Sinds 4 weken ben ik weer begonnen met werken na een verlof van ruim een 1/2 jaar maar het valt me toch zwaar.In de periode dat ik weg was zijn er best wat dingen veranderd en daardoor niet eenvoudiger geworden.Nieuwe collega's erbij,protocollen die zijn veranderd,mijn eigen taken die ik normaal blindelings deed moet ik nu weer opnieuw uitvinden.Het lijkt voor mijn gevoel soms alsof ik van de zijlijn sta toe te kijken en op een bepaald moment zit mijn hoofd zo vol dat er gewoon niets bij lijkt te kunnen.Ik vermoed dat dit toch wel met het zogenaamde ontzwangeren heeft te maken.Thuis vergeet ik ook vaker dingen.We hebben 3 kinderen dus een aardig druk gezin.Vanmiddag was ik zo enorm moe toen ik uit mijn werk kwam en eer dat ik dan kinderen uit creche en bso heb gehaald is het gewoon al tegen 6 uur en dan moet er nog worden gekookt.Dit is helemaal niet erg wanneer ik niet zo vermoeid uit mijn werk zou komen.Ik herken dit ook niet van de vorige 2 keren na mijn verlof maar het valt me soms zwaar en ik baal ervan dat ik niet meer zo snel de dingen oppik als voor mijn zwangerschap.Herkent iemand dit en wordt dit nog beter? Gr Ingrid.
Heel herkenbaar. Ik stond nog onder behandeling van de huisarts na mijn bevalling dus ik heb dat toen bij hem aangegeven. Er is toen een bloedonderzoek geweest en daaruit bleek dat mijn schildklier niet goed werkte. Die is door de zwangerschap ontregeld geraakt. Dit gebeurd heel vaak en kan dus voor deze klachten zorgen. Het kan ook zo zijn dat je een tekort aan vitamine D hebt waardoor je zo moe bent. En een tekort hieraan zorgt ook voor concentratieproblemen. Misschien is het dan ook verstandig om toch een gesprek met de huisarts te hebben. Bij mij is het nu door de medicijnen al een stuk beter.
Ik herken het ook. Bij mijn zus was er na haar 2e zwangerschap ook een probleem met haar schildklier, ik heb het nog niet laten onderzoeken. Ben nu 2 1/2 maand weer aan het werk en erg moe, maar heb het geweten aan het gebrek aan slaap (ik zou eigenlijk om 21:30u ofzo naar bed moeten want om 06:00u weer eruit en 1 keer 's nachts). Gebrek aan slaap dus en die lange winter... daar krijgt bijna iedereen een depressie van. Verder nog een zeer energieke bijna 2 jarige peuter rondlopen thuis. Dus mijn redenen: Ik ga te laat naar bed/te weinig slaap, energieke peuter, behoefte aan lente, saai werk, behoefte aan lente, en eh, had ik al gezegd dat ik behoefte heb aan lente? Die paar mooie lentedagen deden zoveel goed! Had weer meer energie, zin om de deur uit te gaan etc. Oh en 3 keer griep in 7 weken (sinds 2e kerstdag) helpt ook niet - mijn weerstand zit gewoon op een dieptepunt lijkt het. Ook dat kost een hoop energie. Ook op het werk (niet alleen daar) vergeet ik een hoop dingen. Als ik het niet kan terugvinden in de mail/op papier dan eh, wat was het ook weer? Het interesseert me ook allemaal niet zo. Er was even sprake van een leuke functie die ik zou gaan doen maar dat ging niet door ivm bezuinigingen, maar dat vooruitzicht gaf me energie en zin om te werken. Nu zit ik mijn tijd uit zeg maar, en dat vreet ook energie. En word ik lui van. Ik weet nog, na mijn 1e kindje, dat ik pas na 9 maanden echt zin had om weer carriere te maken. Daarvoor interesseerde het me niet. (Maar mijn functie was ook saai na terugkomst, eigen keuze want ik wilde niet dezelfde functie met heel veel verantwoordelijkheid en waar ik dus niet om 17:00u de deur achter me dicht kon trekken. Nieuwe functie vinden was moeilijk vanwege parttime werken, dus was veel met handleidingen schrijven en offertes schrijven bezig, terwijl ik het erg leuk vind om met mensen / in een team te werken.) Dat om 18:00u thuis en dan nog moeten koken herken ik, terwijl de kinderen moe en hongerig zijn... 17:30 tot 19:00u is bij ons de spits. We koken dan simpel, of pakken iets uit de diepvries. (3 dagen in de week opvang). De overige twee dagen kunnen we al eerder beginnen met het eten en enigszins wat relaxter (voor zover het relaxed is als een peuter wil meehelpen - met de koude voorbereiding kan dat prima maar drama als hij niet mag meehelpen met de hete dingen). Succes en sterkte, als je bij de HA langsgaat voor bloedonderzoek, laat even weten wat de uitkomst is! Misschien moet ik toch maar es langsgaan.