Ik heb best een verhaal, waar ik mee zit en waar ik graag eens wat ervaringen over zou willen horen, hoe jullie het doen. Mijn zoontje is nu 12 weken en als ik straks weer ga werken gaat hij 1 dag in de week naar beide ouders als oppas opa's en oma's. Dit omdat ze het zo graag willen en het voor ons makkelijk en goedkoop is. Dit hebben we tijdens de zwangerschap vaker gezegd, maar we hebben nooit concrete dingen besproken die ik voor mijn gevoel wel belangrijk vind. Ik heb nu al gemerkt dat als we dingen aangeven qwa opvoeding schoonouders zich vaak aangevallen voelen en er een drama van kunnen maken. Het is het eerste kleinkind van ze, ze zijn verder heel lief, staan altijd voor ons klaar, maar er is iets manipulatiefs. ze zijn zo overdreven dat we er gek van worden. Ze roepen bij elk bezoek dat we ons mannetje wel daar kunnen laten en dat ze wel even oppassen hoor, als we toch boodschappen moeten doen. Voor een keer is het fijn om te horen dat ze het zouden willen, maar bij ieder bezoekje? Zo gaat hij ook van opa naar oma en weer terug en dan weer terug tot we weer gaan. Ze willen hun tijd zodanig benutten dat ze optimaal genieten van hun kleinkind als we op bezoek zijn. Ook als hij huilt, zegt oma al, ga maar met opa mee naar buiten, dan laat hij je de tuin zien. en hopla weg kind. Natuurlijk liet ik dit gebeuren, maar ook omdat ik me wel vaker overrompeld voelde. Zo nam ze een keer mijn kind uit de armen. Dat gebeurd me dus echt nooit meer, maar die keer heb ik het wel laten gebeuren en geef ik hun vrijspel zeg maar. Ik zie er dus ook enorm tegenop, omdat ze zo overdreven zijn om mijn kind daar te laten. Ze vragen niet naar regels of schema's. Ze willen alleen oppassen omdat ze bij hun kleinkind willen zijn. Ze weten nu al wat ze allemaal gaan doen die dagen. We willen daarom deze week een gesprek met ze aangaan over hoe wij het willen als ze oppassen. maar we vragen ons af wat kunnen we wel en niet van ze vragen. ze zijn zo overdreven dat hij zelfs een eigen kamertje bij hun heeft waar een naambordje op de deur komt te hangen. Duidelijk hun lang gewenste eerste kleinkind... is dit herkenbaar? en hoe hebben jullie dit opgelost? mijn man en ik hebben al vaker iets aangegeven, maar dan wordt er overdreven emotioneel gereageerd alsof we hun corrigeren en afkeuren. Terwijl we het nog heel netjes brachten ook, het ging er toen om dat opa ons kind heel veel kusjes gaf als hij bij hem in de armen lag. Ik vond het echt teveel dat ik aangaf dat ik liever had dat ons kind bij binnenkomst en als hij wegging een kus kreeg. Natuurlijk kun je zoiets nooit leuk brengen en dat heb ik geweten ook. de keer erna werd er zo overdreven gereageerd dat opa hem niet eens meer wilde vasthouden, omdat hij zich een vieze oude man vond. natuurlijk aangegeven dat ik hem dat niet vond, maar dat er wel met mate gereageerd kan worden. Ofdat als opa op vakantie per mail een foto van zijn kleinzoon krijgt op vaderdag, reageert opa met, dat is het mooiste kado wat ik ooit heb gehad. Ik bedoel, hoe overdreven kun je reageren he. En dat is over het algemeen met heel veel dingen. Ik zie er dus echt tegenop om hem achter te moeten laten. Eigenlijk hebben bespreken over het oppassen voordat ik hem achterlaat. Is het nog een heel verhaal geworden. Het zit me dan ook echt dwars en op dit moment kan ik het even niet relativeren, vandaar mijn vraag hoe jullie dit hebben aangepakt! Alvast bedankt voor de reactie, mocht die er komen groetjes Ele Mijn duidelijke vraag aan jullie is dus of jullie ook van te voren regels hebben afgesloten. En welke regels. herkennen jullie de dingen die mij storen?
Het is natuurlijk fantastisch dat de opa`s en oma`s zo blij zijn met hem en heel graag willen oppassen! Alleen dan heb je wel het "probleem" dat je nu geen zakelijk contact hebt zoals met een gastouder of kdv daar kun je veel makkelijker tegen zeggen als er iets is wat je niet bevalt. Ik zou wel om tafel gaan zitten voordat je gaat beginnen, want als je het zover laat komen dat bij jou de bom barst dan is dat niet erg prettig! Ik zou zeker afspreken dat ze zich aan jullie of baby`s schema houden qua eten en slapen. En later ook aan jullie regels over snoepen en regltjes van thuis, want hier zijn de oma`s en opa`s oppas voor de fun (of omdat het voor ons handig is) maar in jullie geval zijn het ook echt (mede)opvoeders! En ook zeker afspreken wat ze op een dag mogen doen met hem. Anders loop je de kans dat hij de hele dag op sleeptouw wordt genomen omdat oma haar kleinzoon graag showt. Hier ook 1 hele trotse oma die niet kon wachten om op dochter te mogen passen, maar ze hield zich wel aan onze ideeën wat betreft de opvoeding van dochterlief. De andere oma is ook trots, maar die vindt juist schema`s fijn las handleiding en wil het precies doen zoals het op het papier staat.
