Hoi hoi, verschillende meningen hier. Ik zit beetje in dezelfde situatie. Zwanger en helaas relatie staat op knappen. Ik gun baby de vader ontzettend maar vrees dat samenwonen voor ons juist geen optie zal zijn. Ruzie door spanning en andersom. Denk je dat je tijdens de kraam periode vrede kan bewaren als jullie gevoelens verschillen? Zeer moeilijk. Bij ons gaat vriend nu andere woning zoeken, hoe triest ook. Juist om baby in vrede op te laten groeien. En ik denk echt juist als wij ons eigen huis en ruimte hebben, Zullen we weer naar elkaar toe groeien.
Ik zou inderdaad er voor kiezen om de baby bij jou thuis te laten de eerste tijd. Als je vriend straks een andere relatie krijgt zit je er ook niet op te wachten om min of meer met zijn relatie samen te wonen toch?
Jullie maken het veel te ingewikkeld. De basis is dat jullie geen relatie hebben, dat ook niet willen, en niet willen of kunnen samenwonen. Je hebt beiden nu een eigen woning en dat zou ik zeker zo laten! Dus straks gewoon 2 huizen met ieder eigen spullen. De baby zal dan (als het iets ouder is) moeten verhuizen tussen jullie woningen. Bij co-ouderschap is het kind (ongeveer) evenveel bij iedere ouder en betaald ieder dus zijn eigen kosten voor het kind (dus spullen, kleding, uitstapjes etc). Als een echte relatie voor jullie niet mogelijk is betekend dat dus dat jullie beiden in een andere relatie terecht kunnen komen. Ga niet met 3 personen in 2 huizen wonen. Dat is echt niet te doen om iedereen iedere week of paar dagen te verhuizen. Ook zou ik geen huizen gaan verkopen om een soort van samen te wonen (met de babykamer in het midden). Dan heb je dus nog geen eigen huis en zit je aan elkaar vast. Gewoon doen wat jullie nu ook doen als vrienden. Ieder je eigen huis en je eigen leven.
Co-ouderschap en een baby gaat naar mijn mening niet samen. Ik zou voorstellen dat hij tijdens de kraamweken in ieder geval veel in de buurt is en eventueel blijft slapen en dat jullie daarna kijken hoe nu verder. Het belangrijkste in de eerste weken van een baby zijn toch, heel old fashion, rust reinheid & regelmaat. Pendelen tussen 2 woningen is veel te onrustig voor een baby.
Dapper dat jullie er in ieder geval samen uit willen komen en er allebei voor jullie kind willen zijn! Vergeet vooral niet dat de oplossing die jullie nu bedenken niet voor altijd hoeft te zijn he. Jullie kunnen het altijd (in overleg uiteraard) nog aanpassen als straks blijkt dat het niet goed werkt. Dat haalt de druk er misschien wat af. Ik zou misschien voor de eerste weken voor 1 huis kiezen waarbij de ander (waarschijnlijk hij) zoveel mogelijk langs komt. Als je bijv. borstvoeding wilt gaan geven is de baby toch vooral lichamelijk afhankelijk van jou de eerste periode. Je zou daarna als bijv. jouw verlofperiode er weer op zit het co-ouderschap in werking kunnen stellen waarbij hij misschien op vaste dagen en tijden bepaalde handelingen doet (op die en die dag het kindje in bad doen, naar bed brengen etc. En de eerste periode misschien af en toe logeren. Als jullie kindje iets ouder word en minder afhankelijk word van jou, kun je het echte co-ouderschap in werking stellen. Ook een kind dat opgroeit met 2 ouders in hetzelfde huis heeft te maken met 'gesleep' naar de kinderopvang etc, dus ik vraag me af hoe erg het 'gesleep' tussen 2 huizen is. Maargoed, ik ben ook geen expert. het zal niet makkelijk zijn om misschien wat minder vaak bij je kind te zijn, maar dat is helaas de situatie waar jullie in zitten en dat vereist van beiden wat water bij de wijn doen. Succes met het vinden naar een goede oplossing
Ik zou iig zeker mn huis niet verkopen, stel nou dat hij een ander krijgt, dan woon je half bij hem in en loop je steeds tegen een ander op. Ik zou ook zeker het eerste jaar met baby in je eigen huis blijven, hem laten langskomen wanneer hij wil, richt evt een logeerkamer voor hem in als hij snachts wilt blijven (en jij je daar prettig bij voelt) maar ga niet heen en weer verhuizen.
