Hoi Ik ben het met elmo eens wij hebben er niet nadrukkelijk veel aandacht aan besteed. Toen de 2e werd geboren was de oudste net 1 1/2 maar hij snapte dondersgoed dat er een nieuw mensje bij was.Hij was zichtbaar onder de indruk toen hij haar voor het eerst zag en superbehulpzaam (zover dat gaat op die leeftijd).Hij ging ook altijd mee naar controle en toen ze geboren was en mama in het zh lag vanwege de ks mocht hij lekker bij papa slapen om op papa te passen . We hebben hem er wel altijd bij betrokken en als mama bv gaf mocht hij er lekker naast zitten een filmpje kijken. Toen de 3e werd geboren was het voor hem heel normaal en zijn zusje vond het ook eigenlijk heel normaal dat mama uit het ziekenhuis thuis kwam met een babytje.Ik moet zeggen dat het mij verbaasde zo makkelijk ze daar mee omgaan.We hebben ze wel voorbereid op de bevalling omdat ik de laatste keer een geplande ks zou krijgen hebben we ze wel verteld dat als de baby komt mama een paar daagjes met de baby in het zh moest blijven en dat ging ook super.
buurvrouwtjee! haha Soms denk ik ook wel is dat Gio dr niks van snapt. Maar als de kleine er is, denk ik dat het ook zo goed gaat. Er is nu eenmaal een mensje bij en daar moeten ze het maar mee doen. En anders kunnen we altijd bij elkaar gaan zitten! hahaah. 8)
Mijn zoontje was 2 jaar en 3 maanden toen de baby kwam. Hij ging wel eens mee naar de vk, had het vaak over de baby in mama's buik en gaf m'n buik wel eens kusjes. Wat ik erg lief vond: toen de baby geboren was en mijn ouders hem thuisbrachten stond hij al onderaan de trap te roepen: "Baby, waar ben je nou?" Hij zei ook al snel: "Nou is baby in de wieg, niet in mama buik". Wij hadden ook het boekje van Bobbi (pas na de geboorte gekregen) en dat begreep hij heel goed allemaal. "Wij hebben ook baby". Hier is het eigenlijk heel goed gegaan, hoewel we er op zich niet eens zoveel mee bezig waren vantevoren.
Het komt denk ik toch allemaal vanzelf. Denk dat het belangrijkste is om de aandacht goed te verdelen. Giovanni is op zich best wel jaloers, dus ben benieuwd
Hoi Lianne, Wij hebben wel een babypop voor ons oudste zoontje gekocht. Hij was 16 maanden toen onze jongste geboren werd. Onze jongste was ernstig ziek en heeft bijna een jaar in het ziekenhuis gelegen. Als mijn oudste mee ging was hij zijn popje net zo aan het verzorgen als wij onze jongste (met nep infuusje en pleisters en alles). Hij had daardoor echt het idee dat hij erg aan het helpen was en snapte daardoor ook alles wat beter. Later toen mijn zoontje naar huis mocht en ik aan het voeden was, zat hij zijn popje ook de fles te geven naast mij. Heel lief en gezellig! Ik vind het niet uitmaken: een pop bij een jongetje. (de pop is inmiddels gepromoveerd tot bestuurder van zijn race wagen!) Veel succes straks. Groetjes Josie
@ josie, ik was laatst een keer met giovanni bij me zusje en die was aan het oppassen op een huis. In dat huis hebben ze een hele grote speelgoedkamer en hij kwam toen inderdaad met een pop aan lopen en de buggy. Eerst deed die heel lief. En daarna scheurde hij het hele huis door met pop en buggy! Heb me kapot gelachen. hahaha.. Maar in winkels enzo wil die ook steeds poppen pakken en hij vraagt me de hele tijd of die de baby mag vast houden. Zo sweet!! Maar ag ik zie het allemaal wel.
hier weet ze al een hele tijd dat er een baby komt en vind het gewldig overal aan mee te helpen dus de baby kamer in orde maken, en als we in de winkel wandelen zoekt ze altijd dingen uit voro de baby hahah allerlei speelgoed ligt er steeds in me wagen die ik dan wer trug kan leggen want ze mag na de geboorte met pap wat uitzoeken voor de baby om te geven. ze is 3,5 en heeft er echt zin in, als je dr met andere babys ziet ook zo zorgzaam haha echt een meid wat dat betreft. met een pop is zem inder voorzichtig die gooit ze door het huis en trekt ze aan de hondenriem voort hahaha.