Mijn schoonmoeder past 1 dag in de week op. Ik herken de dingen die je zegt helemaal. Maar ik stoor me er totaal niet aan. Ik vind het echt dingen die opa's en oma's doen. Hier wordt ook altijd gezegd dat ze wel kunnen oppassen, of onze meid even mee kunnen nemen. Ook hebben beide opa's en oma's een kamertje (met babybedje enzo), terwijl mijn ouders niet eens een vaste dag oppassen. Als opa en oma er zijn, hoeft onze meid niet te huilen of te mopperen, dan gaat er meteen een grootouder mee wandelen, knuffelen enz.. Opa's en oma's laten direct alles uit de handen vallen als hun kleinkind komt. Ik heb er eigenlijk nooit iets van gezegd. Onze meid vind het heerlijk bij opa en oma (vanaf het begin) en ik vind het heerlijk voor haar dat ze 1 dagje in de week de totale aandacht krijgt. Dat is thuis en op het kdv wel anders. Is je zoontje al een keer een dagje bij opa en oma geweest. Hoe ging dat? Ik zou wel een schema meegeven qua eten ed. Tis toch wel belangrijk dat dat goed gaat. Daar zou je het zeker met je (schoon)ouders over kunnen (moeten) hebben. Qua omgang, ik blijf van mening dat opa's en oma's ook opa's en oma's moeten kunnen zijn, ook als ze vaste oppas zijn. Dus extra verwennen, wat soepeler zijn in de opvoeding, meer toegeven.. Ik denk dat wanneer je grootouder wordt dat bijzonderder is dan wanneer je zelf papa/mama wordt.. Edit: Hier dus verder geen extra 'regels' afgesproken met oppasoma. Wel weet ik dat ze niet zal overdrijven met bv snoepen. Als ze met onze dochter op pad gaat naar bv de speeltuin, kinderboerderij, winkelen, dan zegt ze dat niet van tevoren. Gaat ze bij iemand op vsite dan wel. Wel een 'schema' meegegeven mbt tot eten en slapen. En toen ze ouder werd ook gezegd welke (bij)voeding ze wel en niet mocht hebben. Tis voor grootouders lang geleden en er is veel veranderd, dus ik denk dat dat zeker wel makkelijk is!
Dit is ook voor mij zeer herkenbaar. Mijn schoonouders 'bespringen' onze dochter ook telkens. En idd ok de opmerkingen dat ze daar wel kan slapen hoor... 'eh, het is ons kindje hoor!' Soms is het idd vervelend dat het zakelijke partij is, wij hebben het echt een aantal keren tot een ruzie laten komen. Tijdens de zwangerschap zeiden ze telkens, neehoor we doen precies zoals jullie het willen. We kwamen er achter dat dat niet zo was. Aangezien het toch 3 dagen in de week is dat ze bij een opa/oma is, willen wij niet dat ze continue extra's krijgt (dat heeft ze helemaal niet nodig vinden wij). Ze konden kiezen, of zoals wij het willen en op een normale manier (dus niet het kindje als een 'god' beschouwen), of niet meer oppassen... Sindsdien gaat het goed. Ik merk wel dat nu ze groter wordt, het makkelijker wordt..... Voor nu zou ik zeker een schema meegeven (doe ik nog steeds). Dit schema zal alleen steeds ietsjes flexibeler worden. En hier moeten ze zich gewoon aan houden. Het is jullie kindje!
Hier passen opa en oma ook 1 dagje op. Mijn ouders zijn helemaal gek op haar en zeggen ook altijd als ik haar op kom halen dat ze nog wel een nachtje mag blijven etc. Vind dit hartstikke leuk om te horen en zoek er ook niks achter. Mijn ouders hebben op zolder een logeerkamer en daar staat het bedje waar ik vroeger ook in heb geslapen. Nu heeft mijn dochter een hele tijd heel veel allergieen gehad en nog meer dingen waarvoor ze ook medicijnen etc. krijgt, waardoor mijn moeder zich strikt aan ons eetschema houdt/hield. Nu is ze wat groter, maar als mn moeder wat wil geven wat ze nog niet gehad heeft, vraagt ze altijd eerst aan mij of ze dat wel mag (aangezien ze nog steeds niet alles mag). Misschien kun je een schriftje maken waarin je het eet/slaapschema van je kindje zet en bespreken dat je graag wilt dat ze zich daaraan houden. Zou het vooral allemaal heel positief brengen, dat je het leuk vind dat zij ook gaan helpen in de opvoeding van je kindje, omdat ze dat 30 jaar (weet niet hoe oud je man/vriend is) geleden bij je man ook zo goed hebben gedaan , dus dat ze vast wel begrijpen dat je graag wilt dat je kindje thuis, bij hun en jouw ouders hetzelfde schema aanhouden. En dan kunnen ze zelf als er die dag iets leuks gebeurd is ook in het schriftje schrijven, das leuk voor je kindje. Als je dat zelfde schriftje dan aan jouw ouders geeft die er ook af en toe wat inschrijven zien ze het vast niet als aanval naar hun toe. Ja en verder, dat i bij opa en oma veel meer kusjes ook tussendoor krijgt en wat andere regeltjes hebben als bij jou thuis of bij jouw ouders, denk dat je dat maar op de koop toe moet nemen. Dan had je idd naar een professionele opvang moeten gaan. Je hebt nu een goedkope oppas, die veel meer van je kindje houdt dan dat de professionele doen, das natuurlijk ook weer wat waard. Zou zelf het slaap/eetschema het belangrijkst vinden en merk zelf idd dat als ze wat ouder worden het ook zo strak allemaal niet meer gedaan hoeft te worden.
