moeilijk hoor meid ik denk dat je heel goed je gevoel met voelen en je moet doen wat in jou plaatje past volg je hart meid dat is het enigste wat ik kan zeggen
jeetje meis, wat ontzettend lastig. Ik zou je ook aan willen raden om het echt even te laten rusten en dan over een bepaalde periode het er pas weer over te hebben. Zo kun je zien of je twijfel komt doordat je je man een "plezier" wil doen of dat je zelf misschien toch stiekem wel een 2e wil. Ook hoor ik sommigen zeggen "bij twijfel niet doen", maar toch vind ik dat hierbij juist altijd het omgekeerde. Bij twijfel juist wel doen, want zodra het kindje er is is de twijfel weg en vraag je je af waarom je die twijfels had. Maar dan heb ik het wel over twijfelen in de vorm van: kan ik het wel aan, alles gaat veranderen, hoe moet ik dat allemaal gaan doen straks enz..... Als je alleen twijfelt omdat je bang bent dat je man zijn leven niet compleet zal voelen zonder 2e kindje dan moet je er niet aan gaan beginnen, want dan doe je het alleen voor hem en dat is natuurlijk niet goed. Heel veel succes met deze moeilijke keuze en ik hoop dat jullie er samen goed over kunnen praten en tot een eenduidig antwoord kunnen komen. (of er iig mee kunnen leren leven.)
Nogmaals bedankt voor jullie reacties!! Ik heb het er met een aantal forumvriendinnen over gehad ook en een aantal zeiden dat ik nog niet 'hersteld' ben van de bevalling. Daar ben ik over na gaan denken en eerlijk gezegd denk ik dat dat wel waar is. Als ik terugdenk aan de bevalling en de kraamtijd bekruipt me een heel akelig gevoel ,zelfs fysiek, en krijg ik vluchtneigingen. Ik ga volgende week met mijn therapeut er over praten want ik zou er niet van staan te kijken als ik PTSS er aan over gehouden heb. Getriggerd door wat de dames zeiden heb ik dat opgezocht en eerlijk gezegd herken ik daar heel erg veel in.
ik denk dat dat inderdaad een verstandig besluit is... Ik moet zeggen dat ik je verhaal met dubbele gevoelens lees... ik wil dolgraag een derde, mijn man heeft zich laten sterriliseren... die wil dus echt niet meer. Ik weet dus hoe het voelt voor je man en ik moet zeggen dat doet pijn. Ik zou inderdaad met behulp van een therapeut alles op een rijtje zetten. Misschien moet je ook de leuke dingen van babys een gaan bekijken, zoals het bij je dochter ging hoeft het niet te gaan natuurlijk. Ik zeg natuurlijk niet dat je tegen je zin in voor een 2e moet gaan maar wel dat je alles heel goed moet afwegen voor je man...