@devilchase: ik probeerde het eerst netjes te houden, maar achterlijk is idd het goede woord voor deze situatie!
je zegt dat hij de relatie beïndigd heeft omdat hij het kindje in eerste instantie niet wilde.... nu weet ik dat heel veel mannen er moeite mee hebben als hun vriendin ineens zwanger blijkt te zijn. vaak zeggen ze ik wil het niet, maar als ze een tijd hebben kunnen nadenken en eraan gewend zijn kijken ze helemaal anders tegen de situatie aan. kan je niet proberen om gewoon terug een gezin te vormen? of is er daarvoor teveel gebeurd? hij is de papa van je kind en wil je helpen met de opvoeding, hij wil het kind niet van je afnemen. hij wil gewoon een deel uitmaken van het leventje wat in je groeit. ik zou eerst is goed met hem praten
Meid meid, ik schrik me kapot! Je zit/zat bij de maart2009 mama's net als ik en dan lees ik dit BREAKS MY HEART! Zoals iemand anders al zei; PLEASE ga eerst met je advocaat om de tafel zitten en kijk wat de mogelijkheden zijn. Zet JOUW wensen qua omgang e.d. op papier en laat jouw advocaat dat sturen naar je ex. Wil hij hiermee niet accoord gaan, dan kun je altijd nog een andere beslissing nemen. MAAR NIET NU! Eerst alles weten, dan pas beslissen! Kom op, het is je kindje! Mijn ex-man was er dus wel toen ik zwanger was en toen mijn dochter geboren was. Hij was dus geen goede vader! Tijdens de zwangerschap was hij al een kl**Tzak tegen mij en mijn dochter. Maar hij kon er toen gewoon niet mee omgaan. Nu we uit mekaar zijn, hebben wij de regeling dat hij mijn dochter om het weekend 1 weekend heeft en dat is het. Geen vakanties oid, niets. Ja de feestdagen moet je een beetje soepel mee omgaan, maar toch is ze het meeste bij mij! En nu.....is hij een geweldige papa voor haar! *qua alimentatie heb ik het ff niet over, want het gaat erom hoe hij voor hAAR is en dat doet hij nu sinds een jaar super! En daar ben ik erg blij mee, want mijn meisje is gek met dr papa!* Ik heb vaak mijn trots opzij moeten zetten, puur voor mijn meisje, maar het is het waard geweest. Ze heeft nu 2 huizen waar ze geliefd is en kom, een kind kan toch nooit teveel liefde krijgen? Ik ben ook zwanger van de 2e met mijn nieuwe vriend. En ja, ook deze baby zal ermee te maken krijgen dat mijn dochter cadeautjes krijgt van dr papa en dat zij wel uitjes doet met hem, wat de baby misschien soms ff niet krijgt omdat wij het ff niet kunnen betalen, maar LIEFDE is belangrijker! En daarbij..wie zegt dat een kind niet blij is met een middagje GRATIS park of bos? Of een goedkoop speeltje van de zeeman? Mijn dochter is er nog altijd super blij en dankbaar van geworden, ondanks dat haar papa haar elke keer meeneemt naar dierentuinen en dure cadeau's geeft..... Wat ik wil zeggen; het lijkt nu misschien ff donker, kan me heel goed voorstellen hoor, zo dacht ik ook in het begin toen mijn ex en ik uit mekaar waren en de advocatenstrijd begon, maar het is het waard geweest. Mijn dochter heeft een mama, papa en stiefpapa die veel van haar houden en alles voor haar zullen doen! En DAT verdiend jouw kindje ook! PLEASE DENK NAVOOR JE WAT DOET!
Je zwangerschap af laten breken omdat je geen gezeik wilt met je ex.. Meid..ik pleeg bijna een moord om zwanger te raken.. en met mij nog 100 anderen.
@tummetje: tja, het moet niet zotter worden he! Kijk ook nog eens naar de leeftijd, als ze nou 14 was, maar ik neem dat je op die leeftijd toch weet waar je mee bezig bent als je sex hebt.
ik ben bang dat je om de verkeerde reden een abortus wil en ik ben ook erg bang dat je er juist daarom straks spijt van krijgt. laat het even zakken, denk er nog eens over na, praat met mensen, een advocaat, instanties en mss zelfs je ex, maar ga niet over 1 nacht ijs. het zal voor jou ongetwijfeld duidelijk zijn, maar ook voor mij is het onbegrijpbaar dat je een abortus wilt vanwege een omgangsregeling. schaad je daar je kindje echt mee of vind jij het gewoon lastig. ik kan er niet bij. mijn man en ik staan ook niet in de zonneschijn momenteel maar bij alle discussies over eventueel uitelkaar gaan staat het belang van de kleine voorop, en een omgangsregeling hoort daar dan bij en ik zit daar ook echt niet mee. of jij het nu wilt of niet, hij is de vader van je kindje en persoonlijk vind ik het al erg genoeg dat vaders zo weinig rechten hebben ná de geboorte van hun kindje. als jij niet mee werkt aan erkenning kan hij maar zo moeilijk iets en het is toch echt ook zíjn kind! jullie hebben dat samen gemaakt.
