Tot in hoeverre sta jij in 'dienst' van je kindje?

Ik werk 24 uur per week, en ik vind het heerlijk! Ik vind het ook heerlijk om thuis te zijn met Simon, maar ik zou mijn werk niet kunnen missen. Sowieso is het financieel gezien lekker, maar ik vind het ook prettig en belangrijk om mezelf te blijven ontwikkelen en tussen de mensen te zijn.
Gelukkig heeft Simon het super op het KDV, 2 dagen per week, en de 3e ochtend wordt-ie lekker verwend door oma. De middag is dan voor papa.
Verder is mijn leven wel wat veranderd, maar ik ga nog steeds graag uit, en naar concerten. Niet meer wekelijks zoals voorheen, maar 1x per maand zeker! Mijn man & ik gaan ook nog trouw elk jaar naar een meerdaags festival in België, feest voor de opa en oma's!

 

Ik werk 2½ dag....maar het liefst ben ik thuis. Simpelweg omdat dat leuker is....als zij er is Maarja...de centen zijn ook welkom. Me man heeft ook een papa dag dus ze hoeft maar 1½ dag naar het kdv...en dat vind ze niet erg ...maar reuze interesant. Dus zo erg vind ik het niet.
Straks wordt het 3 dagen dat ik werk en dat is max. Ik gan niet te werk voor me rust zoals sommige andere dames...werk met comp. dus het is voor later ook beter om "er in te blijven"
Maar in het beging wilde ik NIET werken...misde me meid onwijs!

Ik sta in zoverre in dienst van me dochter......nou eigenlijk niet. Ik geef al weer bijna 6m bv. Dat is mijn keus. Niet die van haar....Het is eigenlijk moeilijk te beschrijven maar ik heb zoveel liefde voor haar...ik wil en kan haar niet missen. We gaan op wintersport...ze kan dan (over 2 maanden) misschien zitten...maar hoe dan ook ze gaat mee! Ik ga toch zeker niet weg zonder haar En d'r vader denk er net zo over..nix met ze twee weg...we zijn nu met ze drieen so what..wij passen ons nu aan..later draait dat wel weer bij...dat weet je met kids dat weet je al voordat je zwanger wordt.
En ik heb toevallig wel een makkelijk kind...maar dat bestel je misschien van te voren ...maar of je dat krijgt weet je niet.....altijd afwachten.

We gaan minder uiteten...we doen meer luxe lunches.
Concerten...als ik naar een concert ga is dat maar van 2 artiesten, U2 en Beastie boys, en die zijn niet zo vaak in NL. Me man gaat wel vaak met een maat naar concerten (meer optedes van wat kleinere bandjes...met muziek die ik niet zoooo top vind) nou dan gaat ie lekker...ik ben thuis. Shoppen...ze gaat lekker mee. Sporten...ze gaat naar het kdv van de sportschool dus da's geregeld...

 

ik werk 24 uur maar ben afgekeurd voor 50% en werk nu 12 uur plus 12 uur uitkering, ik heb een hele leuke baan en wil het graag blijven doen als mijn lichaam het toelaat. ik vind het zelf belangrijk dat ik blijf werken en me blijf ontwikkelen als ik op de bank ga zitten wordt ik alleen maar zieker, verder neemt mijn man ouderschapsverlof en komt het erop neer dat ons meisje het eerste jaar maar 1 ochtend in de week naar een gastoudergezin hoeft. als ze tegen die tijd wat meer behoefte krijgt aan spelen met andere kindjes dan gaat ze naar een kinderdagverblijf.

 

Hihi heel leuk dat er nu een apart topic is .

Helaas kan ik vanwege financiele reden niet thuis blijven na mijn bevalling en zal ik toch moeten blijven werken. Maarrrr aan de ene kant vind ik dit erg aan de andere kant denk ik dat het ook wel goed is voor mezelf. Dit ivm sociale contacten en de opleiding die ik na mn bevalling kan gaan volgen.
Verder denk ik dat je gewoon een compromis met jezelf moet maken. Ik ben zelf niet echt van carriere maken maar vind het wel belangrijk dat mijn kinderen mee krijgen dat je hard moet werken om bepaalde dingen te krijgen in het leven. Dat heb ik ook van mijn ouders geleerd ookal was mijn moeder huisvrouw ze heeft altijd gewerkt totdat ik en mijn zus kwamen en is weer gaan werken toen wij op de middelbareschool zaten.
Ik wil zeker nog leuke dingen blijven doen met mn vent en opa's en oma's, vriendinnen enz genoeg die het super leuk vinden om op te passen hoor! Zolang je een goede balans kunt vinden met alles is het goed toch?

