Ik ben benieuwd of je dit ook zou zeggen als het jouw man betrof? Je kan wel vanalles verzinnen waardoor hij het is vergeten, maar dat is gewoon onzin. Je eigen kind vergeet je niet. Tenminste niet een hele dag!
@mamakelly, Ik bedoel dat mannen anders denken dan vrouwen. Mijn man is van mening: kind is op school, kind is probleem van de school. Ik bedoel dat de meeste mannen niet een gehele dag gaan zitten denken "heb ik de brooddoos meegegeven, zoon zal toch weer niet stout zijn, oei de juf hed gevraagd voor lunchgeld en ik ben het vergeten" ed, voor hun is het afgesloten als het kind op school zit en dan is het de juf haar probleem maar. Deze man was waarschijnlijk al helemaal aan het werkstressen en daarom heeft hij helemaal niet aan de baby gedacht. Anyway, hij zal al schuldgevoelens genoeg hebben en het moeilijk hebben voor de rest van zijn leven.
Jee wat zijn jullie kort door de bocht!! Denk jullie soms dat de vader het expres deed? Doe even normaal! Dit kan de beste overkomen!! Ik vind het niet normaal dat vader en moeder tegenwoordig met zn tweeen moeten werken. Ouders staan onder veel te grote druk. En als hij onverwachts extra moet werken is hij het lieve kleine babytje vergeten. Heel erg voor de baby maar net zo erg voor vader en moeder!!!
Ik lees net in de krant dat de achter ramen getint waren. Je kon dus niet in de auto kijken Kindje heeft misschien lekker liggen slapen en al door de warmte bevangen voor ze weer kon wakker worden en kon gaan huilen. Torenhoog kippenvel. Heel erg dit
Sorry, maar dit is toch geen excuus om je kind te vergeten? Tegenwoordig werken van bijna ieder gezin de vader en moeder en is dit in mijn ogen echt geen reden om de dood van zo'n arm kind hierop te schuiven! lekker makkelijk, ja omdat we samen werken kan het zijn dat we ons kind vergeten in een snikhete auto! Dat hij dit niet expres deed lijkt me logisch, maar dat dit de beste kan overkomen... Niks persoonlijke, maar vind je reactie nogal makkelijk... We schuiven het op de werkdruk! Nee deze man is verantwoordelijk voor de zorg van zijn kind en dus ook hiervoor... Niet de werkdruk! Hoor ook idd dat kdv (zelf geen ervaring mee) bellen wanneer een kindje niet komt... Raar dat dit niet gebeurde... Maar ook dat de moeder er een keer heeft gebeld naar het kdv of haar man... Ondanks dat ik niet werk hebben wij sowieso dagelijks wel even contact met elkaar... Al met al, super triest... Arm kindje, gewoon gesmoord in die bloedhitte... Rust zacht!
Omdat je niet werkt (ik werk ook niet) kan je je het niet voorstellen (en ik ook niet). Ik denk eigenlijk dag en nacht aan mijn dochter, zelfs als ze bij me in de buurt is of als ik even een boodschap doe en ze is bij papa. Mijn man hetzelfde. Maar mensen die onder zo'n grote druk staan (niet alleen van werk, maar van het leven en de situatie waarin ze zitten), die kunnen die dingen echt vergeten. Die zijn psychisch al niet meer van dezelfde 'hoogte' als een normaal functionerend persoon. En dan vergeten ze iets met zo'n fatale afloop... heel triest. Waarschijnlijk is het zelfs zo dat de man de hele tijd in de veronderstelling was dat hij zijn dochter wel naar de creche had gebracht. Zulke trucjes kan je geheugen en je brein met je uithalen. Zoiets als, "ik weet zeker dat ik de deur op slot had gedaan", maar dan toch even twijfelen. En aan de hand van hoe sterk die twijfel is, ga je terug. Bij deze vader zou vast dat twijfelen al sterker onderdrukt zijn door de druk die hij ervaarde. Ik vind die druk op ouders om maar allebei te werken ook niet normaal. En dat jachtige gedoe word ik ook gek van, net als alle instanties die maar steeds meer geld willen om elke scheet. Ik doe daar bewust niet aan mee (en ik heb de luxe dat dat kan!). Wellicht is het over een paar jaar anders, maar ik kies er nu voor thuis te blijven.