Super bedankt voor jullie reacties! Gek he hoe iemand dezelfde bedoelingen anders kan opvatten. Zo lees ik bij jullie dat het heel normaal is dat ouders zeggen datje je kindje kunt achterlate,maar dat het verschillende gevoelens oproept. Zo zeggen mijn ouders het ook iedere keer, maar dan gaat het spontaner, datzegt mijn man zelf ook van zijn ouders. Ze zijn niet sponaan, maar heel dwingend. natuurlijk ben ik heel blij dat ze het willen doen, dat is ook het dubbele, maar schoonmoeder is niet te remmen, ze ziet ons kind ook echt als showicoon. Zeweet nu al dat ze naar hun vrienden zal gaan, etetc.. als we nu al daar zijn houden ze zich niet aan zijn behoeftes.. ze knuffelen en knuffelen en als hij in slaap valt is toch gezellig op de arm. ze blijven zo nog wel even zitten hoor! schoonvader maakte al de opmerking, laat hem eens van je ijsje proeven, toen ons kind 7 weken was.. ik bedoel, zo gaat dat dus als ik er niet bij ben.. al aangegeven dat ik dat niet prettig vond en dat hij daar alleen krampjes van krijgt.. ik bedoel van zo'n opmerking krijg ik de bibbers.. wat als ik nu niet bij was? we moeten ook echt afspraken maken en een schriftje lijkt me een goed idee, maar ze zien echt niet in dat wij niet alles goed vinden zoals ze het doen.. overdreven kusjes geven en huilen als hij aankomt, kan ook overdreven worden.. als we met de auto aankomen staan ze al buiten en voor ik uitgestapt ben hebben ze de maxi cosi al vast.. ik zit met het dwingende karakter, ze kunnen ook blij zijn en net zoals mijn ouders ook naar buiten komen, maar het aan ons overlaten.. ik ben gelijk de regie kwijt bij schoonouders, ik moet blijven herhalen dat meneer echt een boer moet laten tussendoor als hij zijn fles drinkt en nog reageert smoeder dan met, maar hij drinkt in een keer de fles leeg, dat doet hij zelf! ze willen overal in meebeslissen, of wij ons kind dialect leren of niet.. maar ook nu al staat vast dat hij met opa een seizoenskaart krijgt voor het voetbal.. min man en ik willen dat dus absoluut niet... of hij moet ouder dan 12 zijn en het echt willen... en wat dialect beteft ik spreek het geeneens! natuurlijk gaan we hier overal op un, maar er is altijd weer iets nieuws wat ons overvalt.. en ze zijn totaal niet dat ze zich met ons bemoeien, ze zeggen dan ook altijd, jullie beslissen hoor het is jullie kind! maar ondertussen als je even niet oplet willen ze ons weer beinvloeden en lokken ze weer een reactie uit door hun mening op te dringen.. het zijn de kleine bemoeienissen die zich opstapelen en iedere keer als mannetje huilt weet smoeder wel wat er aan de hand is want.. dat had haar andere zoon ook.. of dat heeft zijn vader ook.. ze leeft dan zo in de verleden tijd dat ze niet naar de behoeftes kijkt van ons kindje. misschien ook wel belagrijk om te weten dat ons kindje een moeilijke start heeft gehad, hij is gelijk met spoed naar een ander zh gegaan en daar geopereerd... daarnaast heeft hij last van de tangverlossing en krijgt hij fysiotherapie en gaat hij nog stees naar de osteopaat.. en, is het een echte huilbaby.. of het komt door wat hij heeft meegemaakt weten we niet, wel weten we dat hij heel gevoelig is voor drukte etc.. het dus van de ene arm naar de andere gaan.. hij is alergisch voor zwitsal en heeft koemelk allergie.. een hele mond vol waar we dus allemaal rekening mee moeten houden en dan vinden wij relgelmaat super belangrijk en krijgen we het niet voor elkaar dat schoonouders hem ook daadwerkelijk even in de box leggen als we op bezoek zijn, want hij vind het toch zo fijn op de arm. mijn man heeft al aangegeven ook een gesprek te willen en dat als het niet anders is en wij er geen beter gevoel bij krijgen we tocch voor een gastouder gaan kiezen. en dat schoonouders een leuk oppas adresje worden en ja dan mag hij wel wat meer verwend worden.. het is gewoon geen leuke situatie want het lijkt nu gewoon kiezen uit 2 kwaden.,. of een gesprek waarin ze zich hoe dan ook aangevallen voelen, of een gastouder....
