Hoi dames, Ik wil graag even mijn ei kwijt.. Zoals de title al een beetje doet vermoeden, mis ik alles omtrent het zwanger zijn de laatste weken ontzettend erg! Ik was het zwanger zijn op het laatst helemaal beu, nu kan ik mezelf wel voor m'n kop slaan dat ik er niet meer van genoten heb..Er zijn een aantal mensen om me heen zwanger en met weemoed denk ik terug aan hoe ik me voelde toen ik net zover was als zij, maar natuurlijk krijg je dat gevoel niet helemaal meer te pakken.. Alles was gewoon zo bijzonder en iedereen vindt jou als zwangere persoon ook heel bijzonder..Zelfs aan de bevalling denk ik nog regelmatig terug met een gevoel van: kon ik het nog maar een keer opnieuw beleven.. (en dan heb ik geen hele makkelijke bevalling gehad), maar gewoon het gevoél eromheen..Daar verlang ik nog wel eens naar terug..Of die eerste 2 dagen na de bevalling..Ook weer dat ontzettend gelukszalig gevoel..(niet dat ik nu niet gelukkig ben hoor, maar het was gewoon allemaal zo bijzonder...) Ook heb ik achteraf van een aantal dingen spijt..Zo is er niet gefilmd tijdens mijn bevalling en dat vind ik erg jammer..Bij een tweede doe ik dat absoluut wel..En bij een tweede wordt er ook een fotoreportage gemaakt van mijn buik..Man, wat baal ik ervan dat ik dat nu niet gedaan heb! Ik dacht dat ik daar niet zo zwaar aan zou tillen, maar niets blijkt minder waar! Ach, over een aantal jaartjes dan maar extra genieten, wanneer een tweede kindje ons gegund is.. Zo..dat ben ik even kwijt! Groetjes!
hee meid! lucht op he? ik mis ontzettend mn buik de schopjes etc! maar als ik dan naar mn mooie meisje kijk weet ik dat wat ik nu heb 100x mooier is! en daar nu van genieten! Geniet nu van je mooie wondertje.. want ook die tijd komt niet meer terug liefs x
pfff ik heb gister staan huilen manlief snapte er helemaal niets van hij is er uit we kunnen hem zien daar hebben we het toch voor gedaan... jaaaa ben heel blij dat hij eruit is dat ik hem eindelijk in mijn armen kan houden maar ik mis mijn buik zo verschrikkelijk erg de bewegingen en reacties die ik kreeg als ik mijn handen op mijn buik hield.. het gevoel van hij is nu helemaal alleen van mij niemand kan hem vast houden ik voel alles alleen.. best wel erg eigenlijk.. kom er nu ook wel een beetje achter dat ik het best heel moeilijk vind dat ik hem moet delen.. heb 2 dagen voor de bevalling nog een gipsbuik gemaakt af en toe hou ik die nog voor dan krijg ik dat gevoel weer helemaal terug
snap je wel.dat gevoel heb ik ook soms. voel me altijd heel goed in een zwangerschap. je voelt je bijzonder met een dikke buik,en anderen kijken dan ook heel anders naar je. heel anders dan wanneer je bevallen bent.net of dan alles weer ''normaal'' is. en al helemaal bij een 2e. probeer er nu dubbel van te genieten.
O zo herkenbaar! Lees nu zelfs in men agenda van 2010 met weemoed...toen was ik zover,echo enz Ik voelde me zo speciaal,iedereen deed net iets liever,zien meer door de vingers,... Als ik nu zwangere vrouwen zie ben ik zo jaloers....raar he want ik ben supergelukkig met ons meisje!
Wat fijn dat het zo herkenbaar is! ik geniet ook echt met volle teugen van ons meisje en ons gezinnetje, maar inderdaad..alles is weer normaal en niets verraad aan mij dat we een lief klein meisje hebben als ik bijvoorbeeld alleen ergens ben..Zo gek eigenelijk.. En ja, ik geniet van elk moment met ons meisje, ik probeer ook echt te koesteren dat ze nu nog zo klein is, want ook dat gaat allemaal zo ontzettend snel..Wel echt fijn dat er meerdere meiden zijn die dit herkennen.. xx
Anna: ik herken dat gevoel hoor. De eerste maanden na de bevalling wilde ik zo snel mogelijk weer zwanger worden. Maar het gaat echt ook weer over. Zwanger zijn is heel bijzonder, maar als je kindje wat ouder is ga je weer genieten van de dingen die je weer kan doen na je zwangerschap. Ik ben nu zwanger van nummer 2, en probeer dubbel te genieten, want het is de laatste keer dat ik zwanger zal zijn.
he anna, heel herkenbaar hoor de geboorte en kraamtijd, GEWELDIG denk er vaak aan terug. mijn zwangerschappen waren niet zo geweldig veel overgegven en misselijk, maar ik heb Het er allemaal voor overgehad.
