Oooohhh, hier ben ik dus ook zo bang voor.... Hier zijn ze nu 14 maanden en dus helemaal in de ontdekkingsfase. De kastjes van de dressoir heb ik vastgebonden met een touwtje. Ik denk maar zo; je hoeft de kat niet op 't spek te binden, als ze er niet bij kunnen, dan zijn ze 't na drie keer proberen wel beu. Ik heb ook geen zin om 100 keer nee te zeggen, want ik weet toch dat ze juist alles waar je nee op zegt, gaan proberen. Verder staat er niks op tafel of in de buurt waar ze bij kunnen en wat ze kunnen slopen. Ze kunnen echt alleen maar met hun eigen speelgoed spelen. Als ze niet van 't gordijn af kunnen blijven, dan knoop ik 'm op ( hebben in betweens, weet niet of dit met dikke overgordijnen ook al lukken hoor). Dus als ik aan 't koken ben, dan kunnen ze helemaal "los" gaan. De enige tip die ik voor je zou kunnen bedenken, is om degene die een time-out (weet ff niet meer, of jij 't zo noemde hoor) krijgt, op een plaats te zetten waar de andere twee er niet bij kunnen. In theorie denk ik dan ook, dat het zo zou moeten zijn, dat degene die de "straf" krijgt, zich ook buiten de groep gezet voelt. Zeker als je op dat moment de andere twee positieve aandacht geeft.
Hoiiiiiiiii allereerst zoveeeeeeeel respect en van mij ook een digitale knuffel en snap dat je af en toe kierewier ervan wordt met drie daarbij concequent zijn en een strafmatje op de grond desnoods 3 stuks in de gang en al duurt het dagen volhouden volhouden en volhouden. ook kan je hele grote poster formaat van hard papier voor elke dreumes kopen en een leuk kinder trappetje erop tekenen knutselen en met een soort sticker waarop ze kunnen zien als ze niet luisteren gaan ze naar beneden als ze wel luisteren trappetje omhoog. Goed uitleggen waarvoor het is of 3 potjes die ze zelf mogen versieren en 1 hele grote pot voor mama en papa vol met kleine balletjes die kan je bij speelgoedwinkel halen. Luisteren ze krijgen ze een balletje of luisteren ze niet gaat er een balletje eruit. Goed uitleggen waarvoor het is zo kunnen ze zien wat ze presteren. Dit na de het strafmatje, trap, stoeltje, bankje. En ook kwa akties wat pijn kan doen een keer laten gebeuren inderdaad en goed uitleggen hoe het kwam en langzaam na toe werken in het gesprek dat het gebeurd door hun zelf! Successsssssss
Het enige wat ik kan bedenken is ze uit elkaar proberen te zetten als ze stout zijn. Allemaal in een andere hoek ofzo.. Jeetje, ik heb echt diep respect voor je. Je doet het zo te lezen echt super met je kleine monstertjes!
Wat zijn ze soms mega ondeugend die kleintjes van jou, ik zie ze zo gaan. Vooral niet boos worden maar rustig blijven want een boze mama is zo leuk merk ik hier ook. Probeer zo min mogelijk emoties te tonen dus zo neutraal mogelijk zeggen, nee dat mag niet ik wil dat je daar nu mee op houd en geef dan een alternatief, dus nee je mag niet met de gordijnen verstoppertje spelen maar hier heb je een handdoek (ofzo wat jullie willen) en daar mag het wel mee. Doen ze het dan weer weer op ooghoogte erbij en zeggen dat mag niet mama wil dat je nu stopt en daar mee gaat spelen (dus weer het alternatief) als je niet luisterd ga je even apart (heb hier de box nog staan ideaal). Doen ze het dan weer dan zeggen mama had gezegt dat dat niet mocht en oppakken en apart zetten niet zo lang 1 minuut en dan weer op hoogte erbij en uitleggen waarom ze daar zitten en dat ze nu weer leuk mogen spelen. Het is even door bijten en gewoon consequent volhouden maar je zult zien met een paar weken heb je echt resultaat. Ik wilde ook blij afleiden maar dat werkt hier ook niet hij blijft gewoon terug gaan en op deze manier gata het stukken beter, zolang ik kalm blijf op het moment dat ik boos wordt of hectisch reageer dan is er grote lol en bereik ik niks. Je doet het erg goed met je 3 kids, kan me voorstellen dat het soms erg zwaar is maar je zult zien jullie redden het wel!!
