De vader van mijn zoontje heeft ook geen gezag. Dat wilde hij wel, maar hij wou niet tekenen en toestemming geven voor officiële dingen. Dus toen ik zei dat hij dat dan verplicht is wilde hij het niet meer. Hij heeft wel een normale vaderrol en we overleggen alles. Al was dat in het begin niet mogelijk want hij had veel moeite met een echte vaderrol. Als hij wel gezag had gehad was dat best lastig geweest dan. Maar dat is inderdaad geen normale situatie. En op basis van de informatie die hier staat vind ik het oprecht heel vreemd dat hij geen gezag heeft. En de opmerking "zorg eerst maar dat ik gezag krijg en dan kijk ik wel of we nog samen doorgaan" lees ik in dit verhaal als "als jij stopt met mij de rechten om mijn kind te onthouden denk ik er misschien nog over na". Met andere woorden, hij wilt gewoon niet samen zijn met iemand die hem de rechten op zijn kind onthoudt en ik geef hem daar groot gelijk in. Als jij hem geen gezag wilt geven is jullie relatie helemaal niks waard. In een goede relatie zou gezag gelijk geregeld worden namelijk. Nogmaals, ik denk dat jullie je beide erg kinderachtig gedragen. En daar is er maar 1 de dupe van en dat is jullie kindje.
Sorry maar je hebt geen gezag nodig om voogdij af te dwingen. Die kan je namelijk gewoon bij de rechtbank aanvragen. En daarnaast kan je echt niet zomaar voogdij af dwingen. Dan moet je toch echt goed aan kunnen tonen dat het kind beter af is bij zijn vader. En als hij dat kan dan zegt dat genoeg en is het zeer waarschijnlijk heel terecht. Dus gezag of niet maakt in de situatie die jij schets echt niks uit.
Misschien wilde hij het wel eerder maar wilde ts het niet geven? En heeft hij zich erbij neer gelegd omdat ze toch een gezin waren. Of ze wisten niet dat het zo officieel moest. Best veel mensen denken dat het kind erkennen ook automatisch ouderlijk gezag inhoudt. Nu ze (misschien) uit elkaar gaan wordt de situatie anders en wil de vriend van ts wel ouderlijk gezag. Hij brengt het alleen niet echt vriendelijk. 😏
Dit. Als het een normaal persoon/goede vader is dan snap ik ook niet waarom dit niet al geregeld is..
hier ben ik het totaaal mee eens, want enerzijds misbruiken jullie beiden deze gezag issue, terwijl het gezag niet eens een issue zou mogen zijn, 100% mama maar ook 100% papa (uitzonderingen daargelaten want ik heb het over papa en niet over een zaaddonor die enkel gezag wilt om dwars te liggen uiteraard)
dat staat er toch ook?! Het maakt niet uit of hij wel of geen gezag heeft! Alleen je kan aangeven dat je het hem wilt geven als hij niet zo kinderachtig doet. Als hij door heeft dat het van de andere kant niet moeilijk is ontstaat er misschien een goede verstandhouding.
Ik mis een hoop informatie in dit bericht. Het is héél eenzijdig en ik krijg als ik dit lees het idee, dat jij ook bepaalde dingen gezegd hebt. Bijvoorbeeld: Hij wil gezag, jij vind het goed. Waarom is het dan nog niet geregeld? Je zegt: Elke keer als er wat gebeurt tussen jullie, gaat hij dreigen met een advocaat. Wat gebeurt er dan, waardoor hij gaat dreigen? Mijn eerste ingeving is, dat jij iets zegt over het gezag, dat je niet meer mee wil werken. Ik kan me niks anders bedenken waarom hij met een advocaat zou dreigen. Ook: Hij zegt, dat als hij gezag heeft, hij pas zegt of hij met je verder wil. Dit klinkt als een reactie op iets in de zin van dat hij hebt gezegd eerst te willen weten of jullie relatie nog een kans maakt en pas als dat definitief niet zo is, gezag wil regelen. Dat komt ook wel overeen met je vraag: Of het zin heeft om al gezag te regelen als jullie nog bij elkaar kunnen komen. Om antwoord te geven op je vraag: Ja hoor, dat kan gewoon. Er zijn ook koppels, die getrouwd waren, gingen scheiden, alles al hadden geregeld m.b.t. alimentatie enzo, en jaren later weer bij elkaar komen en opnieuw trouwen. Als je het gezag regelt, wil dat natuurlijk niet zeggen dat je nooit meer bij elkaar kunt of mag komen. Ik krijg het idee, dat jij hem nog niet kwijt wil en het regelen van het gezag uitstelt om zo de boel te rekken. En dat je nog heel erg bezig bent met jullie mogelijke toekomst samen. Jij hebt het over tijdelijk uit elkaar zijn, maar ik krijg het idee, dat hij al een keuze heeft gemaakt. Ik kan er ook totaal naast zitten, maar dit is het gevoel wat ik er bij krijg. Nee, niet zo op die manier, maar ik zei dus al: Ik mis een hoop uit jullie gesprek. Ik krijg het idee dat hij gewoon eerst het gezag geregeld wil hebben en dat hij dáár mee bezig is en niet met jullie relatie. Misschien weet hij al dat hij niet met je verder wil, maar is hij bang dat jij niet meer mee wil werken aan het gezag als hij dat toegeeft...
