Ik liep deze week rond met een "buikgevoel". Instinctief voelde ik dat er iets niet in orde was ondanks een goede echo die ik dinsdag bij de vk nog heb gehad. Ik heb mijn vk gebeld, mijn gevoel uitgesproken en ik mocht gisterenavond nog komen voor een echo. Ik had mijn gevoel ook uitgesproken naar mijn partner toe. daar aangekomen bevestigde de echo wat ik al voelde. Het was foute boel! Het hartje was gestopt. De vk helemaal verslagen, ik huilend van kwaadheid. Waarom? Waarom 3 keer achter elkaar? De vk belde naar het ziekenhuis waar we meteen heen mochten voor nog een echo. Daar weer hetzelfde beeld. Ons kindje helemaal ineengedoken beweegloos in een hoekje van de vruchtzak. daar dit een arts-assistente gynaecoloog was, moet ik wachten tot maandag, dan naar de poli bellen voor een afspraak bij een gynaecoloog om van daaruit te bespreken wat verder te doen. Gisterenavond in bed kwamen de spanningen er allemaal uit. Hyperend en huilend ben ik in slaap gevallen om vanmorgen al om half 5 wakker te schrikken. Ik ben naar beneden gegaan, een kop koffie gemaakt toen de waterlanders me weer overspoelden en de kwaadheid weer naar boven kwam. Ik kon wel met vuisten slaan, zo kwaad ben ik in mijn eigen lichaam. WAAROM???????
Een dikke knuffel Weegschaal. Ik heb helaas precies hetzelfde meegemaakt. Het verdriet slijt, maar het blijft oneerlijk en ellendig. Sterkte!
Jij ook al Minty? Ik dacht eerlijk gezegd dat ik een van de weinige was die 3 opeenvolgende miskramen zou hebben. Ik ben in febr' 2015 nog gecurreteerd, het weefsel is ook onderzocht maar daar kwam ook niets uit. Vanmorgen nog een lang en emotioneel gesprek met de vk gehad aan de foon en zij zei me ook dat ik de schuld niet bij mezelf moest gaan zoeken en dat het naar alle waarschijnlijkheid gewoon een fout is in de celdeling en mijn leeftijd (42) kan hier ook een rol in meespelen. Kwaliteit van de eitjes wordt er ook niet beter op. Ik ben benieuwd of meerderen dit hier op het forum hebben meegemaakt dat ze zoveel miskramen achter elkaar neerzetten ipv een goede zwangerschap ertussen!
Oh Weegschaal wat een klap. Ook ik heb vorig jaar 3 miskramen achter elkaar gehad. Ik denk dat het inderdaad aan de wat oudere eicellen ligt. Ik word ook 42 dit jaar. Heel veel sterkte bij het verwerken van dit verdriet.
Dank jullie wel. Jullie reacties doen me goed. Ondertussen komt er helemaal niets uit mijn handen vandaag en de uren lijken voorbij te kruipen. Het lijkt een eeuwigheid te duren eer het maandag is. ik loop mezelf voor de voeten, 1001 gedachten gaan door mijn hoofd en de wereld lijkt op zijn kop te staan. Mijn partner moest vanmorgen ook nog werken maar hij zo vanmiddag tegen 13 uur thuiskomen. Tot die tijd moet ik me nog maar zien bezig te houden. Gelukkig heb ik wel afleiding van mijn 2 kindjes, die zorgen wel voor leven in de brouwerij maar leuk....Nee leuk is echt anders
Ach meis, wat vreselijk voor je... Misschien jezelf snel laten onderzoeken? Ja, je bent 42. Maar de slechte embryo's worden er meestal al vroeger "uitgefilterd". Blijkbaar laat jouw lichaam deze doorgroeien omdat er niets mis is. Het hoeft helemaal niet aan het vruchtje te liggen, maar kan net zo goed een tekort aan progesteron bij jou zijn, of te dik bloed waardoor je kindje niet genoeg voeding krijgt. Voor beide "afwijkingen" is een vrij simpele oplossing, maar dan moet je het wel weten... Bij mij is er helaas nooit iets gevonden, maar er zijn hier genoeg vrouwen die na gebruik van utrogestan, of fraxiparine, of zelfs maar zoiets simpels als een aspirine wel ineens zwanger bleven. Sterkte en succes! Liefs BB
heb de tranen in m'n ogen van je verhaal.....wat klote meid! Geef niet op. Ergens is er nog 'n baby'tje die bij je wil zijn! Dikke knuffel en sterkte!
