Ik heb een eigenwijs smurfje van 1 jaar. Die haalt regelmatig dingen uit. Dan pakt ze boeken uit de boekenkast en onder de tafel vandaan, ze duwt de printer weg. Wat dreumesen doen. Voorheen strafte ik haar door op het moment dat ze het deed, naar haar toe te lopen, te knielen, haar kinnetje te pakken zodat we oogcontact hadden en dan zei ik 'nee!'. En gaf dan haar eigen speelgoed om te laten zien hoe het wel moest. Na 2 waarschuwingen zette ik haar in de box, niet om te straffen maar om har even rust te bieden omdat ze op die momenten helemaal gefixeerd is op datgene wat ze niet mag. Dat helpt dus niet. Als ik nee! zeg tegen Yelena kijkt ze me heel brutaal aan of ze gaat lachen (de smiecht!). Vanaf vanmorgen doe ik het dus anders. Een waarschuwing zoals hierboven en daarna gaat ze in de box, zonder speelgoed, waar ze geen oogcontact met mij kan maken. Vervolgens gaat ze dus heel hard huilen. Als ik haar er dan uithaal en haar weer een stukje speelgoed geef (kusje gegeven, zijn we weer vriendjes), blijft ze doorhuilen en wil ze telkens bij mij op schoot. Als ik dat niet doe gaat ze NOG harder huilen. Neem ik haar wel op schoot dan wil ze perse op de knopjes van het toetsenbord drukken (mag niet) en als ik haar weer neerzet is het ronduit krijsen. Nu net ging ze ineens aan de lamp zitten, mij aankijken en nog harder huilen, alsof ze uitdaagt? Moet ik hier nu van denken? Zal ze het snappen of is het wennen dat ik nu een nieuwe aanpak heb? Ik heb zelf het idee dat ik haar echt wel wat strenger moet benaderen want ze lijkt gewoon niet snel onder de indruk. Hoop dat jullie wat over eigen ervaringen of meningen kunnen schrijven.
Pfff moeilijk he? ik heb mijn zoontje tot nu toe 2x op de gang gezet omdat hij niet wou luisteren en maar door ging met wat ik hem verboden had na een paar waarschuwingen. En dat was idd heel hard huilen op de gang, en mama haar hart brak maar heb doorgezet! Na 1 minuut mocht hij weer in de kamer komen en heb ik hem getroost en toen zat hij niet meer aan het spul waar hij niet aan mocht komen... dus ik vermoed dat het wel aankomt.
poe lastige situatie hoor,maar volgens mij pak je het wel goed aan die van mij is iets jonger, 11 maanden en heeft nu het slaan ontdekt. ik pak zijn handje en zeg heel streng nee, moet ie nog lachen ook.... ik lees even mee dus kom maar op met de tips hahaha
ik denk dat ze het heel goed begrijpt dat je haar straft, en ze is het daar niet mee eens...ze vind het niet leuk, dus gaat ze huilen. Het is goed dat je een nieuwe aanpak hebt gekozen, omdat de eerste niet werkte. houdt vast aan je nieuwe aanpak, en probeer uit te leggen waarom je even boos op haar was. probeer haar niet te snel te troosten, wat je wel kan dus is uitleggen uitleggen uitleggen. Ze is nog jong om het echt allemaal te begrijpen, maar blijkbaar niet te jong om je uittedagen...dus houdt vol! peuterpuberteit...consequent blijven!! succes
Haha petra, ik had ook al zo een vermoeden dat ze het heel goed begreep omdat haar reactie totaal anders was dan voorheen: ipv lachen, heel hard huilen! En het is echt een dametje met eigen wil. Ik heb haar inderdaad ook niet te snel getroost. Maar uitleggen ja dat was ik nu even vergeten. Vind ik zelf ook heel belangrijk. Ik heb haar wel even een knuffel gegeven. En getroost (even op de schommelstoel vind ze dan altijd fijn). Eventjes samen gespeeld en nu speelt ze weer lief alleen. Tijd voor een aai over de bol. Maar het is zeker lastig zeg. Op het CB zeiden ze al dat de driftbuien eraan zouden komen en dat ze zou gaan uitproberen, maar ik heb haar daar echt in onderschat! Ze snapt echt al veel meer dan ik dacht. En het stomme is dat ik al heel snel het gevoel had dat ze een kindje was die een zeer consequente aanpak nodig heeft. Had ik m'n gevoel maar eerder gevolgd... Maar ben blij te lezen dat ik hierin niet de enige ben!
