Onze zoon blijft het maar hebben over zijn piemeltje die hij eraf wilt knippen . Hij is net 3. Wanneer je vertel dat dat niet zomaar kan wordt hij wat verdrietig. Hij is er echt stellig in dat het eraf moet. Als je dan verder met hem er over ga praten dan verteld hij dat hij dan graag meisjeskleren aan wil. Het liefst een jurk, ook nog voorkeur . Nu maakt het mij allemaal echt niet uit en ik doe er niet moeilijk over. Heb er gewoon een gesprekje over met hem als hij er weer over begint. Maar ik vraag me af of er ouders zijn die dit herkennen. Is het een fase-dingetje met jongens?
mijn jonste zoon heeft wel heel lang beweerd dat hij een meisje was. Als ik dan zei dat hij toch echt een jongetje is, werd hij erg boos. Hij riep dan heel hard dat hij een meisje was. hij wilde ook jurkjes en een staartje, net als zijn vriendinnetje. Dat hij zijn piemeltje niet meer wilde heeft hij nooit gezegd. Het is overgegaan toen hij 3,5/4 jaar was. Hij is nu juist heel trots op het feit dat hij een jongen is, want meisjes zijn maar stom en gillen heel hard
@lies276 Hij is net 3 geworden en kan eigenlijk net pas goed praten. Misschien zit het hem al langer dwars... hmm, ik dacht dat het misschien een fase iets zou zijn. Hij is er ook echt heel serieus in. En zegt letterlijk 'er af knippen?'. Hij zit er dan ook aan te trekken maar ja, dat gaat natuurlijk ook niet . Misschien nog andere jongens-mama's die het ook herkennen? Maar zoals ik al zei, het maakt me verder niet uit. Als hij hier stellig in blijft dan zien we wel verder.
Ik zou hem serieus nemen. Geef hem thuis een jurkje aan. Als het een fase is gaat het wel weer over, zo niet, dan voelt hij zich in ieder geval gesteund en serieus genomen door jullie.
Oh, ik neem hem ook serieus hoor. Lach het zeker niet weg als we erover praten. En hij kiest vaak zijn eigen kleren uit en dan kiest hij toch voor zijn eigen kleren. Hij heeft een grote zus dus keus uit rokjes en jurken heeft hij ook. Verkleedkleren kiest hij wel altijd de jurken uit. En hij loopt graag met de roze poppenwagen tijdens het honden uitlaten of boodschappen doen. En ook dat mag gewoon Ik ben niet zo moeilijk hoor!
Misschien wil hij gewoon graag zo zijn als zijn zus? Wellicht ziet hij haar als voorbeeld? Ik herken het totaal niet overigens en heb dus zelf 2 jongetjes.
Inderdaad. Laten doen wat hij fijn vind. Laat hem dragen waar hij gelukkig van word, maar dat doe je zo te horen al. Heeft het met zijn grote zus als voorbeeld te maken? Misschien. Maar het kan ook zijn dat zich inderdaad niet happy in zijn lichaam voelt. Heb zelf 2'jongens die nog en stukje hoger zijn, dus kan niks zeggen over of dit vaker voor komt.
Hier enigszins herkenbaar. Zoon (4,5) zijn lievelingskleur is roze en hij kan oprecht verdrietig zijn dat hij geen jurkje aan mag naar school. Zijn piemeltje is hij overigens wel trots op en bijkomend voordeel van jongetje zijn vindt hij dat ik niet zo lang met zijn haar bezig ben als met dat van zijn zusje. Zijn verdriet over de jurkjes compenseer ik dan weer met roze sokken, een roze broodbakje voor school (waar hij overigens nog nooit om uitgelachen is dankzij een fijne juf die klassikaal heeft uitgelegd dat hij dat gewoon mooi vindt) en ik heb hem van de week nog blij gemaakt met een roze badjas. Ik denk dat het bij hem een fase is die wel weer voorbij gaat.
Hier wel een mama van een meisje, die zich afvraagt wanneer ze nou een piemeltje krijgt. Kan er altijd nog uitgewisseld worden Ze is gewoon niet zo'n meisje meisje. We zien wel hoe het loopt. Vraag me af of het komt door een grotere broer of dat het dieper zit. Tijd zal het leren.
Hier precies het zelfde. Ze zegt ook: ik heb wel een piemeltje, alleen een heel kleintje. En dan wijst ze d'r clitoris aan. En ze heeft ook al geprobeerd als een jongetje te plassen (resultaat een natte broek en schoenen ) Spijkerbroeken, geen speldjes etc in de haren enzo. En ook een oudere broer. Ik zou het voorlopig zien als een fase en het 'opkijken' tegen oudere zus. En ik vind dat je er goed mee omgaat. Wel serieus nemen, maar niet de nadruk erop leggen.
Het grappige is dat hij roze ook echt een mooie kleur vindt maar toen hij verfkleur mocht uitkiezen voor een la in zijn kamer koos hij blauw. Verder is hij echt een jongen in alles. En dus wel met de poppenwagen met pop op stap maar niet zonder dat er ook auto's bij de pop liggen
Mijn zoontje roept het ook weleens maar hier is het echt een moment. Hij kan even later weer roepen dat hij een ridder is bijv. Zijn plasser boeit hem nog niks hier, zelfs staand plassen krijgen we hem nog niet aangeleerd . Ik zou hem gewoon laten, je reageert er prima op mijn inziens.