Zwanger zijn vond ik zo ontzettend geweldig! Zo jammer dat het klaar is!!! Zeker omdat het mn eerste maar waarschijnlijk ook mn laatste zwangerschap was... Heb er gelijk 2 gekregen en t risico dat het de volgende keer er weer 2 zouden zijn is zo ontzettend groot dat ik het (nu) niet wil nemen...
Ik mis eigenlijk alleen die schopjes en duwtjes enzo. Maar als ze tegen me op ligt en ze kroelt wat dan voelt het bijna het zelfde .
Natuurlijk is zo'n kleintje helemaal geweldig en daar heb je maanden naartoe geleefd...maar ook ik mis af en toe het zwanger zijn...een nostalgisch verlangen! ik hoop het ooit nog een keer mee te maken in m'n leven al; ben ik niet heel jong meer en wij zijn na 5 jaar proberen papa en mama geworden dus mogen in onze handjes knijpen! maar het zwanger zijn mis ik wel, het bewegen van het kindje, idd het 'bijzondere'...alles er omheen, de verwachting enz (ondanks de misselijkheid en het steeds maar willen slapen hahaha!)
Ik mis het als kiespijn! Neh.. ziek, inmobiel, gekneusde ribben, dik.. Van Andy genoot ik al, en ik heb hem al goed leren kennen in de buik. Maar dat is het ook, en dat mis ik niet, want hem heb ik! Het zwanger-zijn zelf mis ik als kiespijn. De bevalling kan me gestolen worden, zo ook de eerste 4 dagen kraamtijd Nu is het genieten.
Heej! Ik denk dat een hoop mensen dit herkennen. Het is een blijft gewoon iets heel bijzonders, zo'n zwangerschap! En inderdaad, je krijgt toch vaak net even wat meer belangstelling en dat is stiekem toch best wel kicken!! Maar ach, je wondertje is geboren. Altijd in de buik blijven zitten was echt geen optie!! Dus geniet van je kleine en probeer niet met weemoed terug te kijken op je zwangerschap. Maar sla het op als een fijne herinnering om aan terug te denken!!
Ik had jouw verhaal zo geschreven kunnen hebben 2 jaar terug! Nu inmiddels in afwachting van onze 2e (en tevens ook de laatste) en ik hoop zó dat ik dat gevoel dit keer niet zo heftig zal ervaren als na m'n eerste zwangerschap! Ondanks de zware laatste loodjes probeer ik nu dan ook nog even extra te genieten van alles wat ik voel in m'n buik.....
Ja doen hoor, inderdaad! Vooral als je de wetenschap hebt dat het waarschijnlijk de laatste keer is.. @smile..genieten doen we ook echt wel! Ik vind het geweldig om mijn meissie te bewonderen en heel duidelijk te zien hoe ze zich ontwikkeld..dat is ook heel bijzonder..en de zwangerschap is ook gewoon een fijne herinnering (ik heb dan ook echt een super zwangerschap gehad..alleen de laatste loodjes waren erg zwaar).. Ik denk gewoon graag terug aan die tijd..Gek eigenlijk hè? Misschien dat het ook aan de hormonen ligt ofzo?
