Wij hebben ook een jaar lang onveilige sex gehad.. Maar hadden daar duidelijke afspraken over gemaakt.. Misschien ook omdat we beide nog een 4e wonder wilde .. Maar een jaar voor het zingen de kerk uit.. Net na ons zoontje 1ste verjaardag testen is positief .. Nu alweer 32 weekjes.. Wij wisten dat de kans groot was dat we zwanger konden worden .. Na deze neem ik een spiraal omdat we dan echt klaar zijn en het niet op zijn beloop willen laten gaan..
Er is 3x een spiraal gezet bij mij maar helaas allemaal niet succesvol. Er zit teveel ruimte op de bmm en daardoor komt de spiraal gewoon weer naar buiten. Gebeurt bijna nooit, maar bij mij toch al 2x. De derde keer heb ik hem eruit laten halen want mijn bv productie zakte enorm in. En ik wilde minimaal tot een jaar wel voeden.. Overigens in overleg met manlief. Hierna wordt het definitief inderdaad een retourtje ziekenhuis voor manlief, een knip. (of knoop, hoe je het maar noemt)
Jullie waren er natuurlijk allebei bij en iedereen weet dat 'voor het zingen de kerk uit' nou niet bepaald de meest veilige manier van anticonceptie is. Dus het zou geen verrassing voor hem moeten zijn. Het komt alleen wel over alsof jij het zo wel prima vond en bewust niet op zoek bent gegaan naar een veiligere manier van anticonceptie. Want jij stond juist open voor een 'ongelukje'. Je hebt ook nog de nuvaring. Het is natuurlijk achteraf gesproken, maar je had er beter aan gedaan om wel veilige anticonceptie toe te passen. Want jouw man geeft aan dat een derde te veel voor hem was. Het komt niet over alsof je dit gerespecteerd hebt. Maar ja, aan de andere kant is het natuurlijk zijn eigen schuld.
Onveilig vrijen en dan als het zover is een abortus laten plegen? Dat vind ik echt een belachelijk idee en abortus is ook niet als voorbehoedsmiddel bedoeld. (Hoop niet dat mensen dit lezen die niet zwanger kunnen worden dat anderen er zo makkelijk mee omgaan.) En idd, geen pil of andere voorbehoedsmiddelen, dan doe je er toch zelf aan mee... Ik hoop dat hij bijdraait als hij beseft dat er een wondertje in je buik zit en dat de optie abortus spontaan uit z'n hoofd verdwijnt.
Nou, uiteindelijk goed over gepraat en manlief begon in praktische oplossingen te denken. Over hoe de slaapkamers e.d. Zijn manier van zeggen dat hij het er mee eens is denk ik. Echter..vanmorgen "ongesteld" geworden. Een miskraam dus. Niet geheel vreemd voor mij, het is inmiddels de derde al. (een voor mijn eerste kindje gehad en een gehad voor mijn tweede kindje). Het heeft niet zo mogen zijn. Alle stress en spanning zit er nu wel even goed in hier. En eruit laten kan niet want hele dag aan klussen..
Jij hebt hem erin geluisd? Hij heeft jou erin geluisd! Jij wil graag een derde, hij niet, dan moet HIJ het veilig doen!!! Tssss, het moet niet gekker worden vind ik. Gefeliciteerd meis! Ik hoop dat hij er net zo blij mee gaat zijn als jij en anders is het zijn eigen schuld en zal hij er vast aan wennen. Zo snel mogelijk vertellen en ik zou zeker geen abortus doen! Lekker makkelijk gedacht dat hij zijn pleziertje wil zonder voorbehoedsmiddel ten kosten van een leven! Naja! Ongelukje kan misschien gebeuren maar dit is er om vragen!
Os sorry, lees net pas jouw nieuwste berichtje.... Wat naar voor je! Ik wens je goede gesprekken met je man en ik hoop dat jullie dichter bij elkaar kunnen komen en samen achter een beslissing kunnen staan!
ze heeft een miskraam gehad staat 3 reacties terug. Heel veel sterkte en misschien nu maar kijken of je met je man kan afspreken voor een 3de te gaan of anders toch een andere oplossing zoeken want dit werkt duidelijk niet heel goed.
Misschien even het hele topic lezen of in ieder geval de laatste pagina? Edit: zie dat we nu tegelijk reageren.
Wat ontzettend rot dat je een miskraam hebt gekregen. Heel veel sterkte! Wij hebben ook een tijdje gevreeën dmv voor het zingen de kerk uit gaan. In september dacht ik dat ik zwanger was, dit bleek uiteindelijk niet zo te zijn. Maar hierna veel gesprekken gehad met mijn man. En toen bleek dat mijn man toch nog wel erg graag een kindje wilde. Nu ben ik ruim 13 weken zwanger en we zijn er allebei erg blij mee. Terwijl mijn man dus ruim 2,5 jaar heeft gezegd dat 1 genoeg was.
Tsjah, wie weet later ooit nog maar ik denk het niet.... Het is jammer en confronterend, vooral omdat we na best veel stress het ergste gehad hadden dacht ik.. maar blijkbaar moest het niet zo wezen.
Heel veel sterkte met jullie verlies. Wel fijn om te lezen dat jullie wel tot elkaar zijn gekomen en dat hij zijn mannetje staat op het moment dat hij er voor komt te staan (dat hij oplossingen gaat zoeken voor een kamer enz.). XXXX
Sterkte hybernate. Ondanks wat piekergedachten was ook dit kleintje welkom. En aan je berichtje te horen rondom je kamer zou je man waarschijnlijk wel bijgedraaid zijn. Laat t verdriet er zijn als er wel ruimte voor is en dan misschien nog een keer samen goed praten over jullie beider wensen en zorgen om te kijken wat reëel is?
Humtum, bedankt voor je berichtje. Wie weet komt dat wel, eerst dit verdriet maar een plekje geven.. Rozientje, gezien de grote rode stolsels, denk ik toch echt wel dat het niet goed meer zit.. of ik ben niet zwanger geweest en had 3 vals positieve testen (v/d a.ction) en gewoon later ongesteld geworden. (ja ik heb daarna nog 2x getest, wilde het echt zeker weten..!)