Je hebt hardstikke normale kids, alleen heb jij het probleem dat je er 3 tegelijk hebt gewoon! Dus allereerst petje af hoor! Wat ik zou proberen, is dat als je ze apart zet, dat echt even zonder de andere twee is. Misschien ergens een box neerzetten als strafhoek? Verder zoveel mogelijk wel negeren en dus dingen die niet mogen eerst maar eens zoveel mogelijk weghalen/buiten bereik plaatsen. Stapsgewijs dingen opnieuw introduceren, als ze zich aan de overige dingen kunnen houden. En verder is het bij deze leeftijd gewoon echt het devies: herhalen, herhalen, herhalen. Daar heb je bij 1 dreumes je handen al aan vol, maar bij 3 natuurlijk wel helemaal, dus misschien kun je er wat ondersteuning bij krijgen? (Indicatie via CB bijvoorbeeld? Een soort van thuiszorg-nanny ofzo?)
Ja joh; zou ze onder jouw ogen zo stout doen? Dat doet zoonlief hier niet; als ie mama eenmaal heeft, dan maakt ie daar ook gebruik van. Ik ben vanmiddag in de tuin bezig geweest en ik kwam gewoon niet vooruit, wat was hij aan het boeven zeg, samen met de honden. Nu staan er geen gevaarlijke spullen in de schuur, maar de honden kleikorrels voeren en zakken bemeste tuinaarde omduwen en erdoorheen gaan stampen is natuurlijk hartstikke leuk. Ik straf niet omdat hij niet weet dat het niet mag. Dat kan ik wel zeggen, dat het niet mag, maar hoe moet een kind van 2 nu weten dat je niet in aarde mag stampen, want buiten mag het wel, tsja... Ik zet dan de knop engelengeduld maar aan en heb de honden naar binnen gedaan, schuur dicht en zoonlief een schepje en emmertje gegeven om 'op te ruimen', ook leuk! Hier is in de kinderstoel met wat lekkers en een dvd'tje een traktatie, geen straf. Zo heb ik mijn handen even vrij en kan even door. Ik besteed het grootste gedeelte van de dag aan mijn zoon, maar soms moet mama toch echt even koken ofzo. Komt hij ook van tot rust, die gaat anders heel de dag door, die gaat nooit zitten. Box is ook geen strafplek! En ze zichzelf maar pijn laten doen als leermoment en slaan om beter te leren luisteren druist mij compleet tegen de haren in! Als ik zie dat mijn zoontje op een poefje balanceert haal ik hem eraf en pak ik wat hij wil pakken, dan gaan we dat maar even bekijken en dan is het klaar. Hier mag best veel, mag men van vinden wat men wil, ineresseert me geen hol, maar slaan en een strafplek is gewoon niet ons ding. Ik denk ook wel dat je daar het kind voor moet hebben. Hier weet zoon dat als hij iets wil en ik hem heb laten zien hoe iets werkt of voelt etc. het dan klaar is, hij drijft niet door.
Hoi adi, Allereerst wil ik je een compliment geven! Diep respect voor het feit dat jij drie van die dreumesen in één keer in deze leeftijdsfase hebt en ik proef aan alles dat je helemaal voor je kids gaat. Ik snap de onzekerheid (die momenten heb ik hier ook regelmatig) maar je hebt echt geen bijzondere kinderen hoor... Hier een dreumes die nl. ook de grenzen meer en meer opzoekt. Ik denk, en zie het ook om me heen, dat ze zo na de anderhalf jaar een flinke eigen wil ontwikkelen en dat het opvoeden écht soms heftig kan beginnen te worden. Zonder dat ik direct op specifieke dingen in ga wil ik je onderstaande site doorgeven waar ik zelf veel aan had. Het geeft wat meer houvast en ook minder onzekerheid of de keuzes die je maakt wel goed zijn. http://www.bsl.nl/producten/files/2010/01/9789031368815-sos-hulp-voor-ouders-handige-tips.pdf Heel veel sterkte toegewenst! Weet je, ook deze fase gaat weer over . Hierna zullen we vast kunnen 'oogsten' wat nu zoveel zweetdruppels kost .
Ik sluit me helemaal aan bij ZG. Onze zoon is natuurlijk nog een stukje jonger maar hij wil uiteraard ook al wel dingen doen die niet mogen om de één of andere reden. Ik probeer altijd te bekijken waarom iets zo leuk is en daar probeer ik dan een alternatief voor te zoeken. Bv. als onze zoon zich continu in de gordijnen zou draaien, zou ik een laken ophangen bij een deuropening ofzo en hem tonen dat het even leuk is om daarin te draaien... Geen idee of dat werkt hè meid... Ik leg hem ook uit waarom ik iets niet leuk vind. Natuurlijk snapt hij dat nog niet altijd maar ik vind het leuker hem te leren iets niet te doen omdat ik er niet blij van wordt dan omdat hij anders in de hoek moet ofzo... Ik denk ook dat het allebei even snel (of traag) werkt. Ik hou ook niet zo van straffen en belonen, ik vind het zo'n 'hondenafrichterstoestanden'.