Hahaha moet zeggen dat ik dat bij mijn so ook altijd heb hoor, die zijn gewoon niet leuk Dit wat betreft het op bezoek gaan vroeger, wij hebben nu geen contact meer met ze en ze hebben mijn dochter nog nooit gezien, maar das ff off topic. Mijn ouders zetten haar als ik haar ophaal nog zelf in de autostoel, maar das gewoon gezellig (bij mijn so zou ik daar ook moeite mee hebben). Snap nu ook beter wat je bedoeld en denk dat je je toch ook maar in moet schrijven bij kdv of gastouder (weet niet of dat waar je woont nodig is, hier zijn wachtlijsten van 1,5 jaar niet ongebruikelijk). En dan idd je so heel duidelijk maken dat je zoontje door alles wat gebeurd is heel veel rust en regelmaat nodig (dan gaat er vast wel een belletje rinkelen, de 3 r-en van vroeger) heeft en zich strikt aan zijn dieet moet houden. Dan zou ik het gesprek (alsnog vriendelijk) maar zeker wel stelliger aangaan, dat jullie in het schriftje een schema maken en dat ze zich daar ook aan houden. En dat hij niet 3x per dag bij iedereen op bezoek mag, maar dat ze m wel 1x per dag met m kan gaan wandelen en dan even bij iemand langs kan lopen (oid). En dan hun de keuze laten of ze dit willen of dat hij anders naar een andere vorm van opvang gaat en ze m dus ook minder zullen zien. Want ook als ze een leuk oppas adresje zijn waar hij maar soms heen kan het naturulijk niet zo zijn dat ze m een likje ijs geven (terwijl hij kma heeft). Daar veranderd er natuurlijk niets aan. Of je moet het op de koop nemen dat je de dag erna zelf met de ellende zit
Elegance, ik begrijp je helemaal, het gaat hier op precies dezelfde manier. Dat uit de auto proberen te trekken als je motor nog loopt, ik heb het ook meegemaakt en rillingen lopen nog over mijn rug. En dat is nog maar één voorbeeld. Als ik heel eerlijk tegen je mag zijn dan denk ik dat dit niet gaat werken voor jullie. Het klinkt alsof een redelijk gesprek nagenoeg onmogelijk is, wat dus ook betekent dat ze waarschijnlijk hun gang zullen gaan op het moment dat jullie je hakken hebben gelicht en je zoontje aan hun zorg overlaat. Heb je ze al eens laten oppassen? Zo ja, kon je hem toen met een gerust gevoel achterlaten? Mijn so hebben nog nooit opgepast en het gaat ook niet gebeuren. Ik heb één keer een noodgeval gehad waarbij ik dacht dat ik hem moest brengen en ik was echt gewoon letterlijk misselijk van de zenuwen over het feit dat ik mijn kind bij hun moest laten (gelukkig was het uiteindelijk niet nodig). Ik vind mij so geen geschikte opvoeders/opvang voor mijn kind en daarom zijn ze ook geen oppas. En zeker niet structureel. Mijn moeder past wel een dag op en doet beslist niet alles volgens onze regeltjes, maar ze volgt wel de grote lijnen en overlegt belangrijke dingen. dat extra koekje kan me dan totaal niets schelen. Belangrijk is dat ze respect opbrengt voor ons als ouders en duidelijk respecteert dat WIJ de lijn bepalen, zij ondersteunt daarin. Mijn so accepteren ons niet als ouders, en vinden dingen die wij erg belangrijk vinden totale onzin en zeggen dus ook waar we bij zijn: 'als zij er niet bij geweest waren had opa allang...' vul maar in. Totdat ik zeker weet dat zij onze rol als ouders accepteren en respecteren, wordt er niet opgepast. Dan maar boze gezichten, ik leg het graag uit als ze dat willen (maar dat hebben ze nog niet aangedurfd ). Ik denk dat het belangrijk is dat je het over fundamentele dingen eens bent: opvoeding, voeding, hygiëne, dat soort dingen. Als je wat dat betreft niet op dezelfde lijn zit, is de kans op succes wat mij betreft erg klein. een KDV is niet in alle opzichten ideaal, maar je hebt wel een zakelijke relatie wat het veel makkelijker maakt om dingen bespreekbaar te maken. Je krijgt echt geen emotionele verwijten naar je hoofd geslingerd als je aangeeft dat je kind eerder of later moet slapen en wel of geen koekje mag. En een groot voordeel vind ik dat een kind temidden van andere kinderen is, en ermee leert omgaan. Bij opa en oma is een kind al gauw een soort 'prinsje' dat van voor tot achter in de watten wordt gelegd. Tussen andere kinderen is dat veel minder het geval en leert een kind dingen zoals delen, voor zichzelf opkomen, met anderen spelen, etc. etc. etc. Dus ondanks het feit dat mijn moeder een prima oppas is, hebben wij principeel gekozen voor maar één dag bij oma, en voor de rest naar het KDV. Voorkomt een hoop ellende. Sorry voor het ellenlange verhaal!
bedankt voor het lange verhaal! het is fijn te lezen dat jullie het wel begrijpen, ik voelde me al een aansteller. ik weet ook dat ik soms weer zwak ben en denk och laat het maar gaan en later krijg ik daardan spijt van. daarom heb ik hem juist nog niet achtergelaten bij so. Soms had ik ook wel eens het gevoel, juist omdat hij zoveel huilde ik breng hem weg.. en ik weet zeker dat ze heeel lief voor hem zullen zijn.. maar lief zijn vind ik het geval van medeopvoeders inderdaad niet genoeg.. vrijdag hebben we een bruiloft en hoe erg ik het ook vind, ik ga niet.. niet voordat er een gesprek is geweest met een positieve afloop.. waarin wij onze regels stellen.. maar stiekem weet ik ook dat ze waarschijnlijk, maar dat is mijn gevoel, zullen reageren met een ja is goed en dan bij anderen klagen. zo ging het ook tijdens mijn zwangerschap, toen ik 12 weken zwanger was aaiden ze me al over mijn buik voor ik binnen was.. ik vond het echt verschrikkelijk, ook omdat ik daarvoor 2 miskramen had gehad en ik dus nog heel erg bezig was met, zou deze zw wel goed gaan.. ik heb dat dus eerlijk aangegeven dat ik en omdat ik was