Heb vroeger zowel een kat(je) gehad en twee honden. Honden vind ik geweldige beesten, die lobbes-en van mij waren ook echt mij maatjes. Zo trouw, zo lief, zo enthousiast altijd! Ik heb mij de ogen uit mijn kop gejankt toen ze allebei veel te jong moesten inslapen en mis ze nog steeds. Katten heb ik niks mee, ik vind het gewoon egoïstische suffe beesten. De kat die wij hadden vond ik ook geen bal aan. Zij was dan ook niet belangrijk voor mij en heb er geen seconde van wakker gelegen toen ze achter bleef na onze verhuizing. Voorlopig nemen wij geen huisdieren meer, misschien ooit weer als de kinderen weer wat ouder zijn.
Mijn 2 katten zijn net mijn 2 extra kindjes.... ze zijn super lief en super aanhankelijk en zou ze voor geen goud willen missen!!!!!!!!
Erg belangrijk, al heb ik me nu toch onbewust minder gehecht aan onze huidige hond, dan onze vorige hond. Net voor haar derde verjaardag begaven plots haar nieren het en moesten we haar geheel onverwacht in laten slapen, we waren er echt ziek van. Maar deze hond (net 4 jaar) en onze kat (12 jaar) zijn ook heel belangrijk voor ons. Onze hond is helaas een zorgenkindje met een chronische aandoening, maar het zou nooit bij me opkomen haar weg te doen. Mijn kinderen vinden de diertjes ook leuk, de kat vindt mijn zoontje alleen nog niet leuk, maar hij vond mijn dochtertje eerst ook niet leuk. Ze is nu rustig en weet precies waar ze hem lekker kan kriebelen onder zijn kin enzo en dat vindt hij wel lekker. De hond zoekt de kinderen wel vaak op en andersom. Maar ze weten ook dat ze haar geen pijn mogen doen, ik hou het altijd in de gaten.
Mijn dieren zijn mijn alles, hoewel op een realistische manier. het zijn geen mensen, geen kindjes en al helemaal geen knuffelpoppen. kom bij mij niet aan met dieren aankleden, verven en al die andere onzin. Wel voel ik een onvoorwaardelijke liefde voor mijn twee zeer hoogbejaarde rattendames en 11 weken oude Akita-pup. Ik heb altijd al van mijn honden gehouden en ging voor ze door het vuur, net zoals ze dat voor mij deden. Zo klein als mijn pup is, als we s'avonds laat wandelen, mag niemand mij tegenmoet lopen of me aanspreken. Hij gaat dan tussen ons in staan of blaft een keer goed. wanneer we thuis zijn en ik wil de deur openmaken om binnen te komen, moet hij eerst zitten. Hij gaat dan met zijn rug naar de deur zitten en met zijn gezicht naar de straatkant om de boel te overzien als ik er met mijn rug naar toe sta. Dit doet hij alleen maar als het donker is. Die allertheid, die beschermingsdrang, dat is in mijn ogen ware liefde die je alleen van je dier kunt krijgen als de basis goed is en met een respectvolle manier met elkaar omgaat. Dus wij zijn alles voor elkaar.
Heel belangrijk! ik vind het voor kinderen ook belangrijk. Zelf heb ik 1 hond, 4 katten en een konijn
Mijn huisdieren zijn heel, heel, heel belangrijk voor me. Zou ze ontzettend missen als ze er niet meer zouden zijn.
Idd! Als je zelf geen kinderen hebt snap ik het nog maar vind het best gek hier te lezen dat vrouwen met kinderen hier hun honden/huisdier vergelijken met hun kind!
Zo gek is dat helemaal niet hoor. Ze zijn toch deel van je gezin en totaal afhankelijk van je? Ik ben ooit eens intzettend kwaad geworden . Een van mijn katten bleek suikerziekte te hebben. 2 keer per dag insuline spuiten en regelmatig bloedsuiker meten. Kreeg ik te horen: Nou, ik zou hem laten inslapen. Pardon?? Als je zelf diabetis zou krijgen of je kind, zeg je toch ook niet : poeh, wat een moeite zeg, geef maar een spuitje??! Een van mijn katten heeft ws kanker en je wilt niet weten hoe ze nu verzorgd wordt, terwijl een ander haar ws al had laten inslapen, omdat het te duur is allemaal. Vind ik ook schandalig. Ik heb helaas zelf geen kinderen, maar durf met trots te zeggen dat ik kattenkinderen en een hondenkind heb, want dat zijn ze ook. Ben ook niet anders gewend dan dat je zo met je dieren omgaat, mijn ouders hebben ook altijd dieren gehad. En nee, ik kleed ze niet aan hoor!
