Hoi allemaal, Nou, leuk hoor deze 2e zwangerschapsverlofdag.. Mijn vriend heeft sinds enkele maanden een baan waarbij hij als consultant werkt. Nu heeft hij een baan waarbij hij bijna alle dagen thuis werkt achter de laptop en soms telefonisch. Maar allemaal vanuit huis. Ik had mij van mijn zwangerschapsverlof voorgesteld dat ik heerlijk een aantal weken helemaal alleen was en heerlijk mijn gang zou kunnen gaan. Ik kan niet veel hebben en daarom heb ik mijn vriend al meermalen aangegeven, en ook 3 weken terug heel serieus dat ik graag wil dat hij regelt dat hij 3 dagen in de week op een locatie kan werken en de andere dagen kon dan gewoon thuis. Hij zei toen al dat hij er helemaal niets van snapte dat hij niet gewoon thuis kon werken, hij begreep het dus blijkbaar niet. Toen heb ik ook aangegeven dat hij dat pas kon snappen als hij zelf zwanger zou zijn, maar dat ik het toch wil. Hij is me heus niet heel erg tot last, maar ik heb behoefte om gewoon lekker helemaal alleen te zijn, in ieder geval de eerste weken. Hij zit toch in de woonkamer, hij laat toch zijn spullen slingeren, hij gaat toch bellen/wordt gebeld, ik hoor steeds het toetsenbord, ik kan niet privé bellen, dan moet ik eerst naar boven etc. En als hij boven gaat werken, dan hoor ik steeds de stoel heen en weer gaan en gestommel en daar kan ik gewoon even niet tegen (dat weet ik gewoon van mezelf, dat zijn de hormonen...) Steeds begon hij er maar weer niet over, dus ik dacht: niet weer over beginnen, hij is er vast mee bezig. Nou, NIET dus. Hij is gewoon thuis. Ik ben op afgelopen vrijdag over begonnen dat ik teleurgesteld was dat hij niets geregeld heeft: geen reactie. Dus ik dacht: nu gaat hij er toch iets mee doen. Maar gisteravond vroeg ik ernaar en toen zei hij: het is toch niet te regelen, want elders heb ik geen internet en ik snap er ook helemaal niets van, en dit is mijn huis en ik blijf hier gewoon. Ik ben zo ontzettend boos en teleurgesteld: als hij vanalles geprobeerd had en het was niet gelukt, waardoor hij toch thuis had moeten werken, dan was het geen enkel probleem geweest. Maar hij heeft niet eens de moeite gedaan. Ik was zo gefrustreerd daarover gisteren, dat ik boven ben gaan slapen en me in slaap heb gehuild. En nu vanmorgen zit hij beneden te werken en vraagt hij na een uur: "vond je dat je aardig tegen me deed gisteren". Dus ik" Ja, en ook zeker terecht". Weer dezelfde discussie, hij snapt het niet, hij zegt dat ik het hem ook nooit zal doen laten snappen, hij heeft al eerder aangegeven dat het zeker weten niet te regelen was (niet waar, en zeker niet dat hij iets geprobeerd heeft nadat ik het zo serieus gebracht had) en dus weer een discussie van een half uur. Nou, fijne dag zo, hier kom ik van bij. Ik vind het begrijpelijk dat hij het niet snapt dat ik graag een paar dagen in de week alleen wil zijn, maar toch zal hij het moeten respecteren en er toen moeite voor moeten doen, maar blijkbaar is dat veels te veel gevraagd. Nou, zolang hij niet toegeeft, blijf ik dit KUTgevoel houden en heb ik al helemaal zoiets van: ik ga wel een week bij mijn ouders zitten, daar houden ze tenminste hier wel rekening mee en wordt het wel begrepen. Maar dan ga ik me daar rot voelen, dusja, dat werkt ook niet echt. Help! Wat vinden jullie? Liefs, Naannaan
Dat is zeker heel erg vervelend dat hij niet snapt dat je rust wil. Snap het ook best goed dat je een paar dagen alleen wilt zijn, is ook niet niks een zwangerschap. Misschien wil hij wel gewoon bij je zijn.. Anders zorg je dat je erbij staat als hij belt met zijn baas of zo, dat hij het dan ook echt vraagt of er niks aan veranderd kan worden. Ikzelf zou wel naar m'n moeder zijn gegaan, maar omdat je je dan rot gaat voelen, is dat idd ook niet echt een optie. Ik hoop dat je hier veel adviezen op krijgt, waar je zeker wat mee kan, ik heb er zelf niet echt een voor je. Ik zit een beetje met hetzelfde probleem, alleen is mijn vriend nooit veel thuis. Suc6 meid, hopelijk vind je toch nog je rust die je nodig hebt
