Ik zeg toch ook niet dat je dat niet mag vertellen. En ja wat ik star vind, vind een ander weer niet Met star bedoel ik eerlijk gezegt niet je flexibele opvoeding wel je kijk daar op. Mag toch. Ben zelf ook geen strenge moeder hoor. En bij mij mogen ze ook een hoop. Maar toch heb ik al eens goed moeten in grijpen. Ze worden ouder en op een gegeven moment werkt niet alles meer en gaan ze meer hun eigenweg.En soms moet je dan ingrijpen. Ze gaan steeds meer de uitdaging aan. En wil het niet zeggen maar doe het toch. Qua opvoeding draai ik al een paar jaar langer mee en heb al het een en andere voor de kiezen gehad met zoonlief. Hoe lief je dan ook bent ze gaan toch steeds meer je grenzen opzoeken. En dat kan je alleen zelf ervaren en dat is het mooie van het moederschap niet een dag is het zelfde. Adi jij hebt er drie drie keer het zelfde moeten uitleggen, Kan me er niet eens een voorstelling van maken. En de meeste adviezen die gegeven worden zijn van moeders met maar een kind. Wat dat betreft krijg jij het dubbele en weet zeker je komt deze tijd ook door. Mis trouwen je zin laat de peuterpuberteit maar beginnen. Komt met jou en je kindjes helemaal goed.
Ik hoef heel weinig 3x iets te zeggen. Ik las dat nog even na in je stukje over de school later enzo. Ook als je kinderen wat vrijer opvoedt, wil dat nog niet zeggen dat je niet consequent bent of dat je "later" ongeleide projectielen krijgt.
Ik zal het maar even uitleggen. Als hier 2 liggen te slapen, en ik maar 1 kind beneden heb, is dat echt een wereld van verschil, dat is gewoon niet te vergelijken. Dan heb ik ook alle tijd van de wereld om alles uit te leggen en mee te doen. Met drie kinderen is het een heel ander huishouden. En er zijn ook dingen die ik als moeder wil en niet wil, ook al zijn het er drie. - ik wil graag elke dag 1 op 1 aandacht besteden aan elk kind. Dit doe ik liefst als ze om de beurt slapen, maar soms willen ze tegelijk naar bed. Dan heb ik wel tijd om te koken, maar geen goede tijd voor 1 op 1 momenten. Op het moment dat ik bezig ben met een poepluier of met 1 kindje een boekje lees, en als de anderen OP DAT MOMENT kattekwaad uithalen, kan ik niet paraat staan. Het is hun manier van aandachttrekkerij, en ik snap het heel goed. Alleen moet het op zulke momenten wat sneller duidelijk worden dat iets niet mag. Ik heb dan de keuze om te laten vallen waar ik mee bezig ben (dus 1 op 1 aandacht voor 1 kindje) en met alle 3 tegelijk te spelen, maar dan stel ik 1 kindje teleur. Iedere ouder met meerdere kinderen herkent dit. Soms doe ik dat wel, maar zeker niet altijd. - wij hebben maar een paar dingen in de woonkamer die niet mogen. Ze mogen niet in de gordijnen (is gevaarlijk), mogen geen dingen naar de tv gooien, en de dressoirkast met fotoboeken leeghalen. Daarnaast natuurlijk niet van de bankleuningen springen, maar meer omdat dit levensgevaarlijk is. Alle andere lades (4 in salontafel, 3 in dressoirkast, 2 in boekenkast) mogen ze openmaken, en overal liggen wel hun boekjes/ puzzels enz. We hebben het ons wat dat betreft wat makkelijker gemaakt. Als ze willen spelen trekken ze de lades open, als ze negatieve aandacht willen, trekken ze de kast open met fotoboeken. Dat zie je gewoon aan de blik in de ogen. - Aan tafel mogen ze net zoveel knoeien als ze willen, maar express gooien met borden en bekers niet. Ze mogen ook de tafelkleed niet aftrekken. Ik kan wel de kleed van de tafel afhalen, maar ze zijn ruim 1,5, en ik wil dat ze op visite ook fatsoenlijk kunnen eten en dat die mensen niet hoeven te vrezen voor hun gedekte tafel. Dit gaat over het algemeen (heel) goed. Alleen is het dus de laatste weken een periode aangebroken dat ze alles wat we ze geleerd hebben schijnen te vergeten en al die dingen wel doen. OF gaan ze constant alles van elkaar afpakken. Ook leuk, NOT. Ik hoop gewoon dat het een sprongetje is, of zoiets. We zijn nu ook aan het kijken om ze op andere manieren uit te dagen. Ze zijn nu helemaal into boekjes en puzzels, en ze willen overal meehelpen wat wij doen. Gisteravond hebben we samen een kastje in elkaar gezet (zij met de uitgestoken tong de grote schroeven in de juiste gaten gestopt), de was in de machine en droger gestopt en de bedden opgemaakt. Ze worden daar helemaal enthousiast van. Normaal doe ik niks in het huishouden als kinderen wakker zijn, omdat ik constant met hun bezig ben. Maar misschien vinden ze dat nu leuker om 'mee te helpen' dan met blokken te spelen?
