Ik ben erg aan het twijfelen... Mijn zoontje van net 1 jaar heeft erg verlatingsangst. Als mijn man en ik samen thuis zijn en één van ons gaat bijvoorbeeld even boodschappan doen, dan raakt hij overstuur bij het zien dat één van ons weggaat. Als ik met hem bij anderen in huis ben en ik ga even naar het toilet, dan is het ook huilen geblazen. Een poosje geleden bracht ik mijn zoontje 's avonds naar mijn schoonouders, omdat wij 's avonds weg moesten en laat thuis zouden komen. Hij ging absoluut niet slapen en raakte helemaal overstuur. Uiteindelijk ben ik met hem naar huis gegaan en thuis gebleven, waarna hij rustig in zijn eigen bedje in slaap viel. En zo zijn er nog meer situaties waarin hij denkt alleen gelaten te worden en gaat huilen. We zeggen altijd dat we weer terugkomen, maar of een kindje van 1 dat ook begrijpt? Nu zit ik met een dilemma. Donderdag moeten mijn man en ik weg. Waar doen we nu goed aan? Gewoon ons zoontje bij de oppas brengen of blijf ik thuis? Ik ben aan het twijfelen...:x "Voed" ik zijn verlatingsangst door steeds één van ons bij hem te laten blijven en moet hij er gewoon even doorheen? Of gaat verlatingsangst vanzelf over en kun je het beste je kind een veilig gevoel geven? Een heel verhaal, maar misschien herkennen jullie het. En hoe losten jullie dat op?
Een kind van 1 begrijpt al meer dan je denkt Het is een fase en soms gaan ze later ook weer even terug in die fase. M'n zoontje van 2 heeft er nu ook weer even last van als ik bijv even weg loop om naar de wc te gaan of de was te doen boven. M'n man is dan beneden, dan hoor ik hem even huilen en dan is het weer klaar. Voorheen hij hij dit ook toen hij 1 was, net als jouw zoontje. Maar hij is toen wel overal naar toegegaan. Afleiden afleiden afleiden en blijven zeggen dat je weer terug komt. Het is moeilijk om je kindje te horen huilen, dat zeker. Dus niet thuis blijven, ook jij hebt nog een leven BUITEN het moederschap. Hier was het 10 minuutjes hooguit huilen en dan was het klaar. Dan werd hij genoeg afgeleid en dacht hij er niet meer aan. Sterkte!
Tsjaa soms moe het nou eenmaal.. Hoe is je kindje 5 min nadat je weg ben? Ik wed dar ie dan vrolijk aan t spelen is Het weggaan is t ergst maar zodra je eenmaal weg ben is t al snel weer goed hoor
Ik snap je heel goed. Mijn dochter is ook bijna 1 en ze vindt het verschrikkelijk om weggebracht te worden. Vanaf eind januari gaat ze een dag per week naar een KDV. Ze heeft zo ontzettend moeten wennen. Nu nog steeds is het een drama. De leidsters geven aan dat ze erg veel verdriet heeft. Ik breng haar steeds een paar uurtjes en heb het heel langzaam opgebouwd maar van verbetering kan ik nog niet echt spreken. Veel kinderen huilen inderdaad 5 minuten en gaan dan spelen. Hier is dat niet het geval en huilt ze erg veel, speelt ze niet en slapen doet ze daar ook niet. Ik zit dus met hetzelfde probleem, heel lastig. Wellicht speelt mijn gevoel ook mee. Kinderen pikken feilloos de angst en stemming van de ouders op. Zodra een kindje dus bang is, voelt de moeder zich ook rot en dat gevoel pakt een kind dan weer op. De vraag is, hoe kom je daar vanaf? Ik probeer nu wat meer weg te gaan, naar de boerderij, speeltuin etc. Zo kan ze leren om los te laten en zelf op onderzoek uit te gaan. Verder blijf ik haar wel wegbrengen, maar beperk de dagen nog wel. Wanneer ik haar wegbreng neem ik duidelijk maar kort afscheid, anders voelt ze mijn twijfel weer. Ik heb wel afgesproken dat wanneer ze blijft huilen, ik gebeld word om te overleggen en eventueel op te halen. Het ene kind is angstiger dan een ander. Ik zou het wel doorzetten maar er meer tijd voor nemen. Heel rustig aan, zodat je kindje er vertrouwen in kan krijgen. Succes!
Ligt er een beetje aan hoe het gaat. Onze oudste had het zodanig dat ook als zij bij papa thuis bleef en ik even weg ging voor een boodschap, het huilen was tot ik weer terug kwam, (alhoewel dat achteraf verlatingsangst is geweest die enorm versterkt is geweest door fysieke klachten). Dat was het mij niet waard en dus bleef ik vaak thuis met haar. Maar als ik zou weten dat het 5-10 minuten huilen is en daarna rustig en/of vrolijk, zou ik gewoon weggaan.