Ik heb even een vraagje. Vandaag ben ik 38+2 en bij mijn eerste zwangerschap ben ik ingeleid met 38 weken ivm een groeiachterstand. Deze keer willen ze wachten tot de bevalling spontaan begint. Ik weet niet hoe het voelt en wat je merkt als de bevalling naderende is. Vaak hoor ik dat het bij een inleiding anders gaat. Wat is jullie ervaring en hoe begon bij jullie de bevalling? Dan weet ik waar ik op moet letten. Vind het namelijk best spannend.
Ik lees even mee. Vandaag 37+1 maar eerste kindje. Maar sowieso is het voor iedereen anders, lees ik sowieso ook. Bij de een begon het toen die een slijmprop verloor. Bij de ander begon het toen de aller-aller-allerraarste nesteldrang begonnen was.
Het is ook een spannende periode. Niet alleen hoe het begint, maar ook wanneer. Ik ben bekend met heel wisselende ervaringen. Van het begin met gebroken vliezen (zonder meteen weeën) tot het niet herkenen van echte weeën (en geen voorweeën meer) en daardoor opeens een halfuur na dat besef bevallen te zijn. Weeën zijn over het algemeen te herkennen aan het feit dat je ze wel moet wegzuchten of toch even bij stil moet staan. Het begint, krijgt een piek en ebt weer weg. Voorweeën zijn vaak korter, met minder hoge pieken en minder frequent of anders frequent. Ze zeggen vaak dat op het moment dat het begint je het wel weet. En dat klopte hier wel en niet.
Wat betreft voorafgaand aan de bevalling. Heb ik hier een paar keer gehad dat ik de dag voorafgaand aan de bevalling het idee had ongesteld te moeten worden. Dat schijnt ook wel typisch begin te kunnen zijn. Toen ik dat bij de oudste had en deelde aan wat oudere vrouwen zeiden ze gelijk: oh je gaat bevallen. En inderdaad, een dag later begon het.
Bij mij begonnen in de week voorafgaand aan de bevallingen griepachtige verschijnselen te komen. Zette niet door. Bij 1e bevalling braken mijn vliezen. Hierna hele avond / nacht voorweeën gehad waarvan ik dacht dat het al begonnen was. Volgende dag in laten sturen voor ruggenprik. Toen niks meer gevoeld ook niet tijdens bevallen. Tweede bevalling begon ook met krampen en voorweeën (nu wist ik dit is nog niks veel afleiding door de dag heen) voordat het over ging in het echte werk. Je merkt zodra het echt serieus wordt als je je er op moet focussen om ze weg te puffen. Dat was voor mij het teken nu gaat er meer gebeuren. Dus voor beide bevallingen begon het met menstruatie achtige krampen die voor weeën waren.
Hier best lang voorweeën gehad. Als in weken. En de avond voor de bevalling had ik een enorm pijnlijke harde buik opeens die ook aanhield. Iets na middernacht braken m'n vliezen en kreeg ik gelijk weeën. Tegen het eind van de ochtend is onze zoon geboren.
Bij mm 1e dacht ik blaasontsteking te hebben dat gevoel, toen savonds op bed gegaan geslapen. En volgende dag erge kramp bleken weeën tr zijn. Bij de 2e werd ik smorgens wakker, moest plassen maar had ook hevige menstruatie krampen. Moest dus echt even stil staan en weg bijten. Toen wist ik dat het was begonnen. Zoals al gezegd was je merk d'r weeën wel. Ze komen, het bouwt wat op, een piek, en het zakt weer weg, maar als je merkt dat je het weg moet puffen weet je genoeg
De eerste was niet helemaal spontaan begonnen, het kwam op gang na het strippen door de vk, ik was toen ruim 41 weken zwanger. Dan ben je dus extra alert op wat je voelt in je lichaam.. Bij de tweede begon het wel echt spontaan. Had al een aantal dagen last van oefen weeën, dat ik zelfs zat te timen op de bank 's avonds, maar het zette niet door. Toen het begon wist ik vrijwel meteen dat het nu wél echt was; ik werd er midden in de nacht wakker van en het waren echt terugkerende krampen, heel anders dan de oefenweeën.
Zelfde hier!! Voelde in de ochtend alsof ik ongesteld moest worden, had ik niet eerder gehad in de zwangerschap. Savonds werd dat ongesteldheid gevoel erger wat dus weeën bleken, kort daarna is ons zoontje geboren
Bij mij begon het bij beide bevallingen met menstruatiebuikpijn dat kwam en ging. In het begin nog niet zo sterk en is kort focussen genoeg. Ik begon dan te timen vanaf start pijn tot einde pijn met een app en zag dan door de pauzes ertussen en de duur van de wee dat er best vat regelmaat in zat. Bij beiden ben ik gaan douchen om te kijken of het stopte en dat was niet zo, het zette dan door. Vanaf een cm of 4 voel je wel dat het steeds sterkere weeën worden en je je even moet focussen. Dat is dan een goed moment om de verloskundige in te lichten.