Natuurlijk vind ik ook nergens op slaan om ze dan te laten inslapen.En zoals ik al zeg als je zelf geen kinderen hebt kan ik me voorstellen dat je er zo over denkt maar als je nou zelf kinderen hebt vind ik het raar dat je zegt dat je huisdieren ook je kindjes zijn.Ik bedoel de liefde voor mijn zoontje is (gelukkig!) niet te vergelijken met wat ik voor mijn dieren voel.Natuurlijk zijn ze een gezinslid en zorg ik voor ze en wil ik het beste vor me maar het is echt niet hetzelfde als een kind.
Dus als je gee kinderen hebt, kan je dat wel zeggen, en zodra je een kind heb kan je dat niet meer zeggen Beetje raar En de liefde voor mijn zoontje is ook niet te vergelijken wat ik voor mijn beesjes voel Want stel dat mijn zoontje allergisch zou zijn voor katten, wie denk je dat ik dan de deur uit doe met pijn in mijn hart? Niet mijn zoontje hoor Maar dan kan ik nog wel zeggen dat ze alles voor me zijn, mijn extra kindjes duz
Tuurlijk houd ik meer van mijn dochter dan van de beesten maar hier staat gezin op 1 en dieren op 2 en ik zeg altijd dat ik 1 meisje heb en 7 kattenkinderen
mijn 3 poesjes zijn mijn poezekindjes... of mag ik dat nou niet zegge omdat ik 2 kindjes heb laat mensen in hun waarde de 1 doet en zegt het zo en de ander doet en zegt het op een andere manier!
Wij hebben hier 2 katten, en 2 honden en ze zijn allemaal ons kindjes hihi! Vooral mijn zwarte labrador ( die had ik al met mijn ex) heeft een voorkeursposititie helaas weet hij het ook hihi! En ons katjes die zijn ook strontverwend ! Dus heel belangrijk! Ben benieuwd hoe dat gaat als ons dwergje er is!
Ik ben echt heel gek op mn diertjes en ik denk dat ik ze altijd als mn kindjes zal zien, ook als er hier een baby zou komen.
Fijn te lezen hoeveel dieren een liefdevol huisje hebben! Hier ook een hond waar erg veel van gehouden wordt. Ze gaat altijd mee naar het bedrijf met mijn man en iedereen daar is gek op haar. Natuurlijk maak je het verschil mens - dier, maar dat betekent nog niet dat we minder van haar houden. Waarschijnlijk komt er hier over twee maandjes weer een hondje bij. Vind het wel fijn dat ze dan ook elkaar hebben. We hebben een mooie afgezette grote tuin dus dan kunnen ze daar lekker ravotten. En ik vind het heerlijk om naar te kijken, geniet ik echt van! Ook train ik met onze hond, vind het geweldig om samen met zoveel plezier bezig te zijn. Of een lekkere wandeling/zwempartij. Dat zijn de momenten dat ik echt ontspannen ben en intens van mijn leven geniet. Zo dat was wel weer genoeg gezwijmel Vind het overigens verschrikkelijk om dan weleens op mp te zien staan dat een hond weg moet ivm komst van een kind.... Bij ons hoort de hond echt bij het gezin en moet er dus niet aan denken dat ze weg moet! Ik zie het juist al helemaal voor me... De wandelwagen erbij en gaan met die banaan met de hond erbij (ben een echte wandelaar). Verheug me er nu al op!
Misschien een rare vraag, maar ik lees hier dat er toch wel wat mensen zijn die heel weinig met hun huisdier hebben. Waarom hebben jullie er dan voor gekozen?
Ja omdat je dan nog geen vergelijking hebt bedoel ik.Voordat ik moeder werd wist ik wel dat ik heel veel van mijn kindje zou houden maar dat het zo intens en mooi zou zijn weet je pas als je het ervaren hebt.Kan me niet voorstellen dat je je hond je kindje noemt terwijl je een kindje van je eigen vlees en bloed hebt.Als het toch hetzelfde is kun je je kindje ook wel je hondje noemen (Grapje he!)