Geen kinderen meer?

Even mij hart luchten en mijn gedachten een beetje ordenen.

Wij hebben altijd al graag drie kinderen gehad. Wat onderweg toch niet zo makkelijk bleek te gaan. Veel miskramen gehad, waaronder het verliezen van een zoontje met 15 wk in de zwangerschap.Vooral de "bevalling" zelf was erg traumatiserend. En heeft wel wat angst achtergelaten voor verdere zwangerschappen.

Nu heb ik mijn gevoel uitgesproken. Mijn hoofd begint wat meer mee te denken. Wat als de derde niet gezond is? Misschien wel goed om het bij twee te houden zodat ze de aandacht krijgen die ze verdienen? Ook de praktische dingen.. en financieel. Elke maand niet zwanger worden, miskramen, en de kans op miskramen zijn pijnlijk.
Hoe lang ga je door? We hebben twee prachtige kinderen, misschien zijn we zo ook gewoon compleet. Het verlangen naar de derde is misschien wel een kwestie van tussen de oren. Waar is de uit knop?

Ik blijf twijfelen.. misschien kom ik er wel nooit uit, kan ik nooit afscheid nemen van mijn wens van een derde wondertje. Het voelt alsof de derde mijn gezin compleet maakt. Maar misschien laat mijn lichaam die kans sowieso niet meer toe. Afgelopen maand werd ik drie dagen te vroeg ongi, met veel stolsels waardoor je toch weer gaat denken...

Nog meer mensen die met dit dilemma hebben gezeten. En zijn jullie over het verlangen gekomen? Zelf denk ik dat het ook wel een verwerkingsproces is. De beslissing om het bij twee te houden gaat ineens wel erg snel.. en voelt ineens wel erg definitief.
Nooit meer een kindje mogen dragen en nooit meer zo'n klein kindje van mijzelf vast kunnen houden.. voelt pijnlijk.

En misschien helpt het om even mijn gedachten op te schrijven.
Het blijft lastig verstand versus hart.

Overigens doe ik deze maand nog gewoon mee.. maar mocht het niet raak zijn is het waarschijnlijk gewoon gebeurd omdat mijn man nu ook wel wil weten waar we aan toe zijn.
Ik ben gewoon een beetje in conflict met mijzelf.