JSZTD mijn uitspraak was niet extreem bedoeld, vind er zelf ook niets extreems aan, ik vind HAAR uitspraak zoals hij hier staat nogal extreem, onder mijn uitspraak zeg ik ook dat ik niet het hele verhaal ken en dus niet kan oordelen Zoals latere schrijvers zeggen ervaar ik het ook, heb niet het gevoel dat het om het welzijn van het kindje gaat, maar alleen om waar TS ''zin'' en geen ''zin'' in heeft en dat vind ik extreem.....maar goed, tuurlijk is het makkelijk lullen als je niet zelf in de situatie zit, maar ik baseer mijn uitspraken enkel op de info die ik hier tegenkom en die stuit mij een beetje tegen de borst, wellicht zit er een heel verhaal achter en zou ik als ik dat zou kennen een ander standpunt innemen.......
Majkuh je hebt inderdaad wel gelijk, had zelf het verhaal niet helemaal gelezen & als het inderdaad zo is dat ze het alleen doet omdat zij hem niet zo aardig vindt klopt het inderdaad niet...
ik snap niet zo goed wat je daarmee bedoelt.. Waarom is dat makkelijk praten dan? Als je een kind hebt met je ex en je hebt zelf geen goede omgang met hem, dan hoeft dat toch niet te betekenen dat het ook een slechte vader is? En ik zou voor mijn kind mijn uiterste best doen om haar een goede band met haar vader te laten krijgen. Ik zie niet in waarom ik dat niet zou kunnen zeggen eigenlijk..
Dat zeg ik toch ook niet? Maar als je ex een vent is die niks met de kleine te maken wil hebben, je genadeloos laat vallen op t moment dat jij een positieve test in handen hebt, nou geloof me dat je er dan anders over denkt!
op het moment dat hij je laat vallen dan ga je idd anders denken. Als hij dan na een tijd van mening verandert..wat doe je dan? Dan MOET je denken in het belang van het kind. Hoe moeilijk het ook is. Maar je moet ook denken aan de toekomst en zijn rol als vader. Als je nu al niet op hem kan rekenen, want dan over een paar weken/maanden/jaren? Wat dat betreft ben ik het met jsztd eens.
JsztD: misschien heb je t al gezien maar hetzelfde staat op de andere site waar je op aangemeld staat..... Heb het voor t gemak maar hetzelfde gelaten. Ik zal met mijn beslissing een hoop mensen tegen me krijgen maar ik heb besloten om de zwangerschap af te breken.. Ik wil geen kind op te wereld zetten om het meteen al weekenden kwijt te moeten zijn. En nee, het zal niet meteen gebeuren maar gebeuren zal het. Ik kan de erkenning tegenhouden, ik kan de omgang tegenhouden maar dat gaan allemaal een hoop spanning en stress kosten. En kan ik dat handelen in de zwangerschap? Ik weet het niet. Met de vader van mijn jongens heb ik hetzelfde aan de hand gehad, al was dat om andere redenen. Ik ben toen in een paar maanden tijd 13 kilo afgevallen. Lijkt me niet echt bevordelijk voor de zwangerschap. En voor de sfeer thuis. Ik heb nog 2 kids waar ik voor moet zorgen en die mogen hier niet de dupe van te zijn! Uiteindelijk zal de vader in zijn recht staan en omgang krijgen ( wat ik ergens ook weer logisch vind, het is hoe dan ook zijn kind) Maar wil ik de rest van mijn leven aan hem vast zitten? Ik zie hoe hij met zijn ex omgaat. Elk regeltje en afspraakje moet nageleefd worden en owee als er eens van afgeweken word. Dan gaat er meteen een boze mail naar zijn ex! Wil ik de rest van mijn leven over al het doen en laten van mijn kind verantwoording afleggen? Nee dus. Vakanties dat ik hem/haar kwijt ben, weekenden, feestdagen. Ik zal nooit een heel weekend met al mijn kinderen hebben want dan is de kleine er niet. Alles moet vastgesteld worden en over alles moet worden onderhandeld. Voor mijn jongens is het ook niet leuk. Ze zijn hun zusje/broertje regelmatig kwijt. En die zal vaak thuiskomen met kadootjes ( welke weekendvader compenseert het niet met kado's?) Uitjes, vakanties wat de kleine wel heeft en de jongens niet. Het is anders als je een relatie hebt gehad waarin het kind geboren is en de vader dus vanaf het begin af aan een rol gespeeld heeft. Nu zou ik de hele zwangerschap alleen moeten doen maar dan straks wel de volle verantwoording moeten afleggen. En is het eerlijk voor het kind? Om 2 huizen te hebben. 2 families, 2 levens? Tuurlijk gebeurd het genoeg. Ook mijn jongens hebben dat nu. ( al gaan ze niet zo vaak naar hun vader) Maar om er nu bij voorbaat al voor te kiezen? Dus ja, ik denk dat ik er goed aan doe om t af te breken. (ook al valt het me zwaar, het is evengoed niet niks.... ) Al zullen er hier heel veel mensen zijn die het er niet mee eens zijn
Tja uiteindelijk is het toch jou beslissing en wie zijn wij om jou daarop aan te vallen. Ik heb wel het gevoel dat je 2 beslissingen door elkaar haalt: 1: Wil jij het kind houden? 2: Als je het kind houdt, wil je dan omgang met de vader? Nu draai je het om: je wilt geen contact met de vader en dus geen kind. Misschien zou je tegen de vader kunnen zeggen: het is allemaal leuk en aardig wat je wilt maar dat gaan we ruim na de bevalling pas regelen. Nu wil ik rust! Ik wil je in elk geval heel veel sterkte wensen!