 

Ik werk momenteel in een 38 uren week.

Maar zodra er een 2de beebje komt, dan ga ik zien om een 4/5 regeling te krijgen zodat ik op vrijdag of maandag kan thuis zijn.

Maar het tweede beebje zal nog wel even op zich laten wachten.

 

Na de zwangerschap ga ik terug fulltime aan de slag omdat ik niet anders kan, ik sta er alleen voor.
Maar zodra de situatie het toelaat zou ik graag 24 uur per week werken.

 

Ik werk 5 dagen per week, buiten dat ben ik huisvrouw, moeder en echtgenoot.
Het is een drukleven en ik zou graag een dagje minder werken, maar vanwege drukte op mn werk lukt dat nog niet.

Ik geniet van al mijn rollen, zeker mn rol als moeder maar ook het werken.
Ik vind mn werk leuk, ik heb een studie gevolgt om mijn werk te kunnen doen en bovendien werk ik in een heel leuk bedrijf.

Ik voel me niet verplicht om huisvrouw te worden, want denk dat ik geen leuke moeder zou zijn als ik elke dag thuis zou zijn. Ik zou me ook gaan vervelen.
(Voor ik nu allemaal reacties krijg dat ik bot ben naar andere, ik bedoel zeker niet dat andere die het wel doen geen leuke moeders zijn. Dit is voor mij persoonlijk en ik denk dat het voor iedereen anders is).

Mijn leven is niet zo veel veranderd. Wij gingen al niet vaak op stap, maar zijn liever een avondje gezellig thuis of met vrienden hier thuis. En dat doen we nu nog steeds.
Wij houden van gaan uiteten en dat doen we nog, de kleine gaat lekker mee.

 

Mijn vriend is gotendeels afgekeurd en ik ga straks weer aan het werk voor ongeveer 4 dagen. Daarnaast pak ik straks mijn (wedstrijd)sport weer op en wellicht ga ik nog voor 2 jaar deeltijd de studiebanken weer in om me om te scholen naar iets wat altijd al mijn droom was. Och en 1x per maand eens uit eten of een kroeg in met of zonder vriendlief moet ook best kunnen. Ik vind niet dat mijn persoonlijke leven, ontwikkeling, toekomst.. ophoudt omdat we een kindje hebben straks. Begrijp me niet verkeerd.. ze komt echt wel op plaats nummer 1, maar ik zet echt niet alles aan de kant, hoeft ook niet denk ik als je maar goed plant.

 

Interessant topic, ben benieuwd naar de reacties. Ik ben van plan om na de bevalling 2,5 dag te gaan werken (nu 4 x 9) en mijn school (1 dag in de week) weer op te pakken. Ik zit nu ook nog op school en blijf dit tot het 3e blok doen zodat ik volgend jaar maar 1 blok hoef in te halen. Verder qua uitstapjes met vriendinnen enzo, daar heb ik nog niet echt over nagedacht.

 

Na de geboorte van mijn eerste ben ik 4 dagen gaan werken, mijn ex ook. Ze ging 3 dagen naar het KDV. Was wel druk en aanpoten, maar financieel gezien ging het echt niet anders.
Na de geboorte van de 2e ben ik een dagje minder gaan werken. En toen ik gescheiden was, moest ik wel weer meer gaan werken. Ik werkte 4 dagen in de week. De oudste ging toen naar school en 2 dagen naar de BSO en 2 dagen naar oma. De jongste 2 dagen KDV en 2 dagen naar oma.

Afgelopen zomer ben ik gaan samenwonen met mijn nieuwe partner en is het financieel gezien niet meer noodzakelijk te gaan werken. Ook gezien mijn gezondheid was het eigenlijk beter even een break in te lassen. Dus ben ik gestopt met werken. Nu ik zwanger ben vind ik het eerlijk gezegd wel heerlijk om thuis te zijn en niets te moeten. Bij mijn vorige zwangerschappen was de combinatie werken/kinderen/privé erg zwaar, ook door mijn kwalen die ik had tijdens de zwangerschappen.