Jullie zijn liefffffffffff!!!! Nogmaals dank je wel, jullie reacties verzachten de pijn wel, de reacties uit mijn omgeving zijn minder begripvol daar ik wel al 5 gezonde kinderen heb en mijn leeftijd uiteraard en de mensen dit toch wel meer dan genoeg vinden maar dat maakt het er voor ons niet minder pijnlijk op. Voor ons was dit kindje meer dan gewenst. Kreeg vandaag een appje van een familielid met de inhoud: ik weet dat jij dit niet leuk vind maar ik ben er wel " blij" mee, het is beter zo!!! Deze uitspraak ging me door merg en been. Ik dacht eerst dat ik verkeerd las en heb het appje nogmaals gelezen. Een ander vroeg me of ik ergens niet blij was dat het zo gelopen was ivm het geregel wat ik straks had moeten doen wat betreft "Hoe ga ik mijn zoontje nu naar het speciaal onderwijs brengen"? Ik breng hem nu op de scooter omdat we niet in aanmerking komen voor schoolvervoer omdat we net binnen de straal wonen. Hallo ik draag ons kindje nog bij me. Ik kan het zelf nog niet allemaal bevatten en dan vallen zulke reacties me koud op mijn dak Daarom ben ik juist zo blij met jullie reacties, nogmaals dank jullie wel. Vanmiddag was mijn partner thuis en heb ik me met een dekentje op de bank gelegd, ik was helemaal OP van de emoties en mijn hormonen die me er nog steeds aan laten herinneren dat ik zwanger ben. Ik heb 3 uurtjes geslapen...... Een hap eten krijg ik niet door mijn keel, deze miskraam (en zeker omdat ik dit heb aangevoeld) hakt er heel diep in en dan ben ik nog niet eens begonnen met de cytotec. Het lijkt alsof alle 3 de miskramen nu ineens als een bom inslaan en het verdriet nú pas tot me doordringt. Bij de vorige MA ben ik sterk gebleven, misschien wel té sterk. Ik moest wel want mijn partner klapte dicht en rende er ongeveer voor weg......
Als antwoord op je vraag of er ook "andere zijn die zoveel miskramen achter elkaar" gehad hebben, ja... Er zitten dames tussen die net zo'n !@#$ periode hebben waarin niks goed lijkt te gaan. Ik vind het echt rot voor je en ik hoop dat er misschien met wat onderzoek duidelijkheid kan komen voor je. Jij bent vruchtbaar en je partner ook, dus het probleem zit hem echt in de kwaliteit... Je weet dat je het lichamelijk kan, je hebt het al 5 keer bewezen. Hoeveel leeftijd zit er tussen je jongste en wat nu zou komen? Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte om door deze moeilijke periode heen te komen. En wat betreft de persoon die die app heeft gestuurd. Laat die lekker door de grond heen zakken met die rotopmerking. Ik vind het zwaar ongepast. Het is denk ik je moederinstinct om sterk te blijven, maar het is wel goed dat je je nu even laat gaan. Dit verlicht toch weer wat stress.
Ik lees ook jou verhaal met tranen in de ogen...phoe...ondanks ik je helemaal niet ken en toch wel je terechte verdriet vind ik dat je toch een kanjer bent hoor. Mij zouden ze kunnen slopen naar 3 opeenvolgende mk'en...Hou moed hoor!
Mijn jongste is van april 2012 dus nu 3 jaar. De eerste Ma kreeg ik in september 2013 en nu al 2 keer dit jaar.
Jeetje meis wat erg! Ik weet precies hoe het voelt. Ik heb 4 miskramen gehad voordat ik eindelijk goed zwanger was van mijn dochter. Ook alle onderzoeken gehad en daar kwam niks uit. Bij mijn dochter heb ik de eerste 12 weken utrogestan gebruikt en bleef toen gelukkig goed zwanger. begin van het jaar een v mk gehad en nu proberen we weer zwanger te worden. Zodra ik positief test begin ik weer met de utrogestan. Wat een rot reacties heb je gehad zeg. Dat wil je nu helemaal niet horen. Heel veel sterkte en een dikke knuffel!
