Hoe weet ik of mijn dreumes veilig gehecht is? Gisteren zaten we op een bankje, toen vroeg de vrouw om haar handje. Dus dat geeft ze ook. Ze wordt zo vaak aangehaald omdat mensen haar schattig vinden. Ik vind dat irritant af en toe. Als ik haar dan roep zegt er een bijv. "Ja maar ze wilt mijn handje!" Ik heb toen teruggezegd. "Ze hoeft niet iedereen een handje te geven, dat doe ik ook niet!" Ze loopt altijd weer met ons mee, ze is aanhankelijk als ze ziek is maar ze is echt voor de duvel niet bang! Wie herkent dit en moet ik dit beperken? (Mega irritant als ik ze weg moet halen bij iemand en ze worden nog boos ook )
Leuk toch! Ik wou dat die van mij dat iets meer had 😏 Gewoon een gezellige meid dus. Lijkt me niks mis mee
Misschien een onnozele vraag hoor, maar wat heeft dat met veilige hechting te maken? Ik zag nog een vraag over veilige hechting, maar hoe weet je dat al op zo'n jonge leeftijd?
Volgens mij heeft dit niks te maken met 'veilig gehecht' zijn maar met karakter. Onze oudste kletst ook met alles en iedereen. Tja, het is gewoon een spontane kletskous. Een jaar geleden zou hij ook zomaar met iedereen meelopen hoor. Het is mijn taak als ouder om hem in de gaten te houden en dat te voorkomen. Nu is hij 3,5 en zijn we hem voorzichtig aan aan het leren dat hij niet met mensen mee mag gaan, zonder dat eerst met ons te bespreken. Hij 'snapt' dat in zoverre, dat hij het netjes kan navertellen. Maar ik durf er mijn hand niet voor in het voor te steken dat hij ècht niet met iemand mee zou gaan. Nog steeds mijn taak als moeder dus! Ik vind trouwens dat de term 'veilige hechting' een beetje te veel gebruikt wordt tegenwoordig. Niks ten nadele van jou hoor ts, ik snap dat mensen dit soort dingen over gaan nemen. Het lijkt een soort modedingetjes in boekjes. Het is echt niet zo dat je als ouders allerlei speciale dingen moet doen om je kind veilig te laten hechten. Problemen in het hechtingsproces doen zich voor bij kinderen die op jonge leeftijd ernstig verwaarloosd zijn of bijvoorbeeld langdurig in een situatie hebben gezeten dat ze steeds met verschillende verzorgers te maken kregen. (Denk aan een weeshuis in de jaren 90 in een Oostblokland, dat soort toestanden.) Maar in een 'normaal' gezin waarbij een kind gewoon door 1 of 2 vaste personen verzorgd wordt, af en toe naar een (over het algemeen ook vaste) oppas gaat, netjes op tijd eten & drinken krijgt, gewassen en geknuffeld wordt etc. Dan zul je echt niet zomaar hechtingsstoornissen zien.
Precies mijn zoontje.. Alleen word t bijvervende al wat minder. Half jaar terug kroop hij nog zo bij iemand anders op schoot en nu is t dat hij een speeltje of oid geeft.. Zodra er een andere bekende is, geniet dat zijn voorkeur.. Is deze er niet, dat vind hij t leuk om met de onbekende persoon te spelen/kletsen... Tja.. Als mama sta je er dan beetje bij. Kan er soms ook wel onzeker van worden hoor.. Maar aan de andere kant.. Een plak kind is ook niet alles toch! Alles heeft zijn voor en nadelen
Het heeft te maken met karakter indd en tja beter dat toch dan verlegenheid en bangheid? Mijn dochter totaal onafhankelijk ze loopt naar mensen toe en gaat op stoel zitten naast hun. Ze loopt naar kinderen etc. Ze is nergens bang voor. Vind juist leuk. Is beter zo voor toekomst kind meer sociaal en niet bang voor eigen mening en eigen gedachten. Over het veiligheid of schoonheid van andere maak ik mij nog geen zorgen...denk dat bij zwerver zal ik dat niet doen hihi. Maar hier geeft ze handje niemand ze is lichamelijk maakt juist geen contact wil dat juist niet ze maar op het speel/denk niveau maakt ze onwijs veel contact met mensen en andere kinderen. Als iemand of ik haar handje pak dan ze is niet blij mee maar naast zitten/staan/flirten/lachen/uitloken/kunstjes laten zien/grappig zijn/praten dan doet ze continu.. We gaan vliegen in augustus en september 4 uur per keer dus vrij lang en daar maakt ik mij wel zorgen omdat dochter zit niet stil nooit ze zoekt continu contact met andere of bedenkt spelletjes en wat buiten of cafe is meevalt in vliegtuig is lastig je zit op elkaar gepropt en niet iedereen even gezellig. Maar dat zie ik wel ter plekke.. Ze is ook niet bang hier voor koe paarden of honden loopt erheen en gelijk lachen in hun gezicht dus dat sta ik toe als ik zelf erop vertrouw anders niet.
Ik zie daar absoluut geen gevaar in. Ik zou het juist fijn vinden als mijn kind niet té voorzichtig is en ook interesse toont in andere mensen. De meeste mensen hebben het prima voor met je kind, zie er dan ook geen probleem in dat ze een handje willen geven o.i.d, en ik zou ook niet zo overdreven reageren. Ik motiveer vriendelijkheid en openheid naar anderen toe juist, er is niets mis mee. Als ik iets niet vertrouw zou ik het kind vriendelijk in de goede richting sturen, maar niet laten merken dat ik het niet vertrouw of boos erom ben o.i.d. Veilige hechting betekent toch juist dat je kind geen overdreven angst heeft om erop uit te gaan en nieuwe dingen te ontdekken?
