Dat krijg ik erg vaak te horen.....maar vinden jullie dat ook? Ik vond namelijk de babytijd van mijn zoontje (0-1 jr) een stuk makkelijker dan deze fase.... Hij is nu 17 maanden en hoe rustig en vrolijk hij als baby was....zo druk en chagerijnig is hij nu als kleine dreumes! En natuurlijk zijn bepaalde dingen wel makkelijker geworden. Je kan er wat sneller op uit, er is meer interactie wat het zeker leuker maakt om bv. te spelen en het is prachtig om te zien hoe snel hij zich nu ontwikkelt. Maar......ik vind deze fase echt 100x moeilijker en intensiever dan de babytijd! Moet je "straffen"? En hoe straffen? Begrijpt hij me? Hoe kan ik hem helpen? De onzekerheid sluipt er soms weer in! Ben erg benieuwd hoe jullie dit eigenlijk ervaren. Wat vonden jullie "lastiger"...de babytijd of de dreumestijd?
Ik vond de dreumestijd makkelijker. Ze kunnen al meer aangeven, zijn niet meer zo kwetsbaar en je kan er idd wat makkelijker op uit. Maar het opvoeden begint dan wel ja. Goed om eens over na te denken. Hier hielp het dat we er samen eens goed over gesproken hebben. Wat vinden we belangrijk? En wat minder belangrijk? Wat we belangrijk vinden besteden we aandacht aan, wat we minder belangrijk vinden, negeren we soms. Choose your battles zeg maar. Wij vinden het hier belangrijk om consequent te zijn, na te komen wat we beloven en regels en grenzen te stellen. Niet te veel regels, maar puur voor de belangrijke dingen en dingen die gevaarlijk kunnen zijn. Dit doen we al van jongs af aan en we merken nu dat zoon weet waar hij aan toe is. En dat geeft rust. Vandaar dat ik de dreumestijd wellichtook makkelijker vond dan de babytijd. Kon bij een verdrietige dreumes meer bijsturen dan bij een verdrietige baby
Ik vond de babytijd lastiger Ze huilde heel veel, wilde nergens anders dan thuis of op het KDV slapen, was erg gevoelig voor prikkels... Ik heb echt wel een beetje het gevoel gehad alsof ik minstens een jaar lang 'opgesloten' heb gezeten. Dat klinkt negatiever dan het was want natuurlijk waren er ook best leuke dingen, maar ik ben wel heel blij dat we die tijd hebben gehad. Ze is nu bijna twee en ik vind het veel makkelijker nu. Die driftbuien zijn niet tof, maar ze heeft ze gelukkig niet veel, ze duren niet lang en ze blijft er niet in hangen gelukkig. Ze kan al een half jaar heel goed en heel hard nee zeggen , maar daar tegenover staat dat ze ook nog heel makkelijk af te leiden is. Bovendien kan ik nu echt met haar praten, dingen uitleggen, vragen om nog een beetje geduld en dat gaat zo goed. Ze is zo zelfstandig en lekker eigenwijs, kan me enorm aan het lachen krijgen en we ondernemen zoveel meer, gewoon omdat het weer kan én ze ook nog eens graag bij opa en oma wil slapen. Er zijn er zoveel die het zeggen, maar ik ben geen babymens. Natuurlijk vond ik dochter de leukste baby van allemaal en genoot ik enorm van die momentjes dat ze lekker tegen me aan lag te dutten of die schattige geluidjes waarvan ze ontdekte dat zij die zelf kon maken. Tegelijkertijd was ik ook enorm blij met elke ontwikkeling die ze maakte (overigens zonder reikhalzend uit te kijken naar de volgende, ik had totaal geen haast), wetende dat ze steeds groter en zelfstandiger werd, dat ze zich beetje bij beetje losmaakt van ons en zelf de grote wereld verkent. Ik heb nooit met weemoed terug gekeken op die momentjes van toen, ik heb genoten van alle periodes en ze waren leuk voor zolang ze duurden.
Ja het wordt makkelijker! Het verzorgen wordt eenvoudiger en ja gaat je kind beterbegrijpen doordat je mee kan communiceren met elkaar! Maar ja het opvoeden gaat wel beginnen
Ligt ook aan je kind denk ik. Hier wordt het naarmate ze ouder worden echt makkelijk. Vooral mijn tweede was een huilbaby en die heb ik echt groot gekeken
Ik heb er nog geen ervaring mee hoe het na dat jaar is maar ik denk inderdaad ook dat het steeds pittiger gaat worden. Ik heb een erg ondernemend ventje dus houd mn hart vast als hij gaat lopen Hihi
Niet makkelijker, wel anders vind ik. Heel fijn dat de oudste nu zelf naar de wc gaat, geen luiers meer en ook goed kan communiceren met ons. Wij weten precies van hem wat hij wel en niet wil en dat is wel fijn. Daarentegen heeft hij enorme klierbuien, totaal niet willen luisteren en is altijd zo uitgekookt om verboden dingen uit te vreten als ik net even boven sta om van onze jongste de luier sta te verschonen Kan hier soms enorm pissig van worden dat hij die streken heeft en dan moet ik dus echt tot 100 tellen om niet te ontploffen. Op dat moment denk ik dan weer : Wat heerlijk zo'n baby lief en onschuldig en niet die rotstreken Dus om kort te zijn : Elke fase heeft voor en nadelen
Babytijd beide keren best pittig. Dreumestijd makkelijk en leuk. Tussen 2,5 en 3 werd het hier weer pittig en vindt 3 jaar een lastige leeftijd.