Meis, je bent Baas in Eigen Buik. Een recht waar onze oma's heel hard voor gevochten hebben. (loopy is een ouwe dolle mina hihi) Denk goed na over wat JIJ wil en laat je niet leiden door lamlullen van mannen in je leven. Of over wat een ander er van zal denken. Jij moet er vrede mee hebben. Dan komt alles wel goed. heel veel succes!
Dank je Loopy. Vooral voor jou moet dit een belachelijke beslissing van mij zijn. JIj, die zo graag een kindje wil. En met jou de vele anderen. Ook dat besef ik me heel goed. De pijn die jullie hebben door het neit zwanger raken en dan een ander die besluit om het "maar"weg te halen. ( al is dat uiteraard niet zomaar even besloten ) Ik hoop dat jij ( en met jou de vele anderen!) snel zwanger raken. En dat jullie voor de volle 100% voor jullie kindjes kunnen zorgen. Dat had ik ook graag gewild.....
als jij dat wil, kun jij dat ook! en als je niet wil dat je ex het kind erkent of omgangsrecht krijgt, hoeft dat niet, want voor erkenning is toestemming van de moeder nodig. Als jij hem er niet bij wil, heeft hij GEEN rechten! Mijn eerste kindje zou ook geen vader krijgen (meneer wilde er niks mee te maken hebben) dus ik had besloten er samen wat van te maken en als die man later alsnog was komen zeurn had hij mooi pech gehad! Helaas kwam het niet zo ver. misschien dat je er nog een nachtje over kunt slapen. Ik ben gewoon zo bang dat je er spijt van krijgt. Er is geen weg terug namelijk...
Doe geen dingen waar je misschien spijt van krijgt. Denk er heel goed over na en zorg ervoor dat je voor 100% achter je keuze staat. Sterkte
tja meid, jouw leven, jouw beslissing ... ik heb moeite met je beslissing en met name vanwege de beredenering erachter, maar mijn mening doet even niet ter zake. Sterkte!
Ik zou zeggen denk er aub nog even over na. Je kindje kan er niets aan doen he Ik vind het nogal voorbarig je kind te laten aborteren omdat je ze misschien later om de twee weken een weekendje kwijt bent! En je zegt zelf dat ie een goede vader is. Wat betreft die papieren gewoon niet tekenen en een regeling treffen die jij oke vind. Je kind hoeft niet elke feestdag en vakantie naar de vader hoor, dat beslissen jullie helemaal zelf. Mijn ouders zijn ook lang gescheiden en ben enkel om de twee weken een weekend geweest maar nooit vakantiedagen of feestdagen. In ieder geval, denk aan je kindje. Veel succes
Ik snap je redeneringen ook niet helemaal. Je wilt geen kindje omdat je hem/haar dan misschien af en toe of misschien elk weekend kwijt bent... Als je nu je abortus laat plegen ben je je kindje voor altijd kwijt! Dat snap ik echt niet hoor. Je bent toch zeker oud genoeg om te weten waar je mee bezig was, tja sorry hoor, ik kan hier echt geen begrip voor opbrengen, vind de redenatie maar vreemd.
Vlinderbloem goed LEZEN aub.. ik zeg niet dat ik dat gelezen heb & ik heb het niet over de situatie van de TS hier.. heb het over het algemeen!
En happytogether.. had het inderdaad op het andere forum gezien had daar ook gereageerd.. denk dat je dat wel gezien hebt? ga zo even daar kijken... Sterkte en meid denk aub goed na !
als ik jou was, happytogether, dan zou ik eerst met een advocaat spreken over de mogelijkheden alvorens de zwangerschap af te breken. dan weet je precies wat je rechten zijn...