Omdat ik zoveel moest werken na de scheiding vind ik het nu ook een heerlijk vooruitzicht alle tijd aan de nieuwe spruit te kunnen besteden.

Maar ik geef eerlijk toe, ik mis het soms ook wel om te werken, dus ik weet niet hoe lang ik het vol ga houden als huismoeder...

 

Die vraag veronderstelt dat thuisblijven het beste voor de kinderen is.
Echter blijkt telkens uit wetenschappelijk onderzoek (en vindt mijn moeder en oma dat) dat dat niet waar is.
Ik pleit dus voor het tegengestelde:
NEE, want ik ben het mijn kinderen verplicht om fulltime te werken, dat is het beste voor mijn kinderen.

Terug naar de wetenschap, het is dus onderbouwd. Sterker nog kinderen van werkende ouders zijn trots op hun ouders, voelen net zoveel binding met hun ouders als thuisblijvers en komen in contact met heel veel andere kinderen, dus superleuk en goed voor hun sociale ontwikkeling. Daarnaast is het belangrijk dat je jezelf blijft ontwikkelen en dat doe je juist door te werken aan je carriere. Dat geluk en die ontwikkelingen die je doormaakt hebben een positief effect op het gehele gezin.

Dus werken is goed voor iedereen. Bovendien wil je toch ook niet je dochters het voorbeeld geven dat ze moeten stoppen met werken als ze kinderen krijgen? Mijn oma mocht niet meer werken destijds, je werd gewoon ontslagen als je zwanger was. Mijn moeder werd moeder in een tijd dat er niet eens schoonmaakwerk was en kon de eerste paar jaar dus geen werk vinden. Ze zei pas tegen me:

"Blijf alsjeblieft fulltime werken, dat is echt het beste voor jezelf en je kinderen. Thuiszitten is een strijd tegen verveling en verveling leidt zo makkelijk tot depressie. Ontwikkel jezelf dus. Daar word je gelukkig van en je kind dus ook! "

En ja, mijn werk maakt mij gelukkig. Ik leer, ik ontwikkel mezelf, ik doe iets nuttigs. Ik ben een selfmade woman, meer dan 'financieel onafhankelijk', en daar ben ik trots op.

 

Het ging om de formulering. Ik bedoel het natuurlijk niet persoonlijk o.i.d.. En kennelijk heerst er wel veelal het idee dat thuisblijven beter zou zijn, anders had je het dus niet zo geformuleerd.

 

ik lees het ook niet zo, ik begrijp wat je ermee bedoeld Cherrylein.

 

laten we voorop stellen dat ik graag bij mijn kind wil zijn! Ik vind het steeds moeilijk om hem weg te brengen. Maar, ook ik ben 17 jaar naar school geweest en heb een vak geleerd.. vind het zonde als ik daar niks mee zou doen.
Ik vind mijn werk leuk, ik leer nog steeds bij enz, ik vind het belangrijk mezelf nog verder te ontwikkelen in mijn vak gebied en daar buiten.

groetjes

 

ik ben lekker thuis bij mn dochter, heb ook niet de behoefte om nu te gaan werken, en financieel gezien is het ook niet nodig.. ben nu zwanger van ons tweede kindje en blijf voorlopig nog lekker thuis bij mn kinderen..
ik vond het vroeger erg fijn dat mijn moeder er altijd voor me was.. en ondanks dat mijn moeder altijd thuis was, en (hoe het hier verkondigd wordt) ik dus wel veel met andere kinderen in contact kwam hoor.. je hebt ook nog zoiets als een peuterspeelzaal waar ze contacten kunnen leggen..
ik ben zelf van mening dat het goed is voor je kinderen dat mama er voor hun is in de eerste jaren van hun ontwikkeling.. en niet dat ze worden opgevoed door de leidster van het kinderdagverblijf.. als ze wat ouder zijn en ze gaan naar de basisschool dan lijkt het me wel leuk om te gaan werken..

en als ik wil sporten, met mn vriendinnen op stap, of lekker even alleen wil shoppen als het koopavond is dan is papa gewoon bij haar.. en als mn man en ik samen wat willen doen, doen we namelijk 1x per week.. dan bellen we onze lieve oppas..

ik zou het gekkenwerk vinden om te moeten werken, en je kinderen de ene dag daar te plaatsen dan bij oma en smiddags bij papa.. pfff wat een chaos...

