Hey meiden! Ik kom hier regelmatig een topic tegen dat mam's wél nog een 2de kindje wilt maar de mannen daar niks van moeten weten. Nu even de omgekeerde wereld want hier is het dus net ff anders. Wij hebben een prachtige zoon, maar mijn man wilt ontzettend graag een 2de kindje. Nu ons probleem, ík wil het bij 1 kindje laten. Zijn hier meiden die met dezelfde situatie zitten als ik? Hij wel maar jij niet.
Ja ik! Ik weet ook (bijna) zeker dat ik geen 2e wil, maar mijn man heeft altijd gezegd dat wel te willen! Ik daarentegen heb altijd geroepen het bij 1 te houden. Ik hou zielsveel van mijn kindje, en geloof nooit dat ik zo blij zou kunnen zijn met een 2e Ik vond ook de hele zwangerschap, bevalling en kraamtijd vreselijk, dus dat doe ik ook liever niet weer. En daarbij heb ik gewoon het gevoel dat mijn gezinnetje "af" is. We hebben zo hard moeten vechten om zwanger te worden, en het voelt zo goed dat het gelukt is, ik ben gewoon "klaar". Iedereen zegt nu tegen me dat ik nog maar net bevallen ben, en dat het nog wel komt, misschien wel, maar misschien ook niet. Op dit moment is het nog geen probleem tussen ons, omdat mijn man volgens mij ook denkt dat ik nog wel bij draai! We zullen het wel zien, maar lastig is het wel!
Ik heb ook altijd al geroepen dat ik maar 1 kindje wil, en hoor van iedereen: 'ach jullie krijgen echt nog wel een 2de kindje' als het aan mij ligt dus niet want zoals jij al zei, het voelt goed zo, klaar, compleet. Ja dat is het goeie woord: compleet. Helaas heeft mijn man dat gevoel niet, hij zou het liefst zsm een 2de kindje willen. Voor jou is het misschien nog net even anders aangezien het even duurde voor je zwanger was. Dan ben je juist extra blij met je kleine hummel nu. Ik was in 1x zwanger dus die gevoelens heb er niet bij.
Ik heb dit ook. Als het aan mijn vriend lag was ik morgen weer zwanger, maar ik raak er steeds meer van overtuigd dat ik het bij 1 kind wil laten. Daar heb ik meerdere redenen voor. Ten eerste vond ik de bevalling en de kraamtijd echt heel erg heftig. Ik ben ook flink depri geweest in de eerste maanden (ik weet niet of ik een postnatale depressie had...zou kunnen). Ten tweede ben ik me nu veel meer bewust van wat er allemaal mis kan gaan tijdens een zwangerschap en een bevalling (en ook daarna nog), dan bij mijn eerste. Er kan zoveel mis gaan dat het gewoon een wonder is als het wél goed gaat. En dan denk ik: ik heb nu een gezond kind waar ik vreselijk van geniet en waar we stapelgek op zijn, we redden het financieel en organisatorisch, ons leven is weer op de rit, ik heb nog wat vrije tijd....waarom dat allemaal weer op het spel zetten? Ik ben ook heel erg gehecht aan mijn vrijheid, rust en privacy...ik weet dus niet of ik geschikt zou zijn als moeder van 2 kleine kinderen Ik vind het af en toe zo hectisch allemaal met zo'n kleintje... Als ik ooit nog voor een tweede zou gaan, is dat pas over een paar jaar, als mijn zoontje (bijna) naar school gaat. Eerder niet (als het tegen die tijd nog lukt, want ik word er ook niet jonger op).
