Het lijkt me zo heerlijk om eens een keer lekker rustig te knuffelen met mn kleine meisje, maar vanaf haar geboorte is dan nog nauwelijks gelukt: Als we samen (al dan niet bloot-tegen-bloot) lekker tegen elkaar aankruipen onder een dekentje begint ze als een dolle aan het dekentje te trekken en erop te sabbelen. Zonder dekentje moeten mijn haren en handen het ontgelden. En altijd, altijd, altijd ligt ze te trappelen met haar beentjes. (in mijn buik/kruis/benen) Als ik haar tegen me aan hou slaat ze met haar armpjes in het rond en draait ze met haar hoofdje, die nog wel eens met een ongecontroleerde bonk tegen de mijne aan komt. (Volgens mij niet omdat ze het niet prettig vindt om zo dicht bij mij te zijn, maar omdat ze alles om zich heen in de gaten wil houden, en alles wil proberen te pakken... ook als het aan de andere kant van de kamer ligt ) Al met al niet echt lekker ontspannen dus. En als ik haar gewoon even naast me neerleg en zelf heel rustig doe: nadrukkelijk rustig ademen, haar zachtjes aaien, niet praten (of alleen heel zachtjes en langzaam) om haar te laten relaxen, verveelt ze zich binnen de kortste keren en gaat ze liggen jammeren (mama, dit is saaaaai, kom met me spelen!) Samen spelen vindt ze wel heel leuk: samen leren omrollen, kiekeboespelletjes, "vliegen", net doen of ik haar handjes opeet, dat soort dingen... dikke pret. Maar samen ontspannen, ho maar. Ontspannen kan ze echt alleen in haar bedje. Is dat normaal voor zulke jonge kindjes, of heb ik gewoon een heel druk exemplaar? Knuffelen jullie wel met je kleine, en zo ja, hoe? ps: ze vindt het wel prettig om in mn armen te zijn, want als er wat is (als ze huilt of jammert) is het instantaan over als ik haar optil.
Fafa, ik had dit met mijn oudste ook wat. Die wilde gewoon niet echt. Die was erg op zichzelf en het gelukkigst in haar eigen bedje of af en toe spelen op schoot. Lag ook graag in de box of wipper.... Misschien toch wat karakter denk ik.
karakter en normaal ook wel denk ik. Ze hebben een hele wereld te ontdekken en als mama in de buurt is, is dat helemaal fijn want dat is lekker veilig en dan kunnen ze hun gang gaan. Ik moet bekennen dat ik bij beiden meiden momenten gehad heb, dat ik ze zó graag even bij me wilde hebben dat ik ze ook weleens als ze diep sliepen uit hun bedje plukte en even lekker tegen me aan nam. En zo zat ik dan een kwartiertje terwijl ze verder sliep. Dit was dan (die paar keer dat het gebeurde) meestal s avonds, als ze echt in haar diepe slaap was hoor. Gewoon even intens genieten van je kleintje terwijl het diep in slaap is. Héérlijk...
Zoonlief wil ook nooit liggend knuffelen, stilliggen weigert ie gewoon. Terwijl ie wel een knuffelkont is en het liefst de hele dag knuffels en kusjes krijgt (en geeft). Dus ik heb het opgegeven en hoop dat ie over een tijdje als ie wat ouder is wel lekker met mama komt knuffelen!
hier ook zo'n kindje hoor! t is gewoon geen knuffelkont, tot verdriet van opa en oma ook.... wel vindt ze t heeeeerlijk om s avonds met me 'te dansen' een rustig liedje (always a women to me van billy joel doet t goed) en dan lekker tegen me aan een beetje schuivelen. maar.... niet te lang, want dan wordt t saai dus t is gewoon karakter, wat bij ons vaak ook werkt is de draagdoek, dan ligt ze veilig bij mama, maar kan toch de hele wereld ontdekken. en mama kan dan ff 'baby-tanken', heerlijk zo'n lichaampje tegen je aan!
Heel herkenbaar, is gewoon karakter zoals al gezegd is. Siem begint nu sinds een paar weken af en toe lekker bij met te zitten of liggen (paar minuutjes dan ) en daar geniet ik nu zo van. ook kan ik hem nu een kusje geven zonder weggemept te worden, ook wel zo fijn. geduld geduld geduld en je kindje nemen zoals die is
Heel herkenbaar, vooral van Isabelle. Milan wilde heel af en toe nog wel eens lekker knuffelen (nu wordt 't gelukkig steeds meer), maar Isabelle is alleen maar druk druk druk. De enige knuffelmomentjes zijn hier als ze aan 't drinken is. En ze slaapt bij ons in bed, dus 's nachts ligt ze nog wel eens in m'n armen te slapen, daar geniet ik dan ook intens van.
En op haar buik op jouw buik? Kan je en kroelen en gek doen! Mijn dochter wil nu ook liever optrekken tot zit als lekker bij mama kroelen...
