Het is soms ook zo tegenstrijdig. Mijn vriend gaat bijvoorbeeld altijd mee naar de VK. Maar heeft dan nooit vragen aan haar. Ook niet over de bevalling en zijn rol daarin. Hij wil de bevalling wel graag samen doen, maar bereid zich er niet op voor. Hoe wil hij me dan straks ondersteunen? Hij weet ook niet, denkt er ook niet over na; moet er echt over doorvragen, hoe hij het straks graag wil na de bevalling. Wil hij meteen zijn ouders bellen enzo. Weet hij niet.... en daar blijft het dan bij. Namen kiezen? Heb ik gedaan... Hij wist geen namen en keek er ook niet naar, was er niet mee bezig. Dus heb ik steeds namen aangedragen. En uiteindelijk ook gezegd welke naam ik heel graag wou, dat was dan wel goed. Maar nu twijfel ik wel of hij het dan wel écht leuk vind, dat vind ik namelijk wel belangrijk.... Geboorte kaartje, zelfde verhaal. Het lijkt wel alsof het hem allemaal niet zo uitmaakt..... Nu lijkt het net alsof hij onwijs onverschillig is... Ik wéét dat hij het super leuk vind dat er nog een kindje komt, maar hij uit zich echt op niveau nul. Pffff.....
Toen ik zwanger was van Eva moest er héél veel in huis gebeuren. Hadden we een beetje voor ons uitgeschoven, maar met 11 weken is mijn vriend druk aan de slag gegaan, tot 36 weken. Toen was hij helemaal op en alles zo goed als af. Ik heb ook veel in huis gedaan, stond met 36 weken nog te schilderen op een trapje (eerst op een krukje, maar daar kwam ik met buik niet meer op ). De boodschappen inclusief het tillen ervan deed ik ook, met 36 weken ging hij daar weer mee helpen want hij was dus zo goed als klaar in huis. Mijn vriend is niet zo'n lezer (dyslectie), maar hij heeft wel het boekje van Kluun gelezen. Hij is ook naar de partneravond van de yoga gegaan en dat vond hij erg interessant. Verder had hij het gewoon druk en was hij moe van het verbouwen. Hij voelde af en toe wel als Eva schopte, maar kusjes aan mijn buik gaf hij niet. Vond ik ook niet erg, want zo ben ik zelf ook niet . Deze zwangerschap is hij er wel meer mee bezig, vooral ook omdat hij nu weet hoe het is om een kind te hebben en hoe een bevalling gaat (kan gaan). Maar hij gaf gisteren wel aan dat hij niet elke dag mijn buik hoeft te voelen, hij gelooft het wel, 1 keer per week is geloof ik wel genoeg . En er moeten nog wel wat dingen gebeuren in huis, maar als je al een kind hebt is dat toch wat lastiger, zodra ze in bed ligt ga je geen lawaai meer maken. Maar na de 20 weken echo zal hij toch weer aan de bak moeten . Gelukkig hoeft er niet zo veel te gebeuren dit keer. Met de namen is hij trouwens nooit zo bezig geweest, het komt erop neer dat ik wat namen roep en hij aangeeft wat hij wel en niet leuk vindt. Dan maak ik een lijstje en daaruit kiezen we dan. Geboortekaartje doen we wel echt helemaal samen. En over de bevalling, ik vind het lastig, hoe moet hij zich voorbereiden dan? Het enige wat ik kan bedenken: niet teveel praten, vooral geen domme dingen zeggen en doen wat ik je zeg . Verder spreekt het allemaal wel voor zich vind ik, je weet toch niet van tevoren hoe je je tijdens de bevalling voelt en wat je zelf wil.
Mijn man tilt alle zware dingen voor me en doet naast zijn fulltimebaan nog veel dingen in ons nieuwe huis, zoals klussen/verfen e.d.. Ook de badkamer en de wc maakt hij meestal schoon omdat hij het niet verantwoord vindt als ik het doe. Hij leest haast meer tijdschriften als ik en stelt veel vragen. Bijna elke avond voelt hij wel even. Hij vindt het ook erg leuk om mee te winkelen. (we hebben samen de babykamer, kleur verf e.d., kinderwagen, geboortekaartjes uitgekozen) Hij gaat niet mee naar de vk, omdat hij moet werken, volgende week gaat ie voor de 2e keer mee. Ik vind het niet erg. 1 keertje gaat hij mee naar de zwangerschapsgym en we hebben een voorlichtingsavond over borstvoeding en de bevalling. Ik ben best tevreden met hem haha
Mijn man is vooral heel begaan met mij maar dit heeft meer met mijn gecompliceerde zwangerschappen en chronische BI te maken. Ik moet zijn hand pakken om ons meisje te laten voelen lezen doet hij alleen in de voetbal international of teletekst/krant internetpagina's over zwangerschap zijn niet aan hem besteed qua bevalling zorgt hij dat ik mag knijpen, genoeg kan drinken/eten, helpt me naar het toilet (ook nu), en als ik het echt niet meer trek duwt hij (met frisse tegenzin) 1000x op de bel voor verpleging/gyn Hij gaat heel af en toe mee naar controles: hij ziet toch niets in echo's en vind er eigenlijk niet veel aan. Hij gaat wel mee naar belangrijke afspraken zoals NP-meting, 20 weken echo, groeiecho's, dopplers, dagjes verloskamers voor CTG en andere onderzoeken Ik moet wel zeggen dat hij enorm veel in het huishouden doet ondanks zijn 50- (soms 60) urige werkweek. Hij neemt op zondag de oudste (2,5 jaar) mee naar de voetbal om mij te ontlasten, verwend me veel, zorgt goed voor mij en de kids etc.... Ik mag ook totaal niet klagen!!!!!!! Ik hou van hem zoals hij is. Hij heeft nog geen band met de baby en daarom zorgt hij meer voor de kids en voor mij dan dat hij zich met de baby 'bemoeit'.
