Hoi, Ik heb een zoontje van 13 maanden en 10 dagen geleden is zijn zusje geboren. We hebben uiteraard een andere week dan anders gehad en mijn zoontje reageert daar behoorlijk op. Er is ook zoveel veranderd! Hij klampt zich aan mij en zijn vader vast, is huilerig, eet zeer slecht (eten uit de mond halen en uitspugen, hoofd wegdraaien) en slaapt ook slecht door (wordt meerdere malen per nacht (10+) wakker, soms met heftig huilen. Wij moeten zijn speentje dan weer geven, voordat hij weer in slaap kan vallen) Bijkomende problemen zijn dat hij behoorlijk verkouden is én dat mijn pasgeboren dochtertje is opgenomen in het ziekenhuis wegens zeer heftige spruw en omdat ze daardoor niet meer dronk. Ik ben bij haar in het ziekenhuis, dus ben al 3 dagen niet thuis. Mijn vriend is zoveel mogelijk bij mijn zoontje thuis. We maken ons erge zorgen over ons zoontje (niet eten, verlatingsangst en zijn slaapdronken), dit alles uiteraard naast de zorgen voor ons dochtertje. Ik wil vragen of er mensen zijn die dit gedrag herkennen na de geboorte van een broertje/zusje en of er tips zijn?? Is dit normaal gedrag (misschien hoort het ook wel gewoon bij de leeftijd?), of moeten we ons zorgen maken? Met name het niet-eten baart me zorgen.. Hopelijk zijn er mensen die dit herkennen en hebben jullie tips!
Ik denk dat het een combinatie is van alles bij elkaar. Ook de leeftijd (13 maanden is een beruchte periode) zal zeker meespelen! Goed naar zijn signalen luisteren, en ik zou hem zoveel mogelijk proberen te betrekken bij z'n zusje, al is dat nu lastig natuurlijk. Wat betreft het meer dan 10 keer/nacht wakker worden: misschien helpt een extra flesje? Wij hebben af en toe ook periodes waarin ze 's nachts wakker werd vd honger. Dit uitte zich ook in heel vaak wakker worden en op zich wel steeds weer verder slapen met een speentje, maar steeds heel kort. Het duurde even voordat we doorhadden dat ze misschien honger had. Toen zijn we een flesje gaan geven op het moment dat ze de eerste keer begon te jammeren (meestal rond middernacht, 1 uur) en dat hielp hier goed.
Bedankt voor je reactie. Ik had er even bij moeten schrijven dat hij geen honger of dorst geeft 's nachts, hij wil zijn beker niet (krijgt al lange tijd geen fles/melk meer). Vaak is het zo dat als we op tijd zijn om zijn speentje te geven, hij gewoon doorslaapt, dan blijft het dus bij 'jammeren' in zijn slaap. Af en toe wordt hij écht wakker en dan lijkt hij ook klaarwakker! We halen hem nu niet meer in zijn bedje, maar geven gem een aai over zijn bol en zeggen dat hij weer moet gaan slapen. Vervolgens blijven we in een stoel op zijn kamer zitten tot hij in slaap valt. Hij gaat dan vaak een aantal keren in zijn bedje staan, we leggen hem dan weer neer en herhalen het ritueel. Overdag heeft hij totaal geen problemen met slapen... Ook een nachtlampje hebben we 's nachts branden.
ik denk ook een combi van alles...13 mnd sporng/groeispurtje was hier enorm heftig...ook speelde er toen weer verlatingsangst op..en ja dan is er aan toe geven het fijnst, maarja in jouw situatie gaat dat zo moeilijk nu natuurijk... Oh en vanaf die leeftijd werd hier groente geweigerd ( heeft vanaf 6 mnd alles gelust en gegeten) Nu 17 mnd, "lust "ie zn groentes weer....dus het komt wel goed... tis wel ehct het bekende ik-heb-een-eigen-willetje periode, waar niet-eten een groot gedeelte in kan zijn!... hier hielp het zn fruit ( wat ie altijd goed heeft gegeten) op te delen in 2 x...sochtends wat en "na" het eten...en dan nog wat zuivel..zo ging ie nooit et honger naar bed...en vaker het eten koken wat ie wel lust...sterkte en succes!
Ik vind het een logische reactie en herken het ook heel erg. Wij hebben in ongeveer dezelfde situatie gezeten, alleen was mijn dochtertje 2 jaar oud toen haar broertje werd geboren en lag haar broertje toen hij 2 weken oud was 2 weken lang in het ziekenhuis. Onze dochter klampte zich toen ook enorm aan ons vast en we hebben haar elke dag meegenomen naar het ziekenhuis om bij haar broertje te kijken. Ik weet niet of je borstvoeding geeft, want als je dat niet geeft zou ik je aan willen raden om meer naar huis te gaan en bij je zoontje te zijn. Je dochtertje kan ook door anderen gevoed worden, ook al is dat voor jou misschien niet leuk, je zoontje heeft je harder nodig. Slaap dan iig thuis en zorg dat je 's ochtends mee ontbijt en ga daarna naar het ziekenhuis en probeer er bijvoorbeeld tijdens het avondeten ook te zijn. Het is een heel heen en weer gevlieg, maar voor je zoontje enorm belangrijk. Ook zou ik kijken of je man thuis kan blijven bij je zoontje overdag zodat hij lekker bij papa kan zijn. (als jullie dat nog niet doen.) Als je borstvoeding geeft, dan gaat dit niet op helaas, maar ook dan zou ik toch even kijken welke mogelijkheden er zijn. Misschien kolfen en zorgen dat er zo nu en dan een voeding via de fles gegeven kan worden, maar dat is maar net of dat kan of niet, je dochtertje is natuurlijk nog wel erg jong en ik weet niet hoe ze nu haar voeding krijgt en hoe lang ze nog in het ziekenhuis moet blijven. Heel veel succes, dit zijn altijd erg moeilijke dingen en een goede oplossing zoeken is bijna onmogelijk.
Ik denk ook hetzelfde.. De leeftijd, het aandacht delen met de baby, niet fit voelen door de verkoudheid.. Ik denk dat het vooral een kwestie van tijd zal zijn. De verkoudheid verdwijnt, hij went aan zijn zusje, en die fase gaat ook wel over. Probeer waar je kunt er voor je zoontje te zijn, al is het maar even spelen zoals "vroeger". Gewoon even echt tijd voor hem.. Mijn neefje was bijna 1,5 toen hij een broertje kreeg, en hij wende erg snel. Dat is wel een voordeel van de leeftijd.