Ik vroeg me af of er meiden zijn op dit forum die zoals de titel het al zegt geadopteerd zijn en geen informatie hebben over de biologische familie. Toen ik 2 maanden was ben ik in Nederland gekomen. Het enige dat ik weet is dat de helft van mijn broers/zussen zijn overleden, waaraan weet ik niet en dat ik ben afgestaan omdat ik op de ´verkeerde´ dag ben geboren, namelijk dezelfde dag als dat mijn biologische vader jarig is en dat zou ongeluk brengen in het gezin dus moest ik weg... Helaas heb ik geen contact meer met mijn adoptieouders doordat zij mij niet de jeugd hebben gegeven die een kind verdient...maar dat terzijde.. Nu zijn mijn vriend en ik bezig met kinderen krijgen en krijg je straks (hopelijk) natuurlijk de vraag of er ziekten in de familie voorkomen.. Hoe hebben jullie verder dit ervaren? Ben eigenlijk gewoon nieuwsgierig hoe jullie daar mee omgaan/gegaan zijn...
Qua medische achtergrond weet ik ook niks,dus het wordt 1 grote verassing. Ben wel 2 jaar geleden begonnen met een zoektocht en ze hadden mijn bio-vader op het spoor,maar die man moest zonodig verhuizen en ze zijn hem toen weer kwijt geraakt. Zoektocht heb ik ondertussen stop gezet vind het wel prima zo.
kimos denk je niet dat je straks als je kindje er is juist wil weten waar je vandaan komt? kan me dat namelijk zo voorstellen...heb je een goede band met je adoptieouders?
Hoi meiden, Ik ben ook geadopteerd, uit Colombia Zoals mijn naam al zegt haha. Zelf ben ik sinds september begonnen met zoeken via een organisatie en is nu afwachten geblazen. Zelf weet ik bijna niks van mijn bio ouders alleen dat ik in Rionegro ben geboren en sommige vage dingen die bekend zijn en het andere moment weer naar het land ter fabelen wordt gebracht. Ik hoop dat ze ze vinden en dat ik dan eindelijk antwoord krijg op mijn vragen. Verder hou ik me er wel veel mee bezig, omdat het toch een groot gat is in je leven, waar je vandaan komt. En omdat ik een spierziekte heb, wil ik ook graag weten van wie ik dat heb. Aangezien ze zeggen dat het erfelijk is, en daarom denk ook dat ik geadopteerd ben misschien. Ik weet het allemaal niet. Zijn er nog meer colombiaanse meiden hierzo ? Verder wens ik iedereen die met zoeken bezig is, vinden wat ze hopen te vinden en de antwoorden op vele vragen.
he colombiangirl, ben niet uit colombia..wat spannend zeg dat je een zoektocht bent begonnen! ik zit ook met die vragen, vooral omdat ik nu bezig ben met kinderen krijgen... wil je veel succes wensen met je zoektocht!
Kijk dat is ook een mooi land Maar je bent helemaal niet op zoek of wat dan ook? Ik heb toch ook na jaren vragen gekregen en helemaal nu je wat ouder bent ga je je toch afvragen, waarom, hoe, wat, heb je nog broertjes/zusjes, hoe zit je familie in elkaar etc etc....
misschien wel,maar op dit moment heb ik zoiets van 'waarom' ik woon hier en ik ben hier gelukkig. Wat mijn adoptieouders betreft,het zijn niet mijn adoptieouders,maar mijn ouders. Vrouw bij het echobureau vroeg toen ook of mijn ouders donker waren en ik antwoorde ook doodleuk 'nee hoor zijn zo blank als het maar kan' ze keek me verbaasd aan en toen ging er bij mij pas een lichtje branden.
@colombiangirl, ja ik ben toen ik 12 was terug gegaan naar het land en ze gezocht en gevonden, maar omdat het thuis niet helemaal goed gegaan is ben ik alle contacten kwijt...ik was ook veels te jong @kimos ja gelukkig maar dat je liefdevolle ouders hebt..dan kan ik me voorstellen dat je nog even geen behoeften hebt...
