een goeie vriendin van mij(20 week zwanger van de 1e) onderschat het bevallen een beetje krijg ik steeds meer het idee,haar moeder kreeg ze allemaal binnen 3 uur en zij gaat er dus vanuit dat dat bij haar ook zo is,ze wil ook geen kraamhulp of iets ,want zegt ze zelf als de baby geboren is kan ze dat allemaal weer prima zelf,ze krijgt ook geen mantelzorhg of iets van haar moeder want die denkt er net zo over.als je bevallen bent moet je maar gewoon gelijk weer aan de slag,ook is ze er heilig van overtuigd dat haar leven niet zal veranderen en dat het allemaal wel mee valt een kind krijgen!zo van ach dat doe ik wel ff,zegt ze dan ook. nou vraag ik jullie,kan en mag ik tegen haar zeggen dat ze er echt iets beter over na moet denken om een teleurstelling ofzo te voorkomen.ik vind het erg moeilijk in elk geval.ik wil namelijk ook niet overkomen als de bedweter omdat ik er al een heb,ik herken juist heel er die onbevangenheid en weet hoe erg de realiteit tegen kan vallen.dus wat moet ik hiermee?
Ik zou het gewoon tegen haar zeggen. Maar dan wel op een voorzichtige manier. Daar ben je immers toch vriendinnen voor? En dan moet zij maar kijken wat ze ermee doet, ik neem aan dat ze oud en wijs genoeg is om dit zelf te beslissen. Maar dan heb jij in ieder geval gezegd wat je wilde zeggen en hoef je je er niet meer druk om te maken, zal ik het wel/niet zeggen. Gewoon zeggen wat je denkt, das wel zo eerlijk.
ja ze kan haar aankomende bevalling niet vergelijken met die van haar moeder. elke bevalling is anders. dat ze geen hulp wil is eignelijk best dom. er komt zo veel op je af en je moet je lichaam wel de kans geven om te genezen van het zware werk wat het gedaan heeeft. waarschijnlijk komt zij zichzelf wel tegen en dan is het vaak te laat om bepaalde instanties voor hulp in te schakelen.
Tja ik denk dat als je iets in je hoofd hebt dat het zo snel nog niet eruit is en als zij denkt dat het meevalt allemaal dan zou ik haar gewoon laten, ik bedoel het kan natuurlijk ook zijn dat het haar ook nog echt goed afgaat ,,, dus ik zou haar gewoon haar gang laten gaan ,,,
het is te hopen voor haar dat het allemaal precies zo gaat als bij haar moeder.. En anders hoop ik dat ze niet te hard op haar bekkie gaat straks!
Mijn mening is dat als je goede vriendinnen bent, dat je dit juist zou moeten proberen uit te leggen aan haar. Kan ze je straks ook niet verwijten dat je haar niet hebt gewaarschuwd. Je kan dingen op veel manieren zeggen, dus probeer het tactisch aan te pakken.
De muur zal dichter bij haar hoofd komen te staan dan ze denkt Het is echt niet te onderschatten hoor, ookal is het je eerste, derde of achtste. Ik zou het voorzichtig aanbrengen, denk ik. Niet elke bevalling is dezelfde, voorgeschiedenis van moeder wil niets zeggen en niet elke baby is lekker rustig en slaapt van voeding naar voeding rustig door. Stel je voor dat ze een ellenlange en moeilijke bevalling voor de boeg heeft en dat haar baby een huilbaby is. Ze zal dan anders piepen vrees ik
Ik denk ook dat ze zichzelf flink tegen kan komen. Ik weet uit ervaring dat je bevalling niet op die van je moeder hoeft te lijken. Mijn moeder had een helse bevalling, en Mitchell was er zo uit. En wat betreft na de bevalling. In sommige culturen mag een vrouw echt heel lang niks doen. Dat is allemaal niet voor niks.
probeer het voorzichtig te zeggen en haar uit te leggen dat het weleens tegen kan vallen, en als dat het geval is, hoe ze dat dan gaat doen zonder hulp ? je moet toch altijd maar van het ergste uit gaan vind ik. als ze niet naar je luistert of wat dan ook heb jij het in elk geval geprobeert, en dan komt ze er na de bevalling wel achter.. sommige mensen moeten het eerst meemaken willen ze je geloven
Ik zou dr gewoon laten. Ze komt zichzelf wel tegen hoor! Wat Silaah al zegt: sommige mensen moeten het eerst meemaken willen ze je geloven! Zo valt t mee en dan heb jij t gedaan...
