Gelukkig slaapt onze 2 jarige inmiddels grotendeels in haar eigen bed, maar juist vakanties maakt het soms moeilijk. Als ze dan wel liever bij ons ligt gaat 1 van ons in haar bed (ze ligt al in een groot bed) en dan kan zij naast mij of mijn man. Of we kruipen even bij haar erbij tot ze weer slaapt en gaan dan weer naar ons eigen bed. Thuis komt ze nu tegenwoordig vaak pas begin van de ochtend bij ons en ligt dan gewoon tussenin. In de avond zitten we altijd naast haar bedje tot ze slaapt, dat doen we altijd en overal, anders is het complete hysterie. Gaan we nu wel langzaam aan wat proberen af te bouwen, maar we zien wel hoe het loopt.
Een bedhekje op je bed maken? Kan ze er ook niet uitvallen of een matras ernaast zodat ze in elk geval zacht valt
Onze zoon is ook een lastige slaper. Wordt nog regelmatig wakker ‘s nachts. Huilde ook als je hem in zijn bedje legde. Wij hebben hem ook laten huilen omdat we het op een gegeven moment niet meer wisten. Inderdaad, in begin heel lang (ook voor je gevoel) maar werd steeds minder. Wel elke keer naar hem toe en geruststellen. Ik vond het af en toe heel moeilijk dat gekrijs. Werd ook de hele tijd heen en weer geslingerd tussen medelijden en irritatie. Maar hoe erg ik het ook vond; ik wist dat ik het nóg erger zou vinden als hij constant bij ons zou slapen met als risico dat hij dat op z’n vierde (of nog later) nog zou doen. De slaapkamer is van mijn man en mij en nee, niet omdat we daar seksen maar ook omdat dat onze rustplek is ‘s nachts. Met kind erbij kan ik echt niet slapen. En het werkte bij ons maar bij een ander kan het anders zijn natuurlijk. Iedereen doet het op zijn of haar manier. Off topic: hoort dit onderwerp niet op een andere plek dan De Lounge ??
Ach als je je bedenkt dat het in onze natuur zit om niet alleen te slapen, helpt het misschien om je wat minder van de norm aan te trekken. Dat gegeven maakte ook dat we met onze kinderen zijn mee gaan bewegen. Ze slapen bij ons en beginnen beide de avond in eigen bed. Wegleggen is soms lastig na in slaap vallen. Als baby was dat echt onmogelijk, net als bij jou. Maar nu kan hij soms behoorlijk wat uurtjes in zijn eigen bedje maken. Soms leg ik een matras in zijn kamer op de grond op een veilige plek en sluip weg als ie slaapt. Camera erop en een uur of wat later leg ik hem in zijn eigen bedje. Als dat mislukt neem ik hem mee naar zijn cosleeper. Nu hij bijna 2 is slaapt hij veelal zonder lichamelijk contact met mij. Daarom is de cosleeper heerlijk. Dat geeft mij wat persoonlijke ruimte. Al lukte dat in de babytijd nog niet hoor. Je moet voor jezelf uitmaken wat bij je past. Maar ik zou wel lezen over de ontwikkeling van baby’s. De reden voor aanhankelijkheid is natuurlijk heel gezond. Alleen slapen past daar eigenlijk niet bij. Als kindjes niet protesteren of kort protesteren begrijp ik zeker dat ouders er wel voor kiezen. Maar als je kindje zó duidelijk zijn behoeftes kenbaar maakt, moet je je afvragen of je dat eruit wil trainen. Ook zal je zien dat je kindje vanzelf meer afstand neemt van jou nabijheid. En geloof me, als ze 5 zijn, vind je het heerlijk als je nabijheid nog af en toe nodig hebben.
Ahh nee dat is ook zielig inderdaad.. ! Dan snap ik je keuze ook zeker! En ieder kindje is natuurlijk anders, dus het is soms ook lastig om te weten wat bij je kindje werkt..
