Vroeger was hier een onderwerp over, en dat vond ik zo vermakelijk! Nu ik zelf een pratende dochter heb, dacht ik: ik blaas het nieuw leven in. Dus, ik zal aftrappen. Gisteren ging ik S. halen bij de gastouder en ze wilde haar jas niet aan, dus liep naar een hoekje om verder te spelen. Ik: S. nu even goed luisteren, we moeten naar huis. S: maar mama, ik hou echt van niet luisteren En vanmorgen Ik: kom S., we moeten je schoenen aandoen we gaan. S: nee Ik: maar op donderdagochtend gaan we toch altijd naar *gastouder*. S: maar is donker, is niet ochtend, is echt niet mogelijk
Fantastisch, mijn kinderen konden er ook altijd wat van. Een aantal ooit op facebook geplaatst en die komen wel eens terug in een herinnering. Inmiddels 11 en 9 en helaas komt het wat minder voor nu.. ze kunnen er nog wel steeds mooi bij komen en ook prachtig hoe ze tegen bepaalde dingen aankijken zoals politiek bijvoorbeeld. Mijn zoontje van 9 snapt bijvoorbeeld echt niet waar Poetin mee bezig is. Waarom zou je een stuk land dat je graag wilt hebben eerst helemaal kapotmaken? Wat moet je er dan nog mee? Tja... snap ik ook niet.
Oh daar was er toch nog eentje in de auto net. We hadden het over de bomen die nog zo mooi wit waren. Ik: ja mooi he? Zoonlief: nou nee...... je krijgt er zo'n "olaf-gevoel" van....
Ik heb er ook nog eentje..vond m vooral zielig, maar stiekem ook een klein beetje vermakelijk. Ik was boven even met de was bezig. Kwam ik beneden, was dochter overstuur, en ik wist niet waarom. Wat bleek er nou aan de hand? De kinderen hadden deze week in het kader van serious request een voorlichting over ALS gehad..wat is het voor ziekte, symptomen etc. Mijn dochter had wat last van haar pink. Klein schaafwondje ofzo. Ze had dus gezegd dat ze wat last van haar pink had, had mijn oudste zoon gezegd: " ja L. je hebt het gehoord vandaag he, zo begint ALS, eerst in een klein lichaamsdeel, en voor je het weet kan je niks meer". Het arme schaap dacht dus dat ze ALS had. Heb haar maat even gerustgesteld, en zoon gezegd dat dit soort dingen niet zo handig zijn om te zeggen. Maar heel stiekem moest ik er achteraf toch een beetje om gniffelen
Mijn zoon net 4 liet even weten dat hij echt bietjes meeneemt naar het kerstdiner. (Lievelingseten) Voorgekookte gesneden liefst koude bietjes zonder niks geloof mij hij krijgt ze mee.
Zoon 2 ziet mij onder de douche: Mama, je hebt haartjes bij je piemel! 'Ik heb geen piemel!' O mama is die eraf geknipt? Oudste zoon 'ja de meester is al oud. Ik kijk, maar hij ziet er niet uit oud. Jawel hij is net zo oud als jij bent mama Maar we gaan vooruit! 2 jaar geleden vond ie mij zo oud dat hij dacht dat ik al met 1 been in t graf stond (ik was 36, mama je gaat vast snel dood want je bent oud). Nu ben ik 'gewoon' oud
Geregeld hier een frustratie uitspraak van G "Het is niet eerlijk dat jij bepaald [xyz]" Doorgaans over bedtijd ofzo, terwijl dr wallen blauw kleuren van vermoeidheid. Hohoho, dat is HARDSTIKKE eerlijk, iedereen krijgt eerlijk een beurt. Oma maakte de regels voor mij, ik die voor jou en als jij kinderen hebt is het jouw beurt. Zo is het hardstikke eerlijk verdeeld! Ik wacht nog op het tegenargument.