Bedankt voor alle tips meiden. Beloningssysteem snappen ze inderdaad nog echt niet. En ik weet dat we inderdaad echt consequent moeten zijn. Ik ben daar eerlijk gezegd nog niet zo goed in, als ik echt moe ben word ik of boos of ik geef toe. Beide dingen verkeerd. Rozemarijke, zo'n hulp van cb is niks voor ons. Plus dat de wijkvpk altijd vol lof is over onze kindjes en hoe we het tot nu toe doen. En ik ben gewoon eerlijk, bij 18mnd controle hebben we het gehad over de opvoeding, en ze gaven tips om zelf af en toe op adem te komen enz. Maar we gaan overleggen hoe we het beste kunnen doen met afleiden en apart zetten. Isoleren doe ik niet, ik wil dat het kindje mij ziet, ook in de hoek. Anders voelt het kind zich afgewezen, en dat wil ik ook weer niet. Gentle, jouw idee vind ik goed klinken, dat ga ik proberen. Even allemaal onze rust pakken.
adi respect hoor jij met 3 van die koters. ik heb wel eens gehoord dat als je er in mee gaat de lol er ook zo van af is voor de kinderen. een kennis van ons heeft een zoontje en die kwam thuis en zei heel de dag k*t en l*l toen niets hielp om hem dat af te leren hebben ze heel de dag deze woorden gezegt en heeft hij het nooit mee gezegt. misschien kun je dat ook proberen!!! ik heb er geen idee van of het werkt die van ons is net 1 jaar dus wij komen nog in die fase
(ik denk even mee).. mss is er iets heel nieuws ( qua spelletje of speelgoed)...iets heeel uitdagends wat je ze kan aanbieden... Dus niet iets wat ze al leuk vinden/hebben... Is dus wel een soort beloning...maar toch een afleiding
Ik sluit me hier ook bij aan. Dit is precies hoe ik ben opgevoed. Heb als kind nooit straf (op de gang, kamer, in de hoek, in de keuken eten, etc.) gehad omdat het al genoeg was als mijn moeder zei dat ze het niet zo leuk vond wat ik deed, dat was voor mij de ergste straf. Maar, moet er wel bij zeggen dat ieder kind anders is en de aanpak dus ook per kind kan verschillen. Ik kan dit wel voor ogen hebben, maar als dochterlief hier straks niet op reageert en wel op bijvoorbeeld een time-out in de kinderstoel dan ga ik daar in mee. Vind trouwens het advies van Gentle en indirect ook van ZG om allemaal apart even iets te doen en lekker rustig te zitten met iets leuks wel een goed advies. Brengt weer even rust in de tent na al het boeven. Oh, en denk dat ik ook lakens in de deuropening zou hangen of bijvoorbeeld de eettafel tot hut om zou bouwen zodat ze zich daar lekker kunnen verstoppen.
Mijn moeder was heel streng. Niet in de zin van straffen. In de hoek, op de trap, naar je kamer kenden we niet. Die idiote 'time-out' plekken, strafmatten etc. van tegenwoordig vind ik ook helemaal niks. Is dat omdat moeders de tijd of het geduld niet hebben om rustig en lief uit te leggen waarom iets niet mag? Als mijn zoontje in mijn mooie kunstboeken bladert en daarbij pagina's kapot maakt, doet hij dit dan expres of per ongeluk? Zal ook aan het kind liggen, maar mijn zoontje maakt niet expres iets kapot om mijn aandacht te vragen, hij vindt die boeken echt mooi. Dan ga ik door mijn knieen, vraag of hij even goed luistert en dan probeer ik hem uit te leggen dat de boeken bovenin de kast van papa en mama zijn. Vervolgens ga ik met hem op de bank zitten en blader ik door het boek. Kind blij, mama blij en we gaan weer verder. Strafplekken zullen vast niet slecht zijn, maar ik denk wel dat je heel duidelijk moet zijn waarom je kind daarop moet. Kinderen zijn vaak niet expres stout, ze willen gewoon spelen en de wereld verkennen. Ik ben best trots als knul een kleurrijk kunstboek in wil kijken, dat het een boek van 300 euro is, weet hij toch niet? En dat die kleine handjes nog een beetje lomp zijn en nog niet zo goed zulke grote bladzijden om kunnen slaan, daar kan hij toch niks aan doen. Hij mag wel met de Duplo gooien, waarom dan niet -op zijn manier- voorzichtig een boek inkijken? Hij gooit er niet mee, scheurt er geen pagina's uit. Als ik in mijn omgeving zie hoe snel en op welke manier ouders straffen, dan schrik ik daar weleens van. Vraag jezelf af waarom je kind iets niet mag en hoe je hem dat duidelijk gaat maken. 'Mag gewoon niet van mij' vind ik te makkelijk.