Zo vreselijk herkenbaar. Hier 3 kindjes verder en de jongste is net 2 maar nog.... mis ik het bijna elke dag. Elke zwangerschap genoot ik meer ook na de bavallingen. De 3e keer genoot ik zo vresleijk bewust dat ik blij ben dat ik dat gedaan heb! Ala ik nu zwangere buiken zie denk ik, dat zal ik nooit meer mee maken en oh wat worden mijn kindjes ineens snel groot. Gelukkig kan ik nu sinds kort ook steeds meer genieten van het groter worden van d ekleintjes, ze worden zelfstandiger en er komen nu ook een hoop fijne momenten terug op een andere manier. Ik denk dus dat het hier ook wle goed zal komen
ik zie net dat er al een topic geplaatst is wat over het zelfde onderwep gaat dan wat ik geplaatst heb ik zal eens vragen of ze de mijne willen sluiten, ik weet precies wat je voeld. Ik heb dat namelijk ook zal zo mijn verhaal even plaatsen even en kindje eten geven
Hallo meiden, Ohw ik moet mijn verhaal echt kwijt, zou niet weten waar anders mischien moet Ik even heel flink wakker geschud worden 10 week geleden ben ik bevallen van een prachtig meisje (wel 6 week tevroeg) maar we zijn dol op haar. het is ons tweede kindje al hoewel we altijd zeiden we zijn compleet met twee kindjes hadden we in deze zwangerschap toch samen gezegd als alles goed gaat willen we mischien ook nog een nummer 3, mischien een jongen hahahahahahahhahahahah we hebben twee prachtige meiden. Ook deze zwangerschap is behoorlijk zwaar geweest in de 34e week (pre eclampsie in combinatie met diabetes) op na controlle bij de gynaecoloog vertelde ze dat nog een zwangerschap min of meer afgeraden werd Maar nu ... hunkerd het gevoel zo erg naar een derde kindje zo erg, i.pv. daar aan te denken moeten we blij zijn met watr wij hebben en al helemaal in mijn situatie, als een andere mama dit zou zeggen zal ik het erg vreemd vinden dat ze hier nog over na denkt. we zijn zo blij en gelukkig met wat wij hebben, en we genieten zoveel van onze meiden maar waarom gaat dat rottig gevoel nou niet uit mijn hoofd? wat is dat toch? zijn het nog de hormonen en verdwijnen deze gevoelens nog? en wat kun je nou missen aan een zwangerschap die zo rond de 34 week problemen geeft? mischien weer een tevroeg geboren kindje? weer pre eclampsie en eingelijk zo goed als zeker diabetes. waarom gaat dat ellendige gevoel nou niet weg, ik was echt zo verdrietig dat mijn buik weg was en dat het niet meer mag van de gynaecoloog, ik wilde dan gesteriliseerd worden want dan kan het niet meer. Nee dat mocht en kon niet volgens haar mijn man zou het dan maar moeten doen, hij wil het absoluut niet. Nu slik ik de pil. Maar het liefst zou ik ze weg gooien en over een jaar of 3 nog eens zwanger zijn, maar voor ons blijft het zeer waarschijnelijk hierbij en blijft het bij een wens niet alle wensen kunnen vervuld worden. Maar het is gewoon erg fijn om hier mijn verhaal neer te kunnen zetten. Ik weet het er zijn zo ontzettend veel vrouwen die nog geen kindje hebben of dit mischien niet kunnen krijgen, ik voel mij dan ook best ondankbaar en weer de vraag waarom niet tevreden kunnen zijn????????????????????????????????????? wij hebben nog zoveel liefde voor een derde kindje, zo graag nog eenmaal zwanger zijn en een prachtig kindje op de wereld mogen zetten. en ook het gevoel mischien deze keer wel probleemloos zwanger zijn want dat gevoel ken ik niet. en wat kun je nou missen aan een zwangerschap die zo rond de 34 week problemen geeft? mischien weer een tevroeg geboren kindje? weer pre eclampsie en eingelijk zo goed als zeker diabetes. waarom gaat dat ellendige gevoel nou niet weg, ik was echt zo verdrietig dat mijn buik weg was en dat het niet meer mag van de gynaecoloog, ik wilde dan gesteriliseerd worden want dan kan het niet meer. Nee dat mocht en kon niet volgens haar mijn man zou het dan maar moeten doen, hij wil het absoluut niet. Nu slik ik de pil. Maar het liefst zou ik ze weg gooien en over een jaar of 3 nog eens zwanger zijn, maar voor ons blijft het zeer waarschijnelijk hierbij en blijft het bij een wens niet alle wensen kunnen vervuld worden. Maar het is gewoon erg fijn om hier mijn verhaal neer te kunnen zetten. Het spijt me dat ik zo'n ondankbaar verhaal hebt getypt, maar toch vraag ik naar erkenning. zijn er meer mama's? Ik schaam me echt heel diep en heb ook echt getwijfeld om het te typen. Lieve Groetjes Wilma26