Een baby heeft echt niet door waar hij woont hoor en voor oudere kinderen is co-ouderschap de beste optie bij scheiding.
Co-ouderschap is heus niet per definitie voor elk kind het beste.. Er zijn ook kinderen die totaal niet tegen dat heen en weer gedoe kunnen
Dat heeft een baby echt wel door! Baby's zijn heel sensitief en gevoelig en ze zijn zich heel bewust van hun omgeving. Dus ook van een steeds wisselende omgeving.
Juist! En als hij dat niet door heeft dan wel de gemoedstoestand van de ouders. Dat gesleep brengt een hoop stress met zich mee.
Echt wel! Andere omgeving,andere prikkels.. Tuurlijk heeft een baby dat door en baby's worden ook ouder hè
Gisteren het gesprek met een coach er bij gehad en dat was best heel heftig, ze liet ons echt in aanraking komen met ons gevoel, onze zorgen enz. Ook heeft zij duidelijk aangegeven dat een babytje in eerste instantie de moeder veel meer nodig heeft. Ik had een voorstel gedaan naar Y dat ik tijdens de kraamperiode en mijn verlof in mijn huis zou zijn met het kindje en dat hij zoveel mogelijk hier zou zijn. Na mijn verlof is het kindje sowieso 1 dag in de week bij hem, ook omdat ik weer moet gaan werken en dit langzaam aan uitbouwen naar een co-ouderschap. Het is allemaal nog niet helemaal praktisch doorgesproken, maar in grote lijnen zal het iets van bovenstaand worden en daar voelen we ons beide goed bij. Enige waar ik zelf nu mee zit is de financiele kant. Ik ben van mening dat het kindje van ons samen is en dat alles voor/van het kindje samen betaald gaat worden. Dit ook om het duidelijk en overzichtelijk te houden. Bij mij in huis komt dus een complete babykamer en die zal er bij hem ook komen. Met alle spulletjes die er nodig zijn zodat er geen complete volksverhuizing nodig zal zijn. Nu vind hij dat we zelf verantwoordelijk zijn voor de kinderkamer en alle spulletjes. Ik zelf vind daar aan de ene kant wat voor te zeggen, ware het niet dat hij veel vrienden heeft die de kinderen op een leeftijd van een jaar of 3 hebben en dus sowieso al de kinderkamer/box e.d. gratis krijgt. Ik vind dat zelf niet eerlijk, maar nog belangrijker, waar trek je dan de grens op wat je wel en niet samen betaald? Dan krijg je toch steeds gesteggel over als iemand een keer van die rekening pint? Ik zou het veel eerlijker vinden als we alle kosten (van beide kamers, spulletjes e.d.) op 1 grote hoop gooien en die samen betalen. Dan heb ik het wel over noodzakelijke spullen en zo voordelig mogelijk. Anders kom je straks toch enorm in de knoop als je een keer kleertjes moet halen of wat dan ook? Mijn hoofd gaat iig weer veel te snel merk ik, maar eens even kijken hoe ik hier weer rust in creëer zodat ik dit met hem kan doorspreken.
als je uiteindelijk voor co ouderschap gaat zou ik niks financieel samen doen voor de kleine. beide je eigen rekening en niks gezamenlijk. vervelend dat hij dan een gratis kamer krijgt maar dat is niet anders (misschien wil hij overigens helemaal geen kamertje van vrienden maar eentje uit de winkel voor 1000+ euro) ook kleertjes, luiers, etc zouden er dan gewoon bij beide komen welke de persoon van het huis zelf betaald. ik zou zoveel mogelijk apart houden eerlijk gezegd. je kunt dan zelf een keuze maken wat je wel of niet wil hebben.. dan komen er ook geen woorden of wat dan ook.