De eerste had ik wat voorweeen overdag. Gerommel wat pijnlijk en niet fijn was maar om nou te zeggen dat ik echt moest puffen niet. Suikers gingen schommelen dus ziekenhuis wilde me toen zien. Conclusie 1cm opening dus ze hebben gestript omdat ze me anders volgende dag wilden inleiden ivm suikers (was 39+2 toen). Toen was het rustig, om 22.30 naar bed gegaan en even over 23.00 the hell broke loose… geen twijfel of de bevalling begonnen was want ging een helse weeenstorm in die urenlang aanhield. bij de tweede dacht ik dus ‘o ja ik weet echt wel wanneer het begint’. Hooguit wat menstruatiepijn in de 2 weken ervoor gehad. En toen ‘s nachts bij naar toilet gaan wat bloedverlies en voelde me wat weeiig. Terug naar bed, ik dacht ga maar slapen. Dat lukte alleen niet. Menstruatiegevoel kwam en ging maar was echt heel mild vergeleken bij eerder. Tot ik na half uur dacht hmmm wel raar het komt en gaat. Toch maar timen … oh elke 3-4 min en houdt een minuut aan hmmm. Ziekenhuis gebeld (medische indicatie) en die zeiden kom maar. Dus ik liep lachend naar binnen. Bleek ik 5-6cm te hebben. Toen leerde ik dat de weeen die ik bij de eerste vanaf begin had weeën zijn zoals ze normaal bij 7-8cm voelen. Dus het is een beetje wat je zelf verwacht met wat je doorhebt denk ik. Mijn advies als je twijfelt is timen. Zo lang het niet frequent is en er ritme in komt zullen het geen goede ontsluitingsweeen zijn.
Hier was het 3x begonnen met gebroken vliezen dus dat was wel duidelijk. Een met lang voorweeën voor het doorzette (evht 1,5dag zonder pauze). En een had ik vooral golvende rugpijn. Icm meer bloedverlies (was al een week, waarschijnlijk van de baarmoedermond). Toen bleek ik rugweeen te hebben maar wist ik het in het ziekenhuis pas zeker. Dat je het wel herkent ben ik het dus niet helemaal mee eens. Wel was ik bij alle 5 de 24u verafgaand zo gruwelijk sagrijnig, 10x erger dan normaal sagrijnig. Dus bij 4 en 5 had man het wel door En als je gevoel zegt dat je eerder dan de richtlijnen moet bellen, doen! Ik heb bij nr5 ook "te vroeg" gebeld maar wel met de mededeling "ik wil NU komen anders red ik het niet" (25min rijden, medisch). Nu was ik goed op tijd, had 2u "over". Maar als ik had gewacht tot de richtlijn had het waarschijnlijk een snelwegkindje geworden
Bedankt allemaal voor de reacties. Bij elk dingetje denk ik zou dit het nou zijn. Ben net naar het toilet geweest en bij het afvegen zag ik dat het roze was. Ik raak nu weer gelijk in paniek. Wat kan dit nou weer zijn?
Hier kwam bij het loskomen van de slijmprop ook wat bloed mee. Ik zou wel echt proberen een beetje te ontspannen. Het kan nog wel 3 weken duren voor de bevalling begint. En voor het grootste deel van de mensen geld dat wanneer je weeen krijgt je dat echt wel door hebt. Dan ben je vaak ruim optijd om nog naar het ziekenhuis te gaan.
Ja ik wilde ook niet gelijk in paniek raken maar ook omdat ik daarna ook wat menstruatie achtige krampen voel begin ik me toch wat ongerust te maken. Heb net voor de zekerheid het ziekenhuis gebeld en die zeggen dat het normaal is. Het is momenteel te druk op de afdeling dus ik kan ook niet langs komen.
Waarom raak je in paniek van het idee dat je bevalling zou beginnen? Ik wil daarmee zeker niet zeggen dat de roze afscheiding daar een teken voor is, maar vraag me oprecht af waarom je je daar zoveel zorgen over maakt? Je bent toch op een prima termijn om te bevallen?
Ik was zelf verrast en had het niet gelijk door. Dit komt omdat ik vroeger als kind met enige regelmaat vrij heftige krampen had. Toen ik dus in de avond krampen ervoer dacht ik dat ik de pech had dat ik weer een ouderwetse krampnacht zou hebben als toen ik kind/tiener was! Pas toen we na 6 à 7 uur gingen tellen met welke regelmaat de kramp kwam merkte we op dat de bevalling was begonnen. Blijf er verbaasd over. Ik was altijd overtuigd dat je een bevalling wel zou merken, maar bij mij had ik de link nog niet gelegd
Hier drie bevallingen gehad, en voor elke bevalling heb ik weer helemaal opgezocht hoe ik het begin van de bevalling kon herkennen . Maar zodra het begint dan weet je het wel, althans dat dacht ik... tot bevalling twee. Nummer 1 begon lekker duidelijk met gebroken vliezen. Mijn tweede en derde bevalling wilden niet zo vlotten. Bij beide was een inleiding gepland vanwege de termijn, maar ik ben geen enkele keer echt ingeleid. De bevalling begon bij beide bevallingen alsnog spontaan op de avond/nacht voor de geplande inleiding. Bij mijn tweede bevalling had ik al weeën maar dat had ik niet door. Ze zagen dat ik weeën had toen ik in het ziekenhuis was voor een ctg. Maar deze weeën waren heel licht en zetten ook niet echt door. Mijn vk heeft toen mijn vliezen gebroken om de boel wat te versnellen. Mijn derde bevalling begon met veel duidelijkere weeën, maar ik had toen al weken voorweeën gehad, dus ik geloofde toen niet echt dat dit al echte weeën waren. Toen ik ze begon te timen merkte ik pas dat ze met grote regelmaat kwamen en eigenlijk best lang aanhielden.