Ja dat zal best, maar ik had het dus wel over deze situatie. Lijkt me ook wel logisch aangezien dit topic over haar situatie gaat en niet over die van een ander.
@Happytogether... Ik "ken" je ook van maart mama's 2009... Met ontzetting heb ik je verhaal gelezen en lang nagedacht of ik wel moest reageren... Door mijn hormonen nu en mijn geschiedenis zou ik wel eens verkeerde dingen kunnen zeggen en dat wil ik niet... Omdat ik heeel goed besef dat het voor jou moeilijk is...! Het is een emotionele keus die je moet maken en je hebt nu veel beslissingen te maken waar je verantwoording voor hebt... Het leven van een kind ligt in jouw handen... Het kind is van jouw afhankelijk! Is kwetsbaar en kan zich niet verweren... Het is overgeleverd aan jouw wensen... aan jouw "grillen".... Bewust zeg ik "grillen" tussen aanhalingstekens omdat ik besef dat je dit al eerder hebt meegemaakt.. het moeten delen van het ouderschap met een biologische vader... Ik kan me voorstellen dat je er tegenop ziet... Maaaar ik denk dat het op dit moment een te moeilijke keus voor je is... Je zit vol hormonen... angsten... twijfels... etc. Ik kan me ook de reacties van anderen voorstellen... Helemaal die van vrouwen die moeite hebben met kinderen.. die er een moord voor zouden doen... Ik snap dat omdat ik meer dan 4 en half jaar bezig geweest ben om zwanger te worden waarbij het tot nu toe ook alles goed gaat... Ik heb 2 vastgestelde miskramen ondergaan, 1 buitenbaarmoederlijke zwangerschap die operatief verwijderd is waarbij ik voor de dood weggehaald ben en 1 vermoedelijke miskraam... Daarnaast nog alle vruchtbaarheidsbehandelingen die ik heb moeten doorstaan aan IUI en IVF... Geen peace of cake dus... En dat heb ik er allemaal graag voor over gehad... begrijp me niet verkeerd.. Ik ben nu immers zwanger... en het gaat goed! Donderdag 12 weken... dus ik ben blij... Maaaaaaaaar... ik ben dan wel heeeeel geschokt te lezen dat iemand waarbij het dan ogenschijnlijk wat makkelijker gaat omwille van een omgangsregeling met de vader een kind wil laten weghalen... Een levend wezentje... waarvan het hartje al klopt... Al een eigen identiteitje.. Sorrie meid... maar daar kan ik niet zo goed bij en ik denk echt dat het grillen zijn van je... Denk er idd nog eens goed over na en laat je idd eens goed informeren... Maar laat niet je kindje de dupe worden van wat volwassenen onderling bekokstoven!
AMEN Wish! Happytogether heb je nog nagedacht? Denk eraan dat je zelf zei dat je ex een goede vader is, dat is het belangrijkste voor je kindje he! Kijk, een omgangsregeling is niet leuk, ik baal dr ook flink van, maar JE KIND staat voorop en niet jij.
lieve happytogether.... hij heft geen poot om op te staan. alsjeblieft laat hem je niet zo ver krijgen om je wondertje weg te nemen... als je abortus pleeg.. dan ga je hier zo verdriet over hebben.. schakkel de advocaat in.. alsjeblieft... doet me verdriet om dit te horen. ik snap dat je helemaal emotioneel ben, maar please dont do this voordat je het hebt uitgezocht. ik snap dat je geen stress wil tijdens je zwangerschap maar dit is je kindje... vecht ervoor!
De vriend van Pixie zegt : Wat ik bedoel met "geen poot om op te staan".. Ten eerste heeft hij jou een ultimatum gesteld ; óf het kind weg óf hij weg. Jij hebt toen besloten dat een leven boven een belachelijk ultimatum staat. Elke rechter zal jou hierin gelijk geven en hem meteen in een slecht daglicht zien. Ten tweede is het kind NIET door hem erkend en heeft hij geen enkel recht met betrekking tot de omgangsregelingen en/of hij sowieso het kind mag ziet. Jullie zijn niet getrouwd en JIJ moet instemmen met erkenning. Hij kan dus wel leuk allemaal eisen gaan stellen maar hij heeft geen inspraak hierover. Zolang jij dit niet wil, gebeurd dit ook niet. Met andere woorden, jij hebt alle macht in handen en hoeft dus absoluut niet in te stemmen met zijn eisen. Dit zal iedere rechter je vertellen. MOCHT hij dit tóch naar de rechter nemen, zal hij de zaak verliezen door zijn gedrag, doordat jij de stabiele ouder bent en omdat de wet aan jou kant staat aangezien jij de moeder(enige erkende ouder) bent. In het ERGSTE geval zal de rechter beslissen hem toch een aantal uur te geven maar dat zal ZEKER niet elk 2e weekend en verdeelde vakanties/feestdagen zijn. Al zie ik dit niet gebeuren hoor... Praat met je advocaat.