dit had ik geschreven kunnen hebben. Inderdaad de rust die je nog zo nu en dan heb, het onder controlle houden van het gezinnetje, je eigen privacy en vrijheid, ja die dingen zijn voor mij ook zeer belangrijk. Maar hoe sterk is de wens van jullie mannen? Zoals jij(Mikki) al zei, als t aan de man lag dan morge al zwanger. Maar hier is die wens van mijn man heel erg sterk en mijn wens voor maar 1 kindje is ook heel erg sterk. We zijn over werkelijk alles eens in het leven, we kijken overal het zelfde tegenaan. maar dit zijn gewoon tegenpolen van elkaar wat betreft een 2de kindje. En dat is frustrerend
Mijn vriend wil dus wel graag een tweede kind, maar hij zegt ook dat ik daarin het laatste woord heb. En dat hij het geen probleem vindt als ik zou besluiten om het bij 1 te laten. Ik weet alleen niet of hij dat écht voor de volle 100% meent... ik denk dat hij ergens gewoon hoopt dat ik nog wel bijdraai. Naja, ik heb nog een paar jaartjes om erover te denken...
Ik denk inderdaad dat het wel meespeelt dat het bij ons zo lang geduurd heeft. Ik vind ook gewoon dat we zo gezegend zijn met 1 mooi kindje, van mij hoeft er gewoon niet nog 1 bij. Maar mij hummels is nog iets jonger dus wie weet draai ik inderdaad nog bij, maar ik heb dat gevoel nu gewoon echt niet.
dat is hier precies het zelfde. Manlief zegt ook dat ik het laatste woord heb hierin. En dat hij het prima vind als ik het er bij 1 wilt laten maarja zoals jij al zei, meent hij dit echt? of zegt hij dit alleen maar. want de kleine hints voor een 2de kindje, blijven toch altijd wel komen hier en inderdaad: we hebben nog tijd zat
Ik denk zelf wel dat de wens bij mannen anders is dan bij vrouwen. Bij vrouwen is het echt zo'n "oerdrang" ( ) Misschien dat mannen er iets rationeler over na kunnen denken?
Hier geen nee, maar wel heel sterk voorlopig even niet, terwijl papa eigenlijk het liefst nu al een brusje voor Zoey maakt. Ik heb wel momenten dat ik ook erg kan twijfelen. Zoey is te vroeg geboren en er is toch een grotere kans aanwezig dat dit zich herhaalt bij een tweede. Een zwangerschap zal dus een hele onzekere tijd zijn. Ook kan ik zo min mogelijk tillen met mijn zwakke rug in de zwangerschap en dat lijkt me moeilijk met Zoey erbij, want ik zal haar zeker nog moeten tillen. Zoey is een super lief en makkelijk kindje. Ik kan zo van haar genieten. Soms denk ik dat een tweede alleen maar tegen kan vallen. Wie weet krijgen we wel een enorme huilbaby die heel veel aandacht vraagt en eigenlijk vind ik dat heel zielig voor Zoey. Ook ga ik nu heel makkelijk op stap met mijn kleine meid op de dagen dat we samen zijn en dat zie ik niet voor me als ik twee kinderen heb. Ik zeg dus geen nee, maar ik heb absoluut niet dat dromerige gevoel dat somnmige meiden alweer hebben van graag zwanger willen worden. Ik geniet nu zo erg en eigenlijk wil ik dat nog wel een poosje blijven doen
Als ik m'n eerste kindje had gekregen in een relatie, waarbij ik de zwangerschap en de héle opvoeding samen had kunnen doen, had ik het denk ik ook bij 1 kindje willen houden. Nu is het verlangen naar de zwangerschap samen doen, samen naar controles, samen een naam bedenken, samen het kaartje uitkiezen, samen de bevalling doen en daarna samen genieten en zorgen voor zo'n klein poppetje groter. Ik ben er overigens inderdaad wel bang voor dat, als ik ooit een tweede mag krijgen, ik daar nooit zoveel van kan houden als van Damien.. Maar goed, mijn moeder had precies hetzelfde, en zij zegt dat dat helemáál niet zo is
hier net zo hoor ! Op dit moment vind ik het ook helemaal prima zoals het nu is , moet er niet aan denken om weer zwanger te zijn of te worden vind het echt verschrikkelijk! Als er ooit heeel mss een 2e komt is dat idd als onze boy (bijna) naar school gaat ! Geloof dat onze boy's net zo oud zijn ,