Hoi Noukie, Wat vervelend voor je,. Maar bedoel je thuis in NL niet goed gegaan of thuis in Indonesie? Is voor beide vervelend natuurlijk, kan je nu nooit meer met hen(je bio familie) in contact komen dan? Ik hoop voor je dat dat nog wel lukt. Mocht je erover willen praten, stuur me maar een pm. groetjes, colombiangirl
ik ben toen mijn zoektocht gestart via het Rode Kruis en Wereldkinderen. Misschien dat zij jou wel verder kunnen helpen. Je moet je alleen de vraag stellen (teminste dat vind ik) wat als je ze vindt,dan ga je ze ontmoeten en uiteindelijk zul je terug moeten naar huis. Maar dan? Wat schieten je bio ouders er dan eigenlijk mee op? En hou er rekening mee dat je een heel leven op de kop gaat halen. Het kan ook zomaar zijn dat je bio-vader/moeder zijn hertrouwd en dat hun nieuwe partner helemaal niet van jou bestaan af weet. Tuurlijk wij hebben er wel recht op waar we vandaan komen,maar net wat ik zeg,je gaat wel een heel leven op de kop zetten. Misschien iets om over na te denken.
mijn ouders die ik hier heb zijn mijn adoptieouders..ik kan ze niet anders noemen...ze hebben me namelijk niet de jeugd gegeven die een kind verdient. En dat is nog zachtjes uitgedrukt..ik heb dan ook geen contact meer met mijn adoptiemoeder en nog maar heel sporadisch met mijn adoptievader, ze zijn gescheiden toen ik vier was... Toen ik 12 was heb ik mijn bio ouders gezocht en gevonden..Ik zou natuurlijk opnieuw een zoektocht kunnen starten, maar daar ben ik nog niet klaar voor denk ik..Ik zou wel heel graag nog een keer met mijn vriend naar Indonesie terug willen en dan zal ik ook zeker weer op zoek gaan...Ze hebben het voor indonesische begrippen niet slecht..Ik ben puur uit bijgeloof afgestaan.. Het zal zeker mijn leven op zijn kop zetten, maar ik weet bijna zeker dat ze graag willen weten hoe het met me gaat..Als ze nog in leven zijn natuurlijk..Dat is natuurlijk de vraag nog...En tuurlijk dan ga je afwegingen maken..Ik denk dat ik eerst flink moet sparen voor zo´n reis en misschien eventeel met mijn kleinte wil ik ook hem/haar het land laten zien...dus wie weet!
Jeetje Noukie, Wat een verhaal. Ik begrijp dat het niet zo leuk was voor je toen je 4 jaar was en je adoptieouders zijn gaan scheiden. Mijn adoptieouders waren toen ze mij adopteerden zijn aankomende 20 december 30 jaar getrouwd. Mijn jeugd is zeer goed geweest en kan me geen betere adoptieouders wensen. helaas hoor ik van meerdere geadopteerden deze verhalen en zelfs nog ergere. Ik zou zeker goed sparen gaan voor een eventuele reis. Het kost veel, je ziet leuke souvenirs die je mee wilt nemen als aandenken. Van alles komt op je af. Ik hoop voor je dat ze nog leven en dat je ze vind en de antwoorden vind op je vragen waar je me zit. Veel succes! xx Colombiangirl
Ik ben 4 jaar geleden voor het eerst terug geweest met mijn ouders en mijn vriend. Mijn ouders hebben me heel Jakarta en omgeving laten zien.,want ze hebben me toendertijd opgehaald.Zijn ook teruggeweest naar het kindertehuis wat helaas niet meer diende als kindertehuis. Moet zeggen qua kosten valt het nog mee richting Indonesie. Als je je tkt maar een tijd van te voren boekt en qua overnachtingen is het helemaal goed te doen. Kan je wel aanraden om nadat je je rootsreis hebt gemaakt nog ff bij te komen op Bali of zo. Ff bijkomen.
