er lopen wat tranen over mijn wangen.... Wat kan jij goed verwoorden wat een dier kan geven, wat een mens kan meemaken en wat een dier kan bijstaan! Ik mis mijn hondje Roma, die veelste vroeg door ziekte is gegaan. Naar onze mening is er geen dier meer te krijgen wat de liefde en trouwheid van Roma kan evenaren
Al vanaf mijn geboorte ben ik opgegroeid met dieren, zowel van mezelf als van familie. Helaas ook wat dieren weg moeten brengen. Heb nu al 13 jaar 3 kleine wafs die extreem veel voor me betekenen. Zij waren er in de goede maar ook in de slechte tijden. Toen mijn moeder overleed werd me gezegd dat het beter was ze weg te doen. Ik heb gezegd 'al moet ik op straat leven, weg doe ik ze niet'. Ze waren haar al verloren en zouden dan ook nog eens hun laatste jaren bij vreemden doorbrengen, dacht het niet. Zij zijn juist in de periode na haar overlijden degenen geweest die mij op de been hebben geholpen. Was ik aan het huilen, kwamen ze me knuffelen/kussen. Zag ik het niet meer zitten, lieten zij me merken dat ik nog wel wat waard was voor hun. Elke dag stond ik toch uiteindelijk weer op omdat zij mij nodig hadden. En daarom moet niemand ze pijn doen, want diegene maak ik af. Mijn vriend heeft sinds een paar maanden een poes en ook tussen haar en hun gaat het enorm goed. Vooral sinds mn zwangerschap komt ze me troosten als ik even verdrietig ben, maar ook om gewoon heeerlijk te knuffelen. We hebben nog weinig samen meegemaakt, maar ook haar hoeft niemand wat te doen, ook die maak ik af. Dieren hebben zowiezo mijn leven verrijkt en zelfs vaak genoeg mn leven gered. Luisterden naar me zonder te oordelen en stonden me bij, wat ik ook zei. Onvoorwaardelijke liefde waar geen enkel mens tegenop kan. En ja, ze zijn extreem belangrijk voor me. Kan me geen leven zonder ze voorstellen.
Onze kat destijds als kitten gevonden, zwaar verwaarloosd en moederziel alleen. Wij konden het niet over ons hart verkrijgen om het beesie naar het asiel te brengen, vandaar. Maar ik vind honden gewoon 1000x leuker als katten, kan er ook niks aan doen.
De katten die we hadden vond ik leuk, maar wel als dieren. Ik heb ze nooit gezien als 'mijn kindjes' en vind dat ook eigenlijk een beetje raar (niet bedoeld om iemand te beledigen, gewoon mijn gevoel). Mijn katten waren deel van ons gezin, maar zoals alle dieren: wel met een gebruiksaanwijzing en ik heb ze ook geregeld vervloekt als er weer eens 1 naast de bak was gaan zitten in plaats van erin, bijv. Ik vond het jammer toen ze weggingen, maar ik ben er nu wel van overtuigd dat ik de eerste jaren geen huisdier meer hoef. Ik vind dat als je een huisdier neemt, je er ook helemaal voor moet gaan en ik (wij) heb gewoon nu geen zin in het werk dat er toch bij komt kijken, wat voor dier je ook neemt Dus beter voor ons (en een eventueel huisdier) om het niet te doen.
Wij hebben een poes (Sammy/moeder) en een kat (Mickey/zoon) en het zijn echt onze beste maatje ze horen echt bij het gezin. Anouk heeft ze nu ook ondekt en als ze ziet begint ze meteen te brabbelen en te lachen.
Daar heb je wel gelijk in.. Ik wist dat ik van me zoontje zou houden, maar nu hij er is, is die liefde TE groot om te omschrijven, hij is alles mijn nummer 1. Dit waren eerst mijn poezen tuurlijk zijn ze een plekje opgeschoven, maar eerst was ik poezemama en dat is niet ineens voorbij Nou klinkt het echt of ik niet goed bij me hoofd ben whaha Ow en me man heeft ook een plekje hoor, die komt voor de poezen
Met andere huisdieren heb ik altijd een goede/ sterke band gehad, maar de kat die we nu nog hebben, wil niets van ons weten, is echt geen knuffel. We zijn goed voor haar eten, maar verder blijft ze ver bij ons en de kinderen vandaan, wat we ook proberen. Zelf had ik het ook graag anders gezien Ze is eigenlijk al zo vanaf het begin af aan. Haar zusje daarentegen was zo gezellig, lief, leuk, speels, die mis ik al twee jaar lang nog bijna dagelijks.
Wij hebben 3 katten en nu nog 1 hond (volgend jaar hopelijk een nieuw pupje erbij, kan niet wachten tot het zover is ) De katten zijn van ons beide en echt onderdeel van ons gezinnetje. Snacht's liggen ze ook altijd alle drie bij ons op bed. Heerlijk! De hond (Kelpie) is echt mijn soulmate. Hij word dit jaar 5 en is alles wat ik me maar kan wensen in een hond. Ik doe Flyball op recreatief niveau met hem en Agility op wedstrijd niveau. Heerlijk om samen met hem een hobby te hebben waar we beide super fanatiek op zijn. ff wat anders dan alleen maar huishond spelen Dit is hem, van de katten heb ik helaas geen foto waar ze samen op staan...
Wij hebben een hond, een mechel teefje van 6 jaar alweer!! Gekregen als klein pupje van 7,5 week! Uitgegroeid tot een prachtige dame. Niet het karakter dat ik helemaal voorspeld had, maar ik kan haar echt niet missen. Voor vreemde is ze geen leuke hond om even zo aan te halen, maar voor bekende zal ze door het vuur gaan! Ook voor mijn kleine meisje is ze lief. Geen makkelijke hond, maar met veel geduld is alles met haar te bereiken. Kan niet goed met andere onbekende honden, maar na 2 jaar trainen, loopt ze nu toch alweer bijna een jaar mee in het wedstrijdteam van Flyball, waar ze toch moet samenwerken met andere honden. Mijn hele muur hangt vol met medailles! Tophond, hoop dat ze nog heel lang bij me mag blijven!!
Yep, zie berichtje net voor het jouwe. Alleen loop met Flyball geen wedstrijden, dan ben ik al helemaal geen enkel weekend meer thuis
Ik heb twee poezen waarmee ik alle twee een band heb maar met de witte van de twee een hele speciale band. Ik keek toen ze een kitten was in der blauwe ogen en was verliefd. Ze is heel eenkennig en wil alleen wat met mij te maken hebben. Als ik huil komt ze me Troosten en als ik ruzie heb met bijv mijn partner komt ze aangerend en gaat tussen ons instaan en naar mijn vriend mauwen haha. Ze is echt een knuffel en mijn troost en toeverlaat. Ze is nu vier jaar en hoop nog lang samen te zijn met haar en mijn andere lieve poes! Ze komt echt zo lekker als een baby bij je liggen en als ik te lang in bed blijf liggen begint ze te mauwen bij de deur tot Ik kom hahhaa.