Mijn man is echt super!! Doet alles voor me wilt alles weten gaat overal mee natoe , Word een super papa dat weet ik zeker
Nou, boeken zijn écht niet aan hem besteed. Hij heeft al twee Kluun-boekjes gekregen, dezelfde ja, maar niks. Terwijl het zo'n leuk boekje is. Weliswaar zat hij gisteren in de auto te bladeren in een ander zwangerschapsboek wat ik toevallig had liggen in de auto. Vond ik al heel wat. De babykamer mag ik uitkiezen. Hij gaat op korte termijn wel mee, maar echt een mening heeft hij er niet over. Vindt het allemaal prima. Maar dat is ook zo bij gewone meubels, dus daarover verbaas ik me niet. Op deze manier krijgen we in ieder geval geen mot over mijn keuze Over de namen is hij wel erg bezig, raakt er bijna van in de stress. Gisteren heeft hij me nog verteld dat ik hem met een naam veel rust gegeven heb, omdat hij deze naam ook erg mooi vindt.... Buikvoelen ook wel, maar ik denk dat dat gewoon nog veel meer wordt wanneer er iets te voelen is in mijn buik. Ik ben pas 17 weken natuurlijk. Iedere man is echt anders hierin.... Maar zeker leuk om de verschillende verhalen te lezen. En ik denk dat het ook uitmaakt of het de eerste of tweede is. Bij de eerste komt ook veel onzekerheid en onwetendheid kijken, hoeft niet per se desinteresse te zijn...
Hoe mijn man zich heeft voorbereid??? NIET! Ging wel mee naar de echo's, maar dan hield het ook op. Vroeg doodleuk in de laatste week of ik even een paar kratten bier mee wilde nemen!!?? Ik verbaasde me er dan ook over dat ik een mannelijke collega hoorde praten over de Aerosleep, Puckababy, Cinababy, enz. Hij heeft zich verder dan ook niet bemoeit met de babykamer ed. Maar zich dan ineens wel bemoeien met het geboortekaartje. Dacht het niet! Maar wees gerust: mijn man is supertrots op mij en zijn dochter!
Mijn man is er nu niet. Die zit nu in afganistan.. Nog voor dikke 9 weken. Dus die kan zich pas gaan voorberijden als hij terug komt met 34.3 weken. Ik baal er wel van, maar helaas het is niet anders. Maar op het moment is het wel erg zwaar voor mij , vooral met huishouden en hem missen enz.. Maar het kamertje heeft hij helemaal zelf gedaan.. En alle verloskundige afspraken was hij bij. Alleen met de dingentjes aanschafen moet ik hem echt niet meenemen... Als hij bij de prenatal binnen is wil hij zo snel mogelijk naar de uitgang...hij word altijd gillend gek..hahaha Maar vind het niet erg om dat alleen te doen, want anders zit hij op de saldo te letten...haha Hij moet als hij terug komt nog een dingentje schilderen en het bed opklossen enz.. Maar ik heb alle vertouwen in dat dat goed komt.
Ja idd. Zo erg dat ik nu vol met stress zit en veel harde buiken heb. Ik moet nu van de verloskundige 2 weken halve dagen werken om tot rust te komen. Hij is nu net 11 dagen weg en ik moet nog 9 weken wachten tot hij thuis komt...grrr Gr Balleke
Pff, sterkte! Straks als je eraan gewend bent zal het wel wat makkelijker worden, dan heb je weer wat meer je eigen draad opgepakt. Succes!
Hier gaat mannetje ook altijd braaf mee naar de VK enzo maar qua dingen regelen en doen......ik moet ook veel dingen 100 keer vragen en soms krijg ik zelfs het verwijt dat ik hem te veel op de huid zit. Ik denk dat het mannen eigen is, maar natuurlijk ook aan onze nesteldrang...alles MOET ook werkelijk gedaan worden natuurlijk
Ik heb nu een boek voor hem gekocht voor als de baby er is. Dat is hij nu ook wel aan het lezen, al komt dat vooral door mijn gezeur Hij leest het wel....
