Bij onze tweeling werd ik ingeleid, met 38 weken en 3 dagen. Was erg pittig, met enorme weeenstorm en na een uur persen een keizersnede. Bij ons 3e zoontje zouden we eigenlijk ook voor een eventuele inleiding ( door keizersnede wel wat voorzichtiger daarmee) komen als er geen spoedgeval tussendoor zou zijn. Ik grapte nog tegen me man; wie weet zijn wij wel het spoedgeval. Onze tweeling naar oma gebracht met het idee: gezellig logeren want het is vakantie. Ook onze hond mocht blijven (die enorm aanhankelijk was). Een paar dagen ervoor was ik gestript, maar met een ietsiepietsie kramp en verder geen resultaat. De dag ernaar de slijmprop verloren. Dat was al iets, maar kon nog best even duren. Nadat de boys bij hun oma waren, zijn we gaan slapen, met de hoop op een inleiding. En je gelooft het of niet, snachts breken m'n vliezen!! Joehoe!! Naar het ziekenhuis en aan de monitor. Probeer nog maar te slapen zeiden ze. Nou, dat lukte niet. De weeen kwamen rustig op gang en ik had voldoende adempauze. Toen de weeen op zijn hefigst waren een morfinepomp (remifentalin) gevraagd. Werkte super! In een uur tijd van 4 naar 10 cm ontsluiting, 20 minuten persen en de kleine lag in mijn armen! Wat een gelukzalig gevoel!
Bij de eerste zat ik s avonds een film te kijken met mijn man. Ineens voelde ik een krampje, en even later weer een. Ik wist meteen dat het begonnen was. Maar uiteindelijk is onze zoon pas de volgende dag, laat in de ochtend geboren. Het schoot allemaal niet zo op. Bij de tweede had ik al weken harde buiken en voorweeën. Ik stond s avonds te strijken toen dat weer begon. Ik had zoiets van ja doei hoor, normaal ging ik even zitten, maar deed ik toen maar even en ging daarna weer verder. Rond half 1 gingen mijn man en ik slapen. Om 3 uur s nachts werd ik wakker met nu toch echt pijnlijke krampen. Ik geloofde er niet zo in dus ging even naar het toilet. Vervolgens toch mn man maar wakker gemaakt. Om kwart over 5 werd onze dochter geboren, we waren net op tijd in t ziekenhuis.
Ik zou een geplande ks krijgen met 39 weken maar meneer meldde zich met precies 38 weken maar dat drong niet echt tot m'n door, zat zo met die andere datum in m'n hoofd Ben woensdagavond naar bed gegaan maar kon niet slapen van de pijn in m'n rug/bekken/buik/alles, donderdagochtend op aandringen van man verloskundige gebeld, ze is geweest en ik moest absolute rust houden dus heb de hele dag op bank gelegen, eindelijk Harry Potter gekeken, 's avonds met manlief aan de snert en toen plaste ik ook nog in m'n broek, het bleef echter druppelen dus 19.30 de verloskundige weer gebeld en die zei dat ik het ziekenhuis moest bellen dat ik eraan kwam, om 21.09 is Stijn geboren....
dat vroeg ik me bij mijn eerste ook af! bij de eerste werd ik met 41 en 6 dagen gestript en na de lunch dacht ik nog ff wat slaap inhalen... ging er vanuit dat er niks zou gebeuren die dag en de volgende dag zou in dan worden ingeleid... lag nog geen 5 min toen ik een kramp voelde dacht nog hahahahah ik wil te graag ga me nu al dingen in beelden.. een uur lag kwamen die krampen om de 5 min heb tot aan dat mijn verloskundige zei kom we gaan naar het ziekenhuis je gaat je kindje in je armen krijgen vol gehouden dat ik het inbeelden. bij de 2 was mijn vriend met vrienden uit. vond dat makkelijk kunnen had nergens last van om 1 uur s'nachts belde hij nog om te vragen hoe het ging dus ik nog alles is rustig heel veel plezier ik ga slapen.. ik hing op 15 min later belde ik hem op... huh lieverd ik verlies vruchtwater en ik moet nu naar het ziekenhuis! hahahaha ben benieuwd hoe het deze keer gaat groetjes
Ik lees al jullie reacties aandachtig door hoor hihi Heel leuk om te lezen . Ook dat het ineens pats boem gebeurd zeg maar . Dat is bij je eerste kindje best moeilijk voor te stellen . Bedankt voor jullie reacties , meer reacties zijn zeker welkom vind het erg interessant om te lezen !!
Ik was al drie dagen overtijd en had verder nergens last van. Behalve de slijmprop die ik een week eerder verloren was. Onder het eten zeiden wij nog tegen elkaar; nou we zien het wel.. Blijkbaar heeft ze er nog geen zin in. En 's avonds om 22.00 uur braken mijn vliezen?! Hihi...
Ik zou op woensdag geprimed worden om op donderdag te worden ingeleid. Nadat het mislukt was om een balloncatheter in te brengen kreeg ik een gel. De vrouw naast me vertelde dat zij dat ook had gehad en toen pas 3 dagen later was bevallen. Manlief naar huis gestuurd want zou nog wel even duren. Ik had bijna meteen wat krampen maar dacht dat dat van het inbrengen zelf was...bleek ik al een weeenstorm te hebben Zelfs als je er bovenop zit kan je het dus missen, haha.
Hoi, Bij mijn eerste begon het tijdens de laatste controle bij de vk! IK was daar een voelde me niet echt lekker, wat misselijk en duizelig, gewoon een beetje gek gevoel. De vk zei dat het misschien wel snel zou komen (was met 39.3 weken) Ik moest urine laten controleren en er bleken eiwitten in te zitten. Ook mijn bloeddruk was te hoog. Dus of beginnende bevalling óf beginnende zwangerschapsvergiftiging. Moest 3 dagen later weer komen. Is niet gelukt haha! Ik voelde me die hele dag onrustig en had een soort 'voorgevoel'. Ik heb pittig gegeten, manlief gaf een voetmassage en we hebben 's avonds nog even samen gezellig gedaan 's Nachts naar de wc en ik had kramp in mijn rug. Ik wist meteen: het is begonnen (dit was rond 4 uur 's ochtends) Helaas pas 17 uur later is ze geboren...
Ik was 39 weken en lag in bed. Ik werd om 3 uur in de nacht wakker van het vruchtwater. Die nacht nog kunnen slapen met af en toe wat krampjes en hyper van de adrenaline. De volgende uren bleef ik krampen houden. Vanaf 13.00 uur zette het goed door en om 24.00 uur had ik mijn prachtige dochter in mijn armen.