Dank voor jullie antwoorden, blij dat ik niet de enige ben. @Athina: dat is wel een goeie. Ik durf dat alleen niet aan, omdat ze vrij licht slaapt (of ik time het altijd net verkeerd om aan haar te zitten) want ze wordt al wakker van een kusje op haar handje ofzo. @Loesje1982: "schuifelen" lukt inderdaad nog wel. Inclusief favo liedje, hahaha "I like to buy the world a home" (van die coca-cola reclame ) doet het hier altijd goed. Draagdoek of -zak vindt ze ook niks... tenminste, tot vanochtend Ik had haar altijd met haar gezichtje richting mij gedraaid, maar op die manier wilde ze constant haar hoofdje 180 graden draaien om te zien waar we heen gingen, en wat daar allemaal voor spannends gebeurde, en had ze binnen 5 minuten nekpijn (denk ik, ze was het in ieder geval zat) Maar vanochtend met haar gezichtje naar voren, (ik vind haar nog wel jong, maar ze is al zoooo sterk in haar nek en schouders) en ze heeft zich een vol half uur vermaakt... jeeej! dat was alweer wat meer lichaamscontact voor vandaag. @siepie: nee, helaas... op haar buik ontspannen doet ze sowieso niet; dan zit ze zich ook alleen maar op te drukken, om zich heen te kijken en naar dingen te graaien. Tot ze moe wordt, maar dan gaat ze ook niet ontspannen liggen, maar begint ze te jammeren om omgedraaid te worden. En ik snap ook ergens wel dat de wereld veel te interessant is om tijd te verspillen aan knuffels En inderdaad maar accepteren, en mn meisje daarin respecteren. (En stiekem hopen dat het, als ze wat ouder is, een grotere knuffelkont wordt)
Ik herken 't ook wel hoor, maar ik weet nu de momentjes waarop het wel lukt, vlak na de voeding (bv) dat is iedere keer een knuffelmomentje. Dan is 't lekker tegen mama aanhangen en beetje praten en brabbelen dan duikt ie helemaal met z'n gezichtje in mijn nek en wil echt knuffelen. Na een minuutje of 20 - inclusief boertje en spuugje - is het weer klaar en wil meneertje het liefst zo vrij mogelijk bewegen en gek doen. Ook ga ik regelmatig even met 'm dansen en dan zachtjes een beetje meezingen, vind ie geweldig, dan kruipt ie ook helemaal tegen me aan. Het zijn vaak bepaalde momentjes die je moet pakken. Het is voor zo'n kleine natuurlijk ook veel te interessant en er valt zo ontzettend veel te ontdekken en te leren op deze leeftijd, er is nauwelijks tijd om te knuffelen!
Hier gisteren voor het eerst dat onze Lars heerlijk zijn bolleke op mijn schouder legde met de armpjes om mijn nek... heel relaxt! Maar dat was na de laatste fles haha! Maar ohh wat voelde dat fijn! Normaal is hij te druk bezig met alles en zijn hele lijfje om zo heerlijk relax te zijn. Hij ontdekt ook tegen mij aan steeds nieuwe dingen. Zoals het geluid als hij met zijn nageltjes over de bank krast. Op het verschoningskussen kroelen we ook maar dan komen meteen die grijpgrage vingertjes en een vreugde gilletje Ik moet wel oppassen voor die voetjes. Heb ze regelmatig in mijn maag
Finn deed dat ook nooit, pas sinds een poosje komt hij bij ons liggen om te 'kjoelen' en geeft hij uit zichzelf een dikke kus. Dus er is nog hoop
probeer anders eens babymassage, in het begin was onze oudste hierbij heel druk. Maar na een aantal maanden ging hij er echt rustig voor liggen (nu nog trouwens). Het is niet echt knuffelen, maar wel bewust en met veel aandacht/ liefde aanraken, ontspannen en bewust laten worden van eigen lichaam.
Hier was het echte knuffelen na een maand of drie ook wel voorbij... Tot die tijd kon zoonlief heerlijk op mijn borst liggen tukken Nu geniet ik van de momentjes dat hij bijv. een boekje leest op schoot, met z'n koppie tegen mijn schouder. Of lekker samen stoeien op bed (waarbij hij mij als klimtoestel gebruikt). En natuurlijk samen onder de douche of in bad!
maar wat versta je onder knuffelen? mijn kleine meid is ook druk bezig met ontdekken, trappelen en haha ja idd de laken omhoog trekken en eraan sabbelen enz enz.. maar voor ik haar luier verschoon heb ik altijd wel ff tijd om een soort van te knuffelen...echt stil knuffelen lukt ook niet echt..maar bedoel kusjes geven op dr buikje en op dr wangetjes doe ik dan...en ze gaat er alleen maar harder van trappelen haha... maar idd wat Marjanneke zegt...na de voeding kan ik r idd altijd wel ff knuffelen iig lekker warm tegen me aan houden maar ook niet te lang want ze ligt liever op dr eigen bed?? haha..
Hier was het knuffelen ook na een maand of 3 voorbij, maar NU is het helemaal terug van weggeweest, hahaha, heerlijk! Ze komt, sinds een paar maandjes, echt uit zichzelf een aantal keer per dag knuffelen en zoenen. Ik heb haar nooit gedwongen om te knuffelen of met kusjes geven, als ze niet wilde, dan was dat prima, ookal vond ik dat zelf vaak heel jammer.
Wel heel erg dat ik dit typ maar wat is het fijn als mijn zoon ziek is... En dan niet verkeerd opvatten want het gaat alleen om het lekker liggen willen knuffelen en lekker verzorgt worden Dat vind ik heerlijk! Maar daarnaast NATUURLIJK ook heel erg en hoop dat hij dan snel weer beter is...
ooow ook ik herken het, wat is het voor mijn gevoel lang geleden dat ze gewoon lekker rustig bij me kon liggen en ik lekker aan dr hoofdje kon snuffelen ( )
Herkenbaar, mijn dochter is absoluut geen knuffelkont, hoe jammer ik dat ook vind. Inderdaad altijd druk en beweeglijk. Nu ze 2,5 is, wordt het wel wat meer, af en toe komt ze spontaan een knuffel brengen maar meestal is dat als ze iets van me wil haha.
Gewoon even ontspannen bij me liggen/zitten. Zonder dat ik constant trappen in mn maag krijg of vingers in mn oog Gisteravond wel een "trucje" ontdekt. Als ze bij me ligt en televisie kan kijken, ontspant ze eindelijk eens... maar ja, of dat nou zo opvoedkundig verantwoord is? en lol@debster