Dit is wel een lastig probleem. Ik snap je namelijk heeeel goed! Je hebt nesteldrang, je wilt rust en je moet nog een beetje een draai gaan vinden voor deze weken en dan zit er heel de tijd een bellende, tikkende en kijkende vent in de buurt. Ik zou er ook niet tegen kunnen! Ik kan me zijn punt ook wel een beetje voorstellen omdat hij het misschien wel gezellig vindt maar dan moet hij dat zeggen en niet heel de tijd een discussie voeren. Ik hoop dat je veel reacties krijgt en dat je dan dit laat lezen aan je man. Misschien dat hij het dan begrijpt! Succes
Ik begrijp je helemaal meid. Ik kan op t moment ook erg weinig hebben. Mn honden en kinderen lopen soms op kouse voetjes voorbij omdat ik anders weer ontplof Kan er niks aan doen...dat getik van die nageltjes van vooral mn kleine hondje GRRRR! Dat gepraat en geruzie de constante dag door van de kinderen AAAARGH! Maarja...hondjes kan ik niet ff weg doen....kinderen hebben zomer vakantie (schop ze regelmatig naar buiten hoor...maar als t echt hoost dan kan je dat niet maken natuurlijk...en t weer werkt op dat punt niet echt mee) En dan heb je mn man nog....hij probeert t te snappen maar als ik hem uitleg hoe geirriteerd ik al ben als hij thuis komt wil hij weten waar van. Als ik hem dan zeg de kinderen dit de kinderen dat....wordt hij boos op hun terwijl ze er niet echt veel aan kunnen doen. Zo doen kinderen...maar door mn hormonen kan ik ze soms wel wat Dus ben ik al redelijk "boos" als man lief thuis komt....1 verkeerde beweging en dan ben ik helemaal over de rooie... pfff Misschien moet je stoppen met rekening houden met zijn gebel en fijn toch door zijn bellen heen gaan bellen ofzo. Dan stoor je hem...heb je vast ook ff ruzie maar dan komt hij er misschien n beetje achter hoe jij nu je verlof moet doen omdat hij daar steeds zit... Erg moeilijk igg Sterkte!
Stuur hem naar je moeder, neem aan dat die ook wel internet heeft Ik zou m iig naar boven sturen, denk dat ik de stoel minder irritant zou vinden dan dat getik de hele tijd, of een groot kleed voor onder zn stoel zou kopen. Bij het blauw gele warenhuis heb je die al voor een prikkie. En verder gewoon lekker beneden bellen en tv aanzetten etc. Zo merkt hij idd pas hoe irritant het is als je de hele dag 'gestoord' van elkaar wordt
Ik kan het me wel voorstellen. Ik vind het fijn als mijn man 2 a 3 dagen achter elkaar vrij is en we een paar dagen samen zijn. Nu is hij ook wel eens 4 a 5 dagen vrij, maar dan ben ik wel weer blij als hij weer aan het werk ga, haha. Als hij thuis is, dan kan ik gewoon niet mij gang gaan zoals ik doe als hij werken is. Nu moet ik zeggen dat ik het ook wel snap dat het voor je man moeilijk is om wat te regelen om buitenshuis te werken voor een aantal weken. Is het geen idee om met hem af te spreken dat hij 1 uur per dag even naar buiten gaat, zodat jij toch een uurtje rust hebt? Of dat hij 1 dag per week naar iemand gaat, bijvoorbeeld ouders of collega's die internet hebben, waar hij vanuit thuis kan werken.
Dan zal ik even een tegengeluid geven: ik vind je onredelijk. Het IS toch ook zijn huis. Hij heeft even veel recht om er te zijn als jij en ik vind dat je niet zo maar even kan eisen dat hij weggaat. Ik zie al voor me dat ik tegen mijn vriend zou zeggen: ja schat nu komt het me even niet uit dat je thuis bent, nu mag je wieberen. Of dat hij dat tegen mij zou zeggen, ik zou woest zijn!
ben het met je eens ik zou me ventje het huis echt niet uitsturen als hij thuis zou werken en ik hem nit om me heen wilt hebben mja dat is onze mening
Ik zou het juist heerlijk vinden als mn mannetje tijdens het zwangerschapsverlof thuis is. Gelukkig mag hij later beginnen en eerder weg en op dagen dat ik hem echt nodig heb mag hij gewoon thuis blijven.