Mijn vent is ook zo. Zie er weinig kwaad in dat hij graag mensen om zich heen heeft. Beter zo als extreem verlegen. Hoop dat hij wel iets bedachtzamer word baar mate hij ouder word zodat hij niet zomaar met iedereen mee gaat. Maar voor mij heeft t niets met hechting te maken maar puur karaktertrek
Hechtingsproblemen komen er echt niet zomaar hoor. Dan moet je het als ouder al aardig verpest hebben. Dit lijkt me gewoon een gezellig kind. Heerlijk toch?
Om even te reageren op de veilige hechting: ik dacht dat kinderen dan juist bij de ouder te vinden zijn en niet zo enthousiast makkelijk naar anderen gaan. Maar dat is gewoon verkeerd gedacht Mijn man is nog voorzichtiger, hij denkt dat er dan wellicht een 'verkeerd' iemand tussenzit die onze dochter mee zou kunnen nemen. En onbewust neemt hij mij dan mee in zijn gedachten. Dan vind ik het ook ineens eng terwijl ik, als ik alleen ben, geen last van heb. Toch ben ik wel op mijn hoede want ik wil dan niet dat ze zomaar iemand aan de hand vast pakt bijv.
Hier ook zo'n lekker spontaan kind dat graag de aandacht van iedereen zoekt. (Maar puntje bij paaltje bij papa en mama troost en veiligheid zoekt). Maak je over het vliegen niet druk, ook je kindje merkt snel genoeg wie er positief reageren op zijn avances en zal die personen opzoeken, en voor die medepassagiers is het ook een leuke afleiding in een toch saai vliegtuig. Sterker nog, in een halfvolle nachtvlucht was dochterlief de enige die rechtop stond en zat, en ze had alle aandacht van de stewardessen die zich ook verveelden ze boden zelfs aan haar even mee naar achteren te nemen zodat ik even kon slapen, maar dat durfde ik niet aan.
Hier ook eentje wat naar iedereen lacht, zwaait en met iedereen grapjes uithaalt. Hij heeft een wel een voorkeur voor vrouwen maar als mannen naar hem lachen of zwaaien dan lacht hij ook terug. Maar als ze hem een handje willen geven dat durft hij niet goed, dan draait hij zijn hoofdje heel verlegen weg. Dus meer heel sociaal vanaf een veilige afstand voor zijn gevoel. Ik denk dat dat gewoon karakter is
Ik snap de angst van je man op zich wel. Maar ze is 1,5 jaar oud, ze krijgt toch (neem ik aan) helemaal de kans niet om meegenomen te worden? Natuurlijk komt het moment dat je ze wat meer los moet laten en haar moet gaan leren dat ze niet met andere mensen mee mag gaan. Maar de komende jaren gaat ze dat niet snappen. En (onder andere) daarom laat je haar nog niet alleen op straat rondsjouwen, maar houd je haar in de gaten. En dat betekent dat contact met andere mensen toch niet zo gevaarlijk is. Althans: als onze zoon (en die is al 2 jaar ouder) weer eens met vreemden staat te kletsen, sta ik er gewoon naast. Ik ga me pas zorgen maken als ik hem niet meer zo dichtbij me heb. Voor die tijd dus in ieder geval zorgen dat we hem zo verstandig en weerbaar mogelijk hebben gemaakt.
Ik sta idd altijd bij haar en ook al kletst ze met vreemden, ik hou haar altijd in de gaten. Vind het alleen zo irri dat iedereen iets "van haar moet" lijkt wel. Aai over haar bolletje, handje geven ed. Leuk is wel dat ze het nooit doen als ik haar handje vasthoud
Ik denk juist dat een kindje die zo vrij is ook goed gehecht is en zich zodanig veilig voelt dat het dit durft. Idd gewoon karaker kindje. Onze oudste is net zo. In de dierentuin met een ander groepje mensen mee lopen (zij zijn ook heel gezellig ). In de supermarkt tegen iedereen 'hallo/hoi/hai' zeggen. Aan verschillende mensen vragen "wat ben je allemaal aan het doen?". Waar we ook binnen komen, gelijk spelen en met iedereen kletsen. Hij is heel open en vindt iedereen lief en aardig. Ik zorg dat ik altijd oplet en laat hem voor nu. Als hij ouder is zal hij zelf leren dat niet iedereen even lief en aardig is, zo niet dan zal ik het dan wel zeggen Overigens is de jongste heel anders, misschien nu de leeftijd maar dit heeft de oudste nooit gehad. Eerste, zeg, half uur bij mij blijven zitten. Niet zomaar naar andere mensen op schoot etc. Maar om nu te zeggen dat de een beter gehecht is dan de ander? Nee.
Hier ook een kleintje die met iedereen kletst en voor niks of niemand bang is . Ook naar iedereen zwaaien en lachen . Als ik naar de super ga met haar zit ze altijd in het zitje van de boodschappenkar. Dan zit ze met 1 been door het gat en met haar rug tegen de zijkant van de kar. Zo kan ze vooruit kijken en naar mensen zwaaien, lachen en kletsen . Haar andere been ligt dan languit op het zitje. En met 1 handje houdt ze zich vast .
Kleine kindjes (zeker degenen met een vrolijke, open uitstraling) hebben gewoon een enorme aantrekkingskracht op mensen. Ik keek er altijd anders tegenaan: ik vond het juist mooi als onze zoon tijdens een wandeling of boodschappen even contact had met andere mensen. Sommige mensen zie je er zó van genieten! Vooral ouderen zie je soms echt opleven. Ik ben dan altijd alleen maar blij en trots dat ons kind het in zich heeft om iemand blij te maken en even een mooi moment te bezorgen.