zoeken naar wat werkt en daaraan vasthouden denk ik. streng nee zeggen werkt hier voor geen meter, alsof ze het niet eens hoort!? Of ze wordt er enorm dwars van en blijft tot 20x dezelfde streek uithalen. nu is het bijna een spelletje: ze zegt zelf al Neeheee, met zo'n verbiedend vingertje erbij, nog voordat ze iets stouts doet (handig he... ze is in elk geval WEL op weg richting iets stouts). En dan zeg ik ook neeheee, en geef aan dat wat ze wil gaan doen niet mag. (neeheee, je mag niet aan de plant zitten he?) En dan komt ze lief drentelend weer mijn kant op, of gaat richting speelgoed. Is ze erg trots, lijkt het. Maar ik heb het vermoeden dat dit tijdelijk is en ze me nog heel erg gaat uitproberen met dr schijnheilige gedrag, hahaha. Ik probeer in elk geval altijd geduldig te blijven en contact met haar te houden (dwz, uitleggen waarom, praten etc. ipv domweg nee roepen).
btw... fijn te lezen dat er meer moeders met een opvoeddilemma zitten. ik had niet gedacht dat het al zo vroeg zou komen. nu moeten we ineens al bedenken hoe we het beste regels moeten aanleren, "straffen", consequent zijn, etc. en dat met ruim 1 jr...
Ja bizar he dat ze al zoveel snappen? Ik had het ook niet verwacht. Maar opvoeden is 1 van de moeilijkste taken die er is als je het mij vraagt. Ik ben opvoeder van beroep, ik ben er op mijn werk voor een groot deel mee bezig en ook IK heb vragen over mijn eigen kindje. Bewijst maar weer dat je niet alles uit een boekje kan overnemen en je ook naar je eigen kind en creativiteit moet kijken. Overigens denk ik dat nee! pas echt lading gaat krijgen als Yelena doorheeft wat voor consequentie het kan hebben, namelijk in de box zitten. Sommige kindjes leren gewoon door ervaring, door te doen. Niets mis mee toch? Waarschijnlijk is jouw meisje net zo Debbie. Zijn we lekker mee.
nou finn had nee al door, toen tim op stond om hem te pakken en in de box te zetten! hij zette een lipje op en probeerde te 'vluchten'voor de boze papa...en dat is pas 10 maanden... ( bij de salontafel wilde hij iets pakken: tim zegt nee, mag niet. Finn doet het nog een x, tim zegt, oke, dan kom maar in de box en staat op..finn dus lipje en vluchten)...en soms heeft ie eht zo'n rattenkop, van: wat wil JIJ nu, mama?? gelukkig zitten tim, oma's en ik op dezelfde lijn, want dat heeft deze boef hard nodig
oh dat begrijpt ze volgens mij heel goed. Ze zijn echt niet achterlijk hoor. Af en toe dacht ik op die leeftijd ook van nou, dat snapt ie vast nog niet, maar ondertussen neemt ie een loopje met me. Dat was snel over. 1 tip: ik zou een andere 'strafplek'gebruiken dan de box. Tenminste als je haar er nog in wil laten spelen af en toe. Anders gaat ze die plek associeren met 'daar moet ik in als ik stout ben' en dat werkt niet als het de ene keer 'leuk' moet zijn in de box en de andere keer niet. Wij hebben hier de gang geintroduceerd. Werkt prima. En dan ook 1 minuut. (als ik het volhou haha) succes!
Op de gang zijn veel te veel leuke dingen voor haar. Op zich speelt ze wel in de box. Als ze straf heeft haal ik al het speelgoed eruit en rij ik de box naar een plek waar we geen oogcontact kunnen maken. Ik heb gewoon een gebrek aan strafplekken.... Ze vindt alles veel te interessant. Misschien het wipstoeltje van boven pakken en haar even in de hoek zetten.
hier ook ineens een begrijpend kind, zo ineens hoort hij aan mijn stem dat het menens is, pruillipje, dikke tranen en dikke knuffels... dus ja, ik denk dat ze het opeens doorhebben!