@lexxie Als je zelf niet werkt kan je er ook niet over oordelen. Het is nu eenmaal zo dat de beste stuurlui aan wal staan... Tegen de tijd dat jij fulltime moet werken mag je je mening geven. Nu vind ik die niet gepast. Ik vind het vreselijk dat dit gebeurd is. Ik wens beide ouders heel veel sterkte!
Dit overkomt juist vaak die mensen die stellig roepen 'mij overkomt dit nooooooooit'. Het kan iedereen overkomen. Die man heeft levenslang. Idd hij heeft dit niet express gedaan en zolang wij hier niet weten wat de omstandigheden waren kun jr er ook niet over oordelen. Laten we maar hopen dat dit ons bespaard blijft.
Zo is het precies Cryptonism!! Het is altijd zo makkelijk over een ander te oordelen.... Laten we hopen dat dit ons nooit overkomt!
Eens met cryptonism en Minniemouse. Dit kan echt iedereen overkomen, dus ook mij of jou, hoe graag iedereen ook zou willen dat dat niet zo is. En, nee, ik kan het me ook niet voorstellen dat het mij zou overkomen, maar mensen doen wel vaker rare dingen als ze (heel) ver heen zijn, op wat voor manier dan ook. Pfff, dat arme gezin!
Doet me toch denken aan een aantal jaren geleden, toen een moeder hetzelfde overkwam. Zij werd ook overal op internet veroordeeld hoe ze dat nou kon doen als moeder. Wat bleek achteraf, ze had net te horen gekregen dat haar vriend dodelijk ziek was en zij was daardoor helemaal de draad kwijt, helaas met fatale gevolgen voor haar baby. Ik hoop dat ik het nooit zal meemaken, (even) helemaal de draad kwijt zijn als ouder en daarvoor de ultieme prijs te moeten betalen, het verliezen van je kind. Nu heb ik wel in mijn omgeving meegemaakt dat mensen zo de draad kwijt waren dat ik me zou kunnen voorstellen dat ze zoiets ook had kunnen overkomen. Ik vind het lekker luxe gedacht dat je er vanuit gaat dat jou nooit zoiets zal overkomen en vanuit die positie te veroordelen.
Tussen de tweede en derde verjaardag van onze dochter heb ik gewoon gewerkt omdat ik het toen miste. We hebben een goedlopend bedrijf waar ik heus wel eens bijspring. Dus doe heus wel meer dan enkel thuis zitten. Vriendlief werkt 5/6 dagen per week... Hij vergeet onze dochter ook niet. Er worden nu psychische gevallen bijgehaald waar het volgens mij niet om draaide. In de krantenartikel staat dat hij zijn dochter in de auto is vergeten. Niet dat hij een psychiatrische stoornis had. Ook toen ik vroeger gewoon fulltime werkte vergat ik zelfs mijn hond niet in de auto. kan er zelf gewoon met mijn pet niet bij dat dit gebeurd. Snap de vergelijking tussen een deur wel of niet op slot doen en je kind in een auto vergeten ook maar half. Als je maar even denkt dat je kind nog in de auto ligt ga je denk ik kijken, toch? Vind het vreselijk dat dit gebeurd is, maar vind tegelijk dat er erg makkelijk geschoven wordt op werkdruk. Dan kunnen we alles daar wel opschuiven... Deze man heeft idd levenslang en zou niet graag in zijn schoenen willen staan, laat staan in die van zijn vrouw of het arme kindje... Maar echt, hij had beter aan zijn kind kunnen denken ipv aan zijn baas.
Heel treurig! Ik zeg nooit nooit, want ik ben iemand die soms ver kan zitten met mijn gedachten, wegomleiding waardoor je niet de gebruikelijke route via het kdv neemt naar je werk bijv., stress enz. Na dat verhaal van die moeder een jaar of 3 geleden die haar kind uit de auto was vergeten te halen, doe ik altijd mijn handtas achterin, naast de kinderen. Zonder handtas kom ik niet eens het bedrijf in zonder sleutels/pas, dus zo kan ik ze nooit vergeten. Want ja, ik reageerde ook zo van 'welke idioot vergeet haar kind nou', toen ik het voor het eerst hoorde, maar ja, toen ik er over na ging denken, zo'n idioot zou ik ook kunnen zijn hoor, de kans is heel klein, maar wel aanwezig, dus heb ik het zo opgelost.