Ik snap je beweeg redenen en wil adi haar topic niet vervuilen. Hoop alleen dat je op tijd in de gaten gaat krijgen dat het zo niet altijd gaat werken. Beetje star wat mij betreft. Maar dat moet je zelf gaan ondervinden ik kan wel zeggen van blabla bla maar daar heb je niks aan volg je weg denk wel dat het straks moelijker gaat worden voor je waarom zie hier onder. En je kunt de beste school van de wereld kiezen maar er zijn overal regels die na geleeft moeten worden. Straks moet hij naar school en dan gaat de juf ook niet steeds iets geduldigs uit leggen ja misschien een of twee keer de derde keer gaat hij toch mooi de gang of wat dan ook op met andere woorden dan gaat hij wel straf krijgen hoe ga je daar dan mee om over een paar jaar?
Het is een beetje de leeftijd en meerdere kinderen tegelijk kunnen elkaar ook lekker opfokken, tenminste hier wel. Als hij iets doet wat niet mag, gaat de oudste vaak lachen of ze zet hem gewoon aan tot dingen die niet mogen. Dat weet ze dondersgoed hoor, dan laat ze hem bijv. op knoppen van de wasmachine drukken, waardoor die helemaal ontregelt raakt. Wijst zij die knoppen aan 'druk maar' en dan zegt ze als ik er aan kom 'Luc heeft op die knop gedrukt'. Soms heeft ze helemaal niet door namelijk dat ik om de hoek sta ofzo. Nou ja, maar in ieder geval wordt het echt makkelijker hoor, het is de leeftijd, over een paar maanden zul je zien dat die 100.000 waarschuwingen (niet in de gordijnen hangen, poes zachtjes aaien, handjes alleen op het houtwerk, niet op de ramen etc.) toch gaan blijven hangen. Grijp wel in hoor en als hij bijv. gaat gooien met spullen laat ik hem dat allemaal weer opruimen. Ik leg wel uit waarom iets niet mag, doe ik al vanaf hij een maand of 9 is, volgens mij begrijpen ze meer dan veel mensen denken.
Hoi, Ik mag toch wel gewoon aan Adi en anderen vertellen hoe wij het doen, dat is de vraag. Ik vind star een vreemde woordkeuze; ik ben juist heel flexibel! We leven in het hier en nu en doen het zoals wij het willen. Ook de keus voor een school is gemaakt op basis van wat bij ons past. Angst is een slechte raadgever; pluk de dag!
Haha, de wasmachine, die is interessant he? Zag het laatst ook bij buurkinderen, waarvan de oudste al heel goed wist wat niet mocht en dat de jongste liet doen. Oh, en als mijn zoontje heeft gegooid met speelgoed en het door heel de kamer ligt, mag hij het zelf opruimen, dit doen we altijd voordat we gaan eten of slapen. Vingers op de ramen mag van mij gewoon, zitten ook hondenneuzen op, kan me echt niks schelen (heb geen doorzonwoning en lap nooit de ramen, haha).
Het is inderdaad ook wel een beetje de leeftijd. Mijn zoontje ( nu ruim 2) heeft die fase ook gehad.... nergens op reageren en niets maakte indruk maar onthoud... alles wat je er nu instopt (reactie of niet) komt er ooit uit. Als je nu consequent blijft zul je dat over een tijdje toch gaan merken. Mijn zoontje weet nu bijvoorbeeld heel goed wat wel en niet mag doordat ik altijd hetzelfde heb gehanded. Niet dat hij nu superbraaf is hoor ( soms juist totaal niet haha) maar hij kan nu zelf als hij met eten gooit me al even aankijken en mijn blik en het alleen openen van mijn mond (om te zeggen raap je eten even op zoals voorheen) is vaak al genoeg om hem te doen opstaan en het op te ruimen. Dan zeg ik dank je wel ga maar weer eten. Dit laatste wil hij momenteel maar weinig, maar hij weet wel dat hij moet wachten en even moet blijven zitten tot ik ook klaar ben. Ik zou dus zeggen.... consequent blijven en volhouden. Weet dat het een keer zal werken. hoe moeilijk ook
o enne... in geval van TS met 3 kinderen kun je daar ook juist gebruik van maken. Als 1 van de kinderen "vervelend" doet kun je juist benoemen dat de ander zo netjes zit of goed luistert of.... benoemen tegen de anderen... tja we moeten even wachten op (naam). Dan zullen hun dit minder leuk vinden en wellicht minder meegaan in het gedrag wat het misschien makkelijker maakt te corrigeren.