Ik denk dat ze op die leeftijd al veel snappen, maar toch niet helemaal, waardoor ze dingen die niet mogen dus blijven proberen. Om te kijken wat jij dan gaat doen. Of om te kijken of ze inderdaad weer 'straf' krijgt. Ik moest Eva rond 1 jaar veel meer 'straffen' en dingen verbieden, dan nu. Ze gaan je zo uitproberen en hun grenzen verkennen. Eva weet het nu allemaal wel en is dus meestal heel 'braaf'. Ze luistert nu meestal meteen als ik zeg dat ik anders boos word Als straf zette (en zet) ik haar altijd aan de andere kant van de kamer. De eerste keren was het inderdaad huilen. Ze vinden het niet leuk en snappen in eerste instantie niet zo goed waarom je het doet. Na een paar keer wel . En daarna inderdaad gaan uitdagen om te kijken wat jij gaat doen. Was hier een fase die gelukkig snel overging! Gewoon stug volhouden. En wat betreft de consequente aanpak... in het begin is het nog zo zoeken naar wat het beste is. Je wil niet te hard zijn, want dat is ook niet goed, ze moeten wel snappen wat je doet en er niet bang van worden. En heel vaak blijkt dan dat je achteraf te soft bent geweest. Maar als je het dan weer aanpakt komt het ook weer goed. Door een paar foutjes (die je als ouder altijd maakt) is gelukkig niet de hele opvoeding verpest
Haha! Quote van de maand!! Grappig onderwerp dit... wat een dwarse dreumesen allemaal... Uitproberen uit zich in vele vormen. Hier werd de plantenpot eerst met rechts leeggehaald (maandje terug of zo). Nee! zei papa... ze stopte Toen probeerde ze het met links Nee, niet aan de plant komen! probeerde papa weer. Ze drentelt een beetje weg van de plant, alsof ze iets anders gaat doen en neemt dan een spurt! ... richting plant, hopsakee, hand vol grond, zo over de vloer. Best moeilijk om dan serieus te blijven. Maar gelukkig... daar is de quote...
ja ik bedoel natuurlijk ook niet per se de gang (dat is bij ons de enige plek waar ik m neer kan zetten), maar een hoek volstaat meestal ook goed. Tis alleen dat kindjes soms de overschakeling van speelplek naar strafplek en weer terug niet kunnen maken, en als he spelen in de box dan een drama wordt, lijkt mij ook niet de bedoeling. (ik deed dit eerst nl ook, en bij ons begon het hierop te lijken, een beetje uit eigen ervaring dus zeg maar) Maar als dat bij jou niet het geval is, of dat je de box echt alleen als strafplek gebruikt, is dat toch prima. Dan heb ik niks gezegd
Jamie luisterd gelukkig al wat beter! ik zeg heel streng nee! als hij daarnaar niet luisterd roep ik wat harder" é é é" op een manier van: pas op he! als je niet luisterd ga je in de box...en dan schrikt hij altijd even, kijkt hij me aan en dan knik ik nee! dan weet hij het wel, trekt hij heeeeel zielig een pruillipje en knijpt hij zijn ogen dicht en doet hij alsof hij gaat huilen (heel smakelijk om te zien!) dan kijkt hij even of ik reageer... (doe ik dus niet!) en draait hij zich om en gaat ergens anders spelen
Ja alleen een strafhoek heeft denk ik ook niet veel nut want dan kruipt ze gewoon weer weg denk ik. Maar eigenlijk wilde ik gewoon zeggen dat er bij ons thuis weinig plekken zijn om haar echt neer te zetten; wij hebben bijna geen deuren beneden dus op de gang blijven doet ze echt niet. En om haar nou elke keer naar boven te brengen....nee. Tot nu toe is ze in de box met een speeltje heel zoet of als ze Tik Tak kijkt. Volgens mij heeft ze het nog niet geassocieerd met alleen straf, hopen dat het zo blijft.