@@Adi, ik snap helemaal dat het lastig is en jij hebt er idd 3 van dezelfde leeftijd, die alles weer van elkaar afkijken. Wij hebben ook de handen vol aan onze 2 boefjes van 21 maanden. Het is gewoon niet te vergelijken met als je maar 1 kindje hebt. Ik heb zelf het tweelingenboek gekocht, hierin staan wel tips van andere ouders enzo. Het is een hele lastige leeftijd en echt straffen snappen ze alleen op het moment zelf en daarna vergeten ze het weer. De komende tijd blijf je nog wel even politieagent. Slapen de kids 's middags nog wel even?? Heel veel succes...
Je doet het toch goed meis. Je hebt er nu een maal drie met de zelfde leeftijd. Je kunt niet als ouder ze alle drie te gelijk helpen. Wat je zegt de ene een poepbroek de andere klimt in de gordijnen. En ja hoe flexibel je ook bent er zijn grenzen in jou huis. Dat met de gordijnene spelen ect denk dat we het allemaal snappen. Dat is gewoon gevaarlijk. En ja mijn huis is ook dreumus proef maar, Hier zijn de laden van het dressair( Weet niet hoe je dat schrijft sorry) niet de bedoeling voor de jongte en toch moet ik het binnenkort gaan afplakken ze weet nu dat daar wat in zit en ze is nu al twee keer daar geweest met de la open doen en twee keer was ik net te laat dus alle foto. op de vloer.( /Wel weer leuk baby foto. bekijken van de oudste) maar daar gaat het natuurlijk niet om. Zelfs hier met het leeftijdsverschil van 9 jaar, gebeurt het. Als ik met de jongste besig ben wil juist op dat moment de oudste weer wat. Je kunt niet altijd bijde te gelijk willen doen. Tuurlijk de oudste van mij kan ik via mijn mond nog sturen. Maar hij haalt ook nog rottigheid uit als ik niet oplet. Als ik met de oudste bezig bent dat klauterd de jongste er gewoon tussen of ze zorgt er voor dat ze er tussen komt. Hier moet ik vaak dus de oudste teleurstellen. En vaak ben ik met een kind s avond dood op net zo als alle ouders en dan wil de oudste weer speciale aandacht. Pff. soms hoor, Ik doe het wel hoor bijvoorbeeld een potje kaarten rummycup maar dat gaat ook wel eens ten koste van me zelf. Maar je doet het gewoon goed, Petje af drie van de zelfde leeftijd.
Ik heb nog niet alles gelezen maar in de hoek zetten werkt hier ook niet altijd, daarom zet ik ze weg, dus in de gang. Schreeuwen ze soms moord en brand maar trek mij daar niks van aan. Er hebben dagen tussen gezeten dat ze meer in de gang (niet allemaal tegelijk natuurlijk) stonden dan in de huiskamer. Ik heb geloof ik wel miljoen keer nee gezegd en weggehaald, werd er stapelgek van maar uiteindelijk heb je er wel profijt van, maar hoe dan ook, je wordt er wel gestoord van en vergt ontzettend veel geduld wat sommige dagen heel veel moeite kost. En wat je vertelde over als je een luier verschoont en ondertussen haalt iemand anders kattekwaad uit, herken helemaaaaaaaaaaal. Ik heb ze wel eens op afstand een knuffel naar hun hoofd gegooid om tijd te rekken totdat ik bij ze kon komen (tijdens kattekwaad wat gevaarlijk was). Hier mogen ze niet aan mijn meubels/laden zitten, dat is van mij. Ze hebben hun eigen kastjes met troep erin. Eigenlijk is het jammer dat je hoop dingen in huis doet als ze slapen. Je moet toch lekker tijd voor jezelf hebben. Ik deed/doe alles als ze wakker waren. Gaf ze vaak een kontdoekje en gingen ze op hun manier voor mij de bv. deuren schoonmaken. Hier wennen ze aan, mama is bezig. Als je al je vrije tijd aan je kids besteed, wennen ze hier ook aan, dat is later echt geen doen. Als ik wat moest doen en ze verveeld zich, dan gaf ik ze wel eens gekke dingen om te spelen. Maar hoe dan ook, met alle tips van de wereld, het is wel buffelen.
