff
hoi veel succes om te beginnen. ik zou gewoon de waarheid zeggen, ik ga dit zelf ook doen als ze er achter vraagt. het lijkt me zo erg als we gaan verbloemen of liegen ze hebben alleen ons en er dan achter komen dat de enisgte opvoedpersoon de enisgte vertrouwenspersoon tegen hun gelogen heeft. nee sorry ik zeg gewoon de waarheid. gr
Ik zou ze ook wel wat aan kunnen doen... Wat een lastpakken! Bah. hahahah Ik vind het erg herkenbaar wat je zegt: Hij kijkt nooit naar zichzelf. Hij kan alleen maar zeggen wat wij/ik fout doen. Maargoed, K** situatie zeg. Maar ik snap dat je heel erg bezig bent met straks. Maar probeer dat niet teveel. Straks is straks en nu is nu. En probeer te bedenken wat jij belangrijk vind: eerlijkheid bijvoorbeeld. Dat zou bij mij hoog staan, ookal wordt het er daarmee nietmakkelijker op. Succes!
Hai, Bedankt voor de reacties. Heb idd besloten als de tijd daar is gewoon te zeggen dat papa niet voor haar wilde zorgen. Kan idd maar beter eerlijk zijn. Ben immers de enige persoon in haar leven waar ze op moet kunnen vertrouwen. Nu maar weer gaan genieten van de laatste 5 weken en door dit soort voorvallen realiseer ik me altijd weer, o ja ik weet weer wat voor asbak het is. Fijne avond meiden.
Ik zou dit op de stapel van "zaken voor later" leggen. Kijk eerst hoe je kind reageert op het feit dat ze alleen een mama heeft en of ze überhaupt wat vraagt. Ik voed mijn kind ook alleen op terwijl mijn ex nooit in beeld is geweest. Het is voor mijn zoon altijd vanzelfsprekend geweest dat hij een mama had en een oma die er altijd was. Pas op school heeft hij 1x gevraagd waar zijn papa was en ik zei dat hij ver weg woont (klopt ook) en daar was hij content mee. De waarheid kan soms veel meer kapot maken dan je lief is en kinderen trekken vaak dit soort problemen naar zich toe ook al hebben ze zelf geen enkele schuld. Dus door te zeggen dat papa niet WILDE zorgen, kan zij zich weer afvragen waarom niet? wat is er mis met mij? Terwijl het helemaal niet aan haar lag. Mocht je kind later toch vragen gaan stellen, wees dan zo neutraal mogelijk en maak de andere ouder niet zwart. Je zou eventuele kunnen zeggen dat papa er niet klaar voor was om een goede vader te zijn. Dan geef je toch antwoord en lieg je ook niet, maar vertel je ook niet de gehele waarheid. Laat je kind in een later stadium van zijn/haar leven ZELF ondervinden hoe de vader is, want dan bestaat dat geromantiseerd beeld van wat je op tv ziet, niet zo en accepteren ze ook veel sneller hun situatie en hoe hij zelf is. Dat kunnen ze ook zelf hun conclusies trekken betreffende eventuele andere kinderen waar hij wel/niet voor gezorgd heeft.
hoi. ik heb in dezelfde situatie gezeten als jij.. ben door de pil heen zwanger geraakt.. ik ging niet vast met die jongen en het was puur sexueel... hij heeft in een korte tijd mijn stukje leven verwoest. tijdens mijn zwangerschap was ik bang in mijn eigen huis en heb zelfs nog tijdelijk bij vrienden en zelfs bij mijn baas en bazin gewoont. toen ik hem belde om te praten .. wilde hij niet komen.. hij zei wat is er zo belangrijk dat je me wild spreken.. ik zei kom maar gewoon.. hij zei toen je bent toch niet zwanger he>?? ehhhhh ja.. toen zei hij dat er niks anders op zat en ik moest abortus laten plegen... ik heb zoveel gehuild en nagedacht die dagen erna. heb zelfs na gesprek dokter een afspraak gemaakt bij abortus kliniek.. maar omdat ik zo aan het huilen was wilden ze mij niet helepen en werd mij geadviseerd een afspraak te maken bij het fiom.. deze mensen hebben me goed geholpen.. ik wilde geen abortus.. ik wist ff niet meer waar ik het moest zoeken.. er kwam zoveel op me af.. daarna ging het beter met me.. Ik ga mijn zoon wel vertellen hoe het zit.. hij is inmiddels 5 jaar en mijn huidige vriend noemt hij papa en dit hebben we samen zo besloten juist omdat hij geen vaderfiguur had in zijn leven. op zich heb ik hem eens verteld op zijn niveau hoe het zat.. maar het ligt wat lastig omdat mijn zoon pddnos heeft en zich niet goed kan concentreren op te lange gesprekken.. later vroeg hij nog korte dingen en nog later vroeg hij niks meer.. toen kwam mijn huidige vriend in ons leven en dat ging allemaal zo soepel.. en we hebben aan hem de keuze gelaten hoe hij mijn vriend wilde noemen.. eerst wisselden naam en papa elkaar af en nu is het al lange tijd papa.. Toch ga ik het hem als hij nog wat ouder is vertellen dat mijn vriend niet zijn biologische vader is.. hij heeft het recht dat te weten,... zelfs ookal zou zijn echte vader hier voor de deur staan dan mogen ze elkaar leren kennen.. maar ik blijf erbij.. ik doe het niet voor mezelf maar voor mijn zoontje.. want ik kan hem wel lek schieten whahahahaha maar het is allemaal lastig.. de ene keer had ik hoop dat hij ons eens zou opzoeken en de andere keer was ik weers zo kwaad om alles.. nu is het al een hele tijd rustig.. we zijn lekker aan het genieten met elkaar en leven met de dag..
Hai, Ben blij dat ik niet de enige ben in deze situatie en jullie adviezen graag ter harte neem. Ondanks dat het voor iedereen dit zoiets heeft meegemaakt natuurlijk rot is. T is altijd wel grappig te zien hoe men zichzelf in allerlei bochten wringt om maar net te doen of iets niet bestaat. Nu is het weer zo dat t kleintje in mn buik misschien wel helemaal niet van hem is, volgens hem. Pfffff ja dat zou ik ook zeggen als je nieuwe vriendin over 5 maanden ook jouw kindje verwacht. Kan alleen maar hopen dat hij verantwoordelijker is t.o. zijn andere kleintje en het brusje van mijn dochtertje. Ik weet in ieder geval dat mijn meisje nooit iets tekort zal komen en gelukkiger opgroeit met mama alleen dan met mama en papa die mekaar vertrouwen zover het oog reikt.