hallo sinds kort weet ik dat ik zwanger ben ik heb 3 testen gedaan allemaal positief mijn vriend geloofd het niet wil dat ik naar de dokter ga. en weet nog niet zo goed wat hij wil hij is er nog niet aan toe zegt hij. (het kwam ook wat eerder dan gepland) ik ben de babykamer al in mn hoofd aan het inruimen en bedenken waar en hoe ik het wil en hij weet nog helemaal niet of hij het wil. pff ben nu dus erg in de war moest het gewoon even kwijt groetjes
Gefeliciteerd! Gun je vriend eerst nog even de tijd, het is nu allemaal onwerkelijk voor hem. Eerst heb je het samen over zwanger worden (dus nog fictief) en dan ineens is er die positieve test... veel mannen krijgen dan klaarblijkelijk ineens de kriebels. Ik snap niet helemaal waarom hij wil dat je naar de HA gaat, want die zal er niet veel aan gaan doen hoor.... een positieve test is een positieve test. Hij zal je zeer waarschijnlijk door verwijzen naar een verloskundigen praktijk. Over een paar weken kun je dan een echo laten maken om te zien hoe ver je bent. De meeste mannen zijn dan vaak "om" en zien dan dat het écht waar is. Succes!
kheb hem inderdaad al uitgelegd dat ik naar een verloskundige moet en niet naar de huisarts maar toch blijft hij dat zeggen ik moet bloed laten prikken bij de huisarts en ik, ik ben op verschillende webshops aan het kijken om ideen op te doen voor de kamer en de kinderwagen
Bloedprikken puur om een zwangerschap vast te stellen doet een HA niet zomaar. Kost ook behoorlijk geld Op zich wordt er wel standaard bloed geprikt rondom de zwangerschap, maar dat is om te bepalen of je bepaalde anti-stoffen in je lijf hebt, wat je bloedgroep is etc. Dus niet specifiek op zwangerschaps hormoon. Ga je lekker oriënteren op wat je leuk vindt en ga lekker dromen hierover. Je hebt op zich nog tijd genoeg om te gaan babyshoppen!
pfff hij weet nog steeds niets hij wil er niet over praten ik ben toch maar wat dingen gaan plannen zoals eerste echo en de verloskundige het eerste gesprek en had ook mamma vitamine gekocht. en dat vond hij maar raar. hij vond die vitaminepillen niet nodig hij heeft niet debehoefte het tegen iemand te vertellen en doet net of er niks aan de hand is maar over de zwangerschap wil hij niet praten. ik krijg steeds sterker het idee dat hij het helemaal niet wil en het nu mijn schuld vind dat ik zwanger ben. ik weet gewoon niet meer hoe nu verder. ik wil het aan iemand vertellen maar ja kan moeilijk zeggen tegen mn moeder nou je word misschien oma want ik ben zwanger maar mn vriend weet nog niet of tie het wel wil dus nou ja gefeliciteerd maar! kgeef het maar op
Dat hij jou de schuld geeft van je zwangerschap is wel erg kortzichtig van hem hoor.... hij steekt 'm ergens in.... dan weet je dat daar ook baby's van kunnen komen. Sorry dat ik t zo bot zeg, maar hij stond toch ook achter het "proberen zwanger te worden"? En waarom zou je het niet tegen je moeder kunnen zeggen? Wanneer jij achter dit wondertje staat en het wilt houden, dan moet je dat doen. Het is jouw lijf!
Mag ik vragen hoe oud/jong jullie zijn? Niet om je aan te vallen hoor, maar vind de reactie van je vriend nogal kinderachtig nl.