 

Ik weet niet of fulltime werken je kinderen nou gelukkiger maakt, dan parttime werken of thuisblijven. Lijkt me voor iedereen verschillend, eerlijk gezegd.
Ik word zelf zeker niet gelukkiger van fulltime werken en ik denk mijn zoontje ook niet. Die vindt 't nou eenmaal erg leuk om bij papa of mama (of liefst allebei tegelijk!) thuis te zijn.
Maar van helemaal niet werken word ik zeker ook niet gelukkig. Ik werk nu 3 dagen per week, regelmatig met uitloop naar 4 dagen of extra avonden. En dat is op zich prima te doen, goed te combineren met huishouden en kind en zo kan ik ook nog wel wat bereiken in mijn werk. Mijn zoontje gaat tegenwoordig met veel plezier naar het kinderdagverblijf en oma en ook mijn man is 1 dag thuis met ouderschapsverlof. Wij vinden dit de ideale zorg/werksituatie en zijn hier dan ook heel blij mee.

Ik vind wel dat ons leven best wel een beetje in het teken van kind(eren) staat. Je plant toch veel dingen om je kinderen heen. Met vakantiebestemmingen houd je rekening met ze, je dagindeling draait om hun slaapjes, eetmomenten etc., ik probeer regelmatig iets te koken wat mijn zoontje erg lekker vindt, als we een avondje zelf weg willen moeten we oppas regelen... Maar dat vind ik helemaal niet erg. Ik geniet ontzettend van mijn spruit en verheug me heel erg op de komst van de tweede. Dat dat betekent dat je weer opnieuw een aantal maanden behoorlijk gebonden bent, hoort er wat mij betreft gewoon bij. Ik merk nu, met een tweejarige zoon, al dat je na verloop van tijd weer steeds meer gewoon kunt doen zoals je wilt, zonder rekening te hoeven houden met speciale babybehoeften. En dat gaat natuurlijk alleen maar beter naarmate ze ouder worden.

 

Ik blijf fulltime thuis niet omdat ik me VERPLICHT voelt maar omdat ik het een eer vind om ZELF voor mijn eigen kids te mogen zorgen.
Pas na een jaar ben ik onze zoon 2 middagen per week (van 13 tot 16 uur ongeveer) weg gaan brengen omdat ik zag dat ie graag met andere kids speelde en wij geen neefjes, nichtjes en we overal ver vandaan wonen (20 kilometer voor de eerste beste winkel) als ik zelf een playdate regel die week, zeg ik KDV lekker af want dan is het niet meer nodig.
Eerlijk is eerlijk nu ik zwanger ben is het wel eens lekker een beetje extra rust, ik werk trouwens ernaast nog wel 20 uur thuis maar onze zoon zit gewoon bij mij op kantoor, heeft al zijn speelgoed daar, een box, noem maar op, dus als ik zeg rust bedoel ik eigenlijk werken

Ik zeg niet dat ik ALTIJD hoeft thuis te blijven maar de eerste 4-5 jaar gaan al zo snel als ik later 80 ben en ik denk terug dan ben ik blij dat ik dat mijn kids heb kunnen geven maar vooral mezelf want IK heb niets gemist, ALLE eerstes meegemaakt, als ik 80 ben denk ik niet terug aan die geweldige baan die ik toen had (die ben ik dan allang vergeten)
ALs ik niet thuis had KUNNEN werken had ik gewoon niet gaan werken, ik blijf juist werken voor mijn familie (omdat het een bedrijf is wat we met de hele familie doen) en ik het zelf heb opgezet samen met mijn vader.
WAAR ik trouwens al bewust voor koos op mijn 20e-21e omdat ik thuis wilde zijn bij mijn kids als ik ze zou krijgen.

Ik vond het ook heerlijk toen mijn moeder gewoon thuis was (die volgde wel een opleiding en later een bedrijfje aan huis met DIE opleiding) maar ze was er altijd en achteraf gezien moest dat ook want ik was altijd ziek dus achteraf gezien had ze geeneens een keuze als je het bekijkt, toen ik weer naar school ging toen ging zij parttime werken (ook nooit gemerkt want was tijdens schooltijden) ik vond het echt geweldig dat ze er altijd voor ons was. En wil dat mijn kids ook geven omdat ik zo'n leuke herrineringen eraan heb.