Heb je zelf ook door dat dat juist de beeldvorming is die er plaatsvind, dat gezag of beter gezegd het gebrek daaraan als machtsmiddel word gebruikt? Het is ook hierin niet zwart/wit, maar diegene in het grijze vlak zijn wel continue de dupe door het zwart/wit denken.
Beetje raar, zo'n instelling. ALLE uitspraken in de vorm van "Als jij ....., dan krijg je wel/geen gezag over je kind" zijn per definitie kinderachtig.
Het is toch normaal dat een vader ouderlijk gezag krijgt over z'n kind? Jullie zijn beide ouders geworden dus lijkt mij dat de vader ook gezag mag hebben over jullie kind! Wij hebben meteen na de geboorte aangifte toen de kleine een BSN nummer had het ouderlijk gezag aangevraagd voor mijn vriend. Wij zijn gewoon samen en niet van plan uit elkaar te gaan maar stel het komt voor vind ik dat hij net zoveel te zeggen heeft over onze dochter dan ik!
de manier waarop hij het eist vind ik niet erg netjes. maar hij is haar vader dus hij hoort ook gezag te hebben. ga om tafel zitten en bespreek een ouderschapsplan en geef de vader van je kind het gezag waar hij recht op heeft. hij is misschien kinderachtig op de manier dat hij zijn gezag wil maar het is ook kinderachtig als jij nu zegt ja maar als je zo doet krijg je het lekker niet
Mijn vriend en ik heb gedeelde voogdij, maar wij zijn nog bij elkaar en zijn ook niet van plan om uit elkaar te gaan. Onze relatie zit al vanaf het begin, 5 jaar geleden, hartstikke goed, maar met gedeelde voogdij heb je wel kans dat als je vriend bij je weg gaat, gaat eisen dat hij de kleine de helft van de week mag. Gedeeld gezag betekent ook echt gelijkmatig gedeelde rechten! Ik ben het met iedereen hier boven eens en denk ook eerlijk gezegd dat ik in jouw geval echt niet snel akkoord zou gaan met gedeelde voogdij.. Edit: misschien toch wel. Het is immers ook zijn kind, dus misschien als jullie duidelijke afspraken maken, je hem met een gerust hart het gezag kan geven. Maar, dan zou ik echt van te voren hele duidelijke afspraken maken. Dat hij gezag heeft, betekent namelijk niet dat hij alles van jou over mag nemen. Je houd zelf immers ook 50% van de voogdij, dus dat beschermt je wettelijk gezien tegen rare sprongen van hem.
'Dat hij de kleine de helft van de week mag' MAG... Hier is echt zóveel mis mee, ik weet niet eens waar ik moet beginnen...
Ook zonder gezag is co-ouderschap een optie. Het heeft tegenwoordig geloof ik zelfs de voorkeur van veel rechters. En het is niet meer dan eerlijk dat het kind 50% van de tijd bij hem is, mits hij dat wilt en de situatie dat toelaat (dus niet als hij verder weg gaat wonen ofzo).
Pff niet best.... Mijn nekharen gaan serieus omhoog staan! Niet vreemd dat er dikke vechtscheidingen zijn... En de enigste die daar de dupe van worden, zijn de kinderen. Je hebt samen een kind, dus beide even veel rechten! Waarom zou je in vredesnaam de vader het gezag niet geven? Ik word serieus soms beroerd van alle berichten die hier over gaan. De enigste die je hier mee hebt zijn je kinderen! Hoe klein ze ook zijn, ze voelen haar fijn aan dat er dingen spelen. Ik ben gescheiden, en mijn band is echt heel fijn met mijn ex man. Alles word overlegt, nooit ergens problemen mee. En ja natuurlijk ben ik het niet altijd eens met zijn manier van doen en als ik dat uitspreek zegt hij eerlijk: mijn huis, mijn regels, jou huis, jou regels. Maar over de grote dingen zijn we het eens! En weet je wat het allerbelangrijkste is dat onze zoontjes zeggen mama we zijn echt blij dat jij en papa nog steeds goede vrienden zijn. Kijk naar het belang van je kind, en niet naar je eigen belang. Want die van jou is bot gezegd even helemaal niet belangrijk. Het gaat om JULLIE kind