Maar dat is ook denk ik, waarom die kleine dingen heel vaak voorkomen (miljoenen keren) en dit dan (gelukkig!) niet zo vaak. Niet in vergelijk tenminste...je hoort het nog te vaak. Maar ik snap je reactie hoor. Het is voor je gevoel ook onvoorstelbaar..
precies! ik kan het me ook echt totaal niet voorstellen! Dat je soms even niet aan je kind denkt als hij/zij in goede handen is en je met een gerust hart even alleen je eigen dingen kan doen okee das 1 ding maar zodra de zorg voor je kind alleen op jou aankomt dan denk je toch op de eerste plaats aan je kind? of ben ik nou zo wereldvreemd
man ik check mijn achterbank zelfs als de kids op school zijn (omdat ik dan het gevoel heb dat er iets anders is als normaal) Ik denk als je dat nog niet hebt meegemaakt dat je standaard denkt dat het jou niet gebeurd, ik kan me het in elk geval niet voorstellen maar nu moet ik zeggen dat ons leven (vooral de mijne) vooral te maken heeft met het verzorgen van de kinderen (ik heb geen werk of dat soort dingen die me kunnen afleiden, de enige prioriteit en zorg die ik heb zijn mijn kids, dan is de kans denk ik wat minder groot want ja zonder mijn kids heb ik geen werk Ik zou bijvoorbeeld als mijn man dat zou doen nabellen als moeder zijnde (puur omdat mijn man dat soort dingen niet gewend is) als dubbelcheck en hij zou dat ook niet erg vinden, better safe than sorry. Vind het echt zo verdrietig en zo onnodig, ik geloof niet dat ik nog met mijn man zou kunnen leven als ie dat had gedaan (niet dat ie het bewust had gedaan maar zou teveel woede en verdriet in mij hebben om nog met hem in 1 kamer te zijn) Maar goed het gebeurd te vaak om te zeggen dat het jou nooit zal overkomen dus ik zeg nooit nooit maar ik maak de kansen dat het gebeurd wel zo klein mogelijk want ik zou mezelf het nooit vergeven.
Vreselijk dit!! Maar binnen een uur gaat er toch wel een x een lampje bij je branden? IEdereen kent dat gevoel wel van "volgens mij ben ik iets vergeten" En dan ga je denken en dan alsnog kijken, zoeken oid. Rust zacht kleintje... Ik ben ook een chaoot en als zelf beschreming heb ik een bijna soort van neurotisch dubbel check
Doet me denken aan een verhaal bij Oprah. Daar was het een moeder die dit was overkomen. Echt een vreselijk verhaal. Haar verdriet is me altijd bijgebleven.
kind vergeten tja het gebeurt zo had ik dat 2 jaar geleden op de camping we willen gaan zwemmen en doe de caravan dicht terwijl me toen 3 maanden oude zoontje lag te slapen dat manlief zei vergeet je niet wat ? was zo met andere dingen bezig en hij lag lekker te slapen maar dit arm kindje gewoon heel de dag in een stik hete auto zo heb ik 2 jaar geleden een baby uit een auto gered(zelfde vakantie) ouders waren gewoon "even" boodschappen doen kindje was stikheet klein stukje het raam open veels te weinig weet helaas niet hoe het afgelopen is want heb het babytje overgedragen aan de jumbo medewerker
Vreselijk! Wat zou die man zich voor het hoofd slaan nu en een schuldgevoel van hier tot ginder hebben..... Heb ook wel met hem te doen, vind het heel erg... Al snap ik het niet echt. Ik weet ook niet waar hij zijn auto geparkeerd heeft en of het op die plek druk is met mensen of niet? Maar anders is het ook wel gek dat niemand die baby op de achterbank heeft gezien.... Of de auto stond echt afgelegen. Misschien had de vader wel last van de hitte en was niet helemaal helder in zijn hoofd. Hoe dan ook, het is heel erg en rust zacht lief klein meisje.
Toevallig had ik het er gisteren nog met mijn man over en toen ik net thuiskwam zei hij meteen 'Moet je nou eens lezen!'. Ook ik kan me gewoon niet indenken dat je je kindje vergeet, laat staan op zo'n snikhete dag aangezien we de auto altijd voorkoelen als ons meisje dan mee moet. Moet je je eens indenken wat dat kindje heeft gevoeld, pfff ik word er gewoon naar van! Ook ik zou het mijn man nooit kunnen vergeven. Mezelf overigens ook niet, denk niet dat ik dan nog met mezelf zou kunnen leven...
Nee hoor, doet niet elke creche. Heb een keer vergeten me dochter ziek te melden op het KDV, maar werd niet zelf gebeld hoor. Kwam er rond 10.30 achter dat ik nog niet gebeld had. De leidster zei alleen oh ja noa is er nog niet. Maar goed. On topic, echt afschuwelijk dat dit gebeurd. Zoals hierboven ik vergeet ook wel eens wat, maar kan me niet voorstellen dat ik mijn dochter vergeet. Juist alles draait om haar, alles wat ik doe. Ik denk regelmatig aan haar op een werkdag. Zou het denk ik ook mijn vriend nooit vergeven. Echt vreselijk. Arm arm kindje rust zacht.
Het is makkelijk om te oordelen maar dit kan ons allemaal gebeuren. Zeg nooit nooit. Dit is een verschrikkelijk verhaal. Voor kindje, moeder maar ook vader zal zichzelfdit nooit vergeven.
Om dit soort verhalen ben ik zo blij dat ons KDV belt en net zolang belt totdat ze een van de ouders hebben gesproken als een kindje niet is gebracht terwijl het wel op de lijst staat. Bij ons KDV schijnt het een keer te zijn voor komen dat een kindje niet verscheen en toen het KDV ging bellen met de ouders bleek dat beide ouders op het werk zaten en ervan overtuigd waren dat de ander het kindje (ging om een baby) naar het KDV had gebracht... kindje lag thuis nog in zijn bedje. Dit kindje zou het heel waarschijnlijk wel hebben overleefd als bij thuis komst bleek dat men 'iets' was vergeten, maar toch. Vrienden van mijn ouders zaten al een keer heerlijk te tafelen toen het KDV belde om te vragen waarom hun baby nog niet was op gehaald. Ook beide ervan overtuigd dat de ander het kindje had opgehaald en al in bedje had gelegd. Juist om dit soort verhalen probeer ik zo veel mogelijk checks in te bouwen in mijn handelen. Altijd mijn tas achter de stoel, zodat ik altijd de achterdeur van mijn auto moet openen. Altijd de spulletjes van de kids, die mee moeten op de voorstoel. Maar ik sluit mij aan bij meeste de meiden voor mij: niet te bevatten en intens triest voor alle betrokkenen
Het is een vreselijk verhaal, nachtmerrie dit. Ik vind het ook vreselijk voor die vader, ik blijf erbij: bij dit soort ''ongelukken'' roept iedereen altijd dat dit hem of haar nooooit zou overkomen. Neem maar van mij aan: dat heeft die man vast ook geroepen, totdat hij zelf in deze nachtmerrie terecht kwam. Ik kan mij ook niet voorstellen dat ik mijn dochter zou vergeten, maar goed, dat zullen ook ouders hebben gezegd die dit is overkomen, dus je weet het nooit. Vreselijk!
Zeker verschrikkelijk maar hier word mijn kind nooit achterin de auto alleen gelaten, ik kan mij er dus echt helemaal niets bij voorstellen.. (verder hebben wij ook geen opvang) Vind het heel erg voor allemaal