Wat een fijne reacties! Bedankt allemaal daarvoor. Ik zal proberen om op iedereen te antwoorden. Ik wilde in ieder geval zeggen dat ik het enorm fijn vind dat er meer van jullie samen met hun kindje slapen. Ik heb er even over nagedacht en ik moet bekennen dat ik me er ook niet goed bij voel om haar te laten huilen en ik denk inderdaad ook dat ze mijn nabijheid ook nodig heeft. Zo legt ze altijd haar handje op mijn wang en valt ze zo in slaap. Ik vind het alleen zo lastig om met het commentaar van mijn omgeving om te gaan. Zij zeggen namelijk telkens dat ze al lang in haar eigen bedje had moeten slapen en dat ik haar teveel verwen. Enorm vervelend! Hierdoor kreeg ik het gevoel dat het de norm is. Maar nu ik jullie verhalen zo lees voel ik mij gesterkt in mijn keuze om mijn gevoel te volgen en haar die veiligheid en geborgenheid te geven.
Er is een groep op Facebook. Veilig samen slapen heet het. Er gaat een wereld voor je open haha. Deze groep geeft mensen tips hoe je zo veilig mogelijk samen slaapt. Volgens de bevindingen en visie van James McKenna. Als ik daar lees, voel ik me niet zo’n uitzondering . Daar is zelfs de regel dat er geen tips worden gegeven over het actief in eigen bedje leren slapen. Kindvolgend dus. Ik vind het heel inspirerend en het sterkt mij in mijn gevoel. Al moet ik bekennen dat ik er ook enorm van geniet als ik het bed weer voor mezelf heb een paar uur. Ik stimuleer het alleen slapen dus wel, maar absoluut zonder te laten huilen. En hij huilt ook echt wel eens, maar dan in mijn armen. Ook schuif ik hem s nachts terug op zijn plekje. Zo vind iedereen zijn weg. Volg je hart meid! Voelt voor jou ook veel fijner!
Als ze hem telkens oppakken en knuffelen verwacht hij dat de hele tijd natuurlijk . Maar ze laten hem ook niet heel lang huilen hoor, ze horen wel wanneer het echt is of aandacht/verveling
Dankjewel voor je super lieve reactie! Heel fijn die herkenning! Ik ga me aanmelden bij de Facebook groep! Ben erg benieuwd!
Ja, precies! Gewoon goed observeren dus en niet gelijk toegeven, maar wel troosten zo nodig. Fijn dat dat voor hen ze goed werkt!
Geloof het of niet, maar ze heeft gisteravond van 21:00 tot 05:30 uur in haar eigen bedje geslapen! Haar eerste nacht zonder nachtvoeding! Om 6 uur hebben we haar na haar voeding nog eventjes bij ons in bed gelegd en toen heeft ze nog geslapen tot 10:00. Nu ligt ze ook al eventjes in haar bedje te slapen. Ik wil niet te vroeg juichen, maar het lijkt te werken! We hebben een ritueel uitgevoerd van slaapzakje aan, flesje drinken in bed, even knuffelen en een boertje laten. Weer terug in bed leggen en voor haar zingen. Met haar doekje en knuffeltje naast haar en een zazu muziekknuffeltje op de hoek van het ledikant. Wanneer ze huilde of zich op haar buik draaide, dan draaide ik haar weer op haar zij en gaf haar haar doekjes. Dan stopte ze haar vingertjes in haar mond en viel ze in slaap. Ik bleef er dan nog even bij zitten en na 5 minuutjes kon ik weggaan. Ze heeft zelfs door het hevige onweer van gisteravond heen geslapen! Ik denk dat dit een mooie balans is. Wij zijn dichtbij haar en ‘s ochtends mag ze nog wel eventjes bij ons in bed slapen. Ik ben zo blij! Heb vannacht voor het eerst sinds 8 maanden heerlijk geslapen. En haar vanochtend mogen knuffelen was des te fijner!
Topics hoeven niet meer handmatig gesloten te worden. Een maand na de laatste reactie zal het automatisch op slot gaan.