als zoonlief niet vraagt om een boterham ofzo staat meneer rustig voor zichzelf een eitje te bakken of weet ik het wat hoor. Daarom zeg ik, dat gaat me te ver. Gelukkig komt daar wel verbetering in. Nee opzich vind ik in de pyama lopen op een vrije dag ook niet erg, maar aangezien manlief alleen in het weekend thuis is, zijn beide dagen bij ons ook vol. Dus als ik dan een x uit mag slapen van hem en ik kom beneden om te ontdekken dat ik moet gaan rennen en vliegen om zoonlief en mezelf in het gareel te krijgen terwijl meneer op zn dooie gemakkie VI zit door te lezen...Nee sorry, dan ben ik not amused. Dan had ik net zo goed niet kunnen blijven liggen zodat we optijd weg hadden gekund.
Na bijna 4 jaar heb ik wel geleerd dat we als vrouwen heel veel kunnen leren van het relaxte van mannen en vooral van het feit dat zij niet altijd de kinderen eerst laten komen.. Wat is er zo erg met even wachten? Lees er de laatste tijd ook veel leuke artikelen over (Groter Groeien bijvoorbeeld). Goed, lamlendigheid is natuurlijk één ding maar anders.. waarom niet? Is wel verfrissend!