Ik lees mee!!!! Waar jij er 3 van hebt rond huppelen heb ik er 1 van...... Vraag me ook zo vaak af wat ik fout doe!!! Mn zoontje (nu 20 mnd) is echt een lieverd en lachebek, maar ook echt heel ondeugend! Niks lijkt te helpen... Wij hebben bijv een lage koelkast waar geen kinderslot op kon (dacht ik) en vandaag iets gezien wat er wel op kan, dus dat ga ik ook snel aanschaffen!!!, maar die trekt hij de hele dag open en trekt ook alles eruit vandaan! Gister voor ''straf'' inj de box gezet omdat ik mijn andere zoontje (5 mnd) een fles aan het geven was en hij dus de koelkast open bleef trekken en alles eruit blijf halen, 2 keer uit de box gehaald en zodra hij uit de box was loopt hij naar de koelkast en begint opnieuw.... Pfff en dan gaat het nu alleen over de koelkast, hij springt / klimt overal op, trekt soms zelfs bijna de tv van de tv-kast, soms denk ik echt wat moet iknog meer doen???!!! En ben ook soms erg bang dat ik het fout doe en dat hij later een of ander ''probleem'' kind word..... Dussss geen tips / succesverhalen sorry maar lees mee!!!
Ik heb nog een paar dingen gelezen, en naar mijn idee moet je nooit een kinderstoel/slaapkamer etc. etc. als strafplekken gebruiken. Wat ik OOK vind , is dat sommige ouders makkelijk kunnen praten over het niet straffen. Dat verschilt echt per kind. Bij de laatste drie had dat dus echt niet gewerkt! En bij mijn oudste dochter had ik een makkie, ze was een heel ander kind en makkelijk. Bij mijn oudste zoon was het weer het tegenovergestelde.
Bij mij in de buurt wordt trouwens een cursus gegeven, "peuter in zicht" (Beweging 3.0 | Peuter in zicht). Misschien kan zoiets ook nuttig zijn voor jou (en al die andere moeders die hun peuters af en toe achter het behang willen plakken). Volgens mij worden zulke cursussen door het hele land wel gegeven, en het lijkt mij hartstikke nuttig. Al krijg ik maar het gevoel dat ik enig overwicht heb, dan ben ik al blij .
Zogelukkig, aan de ene kant snap ik je manier van denken, maar ik denk niet dat kinderen ooit gaan leren dat sommige dingen niet mogen, als je ze nooit verteld dat iets niet mag. Als je ze alleen maar afleid, dan moet je dat altijd blijven doen, want jij hebt nooit gezegd dat het niet mag. Daarbij zijn er sommige dingen waarvan ik denk dat ze soms gewoon eerst even gedaan moeten worden, voordat ik kan uitleggen waarom iets moet/niet mag. Zo leren kinderen luisteren naar gezag. Nee, dan snap je het soms niet (soms kom je er later achter waarom iets is), maar in de wereld daarbuiten is ook niet alles alleen maar te begrijpen. Als je baas je de opdracht geeft om iets te doen, dan snap je het soms niet, maar je moet het toch doen. Heel eerlijk gezegd denk ik dat als kinderen niet leren om te luisteren 'omdat ik het zeg' (en dan kan ik het daarna heus uitleggen, maar je snapt wat ik bedoel), dat kinderen daardoor niet leren om zich te onderwerpen aan gezag. Dat klinkt heel formeel en streng, maar soms werkt de wereld zo. Mijn baas is de baas. Als hij iets wil, dan luister ik daarnaar, anders vlieg ik er uit (om het streng te zeggen). De juf is de baas. Mijn mama is de baas. Soms verteld iemand anders even wat ik moet doen, zonder dat ik dat altijd eerst snap. Genoeg kinderen die dat tegenwoordig niet meer kunnen, waardoor ze later problemen krijgen met gezag. Niet alle kinderen, maar er is wel een grondslag aan deze problemen. Koetjekuuk, die vind ik wel gevaarlijk hoor. Je kinderen tegen elkaar opzetten is niet altijd even slim. Ik hoorde laatst een moeder op tv: 'Weet je op wie ik trots ben? Op je zusje! Alleen op je zusje!' Dat gaat dan natuurlijk veel te ver, maar hetzelfde principe. Dus het is niet altijd even slim om dat mee te nemen in het straffen belonen. Misschien wel juist in de positieve zin van het woord: Kom, we gaan allemaal mee doen met ... want die is zo lief aan het doen. Belonen op die manier zeg maar, dat kan dan wel weer goed werken denk ik! Adi, diepe buiging. Soms denk ik, waar woon je? Ik kom je een dagje helpen! (meen ik serieus!) Diep respect hoor!