Ik begrijp het wel heel goed. Heb toevallig gister dezelfde discussie gehad; mijn vriend wilde gezellig 2 weken vrij nemen als ik verlof heb, maar heb hem vriendelijk verzocht te wachten tot de baby er is, ik kan me heel goed indenken dat ik dan gewoon tijd voor mijzelf nodig heb. Mijn vriend werkt ook veel vanuit huis en we hebben er ook serieus over gesproken dat ik het fijn zou vinden als hij de weken van mijn verlof vanuit zijn werk zou werken. Ik heb met hem besproken dat ik gewoon de rust nodig heb om mij voor te bereiden op de bevalling en dat ik niet tot rust kom als hij om mij heen loopt, en hard loopt te telefoneren. Het is niets persoonlijks en ik vind het heerlijk om bij hem te zijn, maar die 4 weken zie ik echt als mijn weken, en dat begreep hij heel goed. Hij zal 1 dag thuiswerken per week ipv 4 en daar hebben we beide vrede mee. Britt
Pffff, wat een gedoe zeg, haha, ben blij dat de hormonen bij mij nog niet zo hoog zitten. Ik kan alleen zeggen: je moet toch samen tot een tussenoplossing kunnen komen, als je allebei zo recht tegenover elkaar staat, dan maar allebei iets inleveren. Hij bijvoorbeeld 2 dagen ergens anders werken en jij een dag naar je moeder. Ik zelf zou het heerlijk vinden je vent de hele dag in huis, is het bellen en werken echt zo irritant dan?
Ik snap je heel goed, maar ik ben blij dat mijn dochtertje NU zomervakantie heeft en ze gaat as vrijdagnacht naar Frankrijk met haar vader, nou dat vind ik vreselijk moeilijk en mijn vriend werkt dan ook hele dagen als vrachtwagenchauffeur van 5 tot ong 5 a 6 uur, dus alleen zijn in huis vind ik niet altijd leuk, ik zal heel erg blij mee zijn als me vriend straks vakantie heeft tijdens kraamtijd, heerlijk, dus heb ook liever dat me vriend thuis is omdat ik nu niet veel kan...... maar misschien omdat bij jou andere situatie, zorg je dat je leuke dagen krijgt, bij je moeder op bezoek, naar sauna, naar pedicure, noem maar op en hou gewoon GEEN rekening mee, hij kan ook rekening met je houden hoor En als hij beneden werkt ga je boven nog lekker relaxen met goed boek bij of noem maar op. Succes!
Zou het denk ik ook niet erg kunnen waarderen om de hele dag rekening te houden met mijn man die in dezelfde kamer als ik zit... Maar goed, hij werkt vanuit huis, dus lijkt me dat je er niet veel aan kan doen. Misschien een optie om boven een werkplek voor hem in te ruimen? Dan zit je elkaar minder in de weg,lijkt me. En verder zelf veel leuke dingen gaan doen! Thee drinken bij vriendinnen, op bezoek bij ouders, de laatste spulletjes shoppen. Wens je er in ieder geval succes mee!
nou ik zou mijn man ook niet zomaar uit ons huis stuuren. Vind dit toch wel heel erg ver gaan ook al ben je zwanger en heb je het wat zwaarder. Zou het trouwens heerlijk vinden als mn manetje lekker om me heen was. En om nou te gaan zeuren over een telefoontje en een stoel die je boven hoord schuiven ... sorry hoor maar dat vind ik echt te ver gaan.
pfoe - als ik mijn hubbie het huis uit zet omdat ik er ff niet zo goed tegen zou kunnen, is het huis te klein. Hoewel ik best kan begrijpen dat je je zo voelt (ik heb ook wel eens dagen dat ik mijn hubbie het huis uit kan kijken - en dan ben ik niet eens zwanger), vind ik het zelfs bijzonder onredelijk dat je hem het een aantal dagen het huis uit wilt hebben. Hoe zou jij je voelen als je vriend tegen jou zegt: "Schat, alles leuk en wel, maar je zit me in de weg met m'n werk. Zou je niet eens voor 3 dagen kunnen verkassen naar je moeder/zus/buurvrouw/beste vriendin? Je irriteert me namelijk met je hormonen" Je zou je toch ook genaaid voelen (excusez le mot)? Vindt samen een oplossing! Doet iets met de vloer boven (van die plastic matten voor bureaustoelen), oordopjes, doe een verwendagje lekker alleen, als hij telefoneert de deur van de kamer even dichtdoen, dat soort dingen. Vraag of hij zijn afspraken zoveel mogelijk clustert op een dag, zodat je toch nog wat tijd alleen hebt ... wees eens creatief.
Valt me op dat diegene die aan t eind van de zwangerschap zitten dit meer begrijpen dan diegene die nog niet zo ver zijn
kan wel zijn wilma maar vind het gewoon niet kunnen je man het huis uit te sturen omdat jij rust wilt het is net zo goed zijn huis en nee sorry ik kna je nu verzekeren dat ik dit toch echt niet zal doen vind het nu al fijn als hij thuis is nee sorry mijn mening ik vind dit gewoon niet kunnen
Ongetwijfeld. Maar ik vind het toch wel errug ver gaan dat je je vent gewoon het huis uit schopt omdat het jou ff niet uitkomt, hormonen of niet.
Misschien dat diegene die nog niet zover zijn wel al een kind hebben! Ik weet dus prima waarover ik het heb hoor!