Hallo, Ik vraag me af of er moeders zijn die hetzelfde gevoel hadden toen hun kindje één jaar werd. Ik voel me echt beetje... Tja hoe moet ik het zeggen. Met zo'n weemoedig gevoel kijk ik terug naar een jaar geleden. Zoals hij toen nog in mijn buik zat rond deze tijd. En ik me nog zo speciaal voelde. Wat ik nu natuurlijk ook nog doe met zo'n mooi kindje. En toen hij nog zo klein was en lekker op mijn borst lag en je zo uren kon genieten van dat gevoel. het is ook misschien omdat het zo snel is gegaan dat mike zo snel groot is geworden. Hebben jullie dat gevoel ook gehad toen je kindje bijna een jaar was. Het soort van afscheid nemen van een bepaalde periode ofzo.. Ik heb ook best de behoefte om erover te praten met mensen die het snappen. Of van weet je nog. .. Met de bevalling dit of dat hoe dat voor iemand was. Nou goed misschien is het allemaal wel gezwats maar ben benieuwd of jullie dit herkennen.. Groetjes joyce
ik heb het ook vrij sterk. ik heb dan die baby dingentjes opgeruimd en naar schuur gebracht.maxicosi,reiswieg die nog in zijn kamer n plek hadden. maar wat ik nog wel doe is hem flesje geven in de ochtend en voor het slapen gaan terwijl CB advies het afraadt op deze leeftijd.maar nog n paar maanden denk ik dan. ik vind het ook heel raar dat we straks geen flesjes meer zullen hebben... ik heb dan heel veel geshopt, dreumes dingentjes. dat gaf wel goed gevoel, om vooruit te kijken. het is niet echt verdriet ook niet echt die tijd missen.het is dat het echt nu achter de rug is. pfff.
Oh dat is heel herkenbaar. Ik dacht elke keer. zo laat kreeg ik weeën, toen zat ik in bad, toen kwam de vk, toen gingen we naar het ziekenhuis, etc, etc. Heb veel foto's bekeken rond haar eerste verjaardag. Het is ook gewoon zo'n mijlpaal. En nu? Nu geniet ik ontzettend van haar als eigenwijs, onderzoekend dreumesmeisje. Maar ik kan me er af en toe op betrappen dat ik met liefde terugdenk aan die babytijd. Hoewel ik eigenlijk ook wel blij ben dat die voorbij is. Heel tegenstrijdig dus.
ow... zo herkenbaar .. Nog maar een kleine 2 weken en dan zijn mijn ventjes alweer 1 jaar! Ik heb echt moeite met het 'afscheid' nemen van dit eerste jaar.. Ben er ook best een beetje emo van De tijd is zo snel gegaan .. Natuurlijk ben ik ook heel blij dat ik een hele nieuwe en leuke periode in ga met de mannen , maar toch ... Wel kijk ik er naar uit om kerst en oud en nieuw met ze te vieren! Vorig jaar kon ik dat niet omdat ze in het ziekenhuis lagen (5 weken te vroeg geboren).
Dat is ook speciaal Leliana. Ik wens je een heel fijne kerst en oud&nieuw toe. En natuurlijk een goede en blije 1e verjaardag! Dat geldt natuurlijk ook voor Joyce!
hier ook heel sterk hoor, gaat nu wel weer beter. Pas had ik haar kleding kast weer een helemaal uitgemest en ik kwam haar eerste pakje weer tegen (laat ik er ook in liggen, sentimenteel hahahah) en zat gelijk weer te snotteren tegen mijn man dat ik me niet meer kon voorstellen dat ze zo klein was! (en ze was al best wel groot toen ze werd geboren met haar 53 cm!) Ik probeer gewoon steeds eraan te denken dat ik het ook wel erg leuk vind dat ze nu zo'n 'eigen'mensje is en dat ik nu door middel van de heerlijkste kwijlkussen en knuffels heel veel liefde krijg en dat vind ik ook echt geweldig!
OH ja heel herkenbaar! Ik werd er helemaal emotioneel van. Ik ben benieuwd of ik het dadelijk ook ga hebben als hij 2 wordt...
gelukkig ben ik niet de enige..... Misschien is het ook wel omdat mijn vriend geen kindje meer wil. En ik nog wel. Dus bij het idee dat ik nooit meer een kindje zou krijgen dan word ik helemaal depressief... Ik geniet zo erg van Mike. Iedere dag weer ben ik helemaal verliefd op hem. En ik weet idd ook wel dat er nu natuurlijk ook dingen bijkomen die heel erg leuk zijn en waar je van kan genieten maar toch.. Dat lieve kleine babylijfje... Is toch zo'n bijzonder gevoel..