Onze zoon slaapt altijd in ons bed of in zijn co-sleeper, hangt ervan af waar hij zelf gaat liggen...
En dan kunnen jullie misschien gelijk beantwoorden waarom/wanneer jullie zijn opgehouden met het samen in een bed slapen 's nachts, en hoe dat ging, het afwennen! @Stralend, wij maken wel een onderscheid tussen de wieg bij ons op de kamer ('s nachts) en haar eigen bedje in haar kamertje (overdag). Ik ben gelijk begonnen haar overdag in haar kamertje te leggen toen ze niet goed meer kon slapen in de box (2 mdn ofzo?).
Ons zoontje heeft KMA en we zijn nu aan het uitproberen met vast voedsel. Dit is tot nu toe een drama want hij kan niks verdragen, dit uit zich dan ook in krampen die snachts komen. Hierdoor kan ik ook tig keren opstaan. Na 2 maanden breekt je dat behoorlijk op en nu pak ik mijn zoontje dan ook na een paar keer proberen bij ons. Ik leg hem dan gewoon tussen ons in en dan iets hoger. Hij heeft een slaapzak aan en onze dekens over hem heen. Als het erg koud is nog een extra dekentje omdat hij wat hoger ligt. Ik ben ook absoluut niet bang dat er iets gebeurd want ik slaap dan zo licht dat ik van iedere beweging wakker wordt. Op deze manier kom ik toch iets meer aan mijn slaap/rust toe want op een gegeven moment trek je dat niet meer. Succes ermee!
P. sliep een tijdje in ons bed en sliep dan in zijn slaapzakje helemaal bovenin en tussen ons in. Zo konden we nooit ons dekbed over hem heen trekken, en bleef hij warm door zijn slaapzakje. Eventueel kun je iets zwaars onder je kindje neerleggen zodat ze niet naar beneden zakt. Van gewenning was hier trouwens geen sprake, maar hij was wel een stukje jonger. Hij sliep, toen de problemen aangepakt waren, in 1 keer goed in zijn wiegje. Overdags sliep hij trouwens wel gewoon in zijn wieg.
Als onze zoon uit zichzelf aangeeft in een eigen bedje te willen slapen, wordt dit geregeld. Ik zou hem daar nooit toe dwingen. Ik zie er het nut niet van in... Ik begrijp niet zo goed waar die 'spanning' vandaan komt dat een kind persé in een andere kamer moet slapen? Het is wel normaal om met een partner samen te slapen maar niet met je eigen kindje? Je hoort toch samen? Waarom dan niet in bed?
Wij hebben haar met 6 mnd in haar eigen bedje gelegd, omdat we van de kinderarts haar moesten laten huilen om uit het patroon te komen.... was echt niet leuk maarja. Het feit dat ze in haar eigen bedje sliep deed haar trouwens niets hoor. Want ze sliep zeg maar van 21.00 tot 01.00 prima en dan begon het gedonder met elke 25 minuten wakker worden. Dit ging hetzelfde in haar ledikantje, dus naa rmijn idee had ze er geen moeite mee dat ze in haar bedje sliep. ik vind het zelf wel prettig hoor dat ze weer in haar eigen bedje ligt. Ze is een hele lichte slaper dus als wij naar bed gingen, moesten we heeeeel zachtjes doen om haar niet wakker te maken, we kleden ons zelfs vaak al in de woonkamer uit, zo erg werd het. We zeiden elkaar niets eens meer welterusten in bed en daarbij hebben we een bed van 1.40 breed en ben ik twee x uit bed gedonderd omdat ik zo op de rand ging liggen zodat Yasemin genoeg ruimte had hahaha. Ik slaap nu dus wel lekkerder...
@ elke: omdat ik weet dat als ons kind standaard maandenlang in ons bed zou slapen, we heel erg weinig seks zouden hebben En natuurlijk kan dat wel ergens anders, maar dat komt er 9 van de 10 keer toch niet van. En wat duchess zegt, met een kind in bed slaap ik beduidend slechter.
Overdag heeft onze dochter altijd twee slaapjes in haar eigen bedje op haar kamertje gedaan en één slaapje in de draagdoek of draagzak op mijn rug. Dit omdat ze altijd veel moeite met haar laatste slaapje had, ondanks dat ze moe was. Dat ze aan haar slaap kwam, vond ik belangrijker dan waar ze sliep. Rond de 7 maanden is ze 's nachts zonder enig probleem vanuit ons bed naar haar eigen bedje verhuisd. De eerste paar nachten heb ik wel op een matrasje naast haar gelegen, maar dat was denk ik meer voor mijn eigen gevoel . Als ik het voor het zeggen zou hebben gehad, had ik het overigens liever op de manier van Elke gedaan.