Hmmm dit zie ik toch anders. In mijn ogen zal de rechter zeker laten meewegen dat een a.s. papa zich kapot kan schrikken van een zwangerschap en in het begin er afstand van gedaan heeft. Helaas is dit toch menselijk gedrag. NU is hij tot inkeer gekomen en wil hij graag een band met zijn kind opbouwen, iets wat de rechter zal zien als een mooie goede stap, want een kind heeft beide ouders nodig en heeft recht op beide ouders. Hij heeft het kind niet erkent, maar kan dit via de rechter afdwingen en de rechter zal hier zeker aan mee werken, zeker als er geen bewijzen zijn dat hij een slecht persoon is en/of een slechte vader. Ze gaan dan een dna test doen en als blijkt dat hij de vader is, heeft hij gewoonweg rechten. Wat heel normaal is. Ook al heeft hij het kind niet erkent in de zwangerschap. Hij zal dan alimentatie moeten betalen, de hoogte daarvan zal bepaald worden door de rechtbank, en hij zal een omgangsregeling treffen via de rechtbank. Meestal komt dat neer op 2 weekenden per maand (dus om het weekend) en de helft van de vakanties en feestdagen. Maar je kunt proberen als je dat teveel vind om alleen om het weekend te doen. (Zo doe ik het ook, want mijn kind 3 weken van de 6 in de zomervakanties te missen, dat kan ik gewoonweg niet en zo hoeft mijn ex geen oppas te regelen in die vakanties, want hij moet dan toch werken...) Laten we wel wezen; de vader heeft hier recht op! Tuurlijk is het kl*te dat hij eerst het kind niet wilde, maar hij is tot inkeer gekomen en het blijft ook zijn kind! Wees blij dat ie het wil leren kennen zou ik zeggen! Hij is een goede papa zegt TS zelf al, dus wat staat in de weg? Niets denk ik. Dat je kind om het weekend een weekend weg is naar zijn/haar vader is nu eenmaal niet leuk, ik jank elke keer als mijn meisje de deur uit is met hem, maar ik weet dat hij nu een goede vader is en dat zij gek met hem is en ZIJ IS NR 1! Niet ik! je moet aan je kind denken! En ja, het zal raar zijn voor de andere kids, maar ja.......tis nu eenmaal zo. Hierom zou ik NOOIT abortus plegen! NOOIT! Hoe kl*te ik het ook zou vinden als mijn vriend nu zou zeggen; ik wil het kind toch niet, ik ga bij je weg en aan het eind van mijn zwangerschap wil hij wel contact met het kind, ik zou het hem nooit ontnemen en ik zou nooit mijn kindje weg laten halen! Kom, ff volwassen worden en niet jezelf maar je kind op nr 1 zetten! het gaat nu ff om wat zij/hij nodig heeft en niet jij! Ja het zal kl*te zijn, maar ja, deal with it! Zo...en nu adem in, adem uit! Haha happytogether, please laat wat van je weten! Heb je met je advocaat gesproken?
ik weet zelf niets mamakitty.. vriend verteld het maar ik vind ook geen reden om een abortus te plegen. vind erg egocentrisch als ze dit wel zou doen voor die redenen..dat je de gedachte kan krijgen oke.. maar het doen is dan toch wat anders
Pixie, in deze situatie is de man van TO uiteindelijk tot inkeer gekomen en wil juist wel omgang met het kind. En TO zegt ook dat de man geen slechte vader is. Dan is het toch in het belang van het kind om met beide ouders omgang te hebben? Misschien heeft hij op dit moment nog geen rechten, maar hij zal dit waarschijnlijk wel gaan krijgen als hij de juiste weg bewandelt. En terecht, hij is nou eenmaal de vader.
waar is het hele erken verhaal voor dan als je toch de rechten daarvan krijg. tja.. ik weet zelf niets! haha wij vinden wel dat de papa de papa mag/moet zijn.. in de kindjes belang
Ik weet niet waar jij op doelt.. maar ik blijf bij wat ik gezegd heb.. (net zoals wat iedereen voor me zei..) Dus duidelijk de boel eens op dan..
Nou, het erkennen heeft meer te maken met erfrecht en verplichting tot alimentatie betalen enzo. Wat jij waarschijnlijk bedoelt is ouderlijk gezag. Dat moet je na de geboorte nog samen aanvragen bij de kantonrechter, en dat gaat meer over omgangsrecht.