ik ben 27 en hij 30 en ik vind hem ook erg kinderachtig ik weet ook niet waar hij nu zo moeilijk over doet
moeilijke situatie hoor!! aan de ene kant wil je het natuurlijk zeggen tegen mensen(of toch iig je moeder) maar aan de andere kant staat je vriend... maar wat hopmarjanneke zegt: het is wel kinderachtig om zo te reageren en te zeggen dat dit jou schuld is. Ik weet niet hoe hij denkt waar baby's vandaan komen maar daar moet je toch echt met 2 voor zijn!!! Ik was zelf onverwacht zwanger op mijn 17e en vond het best spannend om dit tegen mijn vriend te zeggen. We hadden toen wel al een redelijk lange relatie(1,5 jaar) maar over kinderen hadden we het eigenlijk nooit gehad. Hij was toen ook bezig met zijn eigen zaak op te starten en we woonden nog niet samen(sterker nog: er zat 160 km tussen!!). Toen ik het hem vertelde schrok hij natuurlijk wel maar hij heeft van begin af aan positief gereageerd. Ook mijn moeder(die zelf zwanger was op haar 16e) schrok natuurlijk wel maar ook zij was heel positief. Ik zou je zeker aanraden om idd de afspraken al te plannen en om het toch ook al tegen je moeder te zeggen. Je vriend heeft waarschijnlijk gewoon wat tijd nodig maar je hebt nu ook iemand nodig die je kan steunen en misschien mee kan gaan naar je afspraken als je vriend dat dan nog steeds niet wilt en hopelijk kan je moeder er dan zijn voor je. Nog 1 tipje: Als je vriend er nu nog niet klaar voor is laat het dan maar gewoon even rusten tegenover hem. Het is ook niet fijn om er ruzie over te krijgen en als je je er te druk om maakt is dat ook niet goed voor het vruchtje... Veel succes in ieder geval komende tijd en hopelijk komen jullie er toch samen uit
Je zou een afspraak kunnen maken bij een verloskundige en hem mee nemen om te kijklen hoe ver enzo je bent. Mijn man moest ondanks dat het gepland was de eerste keer ook best wennen aan zijn aanstaande vaderschap. Het is best moeilijk hoor want als vrouwe zijnde ben je direct verbonden met het kindje en heb je direct een instinct wat overneemt lijkt het wel maar voor een man is het vaak toch nog een ver van mijn bed show in het begin van de zwangerschap. Gun hem de kans eraan te wennen. Over dat jij schuld bent aan de zwangerschap is trouwens lariekoek want daar zijn toch echt 2 mensen voor nodig en ik neem aan dat hij zich niet verzet heeft toen het gemaakt werd !
meestal is het gewoon koudwatervrees.... maar zoals hierboven ook al is gezegd... neem m maar mee naar de echo, dan "moet" hij het wel geloven.
hij zegt niet dat het mijn schuld is hoor maar dat gevoel heb ik en ik had ook gewoon een heel romantisch beeld in mn hoofd over hoe ik het zou vertellen dat we dan samen heel blij zouden zijn. afspraken heb ik ook gewoon gemaakt de echo is volgende week en de intake met verloskundige is begin december en die is savonds misschien dat hij dan wel meewil en misschien dat als hij de echofoto ziet het ook wat werkelijker voor hem wordt
haha ja een romantisch beeld kan al snel verstoord worden door de werkelijkheid toch moet hij wel begrijpen dat hij mede verantwoordelijk is hiervoor! toch hoop ik voor je dat je vriend bijdraait en straks net zo enthousiast is als jij bent want er is niks leukers dan er samen van te kunnen genieten.
Annanina het is zelfs de bedoeling dat je vriend meegaat naar de intake van de vk want hij moet ook vragen beantwoorden over erfelijkheid, allergieen etc Dus meteen een goed argument om hem mee te nemen.
we hebben een goed gesprek gehad en wat bleek hij moest er heel erg aan wennen ook omdat hij zoiets had van ja zo'n test kan tochnooit betrouwbaar zijn nu begint hij toch wel los te komen en ook het idee echt heel leuk te vinden. ik denk dat zodra hij de foto echo ziet hij echt om zal zijn. hij vond zelfs mijn ideeen leuk hoe ik het onze ouders en fam wilde vertellen en daar wilde hij eerst helemaal niets van weten. ben nu dus erg happy!
Ik kom ook even binnen stormen, maar wat fijn dat hij bij is gedraait! En van harte gefeliciteerd!!!!! Dat zou precies een reactie van mijn vriend kunnen zijn. Twee jaar terug wist ik gewoon dat ik zwanger was (uiteindelijk een vmk geworden) en hij leek haast boos daarover toen ik het hem vertelde! Hij wilde er ook absoluut niet over praten en luisterde niet als ik er iets over tegen hem zei. uiteindelijk kreeg ik twee weken overtijd een bloeding.. Nu is hij nog een beetje zo, maar hij heeft gister wel gezegd dat ik kon stoppen met de pil! Dus dat gelijk gedaan en vanaf januari gaan we ervoor! ^_^