bijgekomen van de mk's en omdat ik het belachelijk vind dat iemand over mijn buik aait met 12w zwangerschap het niet wilde.. wat gebeurde er de keer erna, kwam de vriendin van schoonmoeder op me af bij binnenkomst en ging mij over mijn buik aaien.. en voegt er nog zo leuk aantoe, ik mag dat toch wel he! ... ik heb dit nog niet teruggekoppeld en ik weet dat ze hier niet overnagedacht hebben dat ze mij daarmee gekwetst hebben, maar ik vond het niet respectvol naar mij toe.. Zo heb ik een discussie gehad met so dat je kinderen niet kunt verwennen tot 3 maanden.. natuurlijk zei zij van wel, want tja vroeger zei men dat men kinderen moest laten huilen en dat heeft ze zelf dan ook gedaan.. ( wat ik daarvan moet geloven weet ik niet, want waarom laat ze ons kind dan niet huilen?? maar rent ze erop af als hij een kik geeft) maar goed, later krijg ik een krantenknisel waar iinderdaad instond dat je kinderen van 3 maanden niet kunt verwennen... ze gaf ons gelijk.. het idee was wel fijn dat ze over dingen nadenkt, maar waarom moet dat krantenknipsel van haar zus afkomen.. waarom wordt er alweer besproken wat wij aangeven.. zo zal het dus ook gaan als wij regels en schema's bespreken... ik zie er dan ook echt tegenop en het moeilijke vind ik, is dat ze ook heel lief zijn.. ze doen echt veel voor ons en zo was dat ook altijd.. maar ze slaan echt door wat betreft hun kleinkind.. zo zijn ze nu op vakantie en hebben ze weer heel veel voro hem gekocht.. ik zei ook tegen mijn man, eigenlijk wil ik dat niet meer.. ze deden dit ook tijdens mijn zw, toen was het nog lief en leuk, maar nu denk ik steeds vaker, overdrijf gewoon niet zo.. ga niet ieder keer zitten janken als je je kleinkind een paar dagen niet gezien hebt en je hebthem weer vast.. dat doet schoonvader heel erg, overdrijven met zijn emotie.. het is of heeeeel goed of heeeel slecht zoals dat wij hem vroegen niet zoveel kusjes te geven... en dan blijft hij maar zeggen, opa zijn is het mooiste wat er is.. ik als moeder vraag me dan af, waarom? was het niet fijn om eigen kinderen te krijgen? waar je zelf de regels kon bepalen en die je zelf kon opvoeden? daarom denk ik dat ze echt niet door hebben dat wij de opvoeders zijn, doordat ze het zeggen zou je denken dat ze dat wel doen.. maar ze doen het niet.. Ik kom gewoon niet met mijn eigen gevoel klaar denk ik, ik zou willen dat ze oppas opa en oma zouden worden, maar dan wel op onze manier... en of dat gaat lukken.. we willen hem overigens een dag naar een gastoudder brengen omdat wij het ook goed vinden dat hij met andere kindjes leert spelen en delen. ik ziegewoon tegen het gesprek op omdat ik het ergzou vinden alser ruzie van zou komen, zoals dat eerdergebeurde, maar ook dat zie ik als manipulatief van hun kant...
Ik vind het zo rot voor je. En voor mij kom je over als heel oplossingsgericht, en heb je ook waardering voor je so. Ik kan dat veel moeilijker opbrengen op het moment, dus complimenten voor jou (ik meen het oprecht!). Je slaat de spijker op z'n kop denk ik als je herkent dat ze manipulatief bezig zijn. Dat geldt ook voor de bergen cadeautjes. Iedereen ziet natuurlijk hoe geweldig lief ze zijn voor hun kleinkind, niets is te veel, steeds aandacht en cadeautjes, en jullie als ouders weten het dan natuurlijk 'niet te waarderen'. Ik ken het, helaas. Misschien helpt het om de hele zaak iets zakelijker te benaderen en zo min mogelijk persoonlijke dingen in het gesprek naar voren te brengen. Als je kind een allergie heeft, praat je zakelijk over wat wél, en zeker niet mag. Over wat de gevolgen zijn als hij iets krijgt wat hij niet verdraagt. Dat is allemaal heel neutraal en gaat puur over het welzijn van je kind. Datzelfde kun je doen met teveel prikkels. Als je zoontje een huilbaby is, geef je duidelijk aan waar hij meer van overstuur raakt, en waar hij goed op reageert. Je merkt heel snel of ze zich eraan houden of niet. Nogmaals: dit is allemaal in het belang van het welzijn van je kind. Het is niet iets wat jij verzint om dwars te liggen. Geef heel eerlijk aan dat jij het moeilijk vindt om je zoontje achter te laten als je twijfelt of zij zich aan jullie regels houden (omdat dat gevolgen heeft voor jou thuis: zoontje overprikkeld, of krampjes, of wat dan ook). Dat zij die indruk aan jou geven. En ook hier je niet van de wijs laten brengen door huilpartijen, maar aangeven dat dit gaat over dat wat het dierbaarste is in jullie leven. Een kindje dat nog niet kan aangeven dat hij ziek wordt van een lik ijs, maar daar wel last van heeft. Dus is het op dit moment jouw taak om hem te beschermen. Als je het vanuit die invalshoek ziet, helpt het misschien ook. Laat je aub geen schuldgevoel aanpraten! Dit gaat er niet om dat jij hun iets niet gunt of wat dan ook, het gaat alleen om jullie kind. En 100 cadeautjes veranderen daar niets aan. Ik hoop dat het jullie lukt om tot een goed gesprek te komen. En als het je lukt, dan houd ik me aanbevolen voor tips . Heel veel sterkte :0)