Milan heeft tot z'n 2e ongeveer bij ons in bed geslapen en Isabelle slaapt nu ook alweer vanaf haar geboorte bij ons in bed. Ik vind het ideaal! Ze heeft altijd een slaapzakje aan en ligt dan helemaal bovenin tussen ons in (met haar hoofd tussen onze kussens zeg maar), wij hebben een best breed bed dus dat past makkelijk. Milan slaapt alleen nog vanaf halverwege de nacht (als hij wakker wordt) bij ons in bed, hij begint gewoon in z'n eigen bed. Edit: de slaapjes van Isabelle overdag zijn meestal in de draagdoek, maar ook regelmatig in de kinderwagen of in de box, op mijn arm, etc. In ons bed durf ik 't niet aan (wel toen ze nog een stuk kleiner was), omdat ze al rolt vanaf dat ze 2 maanden was, dus ik denk dat ze echt uit bed zou rollen. We hebben boven wel een ledikantje voor haar staan, maar daar slaapt ze zelden in, alleen als ik toevallig ook boven iets aan 't doen ben. Ik heb d'r het liefst dicht bij mij.
Hihi..ik begrijp dat van de seks langs de ene kant wel maar ik moet zeggen dat ons seksleven er vééél beter op geworden is! Als in: we hébben nu een seksleven! We maken er veel meer een gezellig moment van met kaarsen en een 'gezelschapsspel' ofzo en ik maak me echt even mooi. Terwijl het eerst ALTIJD in bed was en het dus ook altijd een beetje hetzelfde ritueel was... Wat het lichte slapen betreft; ik bedoel dit echt niet veroordelend ofzo hè dus begrijp me aub niet verkeerd! Maar als je man of jij een erg lichte slaper was, zouden jullie dan ook apart slapen? Ons zoontje wordt ook vrij snel wakker en wij kleden ons ook uit in de woonkamer om dan stilletjes in bed te sluipen maar daar kruipen we dan lekker in mekaars armen en vallen in slaap. Wat het uit bed donderen betreft; dat snap ik ook nog wel... Daarom hebben wij ons bed aan de ene kant tegen de muur staan en aan de andere kant de co-sleeper. Maar een groter bed zou idd een goeie investering zijn!
Bij een 2e wil ik ook een cosleeper. Die had ik nu niet, dit is mijn eerste en ik was voor de bevalling heel anders dan ik nu ben. Ben op heel veel punten van mening verandert, niet enkel het samen slapen. Maar eventjes he, ik krijg het gevoel alsof je het stom vind dat mensen niet samen slapen, maar dat vind ik dan wel erg overdreven als ik dat mag zeggen. Onze dochter heeft tot 6 mnd bij ons geslapen en toen vond ik het gewoon prima. Als we een co-sleeper hadden, of een bed van 2 meter, was het waarschijnlijk al anders geweest. Maar ik ga me geen slechte mam voelen omdat ik mijn dochter in haar ledikantje gelegd heb hoor. Ze slaapt nu eindelijk door dus het zal wel prima zijn. Overigens, zou ik idd ook ergens anders gaan slapen als ik last had van mijn man (of andersom) ja. Waarom niet. Ik wil graag slapen 's nachts, niet wakker liggen.
heeft ze echt honger? of zuig behoefte? ( dat ze met een speen genoegen heeft ) mijn dochter kwam ook steeds om de 2 uur in de nacht tot dat ik het zat was en steeds haar alleen een speen gaf... na 3 dagen werkte dat en sliep ze door!!!!
Duchess, het is absoluut niet mijn bedoeling om anderen te veroordelen omdat ze niet (meer) samen slapen! Ik vind het spijtig dat je dat zo aanvoelt! Naar mijn mening en gevoel hoort het idd zo dat een gezin samen slaapt maar ik kan wel begrip opbrengen voor mensen die dat om één of andere reden niet (meer) willen/kunnen. Ik herken het wel om nu hele andere opvattingen te hebben. Wij hebben ook een prachtige kinderkamer gemaakt en het ledikantje stond daar ook klaar en we hadden een kinderwagen en ik zou maximum 6 maanden BV geven en had plannen om na relatief korte tijd een uitstap te maken met vriendinnen... Hihi... Ik durf wel zeggen dat ik echt volledig naar m'n gevoel luister wat het grootbrengen van m'n kind betreft en ik dénk dat veel mensen dénken dat ze dat doen maar eigenlijk luisteren naar het angstgevoel in zich om het verkeerd te doen naar de normen van CB, familie, maatschappij,...