Muahahahahaha... (peutert macaroni uit haar haar en haalt zoon voor de tiende keer van de vensterbank) Muahahahahahha....
Ik vind het tweede jaar minder makkelijk dan het eerste. Idd, het opvoeden is begonnen . Mijn zoontje was een hele makkelijke baby, dat scheelt denk ik wel. Hij praat nu nog niet, dat geeft best wat frustratie (voor hem en mij ). Ik denk dat het weer wat 'makkelijker' wordt als hij dat gaat doen. Dan kan hij tenminste zeggen wat ie wil of wat hem dwars zit.
Juist, dat is hier dus precies hetzelfde! Het eerste jaar van mijn zoontje was ook gewoon extreem makkelijk hoor. Hij sliep door vanaf 4 weken van 23:00 tot 07:00 en toen ben ik er serieus tot zijn eerste verjaardag niet één keer uit hoeven te gaan 's nachts.......... Maar, geloof maar dat hij zich nu wel laat horen! En idd, hij kan alleen nog een paar losse woorden en dus nog niet echt communiceren. Ook is hij ontzettend ongeduldig en extreem snel gefrustreerd. Vanaf zijn eerste verjaardag is het hier alleen nog maar keihard gillen en gooien met spullen gedurende de dag...pfffffff........ Had nooit gedacht dat ze dat dus serieus maandenlang élke dag urenlang doen...
De babytijd was veel makkelijker vond ik Een heerlijk tevreden rustig meisje dat alleen huilde als er echt wat was. Nu is het een pittig dametje dat een eigen willetje heeft en in fases alles behalve tevreden lijkt haha. Maar die fases gaan weer over en het is fantastisch om te zien dat ze ergens van geniet en de wereld aan het ontdekken is Maar 'het wordt makkelijker na het eerste jaar' dat gaat voor mij niet op! Ik verlang stiekem weleens terug naar dat lieve kleine moppie dat tevreden en rustig in mijn armen lag.
Het eerste jaar zijn we fluitend doorgekomen, zo'n vreselijk makkelijk vrolijk gezond relaxed slaapkoppie ...en nu is het opvoeden begonnen en ja hij gilt en gooit en bijt en daagt uit maar alles met mate, (nog) geen echte driftbuien...nog geen 'klagen' dus.
Ik vind de dreumestijd makkelijker, zoonlief huilde veel in het eerste jaar. Nu begrijpt hij meer, kun je er vaker op uit, zit in een goed ritme, en kan ik enorm met hem lachen! Ik ben niet zo'n baby-mama Deze tijd vind ik leuker, alhoewel hij nu natuurlijk ook best zijn buien kan hebben..
Elke leeftijd heeft z'n voordelen en nadelen. Ons zoontje had een moeilijke start, maar bijvoorbeeld bij 8 maanden was hij een ontzettend blij kereltje. Nu komt vooral de frustratie kijken omdat hij nog niet zo goed kan praten, maar hij begrijpt steeds meer en dat helpt enorm veel. Hij is wel een pittig ventje met een sterke eigen wil. Wij vinden dat leuk maar tis soms wel heel erg vermoeiend en je moet sterk in je schoenen staan bij hem.
Ik lees mee! Tot nu toe vind ik de babytijd het leukst maar ik ben dan ook een echte babymoeder. Om eerlijk te zijn zie ik een beetje opmtegen de dreumestijd. Het leren kruipen en lopen. Vooral omdat je dan overal ogen moet hebben. Wij gaan straks aan het water wonen, enfin daar kan ik me nu al zorgen over maken.
Ik vond de babytijd ook een stuk makkelijker. Maar het hangt ook van je baby af natuurlijk. Zodra mijn dochter thuis was uit het ziekenhuis ging het eigenlijk meteen enorm goed. Ze sliep heel snel door, huilde weinig en dronk/at goed. Een vrolijke baby. Nu ze een dreumes is en haar eigen wil heeft gekregen, is ze helaas niet meer zo makkelijk en meegaand haha. Ook slaapt ze nu natuurlijk minder dan als baby, en is ze een stuk mobieler. Dus wat dat betreft vind ik het niet makkelijker nee, wel een stukje leuker omdat je nu veel meer interactie met haar hebt en ze veel meer begrijpt. Maar ik vind elke leeftijd wel wat hebben (behalve de puberteit, daar kijk ik echt tegenop..)
Hihi, volgens mij vinden alleen de mama's met de extreem makkelijke baby's de dreumes tijd moeilijker... Hier vind ik het ook echt makkelijker worden! Ondanks de openbare driftbuien en zijn sterke eigen wil!