Elegance, ik snap je helemaal. En je bent zeker geen zeur, welnee. Het gaat om het welzijn van je kindje en ook, zoals cookiediva zo mooi zegt, om het vertrouwen dat je in je (schoon)ouders als structurele medeopvoeder moet hebben! Ik krijg eerlijk gezegd een beetje de kriebels van jouw schoonouders zoals je ze beschrijft, waarschijnlijk omdat ze me qua gedrag zo doen denken aan mijn eigen schoonouders In het begin van mijn zwangerschap hadden mijn vriend en ik qua opvang bedacht dat beide opa's en oma's 1 dag mogen oppassen en dat de kleine 1 dag naar de creche zou gaan. Al in mijn zwangerschap ben ik daarop teruggekomen en wil ik het liefst dat mijn dochtertje volledig naar het kinderdagverblijf gaat. Puur en alleen om ruzie in een later stadium te voorkomen. Heb jij je kindje nog ingeschreven bij een creche? Wellicht dat een gastouder nog een goede optie voor je is? Voornamelijk mijn schoonouders hebben al een aantal keer bewezen bepaalde grenzen niet te respecteren. Toen ik zwanger was verkondigden ze: 'Gaan jullie maar lekker werken, wij brengen de kleine wel groot,' en 'we duiken er bovenop als ze er is,' en 'weet wel dat het bij ons heel anders gaat dan bij jullie.' Vooral die laatste opmerking was voor mij al genoeg reden om te besluiten: oke, jullie gaan dus niet structureel oppassen. Wat jij vertelt over de vele cadeaus: hier idem dito. Mijn schoonmoeder komt telkens met bergen kleertjes aanzetten, dat deed ze al in mijn zwangerschap. In het begin zag ik het ook als leuk en lief bedoeld, maar inmiddels is het voor mij een bron van ergernis. Vriendelijke hints en een rechtstreeks vriendelijk verzoek om geen kleertjes meer te kopen -we hebben namelijk meer dan genoeg- lapt ze gewoon aan haar laars. Nog een voorbeeld: wij wilden ivm de borstvoeding geen fopspeen, schoonmoeder vindt dat belachelijk en komt een bezoek later aanzetten met, jawel, een fopspeen. Ik was er niet meteen bij, maar toen mijn vriend ons meisje aan het verschonen was liep ze naar boven en heeft ze die fopspeen ook aan mijn dochtertje gegeven. Woest was ik! En dan zijn er nog de toenemende onderhuidse opmerkingen aan mijn adres, de hints dat we niet vaak genoeg langskomen met de kleine, mijn slapende dochter uit de auto pakken en snel wegrennen met de maxicosi terwijl ik nog half bezig ben met inparkeren en and so on and on and on. Ik probeer echt mijn best te doen, ik gun mijn schoonouders echt wel het 'grootouderschap'. Maar ik vind de omgang met hen, vooral met mijn schoonmoeder, op deze manier wel steeds moeilijker worden. Ze roept door haar gedrag steeds meer weerstand bij me op. Bah.
Oke.. Zo wordt het verhaal idd wel anders. Pff.. Ik mag in m'n handjes klappen met mijn (schoon)ouders.. (maar dat wist ik al wel..). Ik zou zeker proberen een gesprek aan te gaan met je schoonouders. En afhankelijk daarvan beslissen of je kindje vaker naar de go gaat, of dat je schoonouders mogen oppassen. Wat wel fijn is dat je man ook achter jou staat, dat is heel wat waard. Het gaat tenslotte over zijn ouders.. Succes!
Bedankt voor jullie lieve reacties en het meedenken! Fijn is het te weten dat ik niet de enige ben die tegen hetzelfde aanloopt, dat het niet aan miij ligt en ik niet bezitterig ben over mijn kind. Dat komt namelijk vaak in me op, dat het moederschap me toch veranderd heeft in een ikkeikkemoeder.. maar door jullie reacties te lezen, niet dus.. gelukkig.. Ik heb het er zojuist met mijn man nog eens overgehad omdat ze morgen terugkomen van hun vakantie van 4 weken, waarin ze natuurlijk hun kleinkind het allermeest gemist hebben en ze verwachten dan ook van ons dat we morgen op de stoep staan.. de opmerking van svader, tot woensdag ofzo schoot bij mij dan ook in het verkeerde keelgat.. gelukkig dat mijn man reageerde dat we het zo druk hebben en we niet weten wanneer we langskomen, misschien pas dit weekend.. ik weet ook dat we eerder zullen gaan, ik bedoel, we hebben zeker geen ruzie en ik vind het leuk om hun vakantie verhalen te horen.. maar geen zin dat ze al met hun armen open staan om mannetje over te nemen als we aankomen.. maar mijn man kwam met best een goed idee vond ik.. Ik ben nml vandaag naar een gespecialiseerde kinderosteopaat geweest. Een eindje uit de buurt, maar zo veel beter dan de vorige, terwijl die al goed blijkt te zijn. Hij kwam met nieuwe informatie over ons mannetje, hoe gespannen dat hij is ivm de operatie die hij heeft gehad. Hij heeft in mijn buik heel veel pijn gehad dat is nooit door niemand zo uitgesproken en opeens vielen dus puzzelstukjes in elkaar, waarom hij zo gespannen is.. Mijn man gaf dius het voorstel dat we ouders moeten laten weten dat hij dus strikte regelmaat etc etc nodig heeft en dat hij dus ook snel prikkelbaar is. Als we hiermee het gesprek beginnen wil ik ze uiteindelijk de vraag stellen, dat mijn man en ik erover gepraat hebben en we vinden dat er 2 keuzes zijn. Dat ze verwen opa en oma worden, met minder regels maar wel natuurlijk de voorwaardes waarbij we aan de behoeftes van mannetje denken... of dat ze structurele oppas opa en oma worden, met duidelijke afspraken en regels.. en dat ze dan in de functie zijn van medeopvoeder en er idd een schriftje komt, maar dat er ook rekening wordt gehouden met onze wensen en regels. En dat we he fijn zouden vinden dat ze dit respecteren en dat dat ook tussen ons blijft. En dat als er ons iets niet zint we dat moeten kunnen zeggen, dat als er spanningen van komen van hun kant of de onze, we overstappen op een gastouder.. Lijkt me allemaal heel moeilijk, maar ik denk wel dat we ze duidelijk die keuze moeten geven.. ze willen immers oppassen en ze roepen wel dat ze alles doen voor hun kleinkind, maar beseffen ze ook wat het inhoudt.. en wat erbij komt kijken.. misschien is dat een optie.. vond het best goed bedacht En omer zo met jullie over te hebben, doet me ook echt goed, ik zoek het namelijk al snel bij mezelf waardoor ik over mijn eigen grenzen ga.. zoals dat ik me niet moet aanstellen etc etc.. juist omdat ze het zo goed bedoelen... ik hou jullie wel op de hoogte! vind het ook wel doodeng eigenlijk..