Klopt, dit heb ik ook van de CB-arts gehoord. Wij 'mogen' ze sowieso niet met elkaar vergelijken. Je ontkomt er niet aan als ouder natuurlijk (als je naar je kinderen kijkt), maar de kinderen mogen daar niks van merken. Daarom worden meerlingen op school uit elkaar gehaald, omdat ze anders onbewust door de leerkrachten met elkaar worden vergeleken, en hun competenties/ kwaliteiten altijd afgezet worden tegen broer/zus. Als ik ze corrigeer zeg ik wel vaak: Nee, dit mag niet, maar kijk, Aldin is een puzzel aan het maken, wil je ook een puzzel maken? Of zoiets. Dus wel op wijzen dat een ander iets leuks aan het doen is, en zo afleiden, maar daar geen waardeoordeel aan hechten (heb ik weer geleerd van ervaren tweelingmama's ) Dit soort methodes werken meestal prima, maar nu (tijdelijk HOOP IK ) ook niet. Brezjika, thnx voor de tips! Fijn om het iig te horen van een expert, en je hebt me allang gewaarschuwd dat het alleen maar heftiger gaat worden . Gentle wat lief! Je mag altijd komen helpen hoor, kan Julia hier praatcursus gaan geven
Ik praat daar niet makkelijk over, ik zeg dat WIJ als ouders dat niet doen en veel meer bereiken met een tlc-benadering. Zie mijn kind al de hele dag op de gang staan, neeeh, niet ons ding. En als je het dan ook nog 1 miljoen keer moet uitleggen... Als je goed gelezen hebt, zeg ik erbij dat deze manier voor ONS kind goed werkt. En zo blijft iedereen het anders doen, prima toch?
Ten eerste, je hebt hele normale kinderen! Kinderen van deze leeftijd gaan op onderzoek uit en weten nog niet wat goed en fout is. Dat moet jij ze leren. Ik geloof dat je al van alles geprobeerd hebt. Dat je er 3 tegelijk hebt, maakt het er natuurlijk niet makkelijker op! Ik heb geleerd dat jonge kinderen alleen leren van de dingen die ze goed doen en niets leren van de dingen die ze fout doen. Ik ben van mening dat belonen uberrhaupt meer effect heeft dan straffeb. Zoiets, wat al genoemd is, als een trappetje (goed gedrag = o hoog, fout gedrag = laag) en daar een beloning aan koppelen werkt denk ik echt wel. Ook als ze zo jong zijn. Ze snappen meer dan je misschien zou denken. Iets wat ook erg belangrijk is, is duidelijkheid en consequent zijn. Waarom mogen ze iets niet, wat zijn de consequenties als ze het wel doen (iets gaat kapot, je kunt je pijn doen) en zodra iets doen wat je niet wilt, dan gaan ze een trede naar beneden. Zijn ze lekker aan het spelen (al is het maar 5 min.), dan trede omhoog. En dit wel consequent toepassen. Ik ben er heel erg op tegen om alles weg te halen / af te sluiten waar de kinderen niet aan mogen komen. Zo leren ze nooit van hun is en wat van papa & mama. Het feit dat ik een kind heb, betekent niet dat ik zelf niet meer kan leven in mijn huis en alles moet verstoppen. Ik snap dat het lastig is als ze eenmaal de leeftijd krijgen dat ze op ontdekkingsreis gaan, maar dat is wel een fase waar ze doorheen moeten. Ik wil niet betweterig overkomen, mijn dochtertje is pas 8,5 maand. Mijn tijd komt dus nog, dus wie weet werrkt het bij haar ook allemaal niet hoe ik het nu in gdachte heb. Ik sta voor de klas en wat ik hierboven schreef, werkt wel bij veel kinderen.