Kinderen zijn gore wezens, mijn kind is daarop absoluut geen uitzondering. Maar gisteren stelde ze me een vraag, moet nog kokhalzen als ik er aan denk. S: mama, je hebt spinnewebben in je neus D: nee S, dat is een snottebel. Mama is een beetje verkouden S: Nee mama, is spinneweb..... Mag ik uithalen en opeten? Van jezelf is het al een smerige gewoonte, maar van een ander.....
Vanmiddag liepen we na het zwemmen naar de auto. Jongste pakt mijn hand. "Bij jou voel ik me veilig mama" Ik ❤️ Hij "bij jou voel ik me het veiligst. Bij papa voel ik mij iets minder veilig en bij Broer het minst veilig" (hij is van de lijstjes) Ik: hoezo voel je je niet veilig bij je broer? Hij: Die zwaait zo hard met zijn tas.
Dochter: wie komt er allemaal mama? Ik: Anne komt Dochter: komt Elsa ook? *Ze weet het verschil tussen Anne en Anna nog niet goed.
Mijn oppaskindjes en jongste dochter zijn nu allemaal 3 jaar. De 2 meisjes zijn inmiddels een jaar zindelijk, de jongens hebben het sinds de kerstvakantie aardig door, maar gaat nog wel eens mis (op mijn werkdagen moet ik minimaal 1x dweilen, niet steeds hetzelfde kind, maar erg blij word ik er niet van), laatste tijd komen ze wel bij de wc, maar trekken hun broek niet goed naar beneden (of vergeten dat), piemel niet goed in de pot... Vorige week had één van de jongens zijn broek niet goed naar beneden getrokken waardoor weer de wc + grond + broek + onderbroek vies was. Omdat het al de zoveelste keer was, zei ik (gefrustreerd): "Jongens, kunnen jullie alsjeblieft je broek eens goed naar beneden doen als je gaat plassen zodat je niet de hele boel onderpiest". Gaat mijn dochter naast het oppasmeisje staan: "wij zijn meisjes hè". Oppasmeisje: "Ja, wij zijn meisjes". Dochter: "wij doen dat niet, wij plassen netjes op de wc". Oppasmeisje: "ja, want op de grond is vies". Man en ik hebben zo moeten lachen om deze 'brave' meisjes.
En om deze hebben man en ik ook erg moeten lachen. Man is december met de fiets gevallen en had zijn been op 3 plekken gebroken. Vader van oppasmeisje is in de zomervakantie gevallen, ook met fietsen en had ook wat breuken. 3 weken geleden werd het jongste oppaskindje 3 jaar en hij had een fiets gekregen; 't kereltje is er superblij mee en vertelde heel enthousiast dat hij een fiets met 'zeilwielen' had gekregen. Dochter en oppasmeisje gaan voor hem staan (echt heel dichtbij). Dochter (3 jaar): "Mijn papa ging fietsen en toen ging hij vallen" Oppasmeisje (3): "Mijn papa ging ook fietsen en was ook gevallen" Oppasjongetje valt even stil en zegt dan: "Maar ik ga niet vallen en ik heb 'zeilwielen' ". Maar die stilte..., was echt alsof het een dreigement was toen die kleine grietjes dat zeiden ... pas maar op...
Gistermiddag toen ik de kinderen van de opvang had gehaald en we thuiskwamen; Dochter: ik wil eten!! Ik: ja nog even wachten, straks komt papa thuis dan gaan we eten. Dochter: nee ik wil niet eten ik wil croissantjes! Ik: uhhh (??) Ik heb geen croissantjes, ik ga zo pannenkoeken bakken. Dochter: Neeheee croissantjes van de traktatie!! (Ze bedoelde de rozijntjes die bij de traktatie zaten)
Mijn zoon (4,5 jaar) zat achterop de fiets en dan heeft hij altijd hele verhalen. Hij: ik vind die kreukels echt zo ontzettend mooi Ik: huh, kreukels? Wat zijn kreukels? Hij: nou die paarse bloemetjes Ik: Oh je bedoelt krokussen!
R in de bocht: G.....komuh...die...open maken (voorraadkast) Dus G komt er aan en doet de voorraadkast open.Jut en joker uiteraard in de lekkers hoek. R aanwijzen en G helpen. Ik: R.... wat doe je in de kast? R: Mama...samen deluh met G. En dan t vermoorde onschuld gezicht met een mini kitkat in zn handen. En een G met twee duimen omhoog er achter, die houdt wel van zulke plannen natuurlijk. 1 bedenkt, ander helpt met de uitvoer. Maar goed dat het al op de geboortekaart stond. Heerlijk broer en zus momentje.
Fijn hè die “complimenten” dit was hier het Eeehm bedankt compliment: Mijn zoontje zei toen hij jonger was: ‘mama je heb echt mooie borsten, het zijn net pannenkoeken’
Hier vroeg mn oudste laatst net voordat wij bij school uit de auto stapte. "Moet je eigenlijk in het kindertehuis ook naar school?'' Ik, natuurlijk haha overweeg je het anders?
Dochter van 4 was doodmoe bij het naar bed brengen dus kon alleen maar jammeren. Ik was het zat dus ging vast naar haar kamer. Ik riep vanuit haar kamer:' doe je al je kleren in de wasmand en kom je dan in je kamer je pyjama aandoen?' Schreeuwt ze woedend:' jij denkt dat het de eerste keer is dat je mij op bed legt zeker? Dat je dat zegt. Maar het is al de duizendste keer, dus dat weet ik ondertussen echt wel!!' En toen ik in de lach schoot was het natuurlijk helemaal drama
Zoontje van 3 heeft zo n nepbril bij een speelgoedsetje, zegt net : ik wil er ook ramen in net als jij mama
Vanmiddag zagen we een paar scholieren met de fiets vallen (sturen in elkaar). Ik fietste er dichtbij en verder was er nog niemand (een paar wandelaars, maar die waren verderweg). Dus gestopt, (schaaf)wonden bekeken, doekje in de tas opgezocht, stuur recht gezet. Vrij snel kwam er een buurtgenoot bij; de moeder van een klasgenootje van kind 2, waarvan ik weet dat ze huisarts is. Ik heb het haar dus lekker laten overnemen. Fietsen we naar huis, zegt kind 2: "Wel knap van die moeder, ze had een vrije dag en ze wist toch wat ze moest doen".
L las een boek en had commentaar op hoe dingen geschreven waren. Dus ik legde uit dat dat spreektaal moest zijn (rijje ipv rijden bv). Zegt ze verontwaardigd, "ja hoe moet ik nu Nederlands leren?!"