@Lexie: je hoeft geen psychische stoornis te hebben voor zoiets. Het kan je gewoon overkomen. Daar Zijn zoveel oorzaken voor te bedenken maar die kunnen wij hier niet achterhalen omdat wij niet in het hoofd van die man kunnen kijken. Als je zegt 'ik kan het me niet voorstellen dat mij dit overkomt' dan kan ik daar wel in meegaan. Ik kan het me ook niet voorstellen dat mij zoiets zou gebeuren. Maar... tussen je kunnen voorstellen of iets dat daadwerkelijk gebeuren kan zit een wereld van verschil. Je kan om zoveel redenen je hoofd er niet bijhebben. Ruzie, ernstige situatie in de familie, oververmoeidheid en ga zo maar door. En daarom zeg ik je kunt niet oordelen want zoiets kan de beste overkomen. Dat is niet omdat ik dat vind, dat is gewoon menselijk. we Zijn geen voorgeprogrammeerde robots. We zijn mensen. Beïnvloedbaar door allerlei factoren. We zijn geen ubermensen hoe graag we dat ook zouden willen.
Zo waar. Hoevaak ik wel niet naar de keuken loop en denk 'wat deed ik hier ook weer'. En dat gebeurt me zo drie keer achter elkaar. Slim opgelost van je! Die tip neem ik mee voor als ons meisje er is.
@ cryptonism... Tuurlijk kan het gebeuren dat je iets vergeet, maar een hele dag? Dat die man geen enkel moment aan zijn kind heeft gedacht, dat vind ik gewoon schokkend! Er moet toch ergens een moment zijn geweest dat hij aan zijn kindje gedacht heeft? Zeg ook zeker niet dat je een psychische stoornis hoeft te hebben, maar nu worden zulke zaken er wel bijgehaald... Ruzie, werkdruk en oververmoeidheid.... Hoe treurig ook, je kind heeft geen boodschap aan een ruzie... Dus nee, ik blijf erbij... Geen excuus om je kind te vergeten de hele dag!
Ja, ben met je eens dat een hele dag inderdaad wel erg extreem is. Aan de andere kant, en dat is echt niet om het voor hem op te nemen maar om het van meerdere kanten te bekijken, als hij normaliter nooit zijn kind wegbrengt en doet het dan een keer, dan kan je zoiets volgens mij wel overkomen. Ik kan het me ook niet voorstellen hoor. Maar met in gedachten dat die man voor zijn leven getekend is wil ik er gewoon niet over oordelen. Dit is het ergste wat je als vader of moeder of mens kan overkomen.
@Lexxie, ik ben het helemaal met je eens! Een hele dag vergeten gaat er bij mij echt niet in. Het is maar net waar je prioriteiten liggen. Ik bedoel: je kan het wel afschuiven op werkdruk, ruzie, overspannen voor mijn part wat. Wat zo triest is is dat niemand het arme kindje heeft gemist, terwijl ze lag te stikken in die auto! Heel veel mensen hebben te dealen met problemen tegenwoordig. En ik weet echt wel waar ik over praat. Maar ondanks alle moeilijkheden, werkdruk enz., staan mijn kids altijd op nummer 1 en zijn ook altijd in mn gedachten op 1 of andere manier. Ook al kan ik er niet zo vaak voor hun zijn (thuis), het is mn eigen vlees en bloed en gewoon het belangrijkste in mn leven. Daarom durf ik ook te zeggen dat mij zoiets niet zal overkomen.
Ik vind het een (soort van) verklaring, maar zeker geen excuus. Ik denk ECHT dat het iedereen zou kunnen overkomen, mij dus ook, hoe eng die gedachte ook is. En neem van mij maar aan dat mijn kindje ook echt het allerbelangrijkste is in mijn leven. Maar ik snap jouw mening ook wel, hoor! Zo dacht ik er ook altijd over. Maar door alle verhalen die je steeds maar weer hoort ben ik weer eens gaan nadenken..."zouden AL die mensen waarbij (dit soort) rare dingen gebeuren nou NOOIT gewoon normaal gefunctioneerd hebben, zoals jij en ik?" Dat kan toch haast niet?