Ik heb gewoon iedere keer 'nee' oid gezegd en haar vervolgens uit de situatie gehaald (dus terug naar haar speelgoed bijvoorbeeld). En dan een miljoen keer ofzo. Kindjes van die leeftijd snappen nog niet het verband tussen hun handeling en de straf en dan dus nog een keer de conclusie moeten trekken dat dit dus in het vervolg niet mag. Straffen heeft dus geen zin ... en dus heb ik het nooit gedaan. Doe het nog steeds niet trouwens. Ik leg Mirre nu uit waarom iets niet mag. Meestal begrijpt ze het en dan is het ok. En bij Mirre betekent ondeugend gedrag dat ze zich verveelt, moe is of honger heeft. Geen redenen om te straffen dus ...
Debbie, ik vind het heel vaak moeilijk om mijn lach niet in te houden. Het lukt me eigenlijk bijna nooit... Eva lacht dan hartelijk mee, maar luistert uiteindelijk wel. Blijkbaar maakt dat dus niet eens zoveel uit. Eva weet gewoon dat mama gewoon vaak lacht, maar dan wel serieus is en dat ze dan wel gewoon moet luisteren. Zo houden we het ook gezellig! Maar het zal niet bij elk kind zo werken. Salapio, ik ben het ermee eens dat straffen niet nodig is. Ik noem het wel 'straf' omdat je wel iets onderneemt tegen ongewenst gedrag, maar aan de andere kant van de kamer zetten vind ik geen straf, ze hoeft er ook niet te blijven zitten ofzo, maar is wel uit de situatie die niet mag. Maar zo vaak heb ik dat niet eens gedaan en ik doe het nu haast nooit meer. Ik draaide ook wel eens na wat waarschuwingen haar kinderstoel om als ze zat te klieren aan tafel (honger hebben maar absoluut niet willen eten), maar dat is ook maar een paar keer gebeurd. Melloncollie, volgens mij hoef je dus ook geen strafplek te hebben waar ze blijft zitten, haar uit de situatie halen zal waarschijnlijk ook al helpen. Al zal je dat waarschijnlijk meerdere malen moeten doen . Als ze ouder is gaat ze meer begrijpen en wordt het makkelijker en zal ze waarschijnlijk ook beter luisteren.
Nou ik wil niet heel veel zeggen maar ik heb haar al 80 000 x uit de situatie gehaald en daar werd ik nu dus gek van. Want ze ging elke keer weer doodleuk terug, ook als ik haar speelgoed weer aanbood. Ik zat er zelf doorheen en dat voelt zij haarfijn aan. Je kan mij niet vertellen dat ze niet snapt dat ze iets niet mag, als ze het TOCH gaat doen en mij lachend aankijkt? Ik heb met verstandelijk beperkte kinderen gewerkt die ongeveer haar ontwikkelingsleeftijd hadden en die liepen ook telkens over je heen als je ze uit de situatie haalde en iets van speelgoed aanbood. Ik heb dat al zoveel meegemaakt en ik trap daar niet meer in. Ook hier is het een enkele keer verveling klopt Salapio, maar ik ben dat nu beter met haar aan het oppakken door vaker kleine speelmomentjes MET haar in te lassen gedurende de dag. Vermoeidheids -en hongersignalen herken ik wel van haar. En ze heeft een heleboel nieuw speelgoed gekregen voor haar verjaardag, waar ze telkens 2 stuks van heeft. Rouleer het om de uitdaging erin te houden en we spelen dan er ook samen mee om te laten zien wat je er allemaal mee kan. Maar Yelena is echt een slim meiske want ik merk vandaag al dat ik haar slechts hoef te waarschuwen en dan gaat ze ook weer weg. Ze zoekt nu veel meer haar speelgoed op. En krijgt tussendoor ook een beloning door haar een knuffel te geven of te zeggen dat ze heel lief is. Yelena kliert soms ook aan tafel en dan is het na 2 waarschuwingen gewoon klaar met de maaltijd en gaan we door naar het toetje. Doet ze het dan weer, 2 waarschuwingen en dan is het eten voor haar gewoon klaar. Maar ze blijft dan wel zitten totdat wij klaar zijn (duurt meestal een minuut of 10). Als mijn vriend en ik met elkaar praten aan tafel, gaat ze dikwijls zitten gillen. Wanneer zij aandacht krijgt, doet ze dit niet. Ze test ons daarom ook zeer zeker uit.