Mijn vriend heeft zelf een boekje gekocht over zwangerschap en ouderschap, maar erin lezen, ho maar! Hij gaat eigenlijk altijd wel mee naar de vk, behalve als hij moet werken (onregelmatig, altijd leuk). Hij wil haar ook grag voelen schoppen, maar elke keer stopt ze als hij zijn hand op mijn buik legt. En hij vraagt elke avond hoe het met me is en of ze nog druk was. Dat vind ik lief. Zware dingen tilt hij ook, alleen de kinderkamer is zijn vader aan het schilderen. Nou ja, zolang hij het niet erg vindt, vind ik het prima... Iets regelen deed hij sowieso al nooit..helaas.
Mijn man gaat mee naar de vk, stelt vragen. Met de echo's is mij meegeweest. Vindt ie helemaal super, net zoals het hartje luisteren bij de vk. Hij heeft de kleine nu 2x voelen schoppen maar heeft niet zo het geduld om lang te wachten. De kleine stopt nl. steeds als hij z'n hand erop legt en dan duurt het 'm te lang. Wat ik wel erg lief vind is dat als ik soms wakker word, hij z'n hand gelijk op m'n buik gaat leggen. Spulletjes hebben we samen uitgezocht en daar hij heeft hij een uitgesproken mening over. Aankleding babykamer en kleertjes laat hij 't meest aan mij over maar af en toe geeft hij wel aan wat hij mooi vindt. Lezen doet hij niet veel maar hij is niet zo'n lezer. Qua namen zitten we aardig op 1 lijn. Hij gaat zelf niet zo op zoek maar als ik maar een lijstje aandraag met wat ik mooi vind, dan geeft hij z'n mening er wel over. Al met al... ben ik super blij met m'n mannetje!
Mijn vriend doet heel hard zijn best, maar toch moet ik hem af en toe achter de broek aan zitten. Het is mannen eigen, denk ik. Hij gaat wel altijd mee naar de verloskundige en hij strijkt regelmatig liefdevol over mijn buik. Maar met het regelwerk (uitzoeken babykamer, schilderen babykamer, kopen kleertjes, uitzoeken naam en geboortekaartje) is hij heel afwachtend. Hij zegt steeds dat we nog zeeën van tijd hebben voordat de kleine er is. Op zich heeft hij gelijk, maar ik loop over van de hormonen en ik word er gewoon onrustig van dat dingen nog niet geregeld zijn. En hij zegt bij alles wat ik voor de baby wil kopen: 'dat hebben we toch niet nodig?' en dat irriteert mij dan weer, omdat ik vind dat hij zich er dan maar eens in moet verdiepen. Maar verder hebben we het heel gezellig samen hoor
Ja, en als ik thuiskom met de opmerking dat ik zo'n leuk jurkje of broekje heb gezien, krijg ik de opmerking: "geen kleertjes kopen hoor, want die krijgen we al zoveel van onze ouders en vrienden". Ja, hallo! Ik wordt moeder, dan mag ik toch zeker wel kleren kopen zeg. Omdat anderen het al geven, zou ik het niet meer kopen, nou nee. Grrr..., ze snappen er soms helemaal niks van
haha echt super herkenbaar In het begin vond ik het jammer dat hij 'nooit mee ging winkelen' alleen met kinderkamer uitzoeken is hij meegeweest, en de maxi cosi heeft hij uitgezocht (ik wilde een andere maar die vond hij niet mooi) Maar nu is dat wel anders, want hij ging 1 keer mee naar de prenatal, en ik zag leuke kleertjes, en hij vond het allemaal niet nodig, want zegt hij: we krijgen al zo veel Nou BOEIENNNN want ik trek mijn kind toch alleen maar aan wat ík leuk vind, en ik heb zo'n vaag vermoeden dat dat dus niet de kleertjes zijn die ik ga krijgen.... Dus nu vind ik het wel best, heb ik alle spulletjes gekocht die ik mooi vond en wilde hebben, en hij heeft zich er helemaal niet mee bemoeid. Ik denk dat ie gek zou worden als ie wist wat alles gekost heeft Maar idd, dan had hij zich er maar in moeten verdiepen haha Dat je nu met 23 weken alles al geregeld wil hebben had ik ook heel erg, maar dat lukte toen niet, omdat ik steeds elke maand iets moest aanschaffen vanwege de kosten. maar ik frustreerde daar wel echt op zeg! Nu heb ik gelukkig alles wel zo'n beetje binnen. Dus het is best op tijd gelukt.... Maar als je dan in die periode zit dat je alles af wil hebben, dan heb je niks aan die woorden 'dat het wel op tijd gaat lukken'