Wat bijzonder om eens de andere kant te lezen. Wij zijn bezig met adoptie. We zitten nog in het beginstadium, kan nog alle kanten op. In februari zullen we de cursus gaan volgen. Wat ik mij steeds afvraag is dus hoe het zal zijn voor het adoptiekind. Hoe kun je je adoptiekindje zo goed mogelijk opvangen bij problemen rondom de adoptie. Want zeker op latere leeftijd lijkt het me logisch dat je je achtergrond wilt weten. En dan is het natuurlijk belangrijk dat je als ouder je kind steunt in dat proces. Hoe hebben jullie het ervaren? Hoe hebben jullie ouders dat aangepakt?
Als je meer wilt weten over adoptie en informatie kun je me wel een pm sturen als je wilt. Verder..... ja bereid je goed voor, maar vind persoonlijk om zoiets als adoptie, kun je nooit genoeg voorbereiden omdat het elke keer verschillend is, persoonlijk en en van elke kant anders bekeken wordt. Wat ik wel aanraad. Wat ik bijvoorbeeld zelf erg heb gemist. Mochten jullie ooit een kindje adopteren en jullie zijn in het land. probeer zobeel mogelijk foto's te maken van de omgeving, waar het vandaan komt, geboorteplaats, omgeving van het huis waar ze tijdelijk heeft gewoont, van het kind zelf, omdat je zelf nooit weer hoe je eruit zag als kind, probeer een film te maken, zodat ze zichzelf terug kan zien. zijn enkele tips, die ik zelf niet of weinig heb en erg mis. En probeer veel informatie op te doen van haar achtergrond en onthoud dat, schrijf het op. want iedereen wilt vroeg of laat zijn geschiedenis weten. 10 jaar of 30 jaar later. Ik wens jullie heel veel geluk toe en succes met de adoptie. groetjes, colombiangirl
Mijn ouders hebben er nooit een geheim van gemaakt en altijd gezegd dat wij (mijn zusje is ook geadopteerd) niet uit de buik van mijn moeder kwamen. En altijd gezegd dat als we een zoektocht of iets dergelijks wilden beginnen ze daar zouden helpen waar ze konden. Ze hebben dan ook alle papieren die ze hebben bewaard. 4 jaar geleden hebben mijn ouders mij Jakarta laten zien. Was voor hun ook wel raar om daar weer met mij terug te komen. En ze willen met mijn zusje naar Seoul om te kijken waar zij vandaan komt. Wij hebben ook nooit problemen gehad met het feit dat we geadopteerd zijn. We zijn gewoon kinderen van mijn ouders. Ik (maar lees 'dat is heel persoonlijk') word ook altijd een beetje boos als er adoptiekids zijn die lopen te klagen dat ze zijn afgestaan enzo. Dan denk ik bij mezelf; heb je geen lekker huis om in te wonen,elke dag eten op tafel,een goede opleiding,een goede baan en een mooie onder je kont? Dan is dat toch het beste wat je bio-ouders hebben kunnen doen? Ik heb gezien waar ik anders gewoond zou hebben...en daar werd je echt niet blij van. Maar wat colombian girl zegt als jullie de kleine straks gaan ophalen maak veel foto's is leuk voor later mocht degene eens terug willen gaan naar het land. En bewaar zoveel mogelijk documenten voor het geval dat hij/zij een zoektocht wil gaan beginnen.
Bedankt voor de info dames! Wij zijn dat ook zeker van plan. Veel foto's, video's en natuurlijk zoveel mogelijk informatie verzamelen. Want ik vind dat je de achtergrond wel levendig moet houden. Het duurt nog jaren voor we zover zijn natuurlijk, maar ben wel nieuwsgierig natuurlijk hoe de andere kant het ervaren heeft. Mijn beste vriendin hoopt in 2008 naar Colombia af te reizen voor hun kindje. Zij zijn al vele stappen verder in de procedure. We zijn jeugdvriendinnen en toevallig beide problemen met zwanger worden. Zal dus eerst van dichtbij meemaken hoe het allemaal gaat. Lees al veel over de procedures, reisverslagen enzo.