Succes met jullie gesprek, het scheelt echt zoveel dat jullie als ouders op 1 lijn zitten! Enne.. als zijn ouders jullie kindje (en jullie?) willen zien, dan kunnen ze zelf toch ook langskomen. Is hij in z'n eigen omgeving, kan hij lekker naar z'n eigen bedje. Of wil je dat zelf liever niet?
Dat lijkt me een super idee Elegance!! Wat fijn dat jullie het zo eens zijn samen, dat scheelt echt enorm. Ik hoop dat je so volwassen genoeg zijn om een weloverwogen keuze te maken, en dat jullie ee oplossing vinden die voor beide partijen acceptabel is. Knap dat je het gesprek zo aangaat . Lijkt me heftig om zo iets te horen van een osteopaat trouwens. Reden te meer om je zoontje zo goed mogelijk te beschermen tegen (goedbedoelde) dingen die in zijn nadeel werken....
we zitten inderdaad op 1 lijn, al wordt mijn man soms gek van me! Hij is wel iemand die liever de goede vrede bewaart en om de brui heendraait, als ik hem daarop attent maak dat onze informatie misschien niet duidelijk genoeg is, geeft hij me daarin wel gelijk gelukkig. Hij wil ook liever aangeven dat als hun het ergens niet mee eens zjin, ze het ook moeten kunnen aangeven.. stiekem wilde ik dat weer niet omdat ik het al voor me zie hoe het dan gaat.. dan gaan wij water bij de wij doen omdat hun het anders zien.. bij deze wil ik ook echt duidelijk maken dat wij eindverantwoordelijke zijn.. en als ze het er niet mee eens zijn, jammer dan, maar dan geen oppas opa en oma.. al weten we zeker dat dat heel veel problemen zal gaan opleveren.. wat betreft naar ons toe komen, we zijn gewend om voordat de kleine er was altijd daarheen te gaan.. en ja ik ben het er ook niet altijd mee eens.. ook omdat we in het begin eens 5 dagen niet zijn langsgeweest en je begrijpt het al.. schoonvader maaktte opmerking, ik heb mijn ( hoezo mijn) kleine knul al 5 dagen niet gezien.. toen heb ik ook gezegd dat ik dat geen leuke opmerking vond, dat als hij hem wil zien wij ook een telefoon en voordeur hebben.. natuurlijk op een leuke manier gezegd, maar wel laten weten dat ik van zulke opmerkingen niet gediend ben.. ik ga niet met een schuldgevoel zitten en iedere keer te moeten denken voor hun. wat zouden ze willen etc etc.. bang dat ze zich weer bij anderen gaan beklagen... ik heb ook tegen mijn man gezegd, ik ga niet langs vandaag, niet als ze niet kunnen zeggen, we zouden het leuk vinden als we ons kleinkind ( of ons) zouden zien... aan losse hints en opmerkingen stoor ik me nu ook echt heel erg.. zoals de opmerking, misschien tot woensdag ofzo.. jaja we snappen de hint.. toen mijn man erop inging en zei we hebben het zo druk, misschien wordt het wel het weekend, reageren ze gelijk met ja ja ja, kijk maar hoor.. doe maar rustig aan.. dat is het manipulatieve karakter vind ik.. ze zien het namelijk niet zo.. ze hebben het er al een half jaar over hoe erg ze het vinden dat ze 4 weken op vakantie gaan en hem dan niet zien.. ook tijdens de vakantie moesten we toch echt nieuwe foto's toevoegen op onze site of zelfs de webcam aanzetten zodat ze hem konden zien.. en dan nu zo lakoniek reageren met jaja kijk maar... ik krijg er gewoon een ongemakklijk gevoel bij zoals bij de vele dingen die ik iedere keer aangeef hier ben nog steeds gefrustreerd hahaha, maar dat is wel duidelijk geloof ik!
Lonit, wat erg voor je. Omdat ik er zelf zo verschirkkelijk veel moeite mee heb (en mijn man begrijpt dat niet echt, hoewel hij zijn best doet), krijg ik altijd een steen in mijn maag als ik dit soort verhalen ook van anderen hoor. Heel veel sterkte voor jou!