Gelukkig ben jij erg goed in je antwoorden. Je staat ag en toe echt met een mond vol tanden met zulke denkertjes hè. Mijn jongste was 2 jaar en zat steeds met eten in zijn mond te praten. Mijn man: "Niet praten met volle mond" Zoon: "die is niet vol, er kan nog meer bij" Nu is de regel: je mag niet praten met eten in het mond
De letterlijk en figuurlijk, is dan ook wel prachtig of de TE LETTERLIJK. Zo ging ik toen ze 2 was de mist in. Moest wat doen in de keuken en aagje kwam continue koekeloeren en die had ik er toch liever niet bij. Dus met tape op de grond (laten we het "concreet maken") en "niet met je schoentjes over deze lijn" De schoentjes stonden keurig voor de lijn en zij op dr sokken naasr me.
heerlijk, maar soms zo lastig. Het is dan echt geen ondeugd bij mijn zoon, maar gewoon veel te letterlijk nemen wat we zeggen. Pas ook weer een fout van mij: Ik: ga even kijken of G (12) wakker is. Hij naar boven, loopt de kamer van G op, gaat voor het bed zijn broer staan aanstaren, gaat weg, komt weer terug en gaat nog eens goed kijken. G kwaad: wat sta je daar zo stom te doen? Komt jongste weer beneden, helemaal boos: de volgende keer doe ik het niet meer. G ook boos beneden en vertelt wat er boven gebeurde... Tja, mijn fout: ik zei 'ga even KIJKEN of je broer wakker is' Dat heeft hij netjes gedaan
Man ging het toetje uit de koelkast pakken maar zag het niet staan. Zoon van 9 komt eraan en wijst hem direct aan. Man: "oh dankje. had ik helemaal niet gezien" Zoon: "ik heb ook jongere ogen dan jij" Wij lachen Zoon: "maar jij bent wijzer"
Onze jongste keek pas naar de buik van mijn zusje (is einde van de maand uitgerekend) en zegt duurt lang Onze oudste toen ze een jaar of 2 a 3 was op de opvang. Zit ze naast der vriendje op de wc. Kijkt een aantal keer naar zijn en haar kruis. Om daarna beteuterd te zeggen die van mij is nog niet zo groot. Ik liet pas aan onze oudste een foto van mijn zusje haar buik zien. Zegt ze zoooooo dikkerd (ik heb deze woorden maar niet herhaald tegen mijn zusje)
L gisteren.. L: waarom moet ik een vitamientje? Ik: omdat je geen groente eet L: (eet de vitamine op) kijkt me trots aan en zegt, zo nou hoef ik vanavond ook geen groente te eten
Hoe oud is ze nu? Mijn jongens houden niet van de warme maaltijd. Veel groenten vinden ze vies. Bij hen heb ik de regel gehad: vanaf 4 jaar moet je van alles 1 hap proeven. Bij oudste zoon ging dat prima, die deed dat netjes, maar de volgende was al wat minder happig daarop. Moesten we meer moeite voor doen om hem die ene hap te laten opeten. De volgende nog moeizamer. Nummer 4 was nog meer drama, daar lukte het pas vanaf 5 jaar. En dan de jongste.... Die was echt het ergst. Die heeft echt jarenlang geen hap avondeten op. De andere jongens vonden aardappelen nog wel te doen en vlees erg lekker, dus dat ging er wel in. Maar nee, de jongste wilde geen aardappelen, vlees lustte hij niet en groente hoefde ik niet eens mee bij zijn bord in de buurt te komen. Die was ongeveer 6 voor het 'van alles 1 hap' goed ging. Fruit lust hij wel erg graag, dus gaf ik hem na de maaltijd altijd een stuk fruit. Dat zit er inmiddels zo ingebakken bij hem dat hij dat nog steeds elke avond doet. Hij is nu 8 en hij eet alles. Soms nog in best kleine porties, maar hij eet. Soms moppert hij nog wel dat het te veel is, maar verder gaat het goed. Ooit komt het dus goed. Maar het kan echt wel eens lastig zijn.