Oh oh oh oh oh, wat zal ze opkijken als het toch anders loopt dan ze verwachtte... Je kunt proberen haar voorzichtig op andere gedachten te brengen, maar hou er wel rekening mee dat je te maken krijgt met een vat vol hormonen die op het punt van de zwangerschap is aanbeland, waarbij ze de hele wereld aankan Wie weet kun je nog beter je schouders ophalen en zeggen: ik spreek je na de tijd nog wel een keer. Groetjes van Kiki PS Als ik jou was (ben ik niet) zou ik me er niet zo druk over maken, denk eerst eens aan jezelf want jij gaat over een 3 maandjes ook topsport bedrijven
Tja .... wat kan je er tegen doen, haar flink dr neus laten stoten denk ik, en veel meer niet. Als ik uitga van wat mijn moeder voor bevallingen heeft gehad, dan breekt het zweet me al uit eerlijk gezegd. Ik ga dus uit van het ergste: 2 dagen weeen met een hittegolf En alles wat minder "erg" is, das mooi meegenomen. Dat ze trouwens geen kraamzorg heeft geregeld vind ik niet slim, al pak je maar de minimale uren, die mensen leren je toch een hoop over de verzorging van je kindje, allemaal dingen die je misschien nog niet weet. (ik verwacht namelijk een hoop te moeten leren)
Nou hoe makkelijk kun je zijn? Ik zou haar een keer zeggen, jij bent ook wel positief! Als je zelf met alles zo de hemel in prijst, kan ze het straks nog wel eens zwaar krijgen! Maar zou me er niet druk om maken meid, ze zal zelf wel weten wat ze zegt,even hard gezegd dan. Misschien is ze zelf heel nuchter
Voorzichtig eens naar het forum ,en bevallingsverhalen leiden. verder kun je weinig. En wie weet is het ook zoals ze hoopt. Dat gebeurd. Ik ga ervan uit dat ze een man heeft. Die kan eea nog altijd opvangen, heeft hij het wat drukker. In veel landen redden ze het ook wel zonder kraamhulp. Beetje doorbijten, en snel je ouders om hulp vragen.. enneh as het zover is, niet zeggen :had ik toch gezegd maar met goede raad bijstana en doen of je neusbloed ( ze weet het heus wel, en daar ben je vriendinnen voor )
ikzou het haar ook voorzichtig proberen duidelijk te maken... ik heb destijds mjin schoonmoeder gehad die me de eerste 10 dagen overal mee hielp toen ik nog zwanger was riep ook ik keihard ooh dat hoeft niet en ik kan het de volgende dag alemaal zelf wel en ik blijf toch niet rustig op bed liggen en nog meer van die onzin nou uiteindelijk is het zo gegaan... 2 januari bevallen-> inleiding gevolg een hele zware bevalling met tangverlossing en knip twee dagen in het zh gelegen daarna naar huis ging tot de zesde dag best wel goed wel moe maar ja dat hoort erbij zevende en achste dag echt de hele dag op bed gelegen want ik had koorts en onstoken hechtingen die zijn eruit gehaald en het ging gelijk beter! kortom ik was heel erg blij dat mijn schoonmoeder er toch was anders had ik er nooit boven op gekomen! ik heb in die tien dagen zoveel pijn gehad dat ik dacht dit overleef ik nooit hier kom ik niet boven op! dus ik zou die vriendin zowiezo wel kraamhulp ofzo laten regelen is dat trouwens niet verplicht?
Oei oei, die gaat waarschijnlijk haar neus heel hard stoten. Of niet en dan heeft ze geluk. Mijn moeder is ook in 3 uurtjes van mij bevallen en stiekem hoopte ik natuurlijk dat het bij mij ook zo zou gaan. Nou niets was minder waar. In totaal 17 uur met daarbij op medische indicatie naar het ziekenhuis na 14 uur en daar een vacuumpompverlossing en inknip. De kraamhulp daarna had ik echt nodig. Moest eerst 2 dagen in het ziekenhuis blijven en eenmaal thuis kon ik nog niet eens mijn eigen onderlichaam afdrogen na het douchen dus.... Tjsa... je kunt haar voorzichtig het e.e.a. meegeven, maar waarschijnlijk zal ze het toch zelf moeten voelen. Ik weet niet hoe snel kraamzorg nog is aangevraagd, maar misschien kan het dan ook nog wel met spoed. En hopelijk heeft ze een beetje een goede verloskundige die hier ook nog met haar over spreekt.
Is ze niet sowieso al te laat met het aanvragen van kraamzorg? Dacht dat dat in ieder geval voor 20 weken aangevraagd moest zijn...
hoi dames,nou heb het geprobeerd om heel voorzichtig te brengen wat ik er van vond,en ik kreeg terug dat ik me niet zo aan moest stellen,en dat ze zelker weet dat het zo is,dat ze gelijk heeft en dat ze zeker niet geintreseerd is in bijv zwangerschaps pagina of een boek ofzo om een beetje te lezen van wat ze kan verwachten.tenslotte weet ze het al precies zegt ze en dat is ....netjes in drie uur zonder hulp erna, gewoon thuis,daarna weer lekker gaan wassen huishouden etc en zeker niet naar het zieken huis alleen als het echt heel erg nodig is,want tenslotte mammie deed het ook zo dussssssssssss.....ik heb bij deze ook besloten er maar niets meer mee te doen,ze respecteerd mijn mening hierin ook niet en ik heb binnenkort ook een wondertje er uit te persen dus ga me lekker op mijn eigen kindje en zijn broer concenteren in plaats van op haar....tis niet anders,ik hoor het achteraf wel,als die hormonen uitgewerkt zijn en ze bevallen en weer voor rede vatbaar is!
O jee, jeetje... wat jammer dat ze niet wilde luisteren. Raar eigenlijk, zeker omdat het zo'n goede vriendin van je is. Nou, jij hebt in elk geval je best gedaan. En goed van je om nu verder te gaan met je concentreren op je eigen zwangerschap en bevalling. Kan je trouwens aanraden om het boek Veilig Bevallen te lezen. Heb ik echt wel wat aan gehad. Succes met de weken die je nog te gaan hebt en de bevalling dadelijk.