Mwa, ik doe ook alles op mijn gevoel en ben met veel dingen ook heel anders geworden. Maar ik volg echt mijn gevoel en heb gelukkig een heel fijn CB die enkel antwoord op mijn vragen en verder geen commentaar levert. (en vragen heb ik nooit, dus simpel, hahaha) Maar het samenslapen vind ik iets heel moois, en ik heb ook tegen mijn man gezegd dat ik bij een volgende een co-sleeper wil en dat kindje gewoon lekker bij ons kan slapen zolang dat goed gaat. Maar in dit geval was het gewoon anders. Onze dochter werd iedere 25 minuten wakker, en na 3 maanden in dit ritme was ik bang dat ik haar wat aan ging doen, want ik was kapot. Ik ben naar de HA gegaan die me doorverwees naar de kinderarts en die adviseerde me haar te laten huilen (helaas helaas, zo tegen mijn gevoel in, maar liever een nachtje laten huilen dan een mama die haar kind wat aan doet toch?) en dan wel in haar eigen ledikantje. Want zeg nou zelf, je kindje tussen je in en dan de borst of enige aandacht ontnemen, nee dat gaat niet. Dat is de reden dus geweest, en niet al die andere dingen. ik schreef enkel dat ik het door die andere dingen wel prettig vind dat ze nu weer lekker in haar ledikantje ligt.
Dat zou ik dus niet doen. Je kan beter vaker aanleggen tijdens een dip en daarmee je productie verhogen dan gaan bijvoeden met andere melk. Op deze manier krijgen je borsten niet het signaal dat er meer melk moet worden aangemaakt en loop je het risico dat je de dip in stand houdt. Vaker aanleggen, rust nemen, goed voor jezelf zorgen, nakolven en als laatste redmiddel domperidon nemen helpt beter.
Ja, ik ga nu ook niet meer 's avonds bijkolven om te voorkomen dat ik dan voor haar niet genoeg heb, maar op de vrije dagen idd nakolven na elke voeding. Zo hoop ik dan het extra te kolven dat nodig is voor de voedingen op mijn werkdagen.
je kan gewoon extra aanleggen én bijgeven...mijn kind raakt gefrustreerd als ie maar paar slokken krijgt...en slaapt veel...om het uur aanleggen gaat dan niet lukken, maar wil hem wel graag een voldaan gevoel geven als ie heeft gedronken...en dan is hij ook minder gefrustreerd als ie dan extra wordt aangelegd..
Borstvoeding werkt volgens het vraag-aanbodprincipe en bijgeven kan slecht zijn voor je productie. Je loopt het risico dat je voeding terugloopt (of beter gezegd te weinig is voor de drinkbehoefte van je kind) of dat je op de langere termijn te weinig krijgt. Je moet dan blijven bijgeven en niet iedereen wil dit. Dat is handig om te weten voor degene die hier toe besluiten, zodat je later niet voor verrassingen komt te staan. Ik zie dat je aan afbouwen bent, dus in jouw geval maakt het inderdaad weinig uit.
Wij hebben onze zoon met een week of 6/7 (dacht ik) overdag in zijn eigen bedje/kamer gelegd. S'nachts lag hij wel nog steeds tot 11,5 week bij ons op de kamer. En soms s'ochtends door de krampen bij ons in bed/op mijn buik. Hij vond dat niet altijd leuk of makkelijk, omdat hij gewoon bijna altijd bij mij was geweest. Hij sliep overdag ook vaak op mijn armen. Hij en ik vonden dit allebei erg lekker. Ook hielp het tegen zijn krampen. Toen we zijn bed introduceerden, ging het niet gelijk goed. Maar dat lag een beetje aan dat hij gewend was samen in slaap te vallen. Ik heb wat tips van Leer jouw baby doorslapen en los het slaapprobleem op BabySlaapGids.nl gehanteerd (niet de volledige minuten, maar max 5 a 10 min huilen). En met een dag ofzo had hij het door. Ik vond het heel moeilijk, maar het is gelukt. Nu slaapt hij veel en lang in zijn eigen bed en mis ik het vele samenzijn wel eens..! Na 11,5 week dus ook snachts in eigen kamer: Doordat hij zijn eigen kamer al kende, en we denk ik geluk hebben met een heel makkelijk kind, was het geen probleem hem ineens s'nachts in zijn eigen kamer te leggen.