Cookie en lonit, jullie hebben dus ook problemen met so lees ik.. hadden jullie dat ook al voor de zw en geboorte? en hoe is de band in het algemeen die jullie hebben? Tot op heden hadden we wel een goede band, daar is op zich niks van te zeggen, maar het is zo geforceerd allemaal en daar ben ik zo gevoelig voor.. ik ga toch echt voro spontaniteit en eerlijkheid.. wel fijn dat je so Lonit niet verder op jullie besluit zijn ingegaan dat ze geen oppasers worden.. hier weet iedereen al, dat ze oppasers worden.. echt iedereen! daarom weten we ook zeker dat ze nu al uitstippelen waar ze naaartoe gaan.. toen wij een aantal weken geleden naar de dierentuin gingen hoorden we ook gelijk, wij gaan een jaarkaart kopen! dan gaan we met lekker weer ook met hem daarheen! ik dacht echt pff.... of ik hoor heel vaak dat vriendinnen die ook oppassers zijn hun kleinkind daar en daar mee naartoe namen en dat ze zelfs beschuit met muisjes hebben uitgedeeld! dat willen ze ook gaan doen.. ze zitten op een vereniging en willen maar al te graag hun kleinkind daar showen.. en hun maakt het echt niet uit dat hij van de ene naar de andere gaat.. want dat doen die anderen ook! ze is dan ook apentrots dat ze die andere kinderen ook heeft vastgehad.. net als de rest! dus met andere woorden ons mannetje zal ook van de een naar de ander gaan, niks nieuws, maar alstjeblieft zeg.. het wordt zo veromantiseerd... ja dat is misschien het woord hahaha.. niet over dingen nadenken, alleen maar knuffelen en genieten... Ik zou ook de kriebels krijgen als ik die opmerkingen zou horen Lonit.. en ja ze bedoelen het toch allemaal zo goed.. zucht.. maar het blijft wel ons kind.. en een koekje meer of minder als ze wat ouder zijn ok.. maar om hun meningen en regels door te drukken en mee te geven aan mijn kind nou nee.. we denken dan ook heel anders.. wat betreft de fopspeen, dat hebben ze zelf bij ons in het academisch zh geflikt.. ik wildde bv geven en geen fopspeen de eerste weken.. de eerste dag dat hij in het zh lag en wij hem pas in de avond in het zh mochten opzoeken ivm de operatie die hij dus net gehad had.. lag hij al met een fopspeen! zo irri! maar zo weet so toch echt iedere keer beter hoe ze mannetje kan laten stoppen met huilen.. ja logisch als hij in iemand armen ligt en zo in slaap valt.. als we dan thuis kwamen begon hij te huilen en stopte hij de eerste uren ook niet meer.. neemt ze nog steeds zoveel kleertje mee? hier kregen we over de tel al te horen dat ze weer vanalles gekocht hadden.. en toen mannetje zei we hebben al zoveel reageerde svader met de opmerking, we kunnen het ook terugbrengen we hebben nu nog de bonnetjes.. zcuht.. koop het gewoon niet meer, hoef je het ook niet terug te brengen toch! alsof mijn man ze gaat adviseren dat ze dan inderdaad maar terug naar de winkel moeten gaan.. en hoe denk je man/vriend daarover? zitten jullie wel op 1 lijn?
Ik kan van ene kant begrijpen dat je het overdreven gedrag vindt, maar sommige dingen die je noemde vind ik juist heel verterend. Wat is er erg aan als de opa zijn kleinzoon veel kusjes geeft, of zijn foto als de mooiste kado vindt? MIsschien ligt dat aan mij, maar ik vind het hartstikke normaal. Misschien moet je (om een rationele en gezonde relatie te kunnen houden) je ook even een keer in hun positie inleven. Ze hebben hun eerste kleinkind gekregen, ik heb me laten vertellen dat dat gevoel bij veel grootouders net zo heftig is als het krijgen van het eerste kind. Dan is het toch geweldig dat ze helemaal overrompeld worden door de liefde en deze uitstralen naar je zoontje? En mbt tot oppassen, als zij een vaste dag per week met de kleine zijn, zal vrij snel hun eigen leven ook gewoon doorgaan. Dan zal ze echt niet de hele dag op schoot blijven zitten met de baby, want ze moet ook koken en huishouden doen. Misschien dat ze eerste twee weken alles laten vallen en de hele dag met de kleine bezig zijn, maar dat blijft echt niet zo. HUn dagelijkse routine zal gewoon weer komen. En ik zou inderdaad hele duidelijke afspraken maken over een dagschema en de voeding. Helemaal gezien de situatie met je zoontje. Maar dan gewoon op een volwassen manier met je schoonouders om tafel gaan zitten en een medisch en verzorgend gesprek houden. Dus het feit dat zij zoveel aan de baby hangen of veel kusjes geven/ kadootjes kopen, even achterwege laten. Dat heeft niks met zijn schema en verzorging te maken, dat is iets emotioneels waar jullie meezitten, en dat kun je misschienn in een ander gesprek aankaarten. Ik zou het eerlijk pas bezwarend vinden als mijn (schoon)ouders niet mijn kind zouden pakken (uit de auto) als we eraan kwamen, of niet naar omkijken en gewoon hun koffie zouden drinken terwijl de kleine ernaast ligt. Dat vind ik dan geen normaal opa/oma gedrag, en ik zou me afvragen of ze uberhaupt blij zijn met het kleinkind dat ik ze geschonken heb.
Adi, als ik je verhaal zo lees zou ik jee helemaal gelijk geven, maar het ligt toch iets anders.. dat is ook het dubbele aan wat er gebeurd.. natuurlijk kun je dingen op 2 manieren interpreteren, maar niet naar een kind omkijken is dan ook het anderse uiterste en ik ben op zoek naar een goede tussenweg.. Wat betreft de overdrevenheid van kusjes is ieder zijn eigen mening, voor mij ging het te ver.. en ook hier zoek ik een tussenweg allee, het om tafel gaan zitten voor een goed gesprek heeft niet heel veel zin.. ze zullen daarin niet eerlijk reageren, mijn man heeft dit al heel vaak meegemaakt en zelfs al meerdere keren aangegeven dat hij juistwil praten. maar dan krijg je zulke reacties als dat schoonvader hem helemaal niet meerwil vasthouden, of dat ze alles met anderen bespreken. misschien dat het ook moeilijk is om je hetvoor te stellen, dat kon ik ook niet voorheen, maar deze mensen bemoeien zich ook met opvoedingsvragen dwaar ze niks mee te maken hebben, maar kunnen het dan niet hebben dat als we aamngeven dat zelf te beslissen.dan voelen ze zich op ded tenen getrapt.. en toch blijven roepen naar de buitenwereld dat wij beslissen.. toch superbedankt voor je dvies ik hoop iig dat je nooit in die situatie terecht komt want echt het is echt niet leuk!