Jeetje meid, 4 stuks???? Ik vind 3 stuks al meer dan genoeg. Hoe heb je de moed gehouden om toch door te gaan? En iedere keer weer die onzekere 3 maanden. Knap van jullie......respect hoor!!! Voor ons hoeft het niet meer. Ik heb 5 gezonde kindjes en daar ben ik me nu méér dan van bewust. Daarnaast word ik er ook niet jonger op. Gisterenavond ben ik om 21 uur boven in bed tv gaan kijken en om 22 uur ben ik gaan slapen. Ik heb gelukkig redelijk kunnen slapen tot vanmorgen 6 uur. Nu zit ik weer beneden met de kids en dan denk ik weer.......Bah wat duurt het lang eer het morgen is en ik dan pas kan gaan bellen met de poli voor een afspraak bij de gynaecoloog. Mijn gedachten maken nog steeds overuren. Gisterenmiddag moest ik even een paar boodschappen doen en voelde ik lichtelijke krampen op komen. De angst sloeg al toe en ik durfde uiteindelijk geen winkel in te gaan, bang dat het zou losbreken. Mijn partner is uitgestapt en heeft de boodschappen gedaan. Ik wou alleen nog maar naar huis toe. Thuis aangekomen ben ik met een dekentje op de bank gaan liggen en heb ik wat geslapen. Toen ik wakker werd waren de krampen weer weg en zijn tot nu toe niet meer terug gekomen. Wat is dit zenuwslopend. Ik weet ook eerlijk gezegd niet wat ik wil, cytotec of curretage. Ik ben met beide bekend. Voordeel van cytotec is dat ik dit thuis kan inbrengen en alles doorsta in mijn eigen omgeving. Nadeel is (en dat had heel veel impact op me) het moment dat ik plassen moest en ik het geflubber tussen mijn benen voelde en opgevangen had in een vergiet boven een emmer. Wat ben ik me daar van geschrokken. Van hetgeen ik allemaal verloren ben dan. Voordeel was dat ik mijn partner wel standby had. Bij een curretage gebeurd natuurlijk alles in het ziekenhuis en ik wil absoluut niet onder narcose en heb de vorige keer een spinale verdoving gehad. Dat is me allemaal meegevallen maar nadeel daarvan is dat ik 2 uur lang na de ingreep nog niet terug mocht naar mijn partner omdat ik geen gevoel had in mijn benen en ik daar met mijn verdriet op de recuvery lag.
Heb 2 curretages onder algehele verdoving gehad. Echt ik kan het je aanraden. Even een moment gedachten loos zijn ik vond het prettig. Op t moment van wakker worden werd ik meteen naar de afdeling gebracht waar mijn man op me wachtte. Je merkt niks van de ingreep, weinig pijn, weinig bloed en heeft weinig impact voor je andere kids. Ze zien en merken weinig van je pijn.
Hoe kan iemand nou blij voor jullie zijn nu je een miskraam gehad hebt! Ongelovelijk. En dat is familie van je? En idd, wat een dankbaarheid, 5 gezonde kinderen, maar dat neemt niet weg dat dit heel pijnlijk is. Sterkte, ook met je omgeving.
Zonnetje, ook ik heb in 2001 een curretage onder algehele narcose gehad en ik vond het vreselijk. Zwanger de OK in, in slaap vallen en met een lege buik wakker worden en tot overmaat van ramp lagen mijn darmen stil door de narcose en kreeg ik 2 dagen na de ingreep zo,n darmkolieken, dat ik een hele nacht en morgen krom liep van de pijn eer ik eens naar de wc kon om te poepen! Vandaar dat ik de laatste keer gekozen heb voor curretage dmv spinale verdoving. Hoe je het ook wendt of keert, het is allemaal niks......het liefste droegen we zonder problemen onze kindjes uit!
Tja Runstar, zoals ik al zei ik heb 5 kindjes en de meesten vinden dit meer dan genoeg. Ik had een beetje meer begrip verwacht van mijn omgeving maar ik merk nu ik ze eigenlijk hard nodig heb dat ik het van mijn familie in ieder geval niet hoef te verwachten. daarnaast lijkt het alsof ze zoiets hebben van, Ach het is al de 3e keer, hier komt ze ook wel doorheen!!!