Wat fijn dat jullie er samen zo goed over nadenken en er echt voor willen gaan. Lijkt me een bijzonder lastige situatie, goede communicatie is nu erg belangrijk. Ik sprak laatst met iemand waarvan de kindjes altijd in hetzelfde huis bleven en de ouders iedere week om en om naar een appartementje gingen. Dus de ene week woonde moeder met de kinderen in huis A en woonde vader alleen in huis B, de week daarop woonde vader met de kinderen in huis A en woonde moeder alleen in huis B. Een constructie waar ik nog nooit van had gehoord, maar wat voor dit gezin blijkbaar heel goed werkte.
Ik vind het bewonderenswaardig hoe jullie hierin staan. Maar dat gezegd hebbende vind ik wel dat jullie het jezelf wel soms onnodig moeilijk maken. Ik zou dus niets op de grote hoop gooien. Zijn kosten zijn die van hem, jouw kosten zijn die van jou. Misschien krijg jij ook wel eens iets, moet je dan alles gaan verantwoorden om zo een "gelijk" deel te krijgen. Misschien wil hij wel een veel duurdere kamer, met goud behangen (nog maar wat hoor), dat is dan zijn probleem, zijn geld, zijn kosten. Daar heb jij dan op dat moment even niets over te zeggen. Cru gezegd, jullie hebben samen een kind, waar jullie beiden over moeten praten, maar that's it! Ieder is verantwoordelijk voor zijn en haar eigen zaken, ook financieel.
Een collega heeft een tijdje deze constructie gehad. Nu zijn die kinderen al weer een stuk ouder, maar toen ze net in de pubertijd gingen (was ook de tijd dat zij gingen scheiden), hebben ze voor die constructie gekomen om zo de stabiliteit voor de kinderen enigszins te waarborgen en dit niet boven op de net ontluikende puberhormonen te gooien. Werkte uitstekend voor hun. En heel eerlijk vind ik dit wel een hele goeie oplossing.
Hier ben ik het wel mee eens, ik zou ook echt allebei de kamertjes etc apart doen. Bedenk je ook goed dat als je alles deelt qua kosten, je ook over ALLES samen een beslissing moet maken, en ik denk dat je dan veel meer irritaties & stress gaat krijgen dan nodig is
Klinkt als een goed gesprek!! Dat is al fijn en brengt jullie weer een stap verder. Over de financiën. Co ouderschap is erop gebaseerd dat het kindje evenveel bij vader als bij moeder is. In principe zou je dan dezelfde kosten maken en is het dus niet nodig om kosten te delen. Hoe jullie dat tot die tijd doen zullen jullie goed moeten bespreken. Maar het lijkt mij dat ieder verantwoordelijk is voor zijn eigen kamertje... De ene keer zal hij meer krijgen, de andere keer jij. Jaloezie werkt in deze situatie in ieder geval niet!
Ik zou ook gaan voor "ieder betaalt zijn eigen spullen"... Want de problemen zullen beginnen wanneer iemand eens iets koopt voor de baby, zonder te vragen aan de andere etc etc... Je kunt toch niet telkens je in de winkel staat en denkt "he leuk pakje voor de baby" gaan bellen om te vragen of je het mag kopen of niet? Oke dit is nu sterk uitvergroot, maar daar komt het toch op neer vind ik. Ik begrijp wel dat je het niet eerlijk vindt dat hij de box of dergelijke gratis kan krijgen en jij bv niet. Maar dat wil niet zeggen dat jij een dure box hoeft te kopen. Je kan heel veel mooie spullen tweedehands kopen voor een klein prijsje. En hier en daar zal jij ook wel iets krijgen van iemand. Zo'n dingen komen erg vaak uit